ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΓΗ ΔΙΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ...

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΓΗ ...!!!

 

Τις έντονες αντιδράσεις του κράτους του Ισραήλ και του Παγκόσμιου Σιωνισμού προκάλεσε το ποίημα που ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας Γερμανός συγγραφέας Γκύντερ Γκρας, δημοσίευσε στις 4 Απριλίου σε Γερμανική εφημερίδα, καθώς αναφέρει στο ποίημά του ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά στο Ιράν και ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ και όχι του Ιράν είναι που θέτει σε κίνδυνο την «παγκόσμια ειρήνη».

Η κυβέρνηση του Ισραήλ αντέδρασε άμεσα, κηρύσσοντας τον Γκρας «ανεπιθύμητο στο Ισραήλ» και απαιτώντας να του αφαιρεθεί το Νόμπελ Λογοτεχνίας - κάτι το οποίο η Σουηδική ακαδημία φυσικά αρνήθηκε.

Ο δε Εβραίος ποιητής Itamar Yaoz-Kest, που μάλιστα ...εμφανίζεται ως «επιζών» του «Ολοκαυτώματος», ανέλαβε να απαντήσει με δικό του ποίημα στον Γκρας, υποστηρίζοντας τις εβραϊκές θέσεις περί της «επιλογής Σαμψών».(«αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»).

Ο Yaoz-Kest αναπαράγει επίσης τις Σιωνιστικές θέσεις περί του ότι, επίσης, οι Εβραίοι έχουν το δικαίωμα να καταστρέφουν ο,τιδήποτε θέλουν πάνω στην Γη, καθώς αυτή τους ανήκει και σύμφωνα με τις Εβραϊκές «ιερές» γραφές ο,τιδήποτε υπάρχει πάνω στην Γη, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων λαών, κατασκευάστηκε από τον «Θεό»-Γιαχβέ αποκλειστικά και μόνο για να υπηρετεί τους Εβραίους.

Κίνδυνος, Θέλω να είμαι ένας κίνδυνος,

Θέλω να είμαι ένας κίνδυνος για τον κόσμο

έτσι ώστε μετά την καταστροφή μου,

ούτε ένα φύλλο χόρτου να μη παραμείνει

στην επιφάνεια της Γης,

 ούτε ένα φύλλο χόρτου

για την πίπα του Γκύντερ Γκρας,

πάνω στην Γη όπου, από τότε που γεννήθηκα,

απετέλεσα ένα κίνδυνο πάνω στον κόσμο.

 -Επειδή είναι δικαίωμά μου!

Είναι δικαίωμά μου να ζήσω ή να πεθάνω

 καθώς εξολοθρεύω τους εξολοθρευτές μου,

χωρίς να επιβιβαστώ ξανά,

σαν ένα αγόρι που κλαίει,

σε τραίνο μεταφοράς μέσα στο κενό του κόσμου,

ενώ τοποθετώ το κεφάλι μου στα γόνατα μιας μητέρας

που εξαφανίζεται μέσα στον καθαρό αέρα της Γης του Βόταν

 και το ουροδοχείο εκτοξεύει σκούρα κίτρινα στίγματα

στους τοίχους της καμπίνας του Γκύντερ

σαν πυροβολισμούς που ψεκάζουν,

ένα κιτρινοκόκκινο υγρό πίσω από τους φρουρούς του τραίνου, και ανάμεσά τους ίσως ο Γκύντερ

ο στρατιώτης Γκύντερ Γκρας,

 επίσης φορά ένα χαλύβδινο κράνος.

Κι έτσι, καθώς το δυνατό φως της Γης του Ισραήλ

μπαίνει στο σπίτι μου,

ανοίγω το ραδιόφωνο και δεν μπορώ να βοηθήσω

 ακούγοντας τις ομιλίες των Αγιατολάχ του Ιράν

και τις λέξεις του σεβαστού Ιρανού πρωθυπουργού,

που δείχνει τον χάρτη του Ισραήλ με τα δυο του χέρια να λέει : «Είναι πολύ μικρό, μέσα σε έξι ή επτά μέρες

μπορεί να σβηστεί από τον χάρτη»

ή στην δική σας γλώσσα, «ausradieren»

(σ.μ.: στα γερμανικά είναι το απαρέμφατο του ρήματος «εξαφανίζω»).

Και είμαι εδώ

ακούγοντας τις ομιλίες των Ιμάμηδων

στα τζαμιά της Γης του Ισραήλ

και της Γης των Αράβων,

καθώς δηλώνουν «ausradieren!» 

αλλά αναφέρονται τότε σ΄ εμένα

και όχι σε σένα Γκύντερ Γκρας.

Και ακόμη, υπάρχει ένα δικαίωμα κατωχυρωμένο

μονάχα σε εμάς τους Εβραίους

(αν και πράγματι κάθε άνθρωπος πάνω στην γη

έχει αυτό το δικαίωμα):

 να καταστραφούμε και να πάρουμε τον ανιαρό

και υπερχορτασμένο κόσμο μαζί μας στην μη ύπαρξη,

μαζί με τις θαυμάσιες βιβλιοθήκες του

και τις συγκινητικές για την καρδιά μελωδίες

ακριβώς έτσι, αφού κατέβουμε στον τάφο,

καθώς το έδαφος θα εκπέμπει ραδιενεργές ακτίνες

στους τέσσερις ανέμους…

Πράγματι – έχουμε το δικαίωμα!

Είναι και δικό μου επίσης!

Διότι υπάρχει το δίκαιο του έθνους του Ισραήλ

να κλείσει τελικά τις πύλες του κόσμου,

αφού αφήσει αυτόν τον τόπο

(δίχως την δική του ελεύθερη βούληση!!!),

και έχουμε το δικαίωμα να πούμε,

στην τιμή του φόβου των 3000 ετών:

 «Εάν μας αναγκάσετε να πέσουμε

από την επιφάνεια της Γης

στα τάρταρα της Γης 

ας στείλουμε, λοιπόν την Γη

να κυλήσει προς την Ανυπαρξία.»