ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΡΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΠΑΔΟΚΟΥ ΑΓΙΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ: «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 

ΘΑ» ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΠΑΔΟΚΙΑ» 

Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης αποτελεί μια από τις πλέον σύγχρονες φωτισμένες μορφές της εκκλησίας…

Ο βίος του δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός, μέχρι τη δημοσίευσή του από μια άλλη σύγχρονη χαρισματική μορφή, τον Γέροντα Παΐσιο.

Χαρακτηριστική είναι η στιγμή που ο Άγιος Αρσένιος βάπτιζε τον γέροντα Παΐσιο, μικρό στα Φάρασα, απαίτησε από τους γονείς του να δοθεί το δικό του όνομα Αρσένιος και όχι το όνομα Χρήστος του παππού του… Είπε χαρακτηριστικά, με προφητικό νόημα: «Εσείς καλά θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού, εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;»

Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος στο Ησυχαστήριο, στο χώρο όπου φυλάσσονταν τα ιερά Λείψανα του Αγίου Αρσενίου

Η Πρόρρηση για την Πόλη και την Καππαδοκία

Ακολουθούν προφητικά λόγια του Αγίου Αρσενίου από στοιχεία, που είχαν περισυλλεγεί και συγγραφεί από τον π. Παΐσιο:

«Και την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε . Θα μας την δώσουν δηλαδή. Όχι από καλοσύνη ή από δικαιοσύνη . ΟΧΙ . Αλλά θα οικονομήσει ο Θεός να’ ρθουν έτσι τα συμφέροντα των μεγάλων, ώστε να τους βολεύει να’ χουμε εμείς την Πόλη .

Και την Καππαδοκία θα την πάρουμε

Τον κοίταξα με απορία.

- Και την Καππαδοκία γέροντα ; ρώτησα .

- Έ!…Θα είναι τόσο χαλαρά τα πράγματα εκεί που θα μπορεί να πηγαίνει όποιος θέλει, οπότε θα είναι σαν να την έχουμε.

- Καλά Γέροντα , οι Τούρκοι είναι δέκα εκατομμύρια στην Πόλη….και θα μας την δώσουν, πως θα μπορέσουμε να τους ελέγξουμε ;

- Θα τους περάσουν απέναντι, από την άλλη μεριά . Ο λογισμός μου λέει (το τόνισε ο «λογισμός») ότι θα τον κάνουν έτσι για τα νερά… Να είναι διεθνή…. Μετά θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα γίνει μεγάλο κακό. Θα πεθάνουν πάρα πολλοί. Το έχει πει και ο Άγιος Αρσένιος αυτό. Είχε γράψει ένα τετράδιο με προφητείες …σου το έχω δείξει;

- Ναι , γέροντα .

- …μετά είναι και το ένα τρίτο που θα γίνουν χριστιανοί .

Ο βίος και η αγιότητά του

Ο Οσιώτατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιον Αρσένιο).

Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιον Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχε ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος. Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.

Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου όπου αργότερα κάρηκε Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος. Δυστυχώς όμως δε χάρηκε πολύ την ησυχία του, διότι εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη μεγάλη από δασκάλους και ο Μητροπολίτης Παΐσιος ο Β’, τον χειροτόνησε Διάκο και τον έστειλε στα εγκαταλειμμένα παιδιά. Αυτό φυσικά γινόταν στα κρυφά, με χίλιες δυό προφυλάξεις, για να μη μάθουν τίποτε οι Τούρκοι. Στο τριακοστό έτος της ηλικίας του χειροτονήθηκε στην Καισσάρεια Πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου και την ευλογία ως Πνευματικός.

Με την άφθονη Θεία Χάρη που τον προίκισε ο Θεός θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των πονεμένων ανθρώπων. Είχε πολλή αγάπη στον Θεό και προς την εικόνα Του, διότι, όταν έβλεπε πολύ πόνο και καταπίεση Τουρκική, η αγάπη τον έβγαζε έξω από τον εαυτό του και έξω από το χωριό του και αγκάλιαζε και τα γύρω χωριά. Θεράπευε τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους. Για τον Άγιον δεν είχε καμιά σημασία, διότι έβλεπε στο πρόσωπό τους, την με πολλή αγάπη πλασθείσα εικόνα του Θεού.

Το κελί του, μικρό, απέριττο, ευρισκόταν μέσα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως κατόρθωνε να ζει και εκτός του κόσμου. Εμείς όπως έλεγαν οι Φαρασιώτες: «Στην Πατρίδα μας τι θα πει γιατρός, δεν ξέραμε. Στον Χατζεφεντή τρέχαμε. Στην Ελλάδα μάθαμε από γιατρούς, αλλά αν τα πούμε στους εντόπιους, τους φαίνονται παράξενα».

Εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, πώς θα έφευγαν για την Ελλάδα και έγινε στις 14 Αυγούστου του 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γνώριζε από προηγουμένως και τον θάνατό του και ότι αυτός θα συνέβαινε σ’ ένα νησί.

Η αγία του μορφή συνέχεια σκορπούσε Χάρη και παρηγοριά.

Έφυγε στις 10 Νοεμβρίου το 1924.

«Ο Πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης» Γέροντος Παΐσιου (Εζνεπίδη)