Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ!

ΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

Πριν μερικές μέρες απηύθυνα μια ερώτηση προς πολλούς όπου εσείς βάλατε την επικεφαλίδα 

ΣΗΜΕΡΑ, ΑΠ΄ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΝΑΙ Ή ΟΥ;

Δεν είδα καμία απάντηση  από κανένα, παρά μόνο δύο σχόλια αναγνωστών.

Σήμερα επανέρχομαι στο θέμα διαβάζοντας την θεματολογία που περιέχει αξιόλογα άρθρα σαν το requiem του κυανού ουρανού.

Ήμουν από αυτούς που τους προηγούμενους μήνες εγγράφως κατέθεσα τις ενστάσεις μου και την άποψή μου για τα μέτρα που επεβλήθησαν στους ναούς με την ανοχή όλων μας, εμάς του λαού και την συνέργεια του κλήρου στο σύνολό του, πλην ελαχίστων.

Κατέθεσα μάλιστα εν είδει  ρεπορτάζ τα συμβαίνοντα στον ναό της ενορίας μου και που και  πως την πάτησα ή σκανδαλίστηκα.

Και τι έγινε; 

Τι θα περίμενα να γίνει μέσα από ένα άρθρο εδώ ;

Αλλά τίποτα; 

Καμία πρόταση ή έστω προτροπή για δράση και αντίδραση, μόνο αναφορές και επισημάνσεις.

Έτσι  έγινε η δουλειά και γίνεται αφού αφεθήκαμε ακέφαλοι ομολογουμένως ελλείψει έμπρακτης ομολογίας .

Στα μέρη μου εφαρμόζεται ακόμα, κατά γράμμα η εντολή  των περιορισμών στον ναό, καμία χαλάρωση.

Όλοι είναι υπάκουοι  αν και πολλοί  με μισόλογα πίσω από την πλάτη του ιερέα,που εγγράφως τον ενημέρωσα ευθέως ,τίμια φανερά και ξεκάθαρα όλα στο φως όχι στα  μουλωχτά;χωρίς να λάβω απάντηση όπως άλλοτε.

Αυτό με προβλημάτισε γιατί   το θεωρώ ανέντιμο ,δειλό και κατινίστικο να κρίνεις και να πράττεις στα κρυφά, πες το στα ίσια

εξομολογητικά.

Έτσι  σκέφτηκα να ρωτήσω την γνώμη ενός ανυπάκουου ιερέα, κατόπιν συστάσεως κοινού γνωστού καλυμμένος κάτω από το σχήμα της ιεροσύνης του  .

Του έστειλα δε για να αντιληφθεί τον τρόπο σκέψης  μου, το άρθρο της επικεφαλίδος.

Η απάντηση του ήταν, εσύ καλά τα λες και συμφωνώ, όμως ποιος τα καταλαβαίνει και τα αποδέχεται.

Η συμβουλή του ήταν, συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει και μας εκφράζει και έτσι θα γίνουμε ένα μικρό παράδειγμα για

τους άλλους.

Μου πήρε τρείς μέρες να καταλάβω τι σημαίνει και ακόμη δεν είμαι σίγουρος γι αυτό και το θέτω προς κρίση όλων.

Ελπίζω να πάρω απάντηση από κάποιον ή να την δω αναρτημένη.

Αντιφατικές οι δύο λέξεις στην πράξη, σωστή η  αναφορά στο παράδειγμα.

Εκείνο που αντιλήφθηκα ήταν, ότι εφόσον εμπιστεύομαι τον Κύριο κατά πάντα και δια πάντα, τα αφήνω σε Αυτόν και έτσι κάνω αυτό που με εκφράζει και αποδέχομαι τα «πρέπει» για να μην παρεκτραπώ.

 Με ποιό δικαίωμα και ποιος είμαι εγώ να κρίνω, να θυμώνω, να παρατηρώ τον ιερέα για το αντίδωρο και τις κορδέλες και λοιπά και  λοιπά που με οδηγούν  σε άλλους δρόμους εκτός της αγάπης .

Αυτή είναι το μόνο «πρέπει» που με εκφράζει .

Έτσι εξηγώ  στην πράξη, την άγνοια, την αδιαφορία, την αφωνία, την υπακοή και την αποδοχή των πολλών στα όσα συμβαίνουν.

Είναι απλά πιστοί χωρίς περιττά μέτρα και σχόλια.

Σκέφθηκα ότι όλα και όσα είχα γράψει κακώς το έκανα , γιατί είναι  ασήμαντα και αδιάφορα ,oπως ασήμαντα είναι και άσκοπα  για τους πολλούς, όλα όσα διαβάζω εδώ και αλλού.

Δεν έχουν καμία πρακτική εφαρμογή στη σκέψη και επίδραση, όπως ανέφερε και ο υψηλόβαθμος ιερέας που δεν υπακούει πλήρως.

Από την μια λόγια, σκέψεις, πράξεις, κηρύγματα και γραφές ειδικών και σοφών και από την άλλη ή πίστη στην αγάπη και την Θεία Οικονομία.

Άρα γιατί να σκάμε και τι περνάει από  το χέρι μας;

Δεν πάμε για κανένα μπανάκι καλλίτερα και μαριδάκι σε τραπέζι με αποστάσεις έστω και μετά βλέπουμε λέω μέσα μου και αμέσως θυμήθηκα την παραβολή των δέκα παρθένων, με τις πέντε μωρές και τις πέντε λογικές.

Άσχετο κι αυτό, ίσως δεν  κολλάει. 

Ότι είναι να γίνει θα γίνει, αφού άνωθεν επιτρέπονται και άνωθεν ανατρέπονται για να μας συνετίσουν ή να μας τιμωρήσουν.

Ο Θεός είναι μόνον αγάπη και δεν τιμωρεί κανένα, ότι μας συμβαίνει είναι αποτέλεσμα των σκέψεων και των πράξεων μας.

Άλλο τι ακούν τα χοϊκά αυτιά μας, μου είπε ο ιερέας και  σαν χοϊκός ούτε αυτό το αντιλήφθηκα πλήρως.

Όποιος θέλει ας μας δώσει την ερμηνεία του και τα φώτα του.

Ανυπόφορη η σιωπή, πιθανόν και να σκανδαλίζει.