ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ( ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

ΣΑΣ ΤΟ ‘ΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ:«ΕΝ ΤΗ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑΙ ΜΟΝΑΙ ΕΙΣΙΝ». ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ ΙΝΑ ΣΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΩ ΧΩΡΟ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++ 

 Στην Αρχιερατική μου προσευχή 

σας είχα ειπεί το εδάφιο αυτό,

μα επειδή είναι μείζον ουσιώδες

 θα σας το αναπτύξω και πάλι.

 Θέλω, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΣ, 

η ψυχή σας από μέθεξη Θεία να αγάλλεται.

 Είναι ασύγκριτα, υπερκόσμια τα Ουράνια κάλλη, 

ανθρώπινος νους και διάνοια δεν δύναται να συλλάβει 

του παραδείσου τα τοπία. 

 Ο απόστολος Παύλος που αξιώθηκε, 

αρπάχτηκε ΕΚ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ σε αυτά,

 μέθυσε, έμεινε εκστατικός και αναφώνησε με δέος Ιερό:

 «Δεν μπορώ με λόγια ανθρώπινα να σας τα μεταφέρω 

γιατί δεν τα χωρά ανθρώπου νους. 

 Δεν μεταφέρονται αδέρφια μου, 

οι θησαυροί του ουρανού». 

 Και μετά από αυτήν την Ιερή αρπαγή (που έγινε τρις)

 ξεκίνησε το έργο του εδώ το αποστολικό. 

 Με ζήλο, με πίστη, με θέρμη, 

δίνοντας και το αίμα του για Εμένα, 

ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.

 Πώς λοιπόν εσύ, ανθρώπινη καρδιά, λες: 

 «Ε! Ποιος τα είδε, ποιος πήγε σε αυτά;» 

 Απάντησε μου άνθρωπε της γης, 

γιατί αμφιβάλλεις και αμφισβητείς,

 σαν άφρων, ωσάν μωρός εσύ;

 Εκτός από τον Παύλο, 

πλείστοι άλλοι Γέροντες έχουν,

σε ώρα προσευχής, 

εν τω ουρανώ πνευματικώς αρπαχτεί.

 Και ‘Οσιοι και Ασκητές 

είδαν και αυτοί τις Ουράνιες μονές. 

 Γιατί άπιστε δεν πείθεσαι; 

 Γιατί απορρίπτεις και πετάς γεγονότα αληθείας, Ιερά 

που βίωσαν αυτά πολλές πιστές ψυχές;

 Τί θα μου πεις όταν σε Θεία κρίση

 έμπροσθεν μου εσύ κάποτε σταθείς; 

 Πως δεν ήξερες; Πως δεν άκουσες; 

 Πως δεν είχες ενημερωθεί; 

 Αφού συνέχεια σε διδάσκω, 

με λόγο Ιερό σε νουθετώ, 

με ρήμα σε ένα απλό χαρτί, 

προς εσένα ψυχή ομιλώ. 

 Συγκαταβαίνω ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ 

και μαζί σου με τον τρόπο αυτό επικοινωνώ.

 Γιατί εσύ αδρανείς; 

 Γιατί τώρα πνευματικώς δεν καθαρίζεσαι ψυχή; 

 Γιατί κωφεύεις και αδιαφορείς; 

 Τί είναι τα λίγα χρόνια της γήινης σου ζωής, 

τα 70, τα 80, τα 100; 

 Ένα διανόημα μικρό, μια σταγόνα σε ωκεανό.

 ΝΑΙ, η αιωνιότητα ατελείωτο, αιώνιο πέλαγος 

και η ζωή σου αυτή εδώ, μια στιγμή 

που μπορεί σε σένα να κοπεί στο έτερο λεπτό.

 Πώς λοιπόν για μόρια στιγμής, 

θυσιάζεις ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ την εν τοις Ουρανοίς;

 Σκέψου, κρίνε, τοποθετήσου τώρα, άνθρωπε της γης.

ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΑΡΧΗ 

 +++