ΨΗΦΙΑΚΟΣ AΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ Η ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
John W. Whitehead & Nisha Whitehead
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Τίποτα δεν είναι ιδιωτικό. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας πολιτιστικής, τεχνολογικής και κοινωνικής επανάστασης που όμοιά της δεν έχει ξαναγίνει.
Τίποτα από όσα ήταν κάποτε ιδιωτικά δεν προστατεύεται.
Δεν έχουμε καν αρχίσει να καταγράφουμε τις επιπτώσεις από το τσουνάμι που πέφτει πάνω μας με τη μορφή της επιτήρησης της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ -ΑI), και όμως ήδη αναπροσανατολίζει τον κόσμο μας σε έναν κόσμο στον οποίο η ελευθερία είναι σχεδόν αγνώριστη.
Η επιτήρηση με τεχνητή νοημοσύνη αξιοποιεί τη δύναμη της τεχνητής νοημοσύνης και της ευρέως διαδεδομένης τεχνολογίας επιτήρησης για να κάνει αυτό που το αστυνομικό κράτος δεν έχει το ανθρώπινο δυναμικό και τους πόρους για να κάνει αποτελεσματικά ή αποδοτικά: να είναι παντού, να παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα, να παρακολουθεί, να ταυτοποιεί, να καταγράφει, να διασταυρώνει, να διασταυρώνει και να συνεννοείται.
Ό,τι ήταν κάποτε ιδιωτικό είναι τώρα διαθέσιμο για τον κατάλληλο αγοραστή.
Κυβερνήσεις και εταιρείες έχουν υιοθετήσει αμέριμνα τεχνολογίες επιτήρησης της ΤΝ χωρίς καμία φροντίδα ή ανησυχία για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τους στα δικαιώματα των πολιτών.
Όπως προειδοποιεί μια ειδική έκθεση του Carnegie Endowment for International Peace, "ένας αυξανόμενος αριθμός κρατών αναπτύσσει προηγμένα εργαλεία επιτήρησης ΤΝ για την παρακολούθηση, τον εντοπισμό και την επιτήρηση των πολιτών για την επίτευξη μιας σειράς πολιτικών στόχων - μερικοί νόμιμοι, άλλοι που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολλοί από τους οποίους εμπίπτουν σε μια σκοτεινή μέση κατάσταση".
Πράγματι, με κάθε νέα τεχνολογία επιτήρησης ΤΝ που υιοθετείται και αναπτύσσεται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιωτική ζωή, τα δικαιώματα της Τέταρτης Τροποποίησης και η δέουσα διαδικασία, τα δικαιώματα των πολιτών περιθωριοποιούνται, υπονομεύονται και εκφυλίζονται.
Το σύνθημα είναι η άνοδος του ψηφιακού αυταρχισμού.
Ο ψηφιακός αυταρχισμός, όπως προειδοποιεί το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, περιλαμβάνει τη χρήση της τεχνολογίας της πληροφορίας για την παρακολούθηση, την καταστολή και τη χειραγώγηση του πληθυσμού, θέτοντας σε κίνδυνο τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες και συνδιαλέγοντας και διαφθείροντας τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατικών και ανοικτών κοινωνιών, "συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας της κυκλοφορίας, του δικαιώματος να μιλάς ελεύθερα και να εκφράζεις πολιτικές διαφωνίες, καθώς και του δικαιώματος στην προσωπική ιδιωτική ζωή, διαδικτυακά και εκτός".
Οι σπόροι του ψηφιακού αυταρχισμού φυτεύτηκαν στον απόηχο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, με την ψήφιση του USA Patriot Act.
Μια τεράστια λίστα επιθυμιών 342 σελίδων με διευρυμένες εξουσίες για το FBI και τη CIA, το Patriot Act δικαιολογούσε την ευρύτερη εγχώρια παρακολούθηση, με τη λογική ότι αν οι κυβερνητικοί πράκτορες γνώριζαν περισσότερα για κάθε Αμερικανό, θα μπορούσαν να διακρίνουν τους τρομοκράτες από τους νομοταγείς πολίτες.
Έκρουσε τον κώδωνα του θανάτου για τις ελευθερίες που κατοχυρώνονται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, ιδίως την Τέταρτη Τροπολογία, και εξομάλυνε τις εξουσίες μαζικής παρακολούθησης της κυβέρνησης.
Γράφοντας για τους New York Times, ο Jeffrey Rosen παρατήρησε ότι: "πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, η ιδέα ότι οι Αμερικανοί θα συμφωνούσαν εθελοντικά να ζουν τη ζωή τους υπό το βλέμμα ενός δικτύου βιομετρικών καμερών παρακολούθησης, που θα τους παρακολουθούσαν σε κυβερνητικά κτίρια, εμπορικά κέντρα, μετρό και γήπεδα, θα φαινόταν αδιανόητη, μια δυστοπική φαντασίωση μιας κοινωνίας που είχε παραδώσει την ιδιωτικότητα και την ανωνυμία".
Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ότι 50 χρόνια αφότου ο George Orwell δακτυλογράφησε τις τελευταίες λέξεις του δυστοπικού μυθιστορήματός του 1984, "Αγαπούσε τον Μεγάλο Αδελφό", θα αγαπούσαμε τον Μεγάλο Αδελφό.
Ωστόσο, αυτό ακριβώς έχει συμβεί.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, ο Rosen διαπίστωσε ότι:
"οι άνθρωποι ήταν ευτυχείς να εγκαταλείψουν την ιδιωτική τους ζωή χωρίς να βιώσουν μια αντίστοιχη αύξηση της ασφάλειας.
Ανησυχώντας περισσότερο για την αίσθηση της ασφάλειας παρά για την πραγματική ασφάλεια, απαίτησαν την κατασκευή τεράστιων τεχνολογικών αρχιτεκτονικών παρακολούθησης, παρόλο που οι περισσότερες εμπειρικές μελέτες έδειχναν ότι ο πολλαπλασιασμός των καμερών παρακολούθησης δεν είχε "καμία επίδραση στο βίαιο έγκλημα" ή στην τρομοκρατία".
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου 2001, δημιουργήθηκε ένα τεράστιο βιομηχανικό σύμπλεγμα ασφάλειας που ήταν προσηλωμένο στη στρατιωτικοποίηση, την επιτήρηση και την καταστολή.
Η επιτήρηση είναι το κλειδί.
Μας παρακολουθούν παντού όπου κι αν πάμε. Κάμερες ταχύτητας. Κάμερες κόκκινου σηματοδότη. Κάμερες σώματος της αστυνομίας. Κάμερες στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κάμερες στα καταστήματα. Κάμερες σε δημόσιους στύλους κοινής ωφέλειας. Κάμερες σε αυτοκίνητα. Κάμερες σε νοσοκομεία και σχολεία. Κάμερες σε αεροδρόμια.
Μας καταγράφουν τουλάχιστον 50 φορές την ημέρα.
Υπολογίζεται ότι μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν πάνω από 85 εκατομμύρια κάμερες παρακολούθησης, οι οποίες είναι οι δεύτερες μετά την Κίνα.
Κάθε μέρα, ο μέσος Αμερικανός που κάνει τις καθημερινές του δουλειές παρακολουθείται, παρακολουθείται, κατασκοπεύεται και παρακολουθείται με περισσότερους από 20 διαφορετικούς τρόπους από τα μάτια και τα αυτιά τόσο της κυβέρνησης όσο και των επιχειρήσεων.
Προσέξτε τι λέτε, τι διαβάζετε, τι γράφετε, πού πηγαίνετε και με ποιον επικοινωνείτε, γιατί όλα αυτά θα καταγραφούν, θα αποθηκευτούν και θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σας τελικά, σε χρόνο και τόπο που θα επιλέξει η κυβέρνηση.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο το τι λέμε, πού πηγαίνουμε και τι αγοράζουμε που παρακολουθείται.
Μας παρακολουθούν μέχρι και τα γονίδιά μας, χάρη σε έναν ισχυρό συνδυασμό υλικού, λογισμικού και συλλογής δεδομένων που σαρώνει τα βιομετρικά μας στοιχεία - τα πρόσωπα, τις ίριδες, τις φωνές, τα γενετικά στοιχεία, τα μικροβιόγραμμα, την οσμή, το βάδισμα, τους καρδιακούς παλμούς, την αναπνοή, τις συμπεριφορές - τα περνάει από προγράμματα υπολογιστών που μπορούν να αναλύσουν τα δεδομένα σε μοναδικά "αναγνωριστικά" και στη συνέχεια τα προσφέρει στην κυβέρνηση και τους εταιρικούς συμμάχους της για τις αντίστοιχες χρήσεις τους.
Όπως διακήρυξε ένας υποστηρικτής της επιτήρησης με τεχνητή νοημοσύνη, "η επιτήρηση δεν είναι πλέον μόνο ένα άγρυπνο μάτι, αλλά και ένα προγνωστικό μάτι".
Για παράδειγμα, η Συναισθηματική Τεχνητη Νοημοσύνη (Emotion AI), μια αναδυόμενη τεχνολογία που κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη δημοτικότητα, χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου "για να αναλύσει εκφράσεις με βάση το αποτύπωμα του προσώπου ενός ατόμου για να ανιχνεύσει τα εσωτερικά του συναισθήματα ή αισθήματα, τα κίνητρα και τις συμπεριφορές του".
Η Κίνα ισχυρίζεται ότι η τεχνητή νοημοσύνη της παρακολούθησης μπορεί ήδη να διαβάζει τις εκφράσεις του προσώπου και τα εγκεφαλικά κύματα, προκειμένου να προσδιορίσει τον βαθμό στον οποίο τα μέλη του κοινού είναι ευγνώμονες, υπάκουοι και πρόθυμοι να συμμορφωθούν με το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Αυτός είναι ο ολισθηρός δρόμος που οδηγεί στην αστυνομία της σκέψης.
Η τεχνολογία χρησιμοποιείται ήδη...
"από συνοριοφύλακες για την ανίχνευση απειλών σε συνοριακά σημεία ελέγχου, ως βοήθημα για την ανίχνευση και διάγνωση ασθενών για διαταραχές της διάθεσης, για την παρακολούθηση τάξεων για ανία ή διαταραχή και για την παρακολούθηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια βιντεοκλήσεων".
Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, έχουμε πλέον έναν τέταρτο κλάδο της κυβέρνησης: το κράτος επιτήρησης.
Αυτός ο τέταρτος κλάδος δημιουργήθηκε χωρίς καμία εκλογική εντολή ή συνταγματικό δημοψήφισμα, και όμως διαθέτει υπερεξουσίες, πέρα και πάνω από αυτές οποιασδήποτε άλλης κυβερνητικής υπηρεσίας, εκτός από τον στρατό. Είναι παντογνώστης, παντογνώστης και παντοδύναμος. Λειτουργεί πέρα από την εμβέλεια του προέδρου, του Κογκρέσου και των δικαστηρίων, και βαδίζει στο ίδιο μήκος κύματος με την εταιρική ελίτ που πραγματικά κάνει κουμάντο στην Ουάσινγκτον.
Ο κυβερνητικός μηχανισμός επιτήρησης "τεχνοτυραννίας" έχει εδραιωθεί και διαπλεχθεί τόσο πολύ με τον μηχανισμό του αστυνομικού κράτους, ώστε είναι δύσκολο πλέον να γνωρίζουμε πού τελειώνει η επιβολή του νόμου και πού αρχίζει η επιτήρηση.
Η σύντομη απάντηση: έχουν γίνει μία και η αυτή οντότητα. Το αστυνομικό κράτος έχει δώσει τη σκυτάλη στο κράτος επιτήρησης, το οποίο έχει περάσει σε υψηλή ταχύτητα με τη βοήθεια των τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης. Η πανδημία COVID-19 συνέβαλε στην περαιτέρω συγκέντρωση της ψηφιακής εξουσίας στα χέρια της κυβέρνησης εις βάρος των δικαιωμάτων ιδιωτικότητας των πολιτών.
"Από τις κάμερες που αναγνωρίζουν τα πρόσωπα των περαστικών μέχρι τους αλγόριθμους που παρακολουθούν το δημόσιο αίσθημα στο διαδίκτυο, τα εργαλεία που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη (AI) ανοίγουν νέα σύνορα στην κρατική επιτήρηση σε όλο τον κόσμο".
...Έτσι αρχίζει η έκθεση του Carnegie Endowment σχετικά με το σημείωμα για την επιτήρηση με τεχνητή νοημοσύνη.
"Οι οργανισμοί επιβολής του νόμου, εθνικής ασφάλειας, ποινικής δικαιοσύνης και διαχείρισης συνόρων σε κάθε περιοχή βασίζονται σε αυτές τις τεχνολογίες - οι οποίες χρησιμοποιούν στατιστική αναγνώριση προτύπων, μηχανική μάθηση και ανάλυση μεγάλων δεδομένων - για την παρακολούθηση των πολιτών".
Στα χέρια τυράννων και καλοπροαίρετων δικτατόρων, η επιτήρηση με τεχνητή νοημοσύνη είναι το απόλυτο μέσο καταστολής και ελέγχου, ιδίως μέσω της χρήσης πλατφορμών έξυπνων πόλεων/ασφαλών πόλεων, συστημάτων αναγνώρισης προσώπου και προβλεπτικής αστυνόμευσης.
Αυτές οι τεχνολογίες χρησιμοποιούνται επίσης από βίαιες εξτρεμιστικές ομάδες, καθώς και από εμπόρους σεξ, παιδιών, ναρκωτικών και όπλων για τους δικούς τους κακόβουλους σκοπούς.
Η Κίνα, το πρότυπο για το δυστοπικό μας μέλλον, έχει αποτελέσει σημαντική δύναμη στην ανάπτυξη της επιτήρησης με τεχνητή νοημοσύνη στους ίδιους τους πολίτες της, ιδίως μέσω των συστημάτων κοινωνικής πίστωσης, τα οποία χρησιμοποιεί για να εντοπίζει, να παρακολουθεί και να διαχωρίζει τους "καλούς" πολίτες της από τους "κακούς".
Οι βαθμολογίες πίστωσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αποδίδονται σε Κινέζους ιδιώτες και επιχειρήσεις τους κατηγοριοποιούν ανάλογα με το αν είναι άξιοι ή όχι να αποτελούν μέρος της κοινωνίας.
Ένα σύστημα πραγματικών ονομάτων -το οποίο απαιτεί από τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν ταυτότητες που εκδίδει η κυβέρνηση για να αγοράσουν sim κινητής τηλεφωνίας, να αποκτήσουν λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να πάρουν τρένο, να επιβιβαστούν σε αεροπλάνο ή ακόμη και να αγοράσουν ψώνια- σε συνδυασμό με τις βαθμολογίες πιστοληπτικής ικανότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διασφαλίζει ότι όσοι μπαίνουν στη μαύρη λίστα ως "ανάξιοι" απαγορεύεται να έχουν πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές, να αγοράζουν ακίνητα ή να ταξιδεύουν αεροπορικώς ή με τρένο
Μεταξύ των δραστηριοτήτων που μπορεί να σας χαρακτηρίσουν ανάξιους είναι η κατάληψη κρατημένων θέσεων στα τρένα ή η πρόκληση προβλημάτων στα νοσοκομεία.
Με τον ίδιο τρόπο που τα κινεζικά προϊόντα έχουν διεισδύσει σχεδόν σε κάθε αγορά παγκοσμίως και έχουν αλλάξει τη δυναμική των καταναλωτών, η Κίνα εξάγει τώρα την "αυταρχική τεχνολογία" της σε κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, δήθεν σε μια προσπάθεια να εξαπλώσει το σήμα του ολοκληρωτισμού της σε όλο τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, τόσο η Κίνα όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πρωτοστατήσει στον εφοδιασμό του υπόλοιπου κόσμου με επιτήρηση με τεχνητή νοημοσύνη, μερικές φορές σε επιδοτούμενη τιμή.
Έτσι κατακτά ο ολοκληρωτισμός τον κόσμο.
Ενώ οι χώρες με αυταρχικά καθεστώτα ήταν πρόθυμες να υιοθετήσουν την επιτήρηση με τεχνητή νοημοσύνη, όπως καθιστά σαφές η έρευνα του Carnegie Endowment, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες χρησιμοποιούν επίσης "επιθετικά εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης για την αστυνόμευση των συνόρων, τη σύλληψη πιθανών εγκληματιών, την παρακολούθηση των πολιτών για κακή συμπεριφορά και την ανάσυρση υπόπτων τρομοκρατών από τα πλήθη".
Επιπλέον, είναι εύκολο να δούμε πώς το κινεζικό μοντέλο ελέγχου του διαδικτύου έχει ενσωματωθεί στις προσπάθειες του αμερικανικού αστυνομικού κράτους να ξετρυπώσει τους λεγόμενους αντικυβερνητικούς, εγχώριους εξτρεμιστές.
Σύμφωνα με την εμπεριστατωμένη έκθεση του δημοσιογράφου Adrian Shahbaz, υπάρχουν εννέα στοιχεία στο κινεζικό μοντέλο ψηφιακού αυταρχισμού όταν πρόκειται για λογοκρισία του λόγου και στοχοποίηση ακτιβιστών:
οι αντιφρονούντες υποφέρουν από επίμονες επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και phishing,
μπλοκάρονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ιστότοποι και οι εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων,
οι αναρτήσεις που ασκούν κριτική σε κυβερνητικούς αξιωματούχους αφαιρούνται,
ανακαλείται η πρόσβαση στο κινητό και στο διαδίκτυο ως τιμωρία για τον ακτιβισμό,
οι πληρωμένοι σχολιαστές πνίγουν την κυβερνητική κριτική,
νέοι νόμοι αυστηροποιούν τους κανονισμούς για τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης,
η συμπεριφορά των πολιτών παρακολουθείται μέσω εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης και επιτήρησης,
άτομα συλλαμβάνονται τακτικά για αναρτήσεις που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση- και
οι διαδικτυακοί ακτιβιστές εξαφανίζονται.
Δεν χρειάζεται καν να είσαι επικριτής της κυβέρνησης για να παγιδευτείς στον ιστό της ψηφιακής λογοκρισίας και της επιτήρησης με τεχνητή νοημοσύνη.
Ο κίνδυνος που εγκυμονεί το κράτος επιτήρησης ισχύει εξίσου για όλους μας: τόσο για τους παραβάτες όσο και για τους νομιμόφρονες.
Όταν η κυβέρνηση τα βλέπει όλα και τα γνωρίζει όλα και διαθέτει πληθώρα νόμων που καθιστούν ακόμη και τον πιο φαινομενικά έντιμο πολίτη εγκληματία και παραβάτη του νόμου, τότε το παλιό ρητό ότι δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις δεν ισχύει πλέον.
Όπως έγραψε ο Orwell στο 1984:
"Έπρεπε να ζεις - ζούσες, από συνήθεια που έγινε ένστικτο - με την παραδοχή ότι κάθε ήχος που έκανες κρυφάκουγε και, εκτός από το σκοτάδι, κάθε σου κίνηση εξεταζόταν εξονυχιστικά".
Σε μια εποχή με πάρα πολλούς νόμους, πάρα πολλές φυλακές, πάρα πολλούς κυβερνητικούς κατασκόπους και πάρα πολλές εταιρείες πρόθυμες να βγάλουν γρήγορα λεφτά εις βάρος του Αμερικανού φορολογούμενου, είμαστε όλοι ένοχοι για κάποια παράβαση.
Κανείς δεν γλιτώνει.
Όπως γράφει η Elise Thomas στο Wired:
"Η νέα τεχνολογία παρακολούθησης σημαίνει ότι δεν θα είστε ποτέ ξανά ανώνυμοι".
Δεν θα αργήσουμε να βρεθούμε να αναπολούμε το παρελθόν με νοσταλγία, πίσω σε μια εποχή όπου μπορούσαμε να μιλάμε σε όποιον θέλαμε, να αγοράζουμε ό,τι θέλαμε, να σκεφτόμαστε ό,τι θέλαμε, να πηγαίνουμε όπου θέλαμε, να αισθανόμαστε ό,τι θέλαμε χωρίς αυτές οι σκέψεις, τα λόγια και οι δραστηριότητες να παρακολουθούνται, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύονται από εταιρικούς γίγαντες, να πωλούνται σε κυβερνητικές υπηρεσίες και να χρησιμοποιούνται εναντίον μας από τη στρατιωτικοποιημένη αστυνομία με το στρατό φουτουριστικών τεχνολογιών.
Προχωρήστε με προσοχή - όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο μυθιστορηματικό αντίστοιχό του The Erik Blair Diaries, το 1984 έχει γίνει ένα εγχειρίδιο λειτουργίας για το πανταχού παρόν, σύγχρονο κράτος επιτήρησης με τεχνητή νοημοσύνη.
Χωρίς συνταγματικές προστασίες που να προστατεύουν από τις καταπατήσεις των δικαιωμάτων μας όταν η εξουσία, η τεχνολογία της Τεχνητής Νοημοσύνης και η μιλιταριστική διακυβέρνηση συγκλίνουν, δεν θα αργήσει η στιγμή που οι κανόνες επιβίωσης του Philip K. Dick θα γίνουν η κυβερνητική μας πραγματικότητα:
"Αν, όπως φαίνεται, βρισκόμαστε στη διαδικασία να γίνουμε μια ολοκληρωτική κοινωνία στην οποία ο κρατικός μηχανισμός είναι παντοδύναμος, η ηθική που είναι πιο σημαντική για την επιβίωση του αληθινού, ελεύθερου, ανθρώπινου ατόμου θα είναι: εξαπατά, ψεύδεται, αποφεύγει, προσποιείται, βρίσκεται αλλού, πλαστογραφεί έγγραφα, κατασκευάζει στο γκαράζ του βελτιωμένες ηλεκτρονικές συσκευές που θα ξεγελάσουν τις συσκευές που χρησιμοποιούν οι αρχές".
***********
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Digital Authoritarianism: AI Surveillance Signals the Death of Privacy – OffGuardian
Είναι κακό (διάολε) στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο Χριστός θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια (ξέρεις εσύ, όπως έκανε με το Μινωικό "πολιτισμό", την Ατλαντίδα, τον κατακλυσμό του Νώε κλπ.)
ΑπάντησηΔιαγραφή