ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΆΣΑΝΤ: «Η ΣΥΡΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ. ΑΝΗΚΩ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ, ΕΝΑΝ ΔΕΣΜΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ!»
Αμφιλεγόμενη ως προς την αυθεντικότητα της Δήλωση που αποδίδεται στον Άσαντ: ”Η Συρία θα είναι και πάλι ελεύθερη και ανεξάρτητη Ανήκω στη Συρία και τον λαό της, έναν δεσμό που παραμένει ακλόνητος!”
Μια αμφιλεγόμενη για την αυθεντικότητά της δήλωση που έγινε όπως αναφέρεται στο προοίμιο της δήλωσης ”μετά από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να δημοσιευτεί η δήλωση μέσω αραβικών και διεθνών μέσων ενημέρωσης, η μόνη βιώσιμη επιλογή ήταν η δημοσίευσή της στους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης της πρώην προεδρίας”.
Η αυθεντικότητα της δεν πιστοποιείται από πουθενά ακόμη και αν εμφανίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Προεδρίας αφού κανείς δεν ξέρει ποιός διαχειρίζεται πλέον αυτούς τους λογαριασμούς.
Από πουθενά δεν πιστοποιείται ότι ο Άσαντ είναι ζωντανός κανείς δεν τον είδε με κανέναν δεν μίλησε από τότε.
Από πουθενά δεν πιστοποιείται ότι ο Άσαντ ακόμη κι αν είναι στη Ρωσία ότι δεν βρίσκεται υπό ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας από τους ”προστάτες” του και εκδίδει ένα ανακοινωθέν καθ΄υπαγόρευση.
Το κείμενο είναι δακτυλογραφημένο και όχι χειρόγραφο κάτι που δεν βοηθά στην πιστοποίηση του γραφικού του χαρακτήρα.
Αν ο Άσαντ είναι ζωντανός και απολαμβάνει πλήρη δικαιώματα ελευθερίας και αφού αποδεδειγμένα νιώθει την ανάγκη να επικοινωνήσει με τον χειμαζόμενο λαό του γιατί αυτό δεν έγινε έστω μ ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα ώστε να υπάρχουν εχέγγυα της φυσικής του παρουσίας.
Η ρητορική και φρασεολογία του κειμένου ειδικά στο αφήγημα περί συνθηκών αναχώρησης του από Συρία δεν ταιριάζουν στο επίπεδο του λόγου του στην πνευματική του επάρκεια και στη γλωσσική του ευφράδεια είναι περίπου ”έκθεση”…
Ο Άσαντ σχεδόν ουδέποτε άλλοτε στο παρελθόν εκφράστηκε απευθυνόμενος στο λαό του σε γραπτό κείμενο.
Το κείμενο το διέπει ένα ύφος ψυχρό που δεν συνάδει με την ιδιοσυγκρασία του εμφανιζόμενου ως συντάκτη..
Το κείμενο είναι μια φωτογραφία έντυπης έκδοσης και δεν γράφεται ως ανάρτηση στη σελίδα.
Είναι ανυπόγραφο.. Ο Άσαντ πάντα υπογράφει τα κείμενα του..
Ποτέ η Προεδρία δεν έχει εκδώσει κάτι στην αγγλική αν και είναι τέλειος χειριστής της
Αυτό το END τι είναι, είναι λάθος τυπογραφικό, εμβόλιμο;
Αυτό το απρόσωπο κείμενο εντείνει τους φόβους περί της τύχης του...
Η Ρωσία απεγνωσμένα επιχειρεί να ξεπλυθεί στο συριακό επειδή αποκαλύφθηκε ο βρώμικός ρόλος της προς ανάσχεση των αντιρωσικών αισθημάτων στο φιλορωσικό στρατόπεδο και την ανάκτηση κύρους και αξιοπιστίας της διεθνώς μετά το φιάσκο της και στη Συρία και εμφανίζει μια καρικατούρα ως Άσαντ όπως εμφάνισε στο παρελθόν το σωσία του ”Τίγρη” .. ως Τίγρη…
Τα εμφανίζει όπως την συμφέρει δηλ. όλα μέλι γάλα στο ειδύλλιο Πούτιν Άσαντ .. και η ζωή συνεχίζεται .. μια χώρα λιγότερη …
Δήλωση του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στην αποχώρησή του από Συρία Μόσχα-16 Δεκεμβρίου 2024
Καθώς η τρομοκρατία εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Συρία και τελικά έφτασε στη Δαμασκό το βράδυ του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου 2024, προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με την τύχη και το πού βρίσκεται ο πρόεδρος.
Αυτό συνέβη μέσα σε μια πλημμύρα παραπληροφόρησης και αφηγήσεων που απείχαν πολύ από την αλήθεια, με στόχο την αναδιατύπωση της διεθνούς τρομοκρατίας ως απελευθερωτική επανάσταση για τη Συρία.
Σε μια τόσο κρίσιμη καμπή στην ιστορία του έθνους, όπου η αλήθεια πρέπει να έχει προτεραιότητα, είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν αυτές οι στρεβλώσεις.
Δυστυχώς, οι συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβανομένου της πλήρους διακοπής της επικοινωνίας για λόγους ασφαλείας, καθυστέρησαν τη δημοσίευση αυτής της δήλωσης. Αυτό δεν αντικαθιστά μια λεπτομερή περιγραφή των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν, η οποία θα παρέχεται όταν το επιτρέψει η ευκαιρία.
Πρώτον, η αναχώρησή μου από τη Συρία ούτε είχε προγραμματιστεί ούτε έγινε τις τελευταίες ώρες των μαχών, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι. Αντίθετα, παρέμεινα στη Δαμασκό, εκτελώντας τα καθήκοντά μου μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου 2024.
Καθώς οι τρομοκρατικές δυνάμεις διείσδυσαν στη Δαμασκό, κινήθηκα στη Λαττάκεια σε συντονισμό με τους Ρώσους συμμάχους μας για να επιβλέψω τις πολεμικές επιχειρήσεις. Κατά την άφιξη στην αεροπορική βάση Hmeimim εκείνο το πρωί, έγινε σαφές ότι οι δυνάμεις μας είχαν αποσυρθεί πλήρως από όλες τις γραμμές μάχης και ότι οι τελευταίες θέσεις του στρατού είχαν πέσει.
Καθώς η κατάσταση πεδίου στην περιοχή συνέχισε να επιδεινώνεται, η ίδια η ρωσική στρατιωτική βάση δέχθηκε εντεινόμενη επίθεση από επιδρομές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Χωρίς βιώσιμα μέσα εξόδου από τη βάση, η Μόσχα ζήτησε από τη διοίκηση της βάσης να κανονίσει μια άμεση εκκένωση στη Ρωσία το βράδυ της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου.
Αυτό έγινε μια μέρα μετά την πτώση της Δαμασκού, μετά την κατάρρευση των τελικών στρατιωτικών θέσεων και την επακόλουθη παράλυση όλων των εναπομεινάντων κρατικών θεσμών. Σε κανένα σημείο αυτών των γεγονότων δεν σκέφτηκα να αποχωρήσω ή να αναζητήσω καταφύγιο, ούτε έγινε τέτοια πρόταση από κάποιο άτομο ή κόμμα.
Ο μόνος τρόπος δράσης ήταν να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατική επίθεση. Επαναβεβαιώνω ότι το άτομο που από την πρώτη κιόλας μέρα του πολέμου αρνήθηκε να ανταλλάξει τη σωτηρία του έθνους του για προσωπικό όφελος ή να συμβιβάσει τον λαό του με αντάλλαγμα πολλές προσφορές και δελεασμούς είναι το ίδιο πρόσωπο που στάθηκε δίπλα στους αξιωματικούς και στρατιώτες του στρατού στην πρώτη γραμμή, λίγα μέτρα από τους τρομοκράτες στα πιο επικίνδυνα και έντονα πεδία μάχης.
Είναι το ίδιο πρόσωπο που στα πιο σκοτεινά χρόνια του πολέμου δεν έφυγε αλλά παρέμεινε με την οικογένειά του δίπλα στους δικούς του ανθρώπους, αντιμετωπίζοντας την τρομοκρατία κάτω από βομβαρδισμούς και τις επαναλαμβανόμενες απειλές τρομοκρατικών εισβολών στην πρωτεύουσα για δεκατέσσερα χρόνια πολέμου.
Επιπλέον, το άτομο που δεν εγκατέλειψε ποτέ την αντίσταση στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, ούτε πρόδωσε τους συμμάχους του που του στάθηκαν, δεν μπορεί να είναι το ίδιο άτομο που θα εγκατέλειπε τον δικό του λαό ή θα πρόδιδε τον στρατό και το έθνος στο οποίο ανήκει.
Ποτέ δεν αναζήτησα θέσεις για προσωπικό όφελος, αλλά πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ως θεματοφύλακα ενός εθνικού εγχειρήματος, που υποστηρίζεται από την πίστη του συριακού λαού, που πίστεψε στο όραμά του.
Έχω μια ακλόνητη πεποίθηση για τη θέληση και την ικανότητά του να προστατεύσει το κράτος, να υπερασπιστεί τους θεσμούς του και να διατηρήσει τις επιλογές του μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το κράτος πέφτει στα χέρια της τρομοκρατίας και χάνεται η ικανότητα να συνεισφέρει ουσιαστικά, κάθε θέση στερείται σκοπού, καθιστώντας την κατοχή του χωρίς νόημα.
Αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν μειώνει τη βαθιά μου αίσθηση ότι ανήκω στη Συρία και τον λαό της, έναν δεσμό που παραμένει ακλόνητος από οποιαδήποτε θέση ή περίσταση. Πρόκειται για το ανήκειν μου γεμάτο μ’ ελπίδα ότι η Συρία θα είναι και πάλι ελεύθερη και ανεξάρτητη.
ΤΕΛΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου