ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

     Είπα όταν ξεκίνησα το ιστολόγιο να μην αναρτώ ποήματά μου,

να μην ευλογάω τα γένια μου.

Να όμως που έπεσα σε ένα ποίημα τέλος του 2006,
που λές εκεί και αποζητούσα την εποχή της λιτότητας...
Η νηστεία έρχεται...

Θα διδαχτούμε άραγε κάτι από την χλιδή των σπουργιτιών;

Ή έστω από την νηφαλιότητα εκείνου που έτρωγε

μοναχά ελευθερία;;

                                          

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ
«Καλημέρα» λέμε στοιβάζοντας καλοσύνη
δευτερόλεπτα παγάκια στὴ χρονικὴ παγοκύστη
κι ἔτσι ἀνακουφίζουμε δῆθεν
τὰ καθημερινὰ μελανιάσματα
ἀπ΄τὸ ἀόρατο γρονθοκόπημα
τοῦ ἔσω εὐδαιμονιώδους μηδενισμοῦ.
Χρειαζόμαστε τρυποκάρυδους
μὲ τὸ πολυβόλο τοῦ ράμφους
πάνω στὸ δέντρο τῆς ἀφθονίας
καὶ ἀγγέλους μὲ σφυρίχτρες
νὰ μᾶς διδάσκουν τὴ γυμναστικὴ τῆς νηστείας:
«τρῶτε μὲ εὐλάβεια τὰ ρινίσματα».
Αὐτὸ τὸ ὄνειρο εἶναι ἕνα ἱερὸ ἐργοστάσιο
πού κατασκευάζει μηχανισμοὺς
γιὰ τὸ ξήλωμα τῶν λαβυρίνθων.


Romanos   7/12/2006