Η ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ Η ΜΝΗΜΗ, ΒΑΤΟΣ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΙΓΟΜΕΝΗ...
Του Στέλιου Συρμόγλου
Επέτειος από τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821 σήμερα. Και βλέπω εκτός των υποκριτικών εκδηλώσεων και πομπωδών δηλώσεων και τον εθνικό κατήφορο με...πολλά likes στο facebook, βλέπω την Ελλάδα σαν ένα γιγάντιο βράχο, που αναζητώντας τη μοναξιά υψώνεται προς τον ουρανό της δόξας, απτόητος από τον κατακλυσμίαιο χειμώνα της ιστορίας.
Κάτω στους πρόποδες του απλώνεται η κοιλάδα των γόων της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, που χειμάζεται. Η κοινωνία των "ελεύθερων πολιορκημένων", ενώ επάνω στις ασυμφιλίωτες με το μοίρα κορυφές, ξενοδοχείται η αδάμαστη ψυχή του έθνους.
Απροσμέτρητη η ευθύνη όσων έχουν την πρωτοβουλία του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του ΄21, όσων συμμετέχουν στις γκροτέσκο εκδηλώσεις, όσων βάλθηκαν να ανασκαλοπίσουν σήμερα το πανάχραντο σώμα της πατρίδας.
Ναι, όλων αυτών των ολιγοφρενών της πολιτικής ντεκαντέτσιας, που επιζητούν την ευπιστία των πολιτών και τα likes, ανίκανοι να κοιτάξουν κατά πρόσωπο την επερχόμενη συμφορά.
Πικρή και σκληρή είναι κάποτε η γεύση, η οιμωγή της ιστορίας. Η απερισκεψία και η ηθικοπολιτική ανευθυνότητα εκβάλλουν στον όλεθρο. Το εγκώμιο γίνεται θρήνος.
Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821 σήμερα. Και οι μεγάλες πράξεις προβάλλουν ως τρανές μαρτυρίες καταξίωσης του ανθρώπου. Σελαγίζουν τις ύστατες ικμάδες της συνείδησης και αιωνίζονται μετέωρες, χωρίς να μπορούν να πουν περισσότερα.
Η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να εκφραστεί, γιατί παραμένει πάντα συμβολική μαρτυρία που σώζει τα φαινόμενα καλύπτοντας ταυτόχρονα την ουσία.
Και μόνο ο ποιητικός λόγος μπορεί να υμνήσει ό,τι δεν εκφράζεται στην ουσία του, ό,τι προσεγγίζεται ελάχιστα, για να κινεί τις μυστικότερες δυνάμεις της συνείδησης στην κατάνυξη του μυστηρίου.
Μόνο έτσι μπορούμε να εισέλθουμε στην καρδιά του ηρωικά τραγικού. Να αντιληφθούμε το έπος των μαχητών, που προσδίδει ιδιαίτερες διαστάσεις στον έρωτα της ζωής, της δημιουργίας και της ελευθερίας.
Ο πόθος της ελευθερίας είναι πληρωμένος και τιμημένος με το θάνατο. Θάνατος είναι η ελευθερία. Σε αυτό συνίσταται η ηρωική τραγικότητα.
Θάνατος για την ηρωική συνείδηση είναι η δουλεία, η ευπιστία, η αναξιοπρέπεια και όλες οι εκφυλιστικές καταστάσεις που ζούμε σήμερα από τους αυτόκλητους "σωτήρες" μας, οι οποίοι "γιορτάζουν" τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, με τους Έλληνες να μετακινούνται ανελεύθεροι με sms και να "αποβλακώνονται" μπροστά στους τηλεοπτικούς δέ
τες της ασύδοτης προπαγάνδας και να επικροτούν με likes ως ευαπάτητοι την κυβερνητική αυθαιρεσία, από τους πολιτικούς που εκφυλίζουν τις ιερές παρακαταθήκες του παρελθόντος.
Το παρελθόν και οι άληστες στιγμές του πρέπει να γίνονται μνήμη, ανάμνηση, μάθημα. Από την ανταπόκρισή μας στις μεγάλες φωνές θα εξαρτηθεί η πιστότητά μας, η ιστορική μας συνέχεια, η ευαισθησία και η αφύπνισή μας...
Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να κάνουμε likes στην πολιτική ασυδοσία και θα επικροτούμε το κιτς σ' όλες τις εκφράσεις του στην πολιτική, πολύ περισσότερο όταν αναδύεται μέσα από εθνικές επετείους, κι ως κοινωνία θα βιώνουμε τον απεχθή γύψο των ολιγοφρενών της πολιτικής και τον αφοπλισμό της σκέψης μας!
Γιατί ό,τι βιώνουμε σήμερα είναι έξω από το ήθος , αλλά και το είδος της δημοκρατίας. Είναι ήθος και είδος πολιτικής ολιγαρχίας του συνασπισμού των μετρίων και των βλακών! Κι ας θεωρούμε ότι είμαστε "ελεύθεροι" μετά δύο αιώνες από την Επανάσταση του 1821!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου