Η ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΣΑΝΤ: Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
Γράφει ο Τζέρι Νόλαν
Οι ισραηλινές ειδικές δυνάμεις εκτέλεσαν πρόσφατα μια βάναυση επιχείρηση στην περιοχή Qalamoun της Συρίας (το διεθνές δίκαιο είναι καταδικασμένο), στοχεύοντας τις μεγαλύτερες κρύπτες πυραύλων της Χεζμπολάχ κρυμμένες σε οχυρωμένες τοποθεσίες.
Όταν οι αεροπορικές επιδρομές και οι βόμβες καταστροφής καταφυγίων απέτυχαν, τα ισραηλινά στρατεύματα διείσδυσαν, κατεδαφίζοντας στρατηγικούς πυραύλους με συγκλονιστική ευκολία.
Παρόμοια χτυπήματα έπληξαν την Quneitra, καταστρέφοντας όπλα που είχαν επιβιώσει πάνω από μια δεκαετία βομβαρδισμών.
Κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών, 580 αεροπορικές επιδρομές εξαπέλυσαν περισσότερες από 1.800 βόμβες, παραλύοντας τον πύραυλο της Χεζμπολάχ «Μονάδα Γκολάν» - ένα κρίσιμο πλεονέκτημα που κατέστη ανενεργό από την άρνηση του Άσαντ να εμπλακεί σε κρίσιμες στιγμές.
Ο Elijah Magnier δικαίως αφηγήθηκε πώς η υπολογισμένη αδράνεια του Άσαντ διέλυσε την κάποτε συνεκτική Αντίσταση. Αρνούμενος την άδεια για επιχειρήσεις εναντίον του Ισραήλ, ακόμη και μετά την υπαρξιακή «Επιχείρηση Al-Aqsa Flood» της 7ης Οκτωβρίου, ο Άσαντ σηματοδότησε ουδετερότητα, ελπίζοντας ότι αυτό θα αγόραζε ασφάλεια από τους εχθρούς του.
Το Ιράν, σταθερός σύμμαχος της Συρίας, μείωσε την παρουσία του, απογοητευμένο από την άρνηση του Άσαντ να ανταποδώσει τις ισραηλινές επιθέσεις σε ιρανικές θέσεις. Η Χεζμπολάχ, παρά την ηρωική αντίστασή της στο νότιο Λίβανο, αντιμετώπισε υλικοτεχνική απομόνωση, καθώς ο Άσαντ έδωσε προτεραιότητα στην επιβίωση του καθεστώτος έναντι της συντονισμένης άμυνας.
Η εκστρατεία του Ισραήλ να διαλύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Χεζμπολάχ και να διαταράξει τις υλικοτεχνικές οδούς από τη Συρία στο Λίβανο σηματοδότησε ένα στρατηγικό σημείο καμπής. Πάνω από 580 αεροπορικές επιδρομές στόχευσαν τις αποθήκες, τις στρατιωτικές βιομηχανίες και τις εγκαταστάσεις παραγωγής πυραύλων της Χεζμπολάχ.
Ενώ αυτά τα χτυπήματα αποδυνάμωσαν την επιμελητεία της Χεζμπολάχ, απέτυχαν να δώσουν το συντριπτικό χτύπημα που επεδίωκε ο Νετανιάχου. Οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο παραμένουν άθικτες, εμποδίζοντας την ισραηλινή προέλαση νότια του ποταμού Λιτάνι.
Ωστόσο, η ζημιά στις αμυντικές δυνατότητες της Συρίας είναι καταστροφική. Οι ισραηλινές δυνάμεις βρίσκονται τώρα 17 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό.
Αυτή είναι η ζοφερή κληρονομιά των λαθών του Άσαντ. Κάποτε ένας ακρογωνιαίος λίθος της Αντίστασης, η Συρία είναι τώρα θρυμματισμένη.
Η εξάρτηση του Άσαντ από τη διπλωματία «εξομάλυνσης» των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας έναντι των κρίσιμων συμβουλών από το Ιράν και τη Ρωσία εξέθεσε την ανικανότητά του να πλοηγηθεί στις πιέσεις της αυτοκρατορικής πολιορκίας.
Η αποτυχία του να αντιμετωπίσει το Ισραήλ ή να εμπλακεί με τη νόμιμη εγχώρια αντιπολίτευση της Συρίας σφράγισε τη μοίρα του καθεστώτος του. Οι πόλεις έπεσαν καθώς ο απογοητευμένος και κακοπληρωμένος συριακός στρατός υποχώρησε, αφήνοντας τη χώρα κατακερματισμένη και ευάλωτη.
Το Ιράν, κάποτε βαθιά ενσωματωμένο στις ταξιαρχίες της Συρίας, μείωσε την παρουσία του, απογοητευμένο από την άρνηση του Άσαντ να εμπλακεί με το Ισραήλ ή να υποστηρίξει την περιφερειακή αντίσταση.
Αντί να ενώσει τους υπερασπιστές της Συρίας, η πολιτική στασιμότητα του Άσαντ επέτρεψε στις αυτοκρατορικές δυνάμεις να απομονώσουν τη Δαμασκό.
Αυτό το πλήγμα στην Αντίσταση αντιπροσωπεύει μια κολοσσιαία προδοσία των συμμάχων της Συρίας και του λαού της. Η αδράνεια του Άσαντ επέτρεψε στο Ισραήλ να ξαναγράψει τον χάρτη του Λεβάντε, προχωρώντας ανεξέλεγκτα, ενώ οι δυνάμεις της Αντίστασης στέκονταν διαιρεμένες.
Το πιο καταδικαστικό κατηγορητήριο για την κυριαρχία του Άσαντ δεν είναι η απομάκρυνσή του, αλλά το κενό που αφήνει πίσω του, ένα διαλυμένο έθνος χωρίς υποδομές, χωρίς αποτροπή και χωρίς ενιαίο όραμα για την ανάκτηση της κυριαρχίας.
Η στρατηγική του Ισραήλ είναι σαφής: εκμεταλλεύεται τον δισταγμό εντός της Αντίστασης, εξουδετερώνει τις απειλές μέσω ανελέητων χτυπημάτων και εδραιώνει την κυριαρχία σε όλο το Λεβάντε.
Το Ιράν, η Χεζμπολάχ, ακόμη και η Ρωσία θα μπορούσαν να κάνουν τόσα πολλά μόνο χωρίς ένα ενιαίο συριακό μέτωπο. Η αποτυχία να ενεργήσει ως ένας έχει δώσει στο Ισραήλ το ελεύθερο να μετατρέψει τη Συρία σε πεδίο δοκιμών για τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του, με βάναυσες συνέπειες για την περιοχή.
Η Αντίσταση πρέπει να μάθει από αυτές τις αποτυχίες. Δεν πρόκειται πλέον μόνο για τη Συρία, πρόκειται για την ίδια την επιβίωση της Αντίστασης ως έννοια.
Από τη Δαμασκό μέχρι τη Γάζα, από την κοιλάδα Μπεκάα μέχρι την Τεχεράνη, η Αντίσταση πρέπει να αναγνωρίσει ότι το διακύβευμα είναι υπαρξιακό. Δεν είναι ώρα για υποχώρηση ή ημίμετρα. Κάθε ρήγμα είναι μια νίκη για τον ηγεμόνα, κάθε δισταγμός μια πρόσκληση για περαιτέρω κατάκτηση.
Τώρα είναι η ώρα για την Αντίσταση να ξεσηκωθεί ενωμένη, να θάψει τις μικρές διαιρέσεις και να αντιμετωπίσει μαζί τη λερναία ύδρα. Ο Άξονας δεν μπορεί να παραμείνει μια συλλογή κατακερματισμένων προσπαθειών, πρέπει να γίνει μια μοναδική, ανυποχώρητη δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου