ΔΟΥΛΕΙΑ Ή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ;

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 

38 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου και η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστη φάρσα. Μετά από τις συνεχείς κινητοποιήσεις-διαδηλώσεις-απεργίες, με αποκορύφωμα την από άκρη σε άκρη της χώρας οργισμένη αντίδραση και το κυνήγι των πολιτικών εκπροσώπων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, η κυβέρνηση αναγκάζεται να κάψει άλλο ένα χαρτί που είχε στα μανίκια της. Την επιλογή δηλαδή, της κυβέρνησης «εθνικής ανάγκης και σωτηρίας» από τη συμμαχία των πρόθυμων υποτακτικών του οικονομικού κεφαλαίου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΥΣΗ).

Ο σημερινός πρωθυπουργός που μας παρουσίασαν οι «δυνάμεις της Τάξης» και το οικονομικό κατεστημένο της χώρας σα μεσσία, δουλευταρά, σοβαρό τεχνοκράτη και αξιόπιστη λύση για τη διακυβέρνησή της, είναι ο ίδιος ο οποίος σα διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας πριν από 11 χρόνια (2000) έταζε καταναλωτικά δάνεια παρακινώντας όλο τον κόσμο να δανείζεται αφειδώς από τις τράπεζες και μάλιστα, χωρίς περιορισμούς! Ήταν λίγο πριν μπούμε στο ευρώ από την πίσω πόρτα με τη «δημιουργική λογιστική» της κυβέρνησης Σημίτη.
Ο σημερινός πρωθυπουργός και «σοβαρός τεχνοκράτης» έχει υπηρετήσει (και συνεχίζει να υπηρετεί) το τραπεζικό σύστημα σε διάφορες κατά καιρούς θέσεις (ΔΝΤ, Τροϊκα, Goldman sachs), με λίγα λόγια «βάλαν το λύκο να φιλά τα πρόβατα». Η παράδοση όλων των λειτουργιών της ελληνικής κοινωνίας σε πολυεθνικά αρπακτικά, στους οικονομικούς φασίστες που λυμαίνουν τον πλανήτη, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή των ακροδεξιών χουντικών σε θέσεις εξουσίας και υπουργεία αποτελεί όχι μόνο πρόκληση, αλλά και προσβολή όσων έχασαν τη ζωή τους στους αγώνες ενάντια στην δικτατορία . Έτσι έχουμε πλέον
4 μπουμπούκια στην κυβέρνηση από το ακροδεξιό-φασιστικό
Λ Α.Ο.Σ. Ένας από αυτούς, ο Μάκης Βορίδης ξεκίνησε την καριέρα του αναλαμβάνοντας Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της ΕΠΕΝ, του κόμματος που αποσκοπούσε να συγκεντρώσει τους νοσταλγούς των Απριλιανών με ιδρυτή τον έγκλειστο στη φυλακή επικεφαλής της Χούντας, Γεώργιο Παπαδόπουλο. Το Μάρτιο του ’85 διαγράφεται από το φοιτητικό σύλλογο της Νομικής για φασιστική δράση. Από την άλλη, ο Γεωργίου διατέλεσε στην επταετία σύμβουλος της χούντας!

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί πλέον το πιο σύντομο ανέκδοτο, μιας και όποιος και να κυβερνήσει, θα ακολουθήσει τις προσταγές και τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Ακόμα και κόμματα, όπως το ΚΚΕ, που το παίζουν αντισυστημικά (μέσα στο σύστημα), το είδαμε να υπερασπίζεται με λύσσα βουλή και βουλευτές, αντικαθιστώντας τα ΜΑΤ , να προσπαθεί να καταστείλει την οργή του κόσμου και να παραπλανήσει τη βάση των ψηφοφόρων του για δήθεν προβοκάτορες. (Το δόγμα όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας, καλά κρατεί.) Παράλληλα, η υπόλοιπη αριστερά (πέρα από μικρές εξαιρέσεις) σφύριζε αδιάφορα για τη βία των κρανοφόρων του ΠΑΜΕ / ΚΚΕ καταδικάζοντας τα γεγονότα γενικά και αόριστα.

ΟΠΟΙΟΣ ΕΜΑΘΕ ΘΑ ΞΕΜΑΘΕΙ,

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΘΑ ΜΑΘΕΙ.

Οι μάσκες λοιπόν έπεσαν, και μαζί τους όλοι οι μύθοι που συντηρούνταν όλα αυτά τα χρόνια της πλαστής αφθονίας. Πλέον, μπορούμε να μιλάμε για μια απροκάλυπτη οικονομική δικτατορία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Ο σκοπός τους ένας και διαχρονικός, περισσότερος πλούτος, κέρδη και πολυτέλεια για αυτούς, και φτώχεια, εκμετάλλευση και μιζέρια για εμάς. Σε όλη αυτή την εφιαλτική κατάσταση που διαμορφώνεται, δεν μπορούμε ούτε να βρίζουμε την τύχη μας, ούτε να κάνουμε υπομονή να περάσει η μπόρα, ούτε και να περιμένουμε φωτισμένους ηγέτες για να μας σώσουν. Θα κάνουν τα πάντα για να μας ξεγελάσουν, να μας καθησυχάσουν και να μας κλείσουν στα σπίτια μας για να μας αρμέξουν έναν έναν. Η εθνική ενότητα, τα δημοψηφίσματα, οι εκλογές που έρχονται, δεν είναι τίποτα άλλο από στάχτη στα μάτια μας. Ποιά εθνική ενότητα ; Σαν κοινωνία έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τους τραπεζίτες, τα αφεντικά και τους βουλευτές ; Ποιό δημοψήφισμα ; Για να διαλέξουμε τον τρόπο που θα πεθάνουμε ; Και ποιές εκλογές ; Για να νομιμοποιήσουν τα κόμματα εξουσίας (μέσα από κυβερνήσεις συνεργασίας πλέον) τη λεηλασία των ζωών μας, και η αριστερά να μετρήσει τα κουκιά της; Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας , ότι λύση στα προβλήματα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και κανείς άλλος.

• Να συμμετέχουμε και να πάρουμε στα χέρια μας τα συνδικάτα που μέχρι σήμερα ανήκουν στους κομματικούς στρατούς και πουλημένους εργατοπατέρες , να παίρνουμε αποφάσεις μέσα από γενικές συνελεύσεις εργατών και όχι εργολάβων, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας.

• Να αυτοοργανωθούμε στις γειτονιές , βοηθώντας ο ένας τον άλλο, να μην επιτρέπουμε σε κανένα κρατικό λειτουργό (μπάτσο , εφοριακό , κλητήρα , εργολάβο), να κόβει κοινωνικά αγαθά (ρεύμα, νερό), να εμποδίζουμε και να σταματάμε την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό των σπιτιών μας, να καταλάβουμε τα εγκαταλελημμένα σπίτια, για να στεγαστούν άστεγοι.

A.M.