ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗ; ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
Μια εξαιρετικά εύστοχη απαντητική επιστολή του μέλους του ΙΗΑ Καθηγητή Νίκου Χριστοδούλου, σε άρθρο του Κωνσταντίνου Φίλη το οποίο εμφανίστηκε στην «Καθημερινή» (https://www.ekathimerini.com/opinion/1216097/why-the-international-court-is-our-best-option/?eType=EmailBlastContent&eId=aaa7395d-7fa6-4778-9245-4c99f7765c21), περιγράφει συνοπτικά και με εξαιρετική σαφήνεια την ουσία των προβλημάτων που δημιουργεί η Τουρκία απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, και τονίζει τις αυτονόητες ενέργειες στις οποίες θα έπρεπε να προβεί η Ελλάδα.
Κατωτέρω παρατίθεται το σχετικό κείμενο τόσο σε ελεύθερη, ελληνική απόδοση όσο και στην αυθεντική, αγγλική του διατύπωση.
Αγαπητή «Καθημερινή»,
Στο άρθρο του, ο κ. Φίλης εμφανίζεται σαν ένας από τους υποστηρικτές του κατευνασμού των ισλαμιστών της Τουρκίας. Παραλείπει πολλά και σημαντικά θέματα στο άρθρο του. Για παράδειγμα, παρακάτω μερικά από αυτά:
Η Ελλάδα μπορεί να οριοθετήσει τις δικές της ζώνες σύμφωνα με την UNCLOS χωρίς την άδεια κανενός. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν το έχει κάνει αυτό δείχνει αδυναμία και έλλειψη οράματος από την πολιτική ηγεσία.
Η επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια δεν μπορεί από κανέναν να αμφισβητηθεί ως παράνομη. Μη προχωρώντας στην επέκταση αυτή, οι πολιτικές ελίτ της Ελλάδος δείχνουν και πάλι έλλειψη οράματος.
Ένα άλλο σημείο είναι ότι η Ελλάδα δεν χρησιμοποίησε ποτέ ούτε το ΝΑΤΟ ούτε και την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν βήμα για να κατηγορήσει ανοιχτά την Τουρκία ως πολεμοχαρή, δεδομένου ότι η τελευταία διατηρεί εναντίον της Ελλάδος ένα casus belli από το έτος 1995.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει την εξάλειψη της απειλής αυτής πριν από οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με την διευθέτηση των χωρικών υδάτων μεταξύ των δύο χωρών.
Άλλωστε, το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ ορίζει ξεκάθαρα ότι «Τα Μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων από αυτά στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων και κατά συνέπεια συμφωνούν ότι, εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση, καθένας από αυτούς, κατά την άσκηση του δικαιώματος ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας που αναγνωρίζεται από το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, θα συνδράμει το Μέρος ή τα Μέρη που δέχονται τέτοια επίθεση παίρνοντας αμέσως, μεμονωμένα και σε συνεννόηση με τα άλλα Μέρη, δράση που κρίνεται αναγκαία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ένοπλης δύναμης, για την αποκατάσταση και διατήρηση της ασφάλειας της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού».
Πώς γίνεται (και το έχουμε αποδεχθεί!) το ΝΑΤΟ να αποδέχεται ένα μέλος του να απειλεί ένα άλλο μέλος του τόσο καθαρά και επανειλημμένα με πόλεμο, χωρίς να λαμβάνει κανένα μέτρο;
Πώς είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει οποιαδήποτε συμφωνία με μια τέτοια χώρα όταν η Ελλάδα απειλείται με πόλεμο και ένα άλλο από τα μέλη της, δηλαδή η Κύπρος, έχει το 40% του εδάφους του υπό κατάληψη από την Τουρκία, η οποία επί πλέον δεν το αναγνωρίζει καθόλου;
Δεν μπορεί κανείς να ξεκινήσει μια συζήτηση με έναν εκβιαστή που απειλεί με όπλο στο κεφάλι του συνομιλητή του. Αν το κάνει, τότε αυτό σημαίνει ότι δέχτηκε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του εκβιαστή. Είναι τόσο απλό!
Η Ελλάδα δικαιούται επίσης και θα έπρεπε να μπλοκάρει οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας σχετικά με το εμπόριο ή τις επενδύσεις ή τα πρόσθετα κεφάλαια ως μέσο «βοήθειας» προς την Τουρκία προκειμένου να αντιμετωπίσει τους Σύριους πρόσφυγες.
Στο κάτω-κάτω, η Τουρκία είναι μια από τις δυνάμεις που έχουν καταλάβει Συριακό έδαφος ώστε να επιτίθεται σε Κουρδικούς πληθυσμούς οι οποίοι αποτελούν μέρος της Συρίας.
Ένα τελευταίο σημείο που ο κ. Φίλης παραλείπει να αναφέρει αρκούμενος σε έναν υπαινιγμό, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα φαίνεται να έχει αποδεχθεί ως τετελεσμένο γεγονός το ότι η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει το 40% της Κύπρου και αρνείται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος της ΕΕ.
Υπενθυμίζεται στον κ. Φίλη ότι ήταν το πραξικόπημα της ελληνικής στρατιωτικής κυβέρνησης στην Κύπρο το οποίο η Τουρκία χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα για να εισβάλει, με τη συναίνεση τόσο του Κίσινγκερ όσο και του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Η Ελλάδα οφείλει να σταθεί δίπλα στην Κύπρο και να την υπερασπιστεί με τον ίδιο τρόπο που υπερασπίζεται η Τουρκία τους Τουρκοκύπριους.
Η Ελλάδα είναι μία από τις εγγυήτριες χώρες για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Κύπρου και πρέπει να ενεργεί σαν εγγυήτρια δύναμη.
Η δίκαιη επίλυση της εισβολής στην Κύπρο, μια λέξη που δεν προφέρει η Δύση όταν μιλά για το «Κυπριακό», πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση για τις όποιες συζητήσεις μεταξύ των ισλαμιστών και οποιασδήποτε πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα.
Οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις θα πρέπει να αποσυρθούν από την Κύπρο και οι δύο κοινότητες θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να συνυπάρξουν ειρηνικά χωρίς νταή πάνω απ΄ το κεφάλι τους.
Είναι απίστευτο για μένα ότι οι Αμερικανοί, η ΕΕ και η Γερμανία ειδικότερα, μαζί με τους Βρετανούς και το ΝΑΤΟ, πιέζουν την Ελλάδα να «διαπραγματευτεί» με τους εκβιαστές, αντί να ενεργήσουν πιο δυναμικά ώστε να υπερασπιστούν αυτούς που τηρούν τους κανόνες χωρίς να ενδίδουν σε εκείνους που δεν τους τηρούν ποτέ!
Ειδικότερα ο Πρόεδρος Μπάιντεν, θα μπορούσε εύκολα να παρακάμψει τις παράλογες απαιτήσεις του Ερντογάν εφαρμόζοντας ορισμένες βασικές κυρώσεις εναντίον του. Εξάλλου, χρειάστηκαν πολύ λίγα για να τον αναγκάσει ο Τράμπ να αφήσει ελεύθερο τον πάστορα Μπράνσον όταν τον κρατούσε παράνομα όμηρο.
Ο τρόπος που ενεργεί η Δύση είναι απλώς επαίσχυντος και αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η Δύση δεν έχει πλέον αξιοπιστία.
Δυστυχώς, ο κ. Φίλης και η Καθημερινή απέτυχαν να υπερασπιστούν την ίδια τους τη χώρα και να ρίξουν το φταίξιμο εκεί που ανήκει. Δεν διαφέρουν και πολύ από την επαίσχυντη συνθηκολόγηση του Σημίτη, όταν αποδέχθηκε τις τουρκικές απαιτήσεις για την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο» αντί να έχει το θάρρος να τους διώξει από τα Ίμια.
Νίκος Χριστοδούλου, PhD – Ottawa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου