ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ!
Εδώ και δεκαετίες η Δύση μετρά νεκρούς από τρομοκρατικές επιθέσεις.
Τελευταίο παράδειγμα η σφαγή σε παραλία της Αυστραλίας και η παραλίγο σφαγή σε χριστουγεννιάτικη αγορά της Γερμανίας, κατέστησαν αδιαμφισβήτητο το αδιέξοδο μιας πολιτικής που συγχέει την ανοχή με την παράδοση.
Παρά τα αλλεπάλληλα πλήγματα, οι δυτικές κυβερνήσεις επιμένουν να αντιμετωπίζουν τη βία όχι ως υπαρξιακή απειλή, αλλά ως διαχειριστικό πρόβλημα, επιλέγοντας τη σιωπή, την αναβολή και την πολιτική ευθυνοφοβία.
Αντί για αποφασιστική στάση, η Δύση αναγνωρίζει ή εξωραΐζει δυνάμεις που νομιμοποιούν τη βία, επιτρέπει ανεξέλεγκτες ροές χωρίς ουσιαστικό έλεγχο και κλείνει τα μάτια μπροστά στη σταδιακή αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής.
Περιοχές εντός των ίδιων των δυτικών κρατών μετατρέπονται σε πεδία όπου ο νόμος εφαρμόζεται επιλεκτικά, ενώ οι πολίτες καλούνται να συνηθίσουν την ανασφάλεια ως «νέα κανονικότητα».
Όλα αυτά στο όνομα μιας πολιτικής ορθότητας που έχει πάψει προ πολλού να είναι αξία και έχει μετατραπεί σε άλλοθι.
Η ευθύνη δεν είναι αφηρημένη ούτε συλλογική. Είναι συγκεκριμένη και βαραίνει κυβερνήσεις που προτιμούν να μετρούν τις απώλειες εκ των υστέρων, αντί να προλαμβάνουν.
Η πολιτική των γενικόλογων δηλώσεων, των «θα» και της διαρκούς μετάθεσης αποφάσεων έχει αποτύχει παταγωδώς.
Κάθε τρομοκρατική επίθεση, κάθε αντισημιτικό ξέσπασμα, κάθε γειτονιά που εγκαταλείπεται στην ανομία αποτελεί απόδειξη μιας στρατηγικής που δεν προστατεύει, αλλά εκθέτει.
Η ασφάλεια, η ελευθερία και η ισότητα δεν μπορούν να θυσιάζονται στον βωμό ενός στρεβλού ανθρωπισμού που αρνείται να θέσει όρια.
Όταν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, όταν οι εξτρεμιστικές ιδεολογίες αντιμετωπίζονται με ανοχή και σχετικοποίηση, τότε η δημοκρατία αποδυναμώνεται από μέσα.
Και όταν οι πολίτες καλούνται να προσαρμοστούν στην ανασφάλεια αντί να προστατευθούν από το κράτος τους, τότε το πρόβλημα δεν είναι κοινωνικό, αλλά βαθύτατα πολιτικό.
Η Δύση βρίσκεται πλέον μπροστά σε μια αμείλικτη επιλογή. Ή θα υπερασπιστεί έμπρακτα τους πολίτες της, με σαφείς κανόνες, αυστηρή εφαρμογή του νόμου και μηδενική ανοχή στη βία και τον εξτρεμισμό, ή θα συνεχίσει να πληρώνει το τίμημα της αδράνειας με νέες απώλειες.
Η λύση δεν βρίσκεται στην άκριτη αποδοχή καταστάσεων ούτε στη μετακύλιση της ευθύνης στην κοινωνία, αλλά σε πολιτικές που αποκαθιστούν την τάξη και επαναφέρουν την εμπιστοσύνη.
Κάθε καθυστέρηση είναι πολιτική επιλογή και κάθε επιλογή έχει συνέπειες. Η ανοχή στην παρανομία και στον φανατισμό δεν είναι ουδετερότητα, αλλά συνενοχή.
Η Δύση χρειάζεται ηγεσίες που θα πουν την αλήθεια, θα συγκρουστούν με τη δική τους υποκρισία και θα αναλάβουν το κόστος των αποφάσεων που απέφευγαν επί χρόνια.
Παρατράβηξε όλη αυτή η υποκρισία, αυτή η επιδότηση του εξισλαμισμού της Δύσης και επειδή όλοι κινδυνεύουμε και είμαστε εν δυνάμει θύματα όλων αυτών που μπαίνουν παράνομα στις χώρες μας – και πλέον είναι παντελώς αδιάφορο αν έρχονται για να δουλέψουν ή για να σφάξουν ή και για τα δύο – ή που πλέον ζουν νόμιμα σε αυτές, οι ισλαμοαγαπούληδες της Δύσης να τελειώνουν, να δικαστούν και να μπουν φυλακή για εθνική προδοσία και για εγκλήματα.
Εχουμε πόλεμο με δαύτους, οι αφίξεις στις ακτές μας είναι απόβαση, η αύξηση του αριθμού τους είναι κατάκτηση, η νομιμοποίηση τους είναι εθνική προδοσία.
Συνεργάτες τους όλοι αυτοί που τους νοικιάζουν σπίτια, τους τακτοποιούν, τους νταντεύουν και τους χώνουν μέσα στα σπίτια μας, μέσα στις γειτονιές μας, μέσα στις πόλεις μας και στα χωριά μας.
Αρκετά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου