ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 216 ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Ο  ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ "ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ" ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο, ως εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.

Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, με τη συνοδεία του ιταλού δασκάλου του Ρώσση. Επτά χρόνια αργότερα πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Πάβιας, απ' όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής.

 Παράλληλα με τις σπουδές στη νομική, για την οποία ουδέποτε ενδιαφέρθηκε, άρχισε να γράφει στίχους στην ιταλική γλώσσα, ενώ ήρθε σε επαφή με διαπρεπείς φιλοσόφους, φιλολόγους και αξιόλογους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής.

Το 1818 επέστρεψε στη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε για δέκα χρόνια. Εκεί άρχισε να γράφει τα πρώτα του αξιόλογα στιχουργήματα στα ελληνικά. Το πρώτο εκτενές ελληνικό ποίημά του και πλέον γνωστό είναι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν, απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος. Λίγο αργότερα, συνέθεσε το λυρικό ποίημα Εις τον θάνατο του Λορδ Μπάυρον και ακολούθησαν Η καταστροφή των Ψαρών, Η Φαρμακωμένη, Ο Λάμπρος, Εις Μοναχήν, Ο Κρητικός, Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας.

Στα τέλη του 1828 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με την ποίηση σχεδόν απομονωμένος. Δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα, γιατί, όπως υποστηρίζεται, «δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνημα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής».

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, διότι «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία».

Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 στην Κέρκυρα, ύστερα από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν αρχικώς σ' ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου. 

Ο Σολωμός σαν πολύ μεγάλος ποιητής που είναι, αν και ήταν 24 χρονών όταν έγραψε τον "Ύμνο εις την Ελευθερίαν" είχε συλλάβει με το οξύ ποιητικό του ένστικτο την περιφρόνηση και την επιβουλή των "ισχυρών" του κόσμου για την Ελλάδα και την Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη.

Σήμερα λοιπόν 216 χρόνια από την γέννησή του το καλύτερο αφιέρωμα νομίζουμε πως είναι να παραθέσουμε τις 8 τελευταίες στροφές του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν" που δυστυχώς είναι και πάλι τραγικά επίκαιρες!

      151. Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!...

Καταστήστε ένα σταυρό,

Και φωνάξετε με μία:

Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.

152.Το σημείον που προσκυνάτε

Είναι τούτο, και γι’αυτό

Ματωμένους μας κοιτάτε

Στον αγώνα το σκληρό.

153. Ακατάπαυστα το βρίζουν

Τα σκυλιά και το πατούν

   Και τα τέκνα του αφανίζουν

Και την πίστη αναγελούν.

154. Εξ αιτιάς του εσπάρθη, εχάθη

Αίμα αθώο χριστιανικό, 

Που φωνάζει από τα βάθη

Της νυκτός: Να’ κ δ ι κ η θ ώ.

155. Δεν ακούτε, εσείς εικόνες

Του Θεού, τέτοια φωνή;

Τώρα επέρασαν αιώνες 

Και δεν έπαυσε στιγμή.

156. Δεν ακούτε; εις κάθε μέρος

Σαν του Αβέλ καταβοά

Δεν είν’ φύσημα του αέρος

Που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

157. Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε

Να αποκτήσωμεν εμείς

Λευθερίαν, ή θα την λύστε

Εξ αιτίας Πολιτικής;

158. Τούτο ανίσως μελετάτε,
 Ιδού, εμπρός σας τον Σταυρό
Βασιλείς! ελάτε, ελάτε,
Και κτυπήσετε κι εδώ».

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΣ, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ