Ο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

«ΑΓΙΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ» 

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΔΙΑΚΡΙΤΗΣ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΣ

Γράφει ο Ζ.Α

Ο Κύριος και Θεός μας, ο Ιησούς Χριστός, είναι αδιαμφισβήτητο για τους πιστεύοντες, ότι ενανθρώπησε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους επί γης, όλων των αιώνων.

Στο κατ'ευδοκίαν θέλημά Του ανήκει η σωτηρία ΟΛΩΝ των ανθρώπων επί γης, κατά το

"Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν".

Άρα το "εύκολο" συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι αφού το θέλει ο Θεός, όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν.

Είναι έτσι;

Σαφώς και όχι.

Διότι το κατ'ευδοκίαν θέλημα του Θεού, δεν είναι ανεξάρτητο και αποκομμένο από την Αλήθεια Του, την Δικαιοσύνη Του αλλά και από το αυτεξούσιο και την ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου.

Ως παντογνώστης Θεός γνωρίζει, χωρίς ο Ίδιος να προορίζει, ότι κάποιοι άνθρωποι θα κάνουν κακή χρήση του αυτεξούσιου και της ελεύθερης βούλησης, με αποτέλεσμα να εξαιρέσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους από το κατ'ευδοκίαν θέλημά Του.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα, είναι οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, οι οποίοι επειδή και σκέφτονταν και ομιλούσαν και έπρατταν στρεβλά και πονηρά, χωρίστηκαν οι ίδιοι από τις ευλογίες του Κυρίου, την Αλήθεια και εν τέλει τη σωτηρία τους.

Έτσι λοιπόν ο Κύριος ζητά από τους μαθητές Του και όσους τον πίστεψαν και τον ακολουθούσαν, να διαχωριστούν από τους Φαρισαίους, κατά το:

"Bλέπετε και προσέχετε από τη ζύμη των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων".

Το αποκορύφωμα όμως του "αγίου διχασμού" που ζητά ο Κύριος, το βλέπουμε στα εξής χωρία:

Ματθαίος 34

" Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν".

Ματθαίος 35

"ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς"·

Ματθαίος 36

"καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ".

Ματθαίος 37

" ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος".

Ματθαίος 38

"καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος".

Λουκάς 26

"εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι".

Πώς όμως ερμηνεύεται ο "άγιος διχασμός" που αναφέρει ο Κύριος;

Πάλι ένας Άγιος θα μας βοηθήσει.

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, επίσκοπος Αχρίδος.

Ας δούμε τι μας λέει:

«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34). Έτσι είπε ο Κύριος.

Διάβαζε σαν να είναι ειπωμένο:

Δεν ήρθα να συμφιλιώσω την αλήθεια και το ψέμα, την σοφία και την βλακεία, το καλό και το κακό, το δίκαιο και την βία, την κτηνωδία και την ανθρωπιά, την αγνότητα και την ασωτία, τον Θεό και τον μαμωνά αλλά έφερα το ξίφος για να κόψω το ένα από το άλλο, για να μην ανακατεύονται.

Με τί να κόψεις, Κύριε;

Με το ξίφος της αληθείας.

Ή με το ξίφος τού λόγου τού Θεού, που είναι ίδιο.

Αφού η αλήθεια είναι ο λόγος τού Θεού, και ο λόγος τού Θεού είναι η αλήθεια.

Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: πάρετε «την μάχαιραν του Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού» (Εφ. 6 ,17). Ενώ ο άγιος Ιωάννης στο όραμα για τον Υιό τού Ανθρώπου Τον έβλεπε «εν τω μέσω των επτά λυχνιών όμοιον υιώ ανθρώπου… και εκ του στόματος αυτού ρομφαία δίστομος οξεία εκπορευομένη» (Αποκ. 1, 13-16).

Το ξίφος που βγαίνει από το στόμα τί άλλο μπορεί να είναι παρά ο λόγος τού Θεού, ο λόγος τής αλήθειας; Τούτο το ξίφος έφερε ο Ιησούς Χριστός στη γη.

Τούτο το ξίφος είναι σωτήριο για τον κόσμο, και όχι η ειρήνη τού καλού με το κακό.

Και τότε και τώρα και πάντα και για πάντα.

Το ότι αυτή η αντίληψη είναι σωστή φαίνεται από τα παρακάτω λόγια τού Χριστού: «ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής» (Ματθ. 10, 35).

Πράγματι, εάν ακολουθήσει ο γιός τον Χριστό και ο πατέρας παραμείνει στο σκοτάδι τού ψεύδους, το ξίφος της αλήθειας τού Χριστού θα τους χωρίσει. Η αλήθεια είναι πιο αγαπητή από τον πατέρα.

Και εάν η κόρη ακολουθήσει τον Χριστό ενώ η μητέρα παραμείνει επίμονα στην απάρνηση του Χριστού, τί κοινωνία μπορεί να υπάρξει εκεί; Δεν είναι ο Χριστός πιο γλυκός από τη μητέρα; Κατά τον ίδιο τρόπο και με τη νύφη και την πεθερά της.

Όμως μην καταλάβεις λανθασμένα, ότι πρέπει εκείνος που γνώρισε και αγάπησε τον Χριστό αμέσως να αποχωριστεί σωματικά από τους συγγενείς του. Τούτο δεν το γράφει. Αρκεί με την ψυχή να είναι χωριστά, και στην ψυχή του να μην δέχεται τίποτα από τις άπιστες σκέψεις και πράξεις.

Εφόσον εάν οι πιστοί αμέσως και σωματικά χώριζαν από τους απίστους, θα είχαν δημιουργηθεί στον κόσμο δυο αντίπαλα στρατόπεδα.

Ποιός τότε θα μάθαινε τους απίστους και θα τούς διόρθωνε; Και ο ίδιος ο Κύριος υπέμενε τον άπιστο Ιούδα δίπλα Του τρία ολόκληρα χρόνια. Ο σοφός Παύλος γράφει: «Ηγίασται γαρ ο ανήρ ο άπιστος εν τη γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τω ανδρί» (Α’ Κορ. 7, 14).

Τελειώνοντας μπορώ να σου αναφέρω πώς αυτά τα λόγια τού Χριστού τα ερμηνεύει πνευματικά ο δοξασμένος Θεοφύλακτος της Αχρίδας ως εξής: «για τον πατέρα και τη μητέρα και την πεθερά εννόησε όλα τα παλιά, ενώ για τον υιό και την κόρη όλα τα νέα.

Ο Κύριος λοιπόν θέλει οι νέες Του θεϊκές εντολές και διδαχές να νικήσουν όλες τις παλιές μας αμαρτωλές συνήθειες και έθιμα».

Έτσι τα λόγια για το ξίφος που φέρνει στη γη, εξολοκλήρου αντιστοιχούν στον Χριστό τον ειρηνοποιό και ειρηνοδότη.

Ο Χριστός φέρνει την ουράνια ειρήνη του, σαν κάποιο ουράνιο βάλσαμο, σ’ εκείνους που ειλικρινά πιστεύουν σ’ Αυτόν.

Αλλά δεν ήρθε να δημιουργήσει ειρήνη μεταξύ των υιών τού φωτός και των υιών τού σκότους"

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, "Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…", Ιεραποστολικές Επιστολές Α’, Εκδ. "Εν Πλω", σελ.36)

Το επαναλαμβάνουμε για να το εννοήσουμε:

Ο Κύριος ήρθε για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους, θέλει ΟΛΟΙ να σωθούν και να έλθουν εις επίγνωσιν Αληθείας ΑΛΛΑ δεν ήλθε για να δημιουργήσει ειρήνη μεταξύ των υιών του φωτός και των υιών του σκότους.

Εξ ου και ο " Άγιος Διχασμός".

Καλή φώτιση παρά Κυρίου σε όλους μας.

Ζ.Α