ΚΑΤ ΟΝΑΡ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΓΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ Γ’ : ΈΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ…ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΣΧΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ…! 

Επανεμφάνιση. Άγιος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος (1913-1977): Έρχεται η Ανάσταση της Κύπρου…έρχεται Πάσχα για την Κύπρο…

επί του πνευματικού πιεστηρίου :

”Νύχτα 3ης προς 4η Ιουλίου 2023.. Πετάχθηκε από τον ύπνο μέσα στη νύχτα σαν τρελός τι ήταν αυτό οι πεθαμένοι να ζωντανεύουνε τι μορφές τι διαδικασία… ήταν από το Θεό ήταν από τον αντίπαλο; προβληματίστηκε..

Ήμουν σε πλοίο μεγάλο πλοίο επιβατικό ήθελα και δεν ήθελα να κάνω αυτό το ταξίδι κατέβηκα σε ένα λιμάνι. Μπήκα στην ενδοχώρα δεν είχα απόλυτη αίσθηση που βρισκόμουν. Οδηγούσα σ΄έναν δρόμο παράλληλο σ΄ακτογραμμή αναρωτιόμουν το Μπάρι είναι το Πρίντεζι τι είναι εδώ.

Έφτασα σε ένα μέρος ήταν κόσμος πολύς εκεί. Μια γυναίκα μέσης ηλικίας κατηφόρισε σβέλτα και την ακολούθησε γρήγορα το λεφούσι ”άναψε το κερί” έδωσε κάτι σαν σύνθημα και όλοι μπήκαν σε μια εκκλησία. Ήταν σαν το σημάδι ότι θα γινόταν μια τελετουργία.

Καθώς ήμουν στο κατώφλι βλέπω μια μορφή που μου φάνηκε γνωστή γενειοφόρο αλλά όχι με ράσο αλλά με ρούχα δουλειάς πλησίασε είχε ένα καρότσι χτισταδων με υλικά οικοδομής ως επάνω ήταν κάθιδρως..

Κάνω να μπω στην εκκλησία όπου ήταν και οι άλλοι και δίπλα στην πόρτα ήταν κατάχαμα ένα ξύλινο φέρετρο μισάνοιχτο γεμάτο νερό ή ”φορμόλη” μέσα διέκρινα καθαρά με τα άμφια να λαμποκοπούν και την αρχιερατική μήτρα ένα δεσπότη ως και την ποιμαντορική ράβδο είχε. Είχα την αίσθηση ότι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος. Μισάνοιχτη λάρνακα...

Ανοιγόκλεινε τα μάτια έδινε σημάδια ζωής το λείψανο κουνιόταν. Έδινε ωστόσο την αίσθηση ότι ήταν παραμελημένο κανείς δεν ασχολούταν. Πίστευα και δεν πίστευα αυτό που έβλεπα μέσα σε νερό το λείψανο να αναπνέει να πάλλεται με το κεφάλι έξω από το νερό.

Προχωράω μπαίνω στο ναό πάω σε κάτι σαν σε κρύπτη εδώ 3 ξύλινες λάρνακες αντίστοιχες μισάνοιχτες όπως και οι προηγούμενες. 3 λείψανα έχω την αίσθηση ότι ήταν γυναικών ή κάποιες ήταν και γυναικών ρασοφόροι-ες. 

Κινούνται στο νερό πάλλονται κάνουν να σηκωθούν ανοίγουν στόμα μάτια…Μισάνοιχτα φέρετρα παραμελημένα ενώ είναι κόσμος είναι σαν να μην βλέπουν την εναγώνια προσπάθεια των λειψάνων τη ζωντάνια τον αγώνα, το αλλόκοτο φαινόμενο.. Βγαίνω πάω στην πρώτη λάρνακα..

Το λείψανο του αρχιεπισκόπου συνεχίζει να είναι στην ίδια κατάσταση ελαφρές κινήσεις που γίνονται όλο και πιο έντονες. Αρχίζω και του μιλάω δείχνω να πιστεύω ότι είναι δυνατόν να γίνει το θαύμα του λέω κουβέντες το εμψυχώνω...

Και αρχίζει να βγαίνει από το νερένιο φέρετρο επιτέλους βγήκε συνέχισα να τον ενθαρρύνω δυσκολευόταν στις κινήσεις είχε κινητικό κάτι σαν σκλήρυνση κατά πλάκας με πλησίασε του ζήτησα επίμονα να μου δώσει την ευχή του από την υπερπροσπάθεια να σταθεί δεν έβγαινε η φωνή του. κοιταχτήκαμε βαθιά μέσα στα μάτια είχε μεγάλα μάτια μαύρα αμυγδαλωτά σαν του παντοκράτορα ή της Πλατυτέρας και σιγά σιγά η μορφή του αλλοιώθηκε και έγινε μια σιλουέτα σαν μαυροντυμένη μάνα μαντηλοφορούσα με μαύρα τσεμπέρι και γλυκιά πολύ γλυκιά ματιά και πολύ σκούρο δέρμα ανατολίτικο ηλιοκαμμένο.

Ήταν η ψυχή του, ήταν ο Μακάριος, ήταν η ψυχή της Κύπρου, ήταν ο Μακάριος η ψυχή της Κύπρου..

και ψέλλισε:

-Την ευχή μου...

Πανηγύριζα σαν τρελός που μου έδωσε την ευχή του, που μιλούσε …….

Καθώς θα επανερχόμουν είχα στο νου μου το όνομα Μακαρία της μακαριστής Ηγουμένης που είχε τη θεοφάνεια με το λείψανο του Αγίου Εφραίμ του Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργού της Νέας Μάκρης…κι αυτό προς επίρρωση ότι όντως ήταν ο Μακάριος….

Για μένα όλο αυτό δηλώνει ότι η Κύπρος θ’ αναστηθεί…”

Θυμήθηκα τα απαράμιλλα λόγια του …

«Είμαι ο Μακάριος….. Δεν είμαι νεκρός. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου…, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα».

 Όντως είναι ζωντανός όντως δεν είναι νεκρός γιατί οι «Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι».

ανοίγουμε τον πνευματικό φάκελο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.. ο Δαβίδ της Κύπρου το τσοπανόπουλο που έγινε ο πολιτικός ηγέτης ενός λαού…

Η Κύπρος και ο ελληνισμός χρωστάει στο Γενάρχη την Αποκατάστασή του..

Υπάρχει κύμα αγιοποιήσεων αλλά ο Μακάριος με το σπάνιο ηγεμονικό πολιτικό χάρισμα είναι έξω από το πλάνο… Αρκεί να τον πιστέψεις να τον πιστέψουμε αυτό περιμένει ένας άγιος για να θαυματουργεί.. 

Ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος θα ηγηθεί και πάλι ηγείται ήδη θα συμπορευθεί με τον αγαπημένο του λαό… Σε κάθε εκκλησία της Κύπρου έπρεπε να υπάρχει η μορφή του η τοιχογραφία του..σε αυτόν που στάθηκε Τοίχος Κάστρο Πνευματικό Φύλακας Άγγελος ενός λαού..

Ένα άλλο σημάδι ότι επίκειται η Ανάσταση της Κύπρου είναι η χαρμόσυνη παρουσία του Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου…..

Και καθώς έγραφα αυτό το κείμενο μου ήρθε μια πληροφορία που πιστοποιεί κατ΄εμέ ότι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος ..ότι η καρδιά του ταριχεύθηκε για 33 χρόνια και μετά εντάχθηκε στο σκήνωμά του στο Θρονί.. Αυτό έχει σχέση προφανώς με κάτι σαν φορμόλη που ήταν το λείψανο;;;;;

O κατά κόσµον Mιχαήλ, όπως ήταν το λαϊκό όνοµα του µετέπειτα πρώτου Προέδρου της Kυπριακής Δηµοκρατίας (1960-1977) και Aρχιεπισκόπου Kύπρου (1950-1977) Mακαρίου Γ΄, γεννήθηκε στις 13 Aυγούστου 1913 στο χωριό Παναγιά της Πάφου, δεν γνώρισε μάνα από μικρός στην ορφάνια με τον πατέρα του βοσκούσαν στην Τρόοδο αιγοπρόβατα...τελείωσε σχολειό στο χωριό του την Πάνω Παναγιά και μετά το γυμνάσιο το σπούδασε στη Μονή Κύκκου. όπου εκάρη και μοναχός.

 Σπούδασε Θεολογία σε Αθήνα όπως και Νομική ενώ η Κατοχή τον βρήκε στην Αθήνα μπήκε στην Οργάνωση Χ ενάντια στη ναζιστική Κατοχή. Στη συνέχεια στη Βοστώνη και εκεί σπούδασε Κοινωνιολογία Θρησκείας. 

Αναδείχθηκε σε επίσκοπο Κιτίου και μετά Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Κύπρου…με πρωταγωνιστικό ρόλο στην αποτίναξη της Αγγλοκρατίας και στην Ένωση με Ελλάδα..Υπ΄αυτόν εντάχθηκε η χώρα του στο Κίνημα των Αδεσμεύτων…

Αντιμετώπισε απανωτές συνωμοσίες, προδοσίες, απόπειρες δολοφονίες, πραξικόπημα κρατήθηκε στο μπόι των ιστορικών περιστάσεων…Αγαπήθηκε από το λαό όσο κανείς πάνδημη η κηδεία του με 250.000 κόσμο...

O πιο χαρισματικός και λαοφιλής ηγέτης του σύγχρονου ελληνισμού….

ΠΗΓΗ