«Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΜΑ!»
Ο μπασκετμπολίστας Βασίλης Κικίλιας ξαναχτύπησε, επιχειρώντας να βάλει νέο τρίποντο στο καλάθι των ανυποψίαστων νοικοκυραίων!
Πριν από λίγες ημέρες έκανε απολογισμό των πυρκαγιών δηλώνοντας τα ακόλουθα:
Τις ημέρες αυτές εκδηλώθηκαν 667 πυρκαγιές, δηλαδή πάνω από 60 πυρκαγιές την ημέρα, σχεδόν σε ολόκληρη την χώρα.
Δυστυχώς για μία ακόμη φορά η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν από ανθρώπινο χέρι, ήταν εμπρησμοί είτε από εγκληματική αμέλεια είτε από πρόθεση, και για μία ακόμη χρονιά υπάρχουν καταγγελίες για ταυτόχρονη εκδήλωση πυρκαγιών στην ίδια περιοχή σε κοντινές αποστάσεις.
Η διαφορά με άλλες χρονιές, όπως θα σας εξηγήσει και πιο αναλυτικά ο κ. καθηγητής, ο κ. Ζερεφός, ήταν οι καιρικές συνθήκες υπό τις οποίες κλήθηκε ο κρατικός μηχανισμός να διαχειριστεί αυτές τις 667 εστίες.
Η κλιματική κρίση που έδωσε έναν ιστορικά πρωτοφανή σε διάρκεια καύσωνα, είναι εδώ, δεν είναι θεωρία, είναι βίωμα, δεν είναι φέτος μόνο, θα είναι διαρκής με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Για να καταλάβετε, την τελευταία δεκαετία, ακραίο καύσωνα σε συνδυασμό με ισχυρούς ανέμους είχαμε μία ημέρα το 2012, δύο ημέρες το 2019 και ένα τριήμερο το 2021, άρα η κατάσταση επιδεινώνεται, όπως δείχνουν τα στοιχεία, και πρέπει οι πολιτικοί, ο κρατικός μηχανισμός και οι πολίτες, με μεγάλη υπευθυνότητα και σοβαρότητα, να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη νέα συνθήκη.
Πέρα από το γεγονός ότι τα στατιστικά στοιχεία που επικαλέσθηκε ο μπασκετμπολίστας (άραγε κατέθεσε κάποιο σχετικό-επίσημο έγγραφο της μετεωρολογικής υπηρεσίας που τα πιστοποιεί;) παρουσιάσθηκαν με πολύ πονηρό τρόπο, αφού επέλεξε να κάνει την σύγκριση με το διάστημα που ξεκινά από το έτος 2010 και όχι νωρίτερα,
πέρα από το γεγονός ότι, υποκαθιστώντας τον ρόλο της αστυνομίας και των εισαγγελικών αρχών, ο μπασκετμπολίστας εμφάνισε ως δεδομένο ότι η πλειονότητα των πυρκαγιών οφειλόταν σε ανθρώπινο χέρι (φυσικά παρέλειψε να αναφερθεί στο χέρι της Νέας Τάξης Πραγμάτων την οποία τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης υπηρετούν οσφυοκαμπτικά),
πέρα από το γεγονός ότι η παραδοχή περί εμπρησμών εξ αμελείας ή εκ προθέσεως είναι αντιφατική με το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής και, ειδικότερα, του «εμπρηστή-καύσωνα»,
η παραπάνω δήλωση προσφέρεται άριστα για να διδαχθεί στις σχολές εκείνες, στο πρόγραμμα των οποίων περιλαμβάνεται το μάθημα της προπαγάνδας.
Η επίμαχη, προπαγανδιστική πρόταση «Η κλιματική κρίση δεν είναι θεωρία, είναι βίωμα» πρέπει να ελεγχθεί από ποιον διατυπώθηκε και με ποιον ακριβώς τρόπο:
Διατυπώθηκε, λοιπόν, από τον ίδιο παίκτη-μαριονέτα που το δαιμονικό σύστημα τον είχε στρατολογήσει και επί κορωνοϊού.
Όπως επί υγειονομικής κρίσης έβαζε τα τρίποντά του, το ένα μετά το άλλο (σε έναν αγώνα μπάσκετ Ολυμπιακού-ΑΕΚ της σεζόν 2000/2001, όντας αμαρκάριστος, είχε βάλει τρία συνεχόμενα τρίποντα!), διαλύοντας την άμυνα του ελληνικού λαού, το ίδιο επιχειρεί να κάνει και σήμερα που η σατανική Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεδιπλώνει την νέα επίθεσή της, με πρόσχημα την κλιματική κρίση.
Σε ό,τι αφορά τον τρόπο διατύπωσής της, η πρόταση «η κλιματική κρίση δεν είναι θεωρία, είναι βίωμα» διατυπώθηκε στην βάση της προπαγανδιστικής λογικής που, όταν πρέπει να λανσαρισθεί μια ιδέα ως ακλόνητη και ανεπίδεκτη αμφισβήτησης, την ντύνει με τα ιερά άμφια της της θρησκείας.
Την θεωρία μπορείς να την αποδομήσεις με ορθολογικά επιχειρήματα, το βίωμα όχι (την θρησκευτική πίστη επίσης όχι
1)!
Παράλληλα, εκείνος που έγραψε το λογύδριο του μπασκετμπολίστα εφήρμοσε την γνωστή πετυχημένη συνταγή του κορωνοϊού που μας χάρισε το ανάποδο σλόγκαν «δεν επιτρέπεται να αμφισβητούμε τους ειδικούς/την επιστήμη», ενώ κάθε επιστήμονας γνωρίζει ότι η αμφισβήτηση των θεωριών είναι η λυδία λίθος της επιστημονικής προόδου.
Ότι η πρόοδος της επιστήμης στηρίζεται ακριβώς στην αμφισβήτηση και όχι στη δογματική τύφλωση αναδεικνύεται περίφημα από τον Μπέρτολντ Μπρεχτ στο θεατρικό έργο του «Η ζωή του Γαλιλαίου»
2:
«ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Όχι, δεν ξεκινάμε μ’ απόλυτη βεβαιότητα πως θ’ αποδείξουμε την περιστροφική κίνηση του ήλιου, αλλά μόνο με μια κάποια αυτοπεποίθηση. Πρόθεσή μου δεν είναι ν’ αποδείξω πως είχα μέχρι τώρα δίκιο, αλλά να εξακριβώσω αν είχα πράγματι δίκιο. Σας λέω λοιπόν: εσείς που μπαίνετε στην έρευνα αφήστε πίσω κάθε ελπίδα.
Μπορεί να είναι ατμοί, μπορεί να είναι και κηλίδες, αλλά προτού υποθέσουμε πως είν’ κηλίδες –κι αυτό θα ενίσχυε τη θεωρία μας– ας υποθέσουμε καλύτερα πως είναι ουρές ψαριών. Ναι, θ’ αμφισβητήσουμε τα πάντα γι’ άλλη μια φορά, τα πάντα.
Και δε θα προχωρούμε τρέχοντας, αλλά βαδίζοντας σαν τη χελώνα. Ό,τι βρίσκουμε μια μέρα, την επομένη θα το σβήνουμε απ’ τον πίνακα και δε θα το ξαναγράφουμε, αν δεν το βρούμε ακόμη μια φορά.
Κι όταν ανακαλύψουμε αυτό που θέλουμε, θα σταθούμε απέναντί του με την πιο μεγάλη δυσπιστία. Έτσι λοιπόν, αρχίζουμε τις παρατηρήσεις μας στον ήλιο με την ανελέητη απόφαση ν’ αποδείξουμε την ακινησία της γης!
Και μονάχα όταν θάχουμε αποτύχει, όταν θάχουμε αμετάκλητα κι ανέλπιδα νικηθεί και θα γλείφουμε τις πληγές μας ναυαγισμένοι, μονάχα τότε θ’ αρχίσουμε ν’ αναρωτιόμαστε μήπως παρ’ όλ’ αυτά είχαμε δίκιο και η γη κινείται πραγματικά! Αν όμως όλες οι άλλες θεωρίες διαλυθούν μέσα στα χέρια μας, τότε κανένα έλεος πια γι’ αυτούς που δεν ερεύνησαν κι όμως μιλάνε».
Αλλά και ο Ευάγγελος Παπανούτσος στο έργο του «Το δίκαιο της πυγμής»
3 έγραφε:
«Το “ίσως” (πιθανόν ναι – πιθανόν όχι), μια μικρή δισύλλαβη λέξη, είναι το αλάτι της φιλοσοφίας. […] Την αρχή αυτή, θεμελιώδη κανόνα ή αξίωμα του κριτικού στοχασμού, τη λησμονούν (ή όταν τη θυμούνται, την περιφρονούν) οι άνθρωποι που από αφέλεια ή μωρία είναι “βέβαιοι” για όλα.
Οι δογματικοί. Τους αναγνωρίζουμε αμέσως από την ευκολία με την οποία αποφαίνονται για κάθε ζήτημα (είτε επιστημονικό θέμα είναι είτε πρόβλημα ηθικό) και από την επιμονή τους να μη δέχονται ή να μη προσέχουν τις αντιρρήσεις σας. Μιλούν ανεπιφύλακτα, και είναι αμετακίνητοι στη γραμμή που έχουν χαράξει. “Αυτή είναι η ορθή λύση!
Άλλη δεν υπάρχει” – “Δύο και δύο κάνουν τέσσερα”… Από την ομοταξία τους στρατολογούνται οι φανατικοί και οι αδιάλλακτοι που καταδυναστεύουν τις φιλικές συντροφιές, τις πολιτικές παρατάξεις, κάποτε χώρες ολόκληρες.
Η κριτική, ο αντίλογος, η βάσανος της “απόδειξης” είναι ο μεγάλος τους εχθρός. Τον φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι, και τον αποφεύγουν.
Όταν υποχρεωθούν να τον αντιμετωπίσουν, ρίχνονται απάνω του σαν τα φοβιτσιάρικα σκυλιά και δαγκώνουν: ο διαφωνών, ακόμη και στις λεπτομέρειες του πιστεύω τους, είναι ματαιόσπουδος σοφιστής ή αμφισβητίας κακόπιστος.
Εκείνοι μόνο κατέχουν την “αλήθεια”. Και το δικαίωμα να την υπερασπίζουν απέναντι σε όσους αρνούνται να την προσκυνήσουν».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, δεν πρέπει καθόλου να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο μπασκετμπολίστας, ως μη-ειδικός σε θέματα διαχείρισης κρίσεων, επικαλέσθηκε τον λόγο του ειδικού, δηλ. του κυρίου καθηγητή Χρήστου Ζερεφού.
Ως γνωστόν, η προπαγάνδα αξιοποιεί την επίκληση στην αυθεντία:
«η Αυθεντία είναι η δυνατότητα που έχει ένας φορέας της να επιδράσει πάνω σε άλλους (ή σε άλλον), χωρίς αυτοί οι άλλοι να αντιδράσουν, παρ’ ότι έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Ενεργώντας ως Αυθεντία, ο φορέας της μπορεί να μεταβάλει τη δεδομένη ανθρώπινη κατάσταση, χωρίς να υπάρξει αντίδραση σ’ αυτήν την ενέργεια, δηλαδή χωρίς να υποστεί ο ίδιος μεταβολή εξαιτίας της ενέργειάς του»
4.
Γι’ αυτό, ο λόγος του προπαγανδιστή πρέπει να περιβάλλεται το κύρος της επιστήμης. Με αυτό το πνεύμα ηρωοποιούνται ορισμένα πρόσωπα της επιστήμης, τα οποία συντάσσονται με την ιδέα εκείνη που αποτελεί τον πυρήνα της προπαγάνδας. Όπως σημειώνει διαφωτιστικά ο Καλογερόπουλος-Kaloy
5:
«Το κυριώτερο επιχείρημα του Ένγκελς ήταν ο μύθος της “επιστημονικής” θεμελιώσεως του μαρξισμού – ιδίως σε μιαν εποχήν όπου η λέξις επιστήμη (με υλιστικήν έννοιαν) είχεν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Ο προπαγανδιστής θα πει “δεν είναι δικές μου απόψεις, είναι απόψεις διασήμων σοφών, το λέει η επιστήμη” ή “είναι πράγματα που όλοι πιστεύουν” ή “μας ακολουθούν οι μεγάλοι διανοούμενοι”. […]
Η ορθή προπαγάνδα θα προσπαθήσει να προσδώσει στον Αρχηγό τον φωτοστέφανο του “διαπρεπούς επιστήμονος” ή θα τονίσει ότι “υπήρξε Καθηγητής σε μεγάλα ξένα Πανεπιστήμια”».
Επομένως, ο κ. Χρήστος Ζερεφός είναι ο αντίστοιχος Σωτήρης Τσιόδρας της κλιματικής κρίσης. Και ο μπασκετμπολίστας Βασίλης Κικίλιας είναι ο υπουργός-playmaker των κρίσεων που μαστίζουν την Ελλάδα! Τέτοια κοροϊδία του ελληνικού λαού δεν πρέπει να έχει ξαναϋπάρξει…
Μία ακόμη χτυπητή ομοιότητα της κλιματικής κρίσης με την υγειονομική είναι η προπαγανδιζόμενη αόριστη διάρκειά της. Όπως μας έλεγαν ότι «ο κορωνοϊός ήρθε για να μείνει»
6, έτσι και σήμερα μας λένε τρομολαγνικά ότι:
«η κλιματική κρίση δεν θα φύγει, θα ζήσουμε μαζί της».
Από τις ανωτέρω επισημάνσεις εξάγεται το ακόλουθο συμπέρασμα:
Οι Νεοταξίτες διαχειριστές και βιοεξουσιαστές μας ακολουθούν ένα σταθερό μοτίβο συμπεριφοράς, το οποίο τους καθιστά πληκτικά προβλέψιμους. Ταυτοχρόνως, όμως, τους καθιστά και άκρως επικίνδυνους, αφού μοτίβο συμπεριφοράς έχουν και οι serial killers, οι οποίοι μεταχειρίζονται τα θύματά τους πάντοτε με την ίδια μεθοδολογία.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι, όπως οι serial killers, έτσι και οι Νεοταξίτες διαχειριστές-βιοεξοσιαστές, πρώτον, διψούν για εξουσία και άσκηση κυριαρχίας πάνω στους πολίτες-θύματα και, δεύτερον, επιθυμούν να βελτιώσουν τον κόσμο γύρω τους, βάσει της δικής τους διαστρεβλωμένης αντίληψης που εδράζεται στα εκάστοτε αφηγήματα αλληλοδιαδοχής κρίσεων
7.
Επιπλέον, γίνεται δεκτό ότι οι περισσότεροι serial killers αντιμετωπίζουν τα θύματά τους όχι ως ανθρώπους αλλά ως αντικείμενα, χαρακτηρίζονται δε από ανικανότητα ενσυναίσθησης. Τέλος, προσεγγίζουν τα θύματά τους φορώντας παραπλανητική μάσκα, μέσω της οποίας καταφέρνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των υποψήφιων στόχων και, ακολούθως, να τα κατευθύνουν στην θανάσιμη παγίδα
8.
Εκείνο, λοιπόν, που προέχει είναι να μάθει το υποψήφιο θύμα των seral killers ποια δαιμονικά πρόσωπα κρύβονται πίσω από την παραπλανητική-αγαθόβουλη μάσκα. Αλλά για να το μάθει αυτό, θα πρέπει να δραπετεύσει από τα κάγκελα της βρεφικής κούνιας του και να σταματήσει να μαστουρώνει κολλημένος σε μια οθόνη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραπάνω κείμενο αποτελεί εμπλουτισμένη καταγραφή όσων ακούστηκαν στην συνέντευξη που ο γράφων παραχώρησε στον δημοσιογράφο του Focus Fm Στέφανο Δαμιανίδη (2/8/2023) με αφορμή την προπαγανδιστική δήλωση του μπασκετμπολίστα-playmaker των κρίσεων.
Μτφ.: Σπ. Ευαγγελάτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 2000, σελ. 106.
Εκδ. Νόηση, 1975/2012, σελ. 229/230.
F. Terré, εις: A. Kojève, Η έννοια της αυθεντίας, μτφ. Γ. Μερτίκας, εκδ. Κουκίδα, Αθήνα 2018, σελ. 26.
Η προπαγάνδα μέσον βιασμού των λαών. Η Φιλοσοφία της Προπαγάνδας, εκδ. Δρόμων, Αθήνα 2012, σελ. 51.
Βλ. π.χ. τη δήλωση του καθηγητή Μικροβιολογίας Αλκιβιάδη Βατόπουλου, ο οποίος στην ερώτηση πότε εκτιμά ότι θα αναχαιτισθεί η πανδημία απάντησε ότι «οι πανδημίες ιστορικά κρατούν δύο έως τρία χρόνια, ωστόσο είναι δύσκολο να πούμε πότε θα τελειώσει η πανδημία» (πάντως, η περίφημη ισπανική γρίπη, με την οποία συγκρινόταν συνεχώς τον πρώτο καιρό ο κορωνοϊός, τερματίσθηκε 18 μήνες από την εμφάνισή της), εξέφρασε δε την άποψη ότι «είναι ένας ιός που ήρθε για να μείνει» και ότι «για αρκετά χρόνια ακόμη θα φοράμε μάσκες και θα τηρούμε μέτρα προστασίας».
Βλ. την προηγούμενη υποσημείωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου