ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΟΣ
Β΄ΜΕΡΟΣ-ΒΙΝΤΕΟ
Γράφει και παρουσιάζει ο Κυανός Ουρανός
Γ - Ρωμαϊκή εποχή
Η Ρωμαϊκή είναι η πρώτη ιστορική εποχή με υπόδουλον τον Ελληνισμόν, ως εθνικήν οντότητα. Όμως το Ελληνικόν πνεύμα και πολιτισμός διαπνέει και ζωοδοτεί την Ρωμαϊκήν αυτοκρατορίαν, η οποία λειτουργεί ως Ελληνιστικόν κράτος έως την εποχήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όμως εκτροχιαζομένη διαρκώς από τον ελληνικόν ανθρώπινον πολιτιστικόν χαρακτήρα (απόδειξις ότι δεν άφησε πνευματικά έργα μεγαλειώδη), υποδουλώνουσα τας ανθρωπίνους ψυχάς κι ευτελίζουσα την ανθρωπίνην ύπαρξιν, έως ότου Εκείνος δώσει το μέτρον του «καλός κ'αγαθός».-
ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς (Ματθ. 21,43)
Δ - Ρωμανία 4-15ος αι.μΧ
Η επικράτησις του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ως μονάρχου της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και η μεταφορά της έδρας στην Κωνσταντινούπολιν, σηματοδοτεί σεισμικές αλλαγές στην αυτοκρατορίαν αλλά και παγκοσμίως, δεδομένου ότι υπήρξεν η υπερδύναμις της εποχής της.
Η έδρα είναι στιςπατρογονικές εστίες των Ελλήνων, οι οποίοι διαρκώς αναλαμβάνουν μεγαλυτέραν πρωτοβουλίαν στην διαχείρισιν του ανανεωμένου κράτους, προσφέροντες την δημιουργικότατην φύσιν των.
Η απομάκρυνσις από την παγανιστικήν/ειδωλολατρικήν Ρώμην μετασχηματίζει το κράτος ταχέως σ'ένα Ελληνο-Χριστιανικό κράμα ήθους, το οποίον θα προσφέρει επί 11 αιώνας Ύψιστον πολιτισμόν.
Η Κωνσταντινούπολις προκαλεί πρωτόγνωρον δέος εις τους ξένους επισκέπτας, κοσμούμενη με τοιαύτα δημόσια κτίρια (κι όχι ιδιωτικά), κορυφαίαν δε την Αγίαν του Θεού Σοφίαν.
Ερμηνεύοντες την δομήν, λειτουργίαν και ιστορικήν πόρευσιν του κράτους εκκινούμεν από τον Βασιλέα, ο οποίος "ελέω Θεού" αποτελεί την βάσιν του λαού (=Βασι-λεύς), ενώ πραγματικός αρχηγός του κράτους νοείται ο Παντοκράτωρ κι ο Βασιλεύς ευλογείται από Εκείνον, ως διακονητής Του επί γης.
Η Πίστις ότι η δύναμις πηγάζει από τον Ύψιστον κυριαρχεί καθ'όλον το ιστορικόν γίγνεσθαι. Πυλώνες της αυτοκρατοριας ήταν :
1-Ρωμαϊκή Οικουμένη και νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία,
2-Χριστιανισμός, ως συνδετικόν στοιχείον της,
3-Ελληνικότητα (γλώσσα-πολιτισμός-παιδεία), ως καρδίαν της.
Αυτό εκφράζει το γνωστό τροπάριο της Κασσιανής : «Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον αι πόλεις γεγένηνται και εις μίαν δεσποτείαν θεότητος τα έθνη επίστευσαν».
Το Ελληνο-Χριστιανικόν ήθος της Ρωμανίας συνετέλεσεν σε :
> Αρμονικήν ιεράρχησιν της εθνικότητος εις την υπερεθνικότητα με υπέρτατον αγαθόν την αγιότητα κι όχι την πολιτικήν δύναμιν
> Κατάργησιν της δουλείας δια πρώτην φοράν παγκοσμίως
> Έντονον κοινωνικήν μέριμναν δια ασθενείς ομάδες και ισότητα πολιτών/φύλων, ώστε να υπάρξουν και Αυτοκράτειρες
> Δυνατότητα παιδείας δι άπαντας κι ανάπτυξιν γραμμάτων κι επιστημών με το Πανδιδακτήριον (1ον παγκοσμίως Πανεπιστήμιον) και την Βασιλικήν Βιβλιοθήκην, την μεγαλυτέραν του κόσμου
> Εξέλιξιν του Ρωμαϊκού δικαίου βάσει του χριστιανικού ήθους
> Εξελιγμένον/εκτεταμένον σύστημα υγείας δι άπαντας
> Επί αιώνας οικονομικήν σταθερότητα εις αγαθά και συναλλαγάς και
... πλείστα άλλα αγαθά με καρδίαν την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ εις μίαν υπερεθνικήν ένωσιν, οδηγούσα σε οικουμενικόν έθνος εντός Ορθοδοξίας, μίαν Χριστιανικήν κοινοπολιτείαν με απόλυτον κέντρον την Αγίαν Τράπεζαν της Αγίας του Θεού Σοφίας.
Το κράτος είχε τεραστίαν στρατιωτικήν δύναμιν χωρίς πολυμελή στρατόν αλλά με αρτίαν οργάνωσιν, αξιοποίησιν των ακριτών, αξιολογότατην χρήσιν της τεχνολογίας (πχ υγρόν πυρ), θηριώδεις οχυρώσεις, κορυφαίους στρατηγούς και στρατηγικάς αλλά ... υπέρ όλων είχε την Υπέρμαχον Στρατηγόν, η οποία ΠΑΝΤΟΤΕ, ως "από μηχανής θεός", έσκεπε με το μαφόριόν Της άπαντας.
Έτσι πορεύτηκε επί 11 αιώνας η Ρωμανία, θριαμβεύουσα, διαδίδουσα κι ομολογούσα την Πίστιν προς τον Παντοκράτορα κι αμυνομένη υπέρ "ναών κι εστιών" πλείστων εχθρών, κυρίως όμως τριών : φράγκων, μωαμεθανών και εσωτερικής "φθοράς" δηλαδή του εξής ενός : του προαιώνιου κακού, από το οποίον αλώθηκε δις, αρχικώς το 1204 (φραγκοκρατία) και τελικώς το 1453 (οθωμανοκρατία), τερματίζουσα την υπερχιλιόχρονην ιστορίαν του μεσαιωνικού Ελληνισμού, ο οποίος δεν έζησε τον σκοταδιστικόν Μεσαίωνα της δύσεως.
Όμως ο Ελληνισμός δεν έσβησε κι "έτι κι έτι" μεταλαμπάδευσε με τους μεταναστεύσαντας λογίους του τον πολιτισμόν εις την αγρίαν δύσιν, όπου η πολιτιστική φλόγα του απανθρώπου ρωμαϊκού πολιτισμού είχε σβήσει, φέροντας Ανάστασιν & Αναγέννησιν μετά τον Μεσαίωνα. Ως Εκείνον, Χαρισαμένου ζωήν με την Σταύρωσιν Του.
Πολιτισμός είναι πρωτίστως ανθρωπισμός & ψυχική ανάτασις, κοινωνική πρόνοια & ισότητα, τέχνη & παιδεία δι άπαντας. Υπεράνω όλων όμως είναι Ήθος, είναι Θεία Πρόνοια. Ως κράτος η Ρωμανία, με καρδίαν τον Ελληνισμόν, τα προσέφερε όλα αφειδώς δια πρώτην φοράν παγκοσμίως.
"Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο"
Κυανούς Ουρανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου