ΧΡΟΝΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΥΣΠΡΑΓΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΕΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΑΞΙΩΘΗΚΑΝ.
Της Μαρία Δαριβιανάκη Μήλιου Δικηγόρου
Χρόνια τώρα είναι παραπάνω από εμφανής η οικονομική δυσπραγία της πατρίδας μας. Μια δυσπραγία που είναι αποτέλεσμα των πολιτικών των τελευταίων μεταπολιτευτικών Κυβερνήσεων.
Μια προσπάθεια καταστροφής της 1ογενούς παραγωγής, του βασικού δηλαδή τομέα στον οποίο θα έπρεπε να βασίζεται η οικονομία μιας Χώρας, όπως η Ελλάδα. Είχαμε, ωστόσο, κάποτε και βιομηχανία η οποία πλήρως απαξιώθηκε.
Η πλήρης απαξίωση της εθνικής οικονομίας έγινε με διάφορους τρόπους. Να θυμηθούμε, πρωτίστως, τα έργα του Κ. Σημίτη ο οποίος με τις πράξεις του οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά σε ένα τυχοδιωκτικό παιχνίδι με το Χρηματιστήριο με αποτέλεσμα την απώλεια τεράστιων περιουσιών και πολλές οικογενειακές τραγωδίες.
Η χαριστική δε βολή ήταν με τα περίφημα μνημόνια. Για να ακριβολογούμε το μνημόνιο ήταν ένα πολύ μικρό κομμάτι της αισχρής δανειακής σύμβασης της Χώρας μας. Η επαίσχυντη σύμβαση δανεισμού έχει τρία άρθρα. Το άρθρο 1 είναι κατ’ουσίαν όλη η σύμβαση, συμπεριλαμβανομένου του μνημονίου.
Επομένως, εκείνοι οι βουλευτές που παρουσιάζονται και λένε στον κόσμο: ’Εγώ ψήφισα μόνο το άρθρ. 1’, μας υποτιμούν, μας εμπαίζουν και μας κοροϊδεύουν ενώ προσπαθούν να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Αλλά αυτά θα τα κρίνει η ιστορία.
Οι υπαίτιοι της τραγωδίας αυτής της πατρίδας μας εξακολουθούν και είναι στα πράγματα και με θράσος κουνάνε το δάκτυλο στον ¨Ελληνα πολίτη, με εξαίρεση ορισμένους που αποσύρθηκαν έχοντας αυτογνωσία της κατάστασης στην οποία οδήγησαν την πατρίδα.
Πριν φτάσουμε στα μνημόνια, όμως, προηγήθηκε μια κατάσταση η οποία με όχημα τις τράπεζες οδήγησε εκεί που οδήγησε. Η οδηγία, μεταπολιτευτικά, ήταν ότι ‘η Ελλάδα πρέπει να γίνει μια Χώρα παροχής υπηρεσιών’. Από τότε, λοιπόν, καταστράφηκε η δομή της ελληνικής οικονομίας.
Οι τράπεζες από πυλώνας στήριξης της ελληνικής οικονομίας κατάντησαν διαχειρίστριες του χρήματος. Παράλληλα, η Ελλάδα γέμισε με πλήθος τραπεζών, υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας, υπηρεσίες συμβουλευτικής επιχειρήσεων και επενδυτών, ασφαλιστικές εταιρείες κλπ. ¨Ολα αυτά δηλαδή που για να στηριχτούν και να υπάρχουν πρέπει να υπάρχει υποδομή και να ανθεί ο 1ογενής και 2ογενής τομέας.
Αντιθέτως, ο 1ογενής και 2ογενής τομέας καταστράφηκε σιγά σιγά και μεθοδικά ενώ άνθιζε ο 3ογενής τομέας με όλες τις μεθόδους που ζήσαμε, όπως η απαξίωση των ελληνικών εξαγωγών, το κλείσιμο των ελληνικών επιχειρήσεων, με βάση τις εντολές της ΕΕ λόγω εφαρμογής των οδηγιών που απαγόρευαν να παράγουμε προϊόντα με αποτέλεσμα να απαξιωθεί η ελληνική οικονομία.
Ας θυμηθούμε, σε αυτό το σημείο, τις επιδοτήσεις που δίδονταν για να θάβονται τα πορτοκάλια/λεμόνια στις χωματερές, να ξεριζώνονται καλλιέργειες, όπως το βαμβάκι και τα καπνά ενώ την ίδια χρονική στιγμή προωθούνταν οι τράπεζες με σκοπό να πωλούν τοξικά προιόντα. Θυμόμαστε, ασφαλώς, τα περίφημα διακοποδάνεια, μετοχοδάνεια και τον άκρατο δανεισμό ώστε να αγοράζουμε άχρηστα προϊόντα.
¨Ολα τα παραπάνω οδήγησαν σε υπερχρέωση τα ελληνικά νοικοκυριά αλλά και τις επιχειρήσεις και κατ’ επέκταση όλα τα παραπάνω οδήγησαν στα κόκκινα δάνεια και εν τέλει στην εφαρμογή των μνημονίων και λοιπών δεσμεύσεων για την ελληνική οικονομία και τον ¨Ελληνα πολίτη.
Ας δούμε, όμως, αρχικά πώς αντιμετώπισε το Κράτος τις επιχειρήσεις αυτές που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στον δανεισμό τους, πέραν των νοικοκυριών που το Κράτος άφησε σε μία παθογένεια και ανασφάλεια καθώς αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν τον δανεισμό τους.
Τις επιχειρήσεις αυτές τις στήριξε με την εγγύηση του Δημοσίου των δανείων αυτών. ¨Εκανε ρυθμίσεις και εν τέλει εγγυήθηκε στις τράπεζες, οι οποίες ήταν ‘στο κόκκινο’, τα δάνειά τους.
Αξίζει να τονίσουμε ότι οι ελληνικές τράπεζες ήταν από τις πιο δυναμικές σε παγκόσμιο επίπεδο. ¨Ηταν οι τράπεζες που είχαν την δυνατότητα να αντιμετωπίσουν προκλήσεις ακόμα και σε μια διεθνή οικονομική κρίση.
Με την τακτική, όμως, αυτή αποδυναμώθηκαν. Ακριβώς δηλαδή εξαιτίας της μικρής τους δυναμικής και εμβέλειας, σε σχέση με μια Deutsche Bank π.χ., μπορούσαν κι έκαναν διαχείριση. Αυτή, όμως, η κυβερνητική πολιτική εξώθησε τις τράπεζες σε κατάρρευση με αποτέλεσμα να χρειάζονται την στήριξη του ελληνικού κράτους.
Εγγυήθηκε, λοιπόν, το Ελληνικό Κράτος, δηλαδή εμείς οι πολίτες, χωρίς να ερωτηθούμε τα δάνεια των επιχειρήσεων τα οποία δεν εξυπηρετούνταν. Παρ’ όλα αυτά ακόμα και τότε οι επιχειρήσεις δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στον δανεισμό αυτό.
Ψηφίζεται, λοιπόν, λίγο πριν απέλθει η κυβέρνηση Ν.Δ. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Νόμος σύμφωνα με τον οποίο το κράτος υποκατέστησε τις τράπεζες ως δανειστής. Το γαλαντόμο Δημόσιο κούρεψε το 90% των δανείων αυτών. Γιατί;
Διότι αυτά τα δάνεια τα οποία είναι εγγυημένα από το ελληνικό Δημόσιο θεωρούνται δημόσιες οφειλές και ως Δημόσιο κούρεψε το 90% για να ‘ορθοποδήσουν’ οι επιχειρήσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αφενός κάποιοι να ωφεληθούν αφετέρου δημιούργησε τεράστια κενά στις τράπεζες και χρειάστηκε η ανακεφαλαιοποίησή τους.
¨Όταν πλέον είχε απαξιωθεί εντελώς η ελληνική οικονομία και οι Τράπεζες τότε έγινε η 3η ανακεφαλαιοποίηση με την μετακύληση του χρέους στους ιδιώτες και την εξαγορά της απαξιωμένης ελληνικής μετοχής από τα funds.
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκαν οι κυβερνήσεις των μνημονίων που είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση της ελληνικής οικονομίας. Η απαξίωση, όμως, δεν σταματάει εδώ, καθώς τόσο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ μπήκαν στο στόχαστρο τα ελληνικά νοικοκυριά.
Με καταστραμμένες τις ελληνικές επιχειρήσεις ήρθε η ώρα των πλειστηριασμών, των ευνοϊκών « « «ρυθμίσεων» των κόκκινων δανείων , ενώ φτάσαμε σε σημείο τα δάνεια αυτά να εκχωρούνται σε funds.Προσοχή, όμως. όταν λέμε ‘ρύθμιση’ εννοούμε ότι διαγράφεται ένα μέρος των δανείων.
Αυτό σημαίνει ότι διαγράφεται ένα ποσό από τα εν δυνάμει έσοδα της τράπεζας. ¨Εχουμε, λοιπόν, μια «τρύπα» η οποία πρέπει να καλυφθεί. Πώς? Με ανακεφαλαιοποίηση π.χ. Το ίδιο συνέβη με την πώληση των δανείων σε funds. Ας σημειωθεί ότι αυτά τα δάνεια πουλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές.
Αυτά τα δάνεια πουλήθηκαν μεν στα funds σε ένα ποσοστό 5-10%, όχι παρά πάνω, όμως, αυτά τα funds διεκδικούν το σύνολο του ποσού. ¨Ο,τι δεν μπορέσουν να εισπράξουν το εγγυάται το ελληνικό κράτος σε ποσοστό 80%. Για άλλη μια φορά δλδ το εγγυόμαστε εμείς.
Το μεγάλο ερώτημα, με γνώση για τα παραπάνω, είναι γιατί να απαξιωθεί η ελληνική οικονομία. Και για όποιον σπεύσει να κάνει λόγο για εν γένει προβλήματα σχετικά με την οικονομία του ευρωπαϊκού Νότου να θυμίσουμε ότι εκεί παρενέβησαν με σκοπό την αντιμετώπιση των οικονομικών/τραπεζικών δυσλειτουργιών.
¨Η μήπως είναι ρητορικό το ερώτημα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου