Οίμος-Αθήνα: ΤΟ ΝΕΡΟ, Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ...Η ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΥΔΑΤΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ο ΗΛΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΝΕΡΟ;

3 ΒΙΝΤΕΟ

Γράφει η Σάσα Λατύποβα

Αυτή η ανάρτηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης γραφής μου σχετικά με το θέμα του νερού και των εναλλακτικών θεωριών του κόσμου.

Ε ≠ mc^2.

Η πιο διάσημη εξίσωση στην επιστήμη, που προτάθηκε από τον Αϊνστάιν, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ πειραματικά. Είναι ένα μαθηματικό μοντέλο, μια φαντασίωση που αποδεδειγμένα απέτυχε να υλοποιηθεί. Μέρος του προβλήματος οφείλεται στο ότι η ταχύτητα του φωτός δεν είναι σταθερή, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα προβλήματα με τα «πειράματα σκέψης» του Αϊνστάιν. Δεν πρόκειται να απομυθοποιήσω εκτενώς τον Αϊνστάιν εδώ, γιατί ένας πιο εξειδικευμένος Substacker το έχει κάνει αρκετά καλά.

Είναι πολύ πιθανό ότι E=H2O!

Αυτή η εξίσωση έχει ήδη πολύ περισσότερα πειραματικά στοιχεία από ό,τι είχε ποτέ ο Αϊνστάιν...

Έχω συνοψίσει τη θεωρία του Gerald Pollack για την 4η φάση του νερού («ζώνη αποκλεισμού» ή νερό EZ) σε αυτήν την ανάρτηση. Τα τεράστια πειραματικά του δεδομένα δείχνουν ότι η ενέργεια και το νερό είναι πρακτικά συνώνυμα.

Αυτός είναι ο λόγος που προτείνει την εξίσωση E = H2O. Δηλώνει ότι η εξίσωση μπορεί να υποφέρει από αναντιστοιχία μονάδων, αλλά αποτυπώνει την ουσία της κύριας αρχής: το νερό λαμβάνει, αποθηκεύει, μεταδίδει και μετατρέπει την ενέργεια που τροφοδοτεί τη ζωή στη Γη.

Η κατανόηση της θεωρίας του Pollak ξεκινά από την παρατήρηση ότι:

Ο κόσμος μιλάει την παγκόσμια γλώσσα του νερού

Η παλαιότερη γραπτή λέξη για το «νερό» που γνωρίζουμε είναι το σουμεριακό «Α», που εμφανίζεται σε σφηνοειδείς πινακίδες γύρω στο 3100 π.Χ. (𒀀) - απεικονίζοντας σταγόνες νερού ή βροχή. Η πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα (περ. 4000–2500 π.Χ.) χρησιμοποίησε τη ρίζα για το νερό = *wódr̥. Ο «λόγος», ο «κόσμος» και το «νερό» μπορεί να προέρχονται από την ίδια ρίζα.

Ο Gerald Pollak και οι συνεργάτες του έχουν αποδείξει ότι το νερό μπορεί να παράγει ενέργεια και να εκτελεί εργασίες μέσω μιας διαδικασίας που καθοδηγείται κυρίως από το σχηματισμό της «τέταρτης φάσης» του, την οποία ονόμασε «ζώνη αποκλεισμού» (EZ). Αυτή η έννοια αντιπροσωπεύει μια σημαντική απόκλιση από τις συμβατικές επιστημονικές θεωρίες.

Ακολουθεί μια περίληψη του τρόπου με τον οποίο το νερό παράγει ενέργεια και εκτελεί εργασίες από το βιβλίο του Pollak:

Αποθήκευση ενέργειας μέσω διαχωρισμού τάξης και φορτίου: Το EZ είναι μια δομημένη, υγρή-κρυσταλλική φάση που σχηματίζεται δίπλα σε υδρόφιλες (υδρόφιλες) επιφάνειες. Διαφέρει από τις στερεές, υγρές ή αέριες φάσεις.

Ο σχηματισμός αυτής της διατεταγμένης φάσης EZ αποτελεί δυναμική ενέργεια διαμόρφωσης. Κυρίως, τα EZ διαχωρίζουν τις φορτίσεις, κάνοντάς τα να συμπεριφέρονται σαν μπαταρία.

Το ίδιο το EZ είναι συνήθως αρνητικά φορτισμένο λόγω άφθονων ατόμων οξυγόνου, ενώ το χύμα νερό πέρα από αυτό περιέχει συμπληρωματικά θετικά φορτία, κυρίως με τη μορφή ιόντων υδρονίου (H3O+). Αυτός ο διαχωρισμός φορτίου αποθηκεύει ηλεκτρική δυναμική ενέργεια.

Εισροή ενέργειας: Η κύρια πηγή ενέργειας για την κατασκευή EZ και τη διατήρηση του διαχωρισμού φορτίου είναι η ακτινοβολούμενη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, με το υπέρυθρο φως (IR) να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Αυτή η ενέργεια είναι πανταχού παρούσα, ακόμη και στο σκοτάδι, ακτινοβολώντας από τη Γη και άλλες πηγές. Είναι σημαντικό ότι η ακουστική ενέργεια μπορεί επίσης να οδηγήσει στην ανάπτυξη του EZ. Ναι, αυτό σημαίνει φωνή, λόγια και μουσική! Η ακουστική ενέργεια στο νερό συζητείται περαιτέρω παρακάτω.

Αυτή η απορροφούμενη ενέργεια διαχωρίζει εύλογα τα μόρια του χύδην νερού, απελευθερώνοντάς τα να συγκεντρωθούν στο αναπτυσσόμενο πλέγμα EZ. Καθώς τα μόρια του νερού ενώνονται με το πλέγμα EZ, ένα «κρεμασμένο» άτομο υδρογόνου αποκόπτεται, απελευθερώνοντας ένα πρωτόνιο στο χύμα νερό, το οποίο στη συνέχεια σχηματίζει ένα ιόν υδρονίου. Αυτή η σταδιακή διαδικασία επιτρέπει τη δημιουργία υψηλών συγκεντρώσεων αρνητικού φορτίου στο EZ και την ώθηση του θετικού φορτίου στο περιβάλλον «χύμα» νερό.

Το νερό είναι ένας μετατροπέας ενέργειας και ο κινητήρας που τροφοδοτεί τη φύση: Το νερό λειτουργεί ως μορφοτροπέας, απορροφώντας την ακτινοβολούμενη ενέργεια και μετατρέποντάς την σε διάφορες μορφές ενέργειας εξόδου ή εργασίας, όπως κάνουν τα φυτά στη φωτοσύνθεση. Αυτό περικλείεται στην εξίσωση που προτείνει ο Pollak, E = H2O, υποδηλώνοντας τη στενή σχέση μεταξύ ενέργειας και νερού.

Ηλεκτρολογικές εργασίες: Τα διαχωρισμένα φορτία στην μπαταρία EZ μπορούν να συλλεχθούν για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτή η αρχή παρατηρείται στις μπαταρίες πατάτας και μπορεί να συμβάλει στην απόδοση των συμβατικών μπαταριών.

Μηχανική εργασία (ροή ρευστού): αυτός είναι ίσως ο πιο οικείος τύπος εργασίας στους περισσότερους ανθρώπους - μύλοι υδροκίνησης, υδροηλεκτρικοί σταθμοί κ.λπ.

Όσμωση και διάχυση: Οι βαθμίδες ιόντων υδρονίου (θετικά φορτισμένο νερό), που οδηγούνται από φορτία διαχωρισμένα με ενέργεια, είναι ο κεντρικός μηχανισμός για οσμωτικές και διάχυτες ροές, αντί για παθητική εξισορρόπηση συγκέντρωσης.

Τριχοειδής δράση: Οι ηλεκτροστατικές δυνάμεις (τόσο από πάνω όσο και από κάτω) που προκύπτουν από EZ και πρωτόνια οδηγούν το νερό προς τα πάνω σε τριχοειδείς σωλήνες, συμπεριλαμβανομένων των αγγείων ξυλώματος των πολύ ψηλών δέντρων.

«Αυθόρμητες» ροές: Τα ιόντα υδρονίου οδηγούν επίμονες ροές μέσω υδρόφιλων σωλήνων, σε οπές σε σωλήνες και κυκλοφορικές ροές γύρω από σφαιρίδια γέλης, ακόμη και χωρίς εξωτερικές κλίσεις πίεσης.

Κίνηση Brown: Ο φαινομενικά τυχαίος «νευρικός χορός» των σωματιδίων στο νερό μπορεί να καθοδηγείται συνεχώς από την απορροφούμενη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, οδηγώντας σε ασυμμετρίες φορτίου που ωθούν τα σωματίδια.

Φυσικοχημική εργασία: Η ενέργεια οδηγεί τους διαχωρισμούς φάσεων και την οργάνωση των σωματιδίων σε διατεταγμένες δομές, όπως οι κολλοειδείς κρύσταλλοι, όπου τα όμοια φορτισμένα σωματίδια έλκονται μεταξύ τους λόγω της μεσολάβησης αντίθετων φορτίων. Αυτή η έλξη απαιτεί απορροφημένη ενέργεια για τη δημιουργία EZ και ξεχωριστών φορτίων.

Κατάλυση: Τα EZ δρουν ως φυσικοί καταλύτες παράγοντας συνεχώς ελεύθερα πρωτόνια (ή ομάδες ΟΗ-) που επιταχύνουν τις χημικές αντιδράσεις, που τροφοδοτούνται από ακτινοβολούμενη ενέργεια.

Εργασία που μειώνει την τριβή: δημιουργήστε μια απωστική δύναμη που μπορεί να λειτουργήσει ως ρουλεμάν χαμηλής τριβής, εξηγώντας την ολισθηρότητα του πάγου και τη λίπανση στις αρθρώσεις.

Αδιάκριτες επιφάνειες: Η πίεση που δημιουργείται από την ανάπτυξη EZ και τα απελευθερωμένα πρωτόνια μπορεί να ασκήσει εκπληκτικά μεγέθη δύναμης, ικανή να ραγίσει βράχους και σκυρόδεμα ή να διογκώσει τις ρίζες των δέντρων.

Βρασμός και εξάτμιση: Η ακτινοβολούμενη ενέργεια οδηγεί στο σχηματισμό και τη διαστολή κυστιδίων με κέλυφος EZ, οδηγώντας στη μετάβασή τους σε φυσαλίδες γεμάτες ατμούς και τελικά σε βρασμό.

Σχηματισμός πάγου: Η μετάβαση από το νερό EZ στον πάγο καθοδηγείται από τη δυναμική ενέργεια που απελευθερώνεται όταν τα πρωτόνια εισβάλλουν στο αρνητικό πλέγμα EZ.

Υψηλή θερμοχωρητικότητα: Μέρος της ακτινοβολούμενης ενέργειας που απορροφάται από το νερό αντλείται για την κατασκευή δομής EZ, αντί απλώς να αυξάνει τη θερμοκρασία, συμβάλλοντας στην υψηλότερη από την αναμενόμενη θερμοχωρητικότητα του νερού.

Η γλώσσα του νερού ως μετατροπέας ενέργειας

Το νερό λειτουργεί ως μηχανή που μετατρέπει την ενέργεια ακτινοβολίας εισόδου σε πολλά είδη ενέργειας εξόδου.

Ουσιαστικά, ο Pollak καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το νερό δεν είναι ένα παθητικό μέσο αλλά μια ενεργή «υγρή μηχανή» που αλληλεπιδρά συνεχώς και μεταφέρει ενέργεια από το περιβάλλον του, επηρεάζοντας θεμελιωδώς μια τεράστια γκάμα φυσικών φαινομένων.

Ο Pollak δηλώνει ότι το νερό διαχωρίζει το φορτίο χρησιμοποιώντας την εξωτερική ενέργεια που προέρχεται κυρίως από τον Ήλιο. Ωστόσο, αυτό αφήνει αναπάντητο το ερώτημα από πού αντλεί ο Ήλιος αυτή την ενέργεια;

Η δήλωση του Pollak για την υγρή μηχανή με έκανε να σκεφτώ τη δήλωση του Nikolai Kozyrev ότι οι εκκινήσεις είναι μηχανές μετασχηματιστή/μετατροπής ενέργειας και όχι αυτόνομοι πυρηνικοί φούρνοι.

Ο Νικολάι Κοζίρεφ υπέθεσε ότι τα αστέρια (συμπεριλαμβανομένου του Ήλιου) είναι μηχανές που μετατρέπουν τη ροή του χρόνου σε ακτινοβολούμενη ενέργεια και θερμότητα.

Διερευνώντας την ιδέα της μετάδοσης/μετατροπής της ενέργειας μέσω του νερού, ο Pollak αναφέρθηκε επίσης στα πειράματα του συναδέλφου του Vladimir Voikov με τη συνεχή εκπομπή φωτός από το νερό:

Ο Voeikov γέμισε δοχεία με νερό, προσθέτοντας μέτριες ποσότητες διττανθρακικών, υπεροξειδίου και μικρής ποσότητας λουμινόλης για ενίσχυση του φωτός. Στη συνέχεια σφράγισε τα δοχεία και χρησιμοποίησε έναν φωτοπολλαπλασιαστή για να εξετάσει την απόδοση φωτός με την πάροδο του χρόνου.

Τα αποτελέσματα ήταν απροσδόκητα. Μετά την αρχική καταγραφή της απόδοσης φωτός, ο Voeikov στοίβαξε τα δοχεία σε σκοτεινά ντουλάπια, δοκιμάζοντάς τα μόνο περιστασιακά. Μετά από πολύ περισσότερο από ένα χρόνο σκοτεινής αποθήκευσης, οι ίδιες σφραγισμένες φιάλες νερού συνέχισαν να παρέχουν φως.

Η ένταση μειώθηκε ελαφρώς, αλλά οι φιάλες συνέχισαν να εκπέμπουν φως για ανεξιχνίαστα μεγάλο χρονικό διάστημα. Το φως αρνήθηκε να σβήσει (Εικ. 7.5).

!!!!

Είτε παίζει κάποια μαγεία είτε τα υδατικά διαλύματα πρέπει να απορροφούν συνεχώς την προσπίπτουσα ενέργεια και να μετατρέπουν αυτή την ενέργεια στην πρακτικά ατελείωτη παραγωγή ενέργειας φωτονίων που παρατηρείται. Δεν χρειάζεται να επιμείνω στο θέμα: το υδατικό διάλυμα λειτουργεί ως λαμπτήρας, παρέχοντας φωτονική ενέργεια σχεδόν ατελείωτα, χωρίς προφανή πηγή εκτός από την ενέργεια που αποθηκεύεται μέσα στο νερό.

Το νερό καίγεται;

Ένα άλλο πείραμα που αναφέρεται από τον Pollak περιγράφεται στο [Rao ML, Sedlmayr SR, Roy R, and Kanzius J (2010): Polarized microwave and RF radiation effects on the structure and stability of liquid water. Τρέχουσα Επιστήμη 98 (11): 1–6.]

Σε αυτό το πείραμα, οι συγγραφείς έβαλαν φωτιά στο αλμυρό νερό χρησιμοποιώντας ραδιοσυχνότητες:

Έτσι, τα πειράματα του ίδιου του Pollack, το πείραμα του συναδέλφου του Voelikov που αποδεικνύει ότι το νερό εκπέμπει φως χωρίς καμία εμφανή χημική αντίδραση σχεδόν επ' αόριστον. Αυτά τα ευρήματα και η εργασία από την ομάδα του Penn State που έβαλε φωτιά στο αλμυρό νερό σχημάτισαν μια «τρελή» ερώτηση στο κεφάλι μου:

Τι θα γινόταν αν ο Ήλιος και τα αστέρια ήταν φτιαγμένα από νερό;

Τι γίνεται αν τα αστέρια είναι φυσαλίδες νερού, οι οποίες υπό «σωστή» ηλεκτρομαγνητική ή/και ακουστική διέγερση αυτοπυρπολούνται και παράγουν αιώνιο φως και ενέργεια;

Αποδεικνύεται ότι τελικά δεν είμαι εντελώς τρελός... ο Ήλιος περιέχει νερό, ανιχνεύσιμο ειδικά στις ηλιακές κηλίδες. Ειδικά:

Οι υδρατμοί έχουν εντοπιστεί οριστικά στις ηλιακές κηλίδες του Ήλιου παρατηρώντας τις χαρακτηριστικές υπέρυθρες γραμμές απορρόφησής του. Υπέρυθρη φασματοσκοπία - μια τεχνική που μετρά πώς τα μόρια απορροφούν φως σε συγκεκριμένα μήκη κύματος.

Οι υδρατμοί (H₂O) έχουν πολύ ευδιάκριτα «δακτυλικά αποτυπώματα» στο υπέρυθρο φάσμα. Για παράδειγμα, οι Wallace et al. (1995, Science) εντόπισε γραμμές υδρατμών σε ηλιακές κηλίδες χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία μετασχηματισμού Fourier υψηλής ανάλυσης.

Μεταγενέστερες παρατηρήσεις (συμπεριλαμβανομένου του Υπέρυθρου Διαστημικού Παρατηρητηρίου) επιβεβαίωσαν αυτά τα χαρακτηριστικά, στερεοποιώντας την παρουσία του H₂O στην ατμόσφαιρα του Ήλιου.

Η πρώιμη εργασία των Mallia, Blackwell και Petford (1970) ανέφερε την ανίχνευση ζωνών απορρόφησης H₂O σε φάσματα ηλιακών κηλίδων σε μήκη κύματος συμπεριλαμβανομένων των 1,4 μm, 1,9 μm και 2,7 μm - που ταιριάζουν ακριβώς με τις ζώνες υδρατμών που προσομοιώσαμε νωρίτερα.

Από το 1995 και μετά, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εργαστηριακά και θεωρητικά φάσματα νερού υψηλής θερμοκρασίας για να αποκωδικοποιήσουν το πολύπλοκο υπέρυθρο φάσμα των ηλιακών κηλίδων.

Οι ατμοί ζεστού νερού (περίπου 3.200 K) παράγουν ένα «εξαιρετικά συμφορημένο» φάσμα περιστροφής, το οποίο - χάρη σε προηγμένους υπολογισμούς μεταβολής - έχει εκχωρηθεί με επιτυχία και επιβεβαιώνει την παρουσία H₂O στις ηλιακές κηλίδες.

Μ-κέι... αλλά μας λέει η Επιστήμη (TM) ότι ο Ήλιος είναι ένας πυρηνικός αντιδραστήρας που καίγεται εδώ και πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, riiiightttt!

Ας συμβουλευτούμε μια άλλη πηγή. Τι λέει η Βίβλος για το νερό;

Το νερό προηγείται της δημιουργίας της Γης: Γένεση 1:2

Και η γη ήταν άμορφη και κενή. και σκοτάδι ήταν επάνω στο πρόσωπο της αβύσσου. Και το Πνεύμα του Θεού κινήθηκε πάνω στο πρόσωπο των ΥΔΑΤΩΝ. Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φως, και εγένετο φως.

Ok.. Φανταστείτε μια σφαίρα νερού στο διάστημα. Ο Θεός ΜΙΛΑΕΙ, «Γενηθήτω φως» και αυτός ο ήχος (ακουστική ενέργεια) προκαλεί την κατάρρευση της σφαίρας και όπως βλέπουμε σε αυτό το βίντεο, «υπήρχε φως».

Βλέπω... Η ηχοφωταύγεια είναι ένα πράγμα! Δείτε πώς να φτιάξετε ένα «αστέρι» στο νερό με ακουστικά κύματα:

Ενεργοποιήστε την αυτόματη μετάφραση κάνοντας κλικ:

Στο πρώτο κάτω δεξιά εικονίδιο (Υποτίτλοι ή Subtitles)

Μετά στο δεύτερο (ρυθμίσεις)

Επιλέγετε Υπότιτλοι ή Subtitles (κλικ) και στην συνέχεια

Αυτόματη μετάφραση ή Auto translate (κλικ),

Ελληνικά ή Greek (κλικ).

Σε ένα άλλο παράδειγμα, η πράξη του διαχωρισμού των υδάτων πάνω και κάτω στη Γένεση 1 αντιπροσωπεύει τον Θεό που επιβάλλει τάξη στο χάος «δομώντας» το νερό. Γένεση 1:6–7:

«Και ο Θεός είπε: «Ας υπάρχει ένα θησαυροφυλάκιο ανάμεσα στα νερά για να χωρίζει το νερό από το νερό». Έτσι ο Θεός έφτιαξε το θησαυροφυλάκιο και διαχώρισε το νερό κάτω από το θησαυροφυλάκιο από το νερό πάνω από αυτό. Και έτσι έγινε».

Διαιρώντας τα νερά, ο Θεός δημιούργησε χώρο για ζωή – αέρα για αναπνοή, γη για κατοικία και κύκλους βροχής για γονιμότητα. Η απίστευτη ικανότητα του νερού να σχηματίζει δομή και να δημιουργεί χώρο για ζωή διαχωρίζοντας το ηλεκτρικό φορτίο περιγράφεται τέλεια από αυτό το αρχαίο κείμενο.

Το απόσπασμα για τον «διαχωρισμό των υδάτων πάνω και κάτω» αναφέρεται ξεκάθαρα στο φαινόμενο του διαχωρισμού ηλεκτρικού φορτίου, που περιγράφεται κομψά από τον Gerald Pollak. Αυτή είναι μια εγγενής ιδιότητα του νερού. Τα διαχωρισμένα ηλεκτρικά φορτία μπορούν να παράγουν τεράστιες δυνάμεις, επαρκείς για να κρατήσουν ολόκληρη την ατμόσφαιρα της Γης αιωρούμενη και ταυτόχρονα «κολλημένη» στη Γη.

Στην αρχαία κοσμολογία, τα «νερά πάνω» θεωρούνταν τεράστια κοσμικά νερά αποθηκευμένα πάνω από το στερέωμα. Είναι «ο θόλος μεταξύ των υδάτων» γνωστός και ως «το στερέωμα» που αναφέρεται στη «Ζώνη Αποκλεισμού» της Γης, δηλαδή δομημένη, αρνητικά φορτισμένη, ζώνη λήψης, αποθήκευσης και εκκένωσης ενέργειας νερού;

Η Βίβλος δεν είναι, φυσικά, το μόνο αρχαίο κείμενο που συνδέει το νερό με τη ζωή και τη Θεία Δημιουργία. Σχεδόν όλα τα γνωστά μεγάλα θρησκευτικά κείμενα μιλούν γι' αυτό με παρόμοιο τρόπο.

Για παράδειγμα, στη Ζωροαστρική θρησκεία, το νερό και η φωτιά (που μπορεί να είναι το ίδιο πράγμα) λατρεύονται άμεσα ως Θεός. Οι πιστοί διατάσσονται να διατηρούν την παροχή πόσιμου νερού καθαρή και να κρατούν τα ζώα και τα ανθρώπινα απόβλητα μακριά από αυτό (δηλαδή οι κανόνες αποχέτευσης του νερού αποτελούν μέρος του θρησκευτικού δόγματος).

Σε ένα άλλο παράδειγμα, το Κοράνι περιγράφει επίσης το νερό ως την προέλευση της ζωής, ένα δώρο και έλεος από τον Θεό, μια πηγή εξαγνισμού, ένα σημάδι θεϊκής δύναμης, ένα σύμβολο του Παραδείσου και της αιώνιας ανταμοιβής. Στο αυστηρό δόγμα του Ισλάμ, η απεικόνιση ανθρώπων ή ακόμα και ζώων σε μορφή τέχνης απαγορεύεται. Αντίθετα, η ισλαμική τέχνη είναι γεμάτη με περίπλοκα γεωμετρικά μοτίβα:

Πλακάκια στο εσωτερικό του τζαμέ τζαμί του Yazd, Περσία, με γεωμετρικά και φυτικά σχέδια

Αυτά τα μοτίβα μπορούν να παραχθούν από ακουστικά κύματα στο νερό - δείτε βίντεο από τη διάλεξη του Rupert Sheldrake που συνδέεται παρακάτω. Η ισλαμική τέχνη γιορτάζει τον λόγο του Θεού που λέγεται σε όλο το Σύμπαν που περιέχει νερό;

Το νερό δεν είναι ομοιόμορφο, δείχνει ένα «μωσαϊκό» μοτίβο πιο δομημένων ορίων EZ και μη δομημένου χύδην νερού μέσα στο οποίο περιέχει αντίστοιχα θετικά φορτία, ιόντα υδρονίου. Αυτό είναι ορατό ακόμη και χωρίς ειδικό εξοπλισμό. Αυτά τα μοτίβα είναι εύκολα παρατηρήσιμα στις κυματιστές σκιές από το νερό σε μια πισίνα. Μπορείτε επίσης να τα δείτε σε ένα φλιτζάνι νερό:

Αυτή η δομή, το επιφανειακό «μωσαϊκό» του ορίου EZ (σκοτεινά περιγράμματα) και του χύδην νερού (φωτεινές περιοχές, από όπου ανεβαίνει η εξάτμιση) διεισδύει προς τα κάτω από την επιφάνεια, δημιουργώντας ένα παχύ στρώμα που μοιάζει με δίχτυ. Σε αυτή την κατάσταση το μωσαϊκό είναι «χαλαρό» και ακανόνιστο. Έτσι, το νερό είναι εγγενώς «προδομημένο», ωστόσο, η εισαγωγή ακουστικών κυμάτων σε ορισμένες συχνότητες συντονισμού δημιουργεί ακριβείς, συμμετρικές γεωμετρικές φόρμες, αξιοποιώντας την υποκείμενη «μήτρα» του προδομημένου νερού.

Αυτό καλύπτεται στη διάλεξη του Rupert Sheldrake το 2019, ξεκινώντας περίπου στα 4:42 λεπτά: