ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΑ ΖΩΑ, ΤΑ «ΖΩΑ» ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ;
Kοινοποιεί ο CΟΝ Mc ΚEEDS
ΤΑ ΖΩΑ
Ένα διαχρονικό ποίημα για τα ζώα και τους τελευταίους ανθρώπους που δεν είναι ακόμη ζώα.
Ποτέ δε θα πειράξω Ποτέ δεν θα τα φτιάξω
τα ζώα τα καημένα· τα ζώα σαν και μένα
μην τάχα σαν εμένα, μην τάχα τα καημένα
κι εκείνα δεν πονούν; να ζήσουν δεν μπορούν;
προστάτης τους θα γίνω. και θα τα προστατεύω
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω και άλλους δεν θα αφήνω
στους δρόμους να πεινούν. μόνο για αυτούς να ζούν
Aν δεν μιλούν κι εκείνα καθόλου δε μ αρέσει
κι ο λόγος αν τους λείπει, να τα χουν κλειδωμένα
μήπως δεν νιώθουν λύπη, δεμένα ,στειρωμένα
δεν νιώθουν και χαρά; σαν άνθρωποι να ζούν
Μήπως καρδιά δεν έχουν, στη φύση αυτά ανήκουν
στα στήθη τους κρυμμένη, την φύση έχουν μάνα
που τη χαρά προσμένει μόνο αυτή γνωρίζουν
αυτή ακολουθούν
κι αγάπη λαχταρά;
ο άνθρωπος δεν πρέπει
Aκόμα κι όταν βλέπω την φύση να βιάζει
πως τα παιδεύουν άλλοι, και όπως αυτόν ταιριάζει
εγώ θα τρέχω πάλι τα ζώα για να ζούν
με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια η φύση αυτή γνωρίζει
τον πόνο τους να γιάνω, μονάχη της ρυθμίζει
κι ό,τι μπορώ θα κάνω τα ζώα πόσα θα γίνουν
να τα παρηγορώ. και όσα τα αφορούν
με πρόσχημα τα ζώα
ζώα μας κάνουν τώρα
μαρκάρισμα μας κάνουν
και στο μαντρί μας βάνουν
να μας απομυζούν
ο άνθρωπος κοιτάζει
τα πάντα να τα αλλάζει
αλλάζει τη ζωή του
την κάνει φυλακή
παιδιά δεν θέλει νάχει
εκείνος και εκείνη
έχει το παιδί ευθύνη
καλλίτερα μονάχοι
παρέα ένα γατί
αλλάζει την ψυχή του
βιάζει το παιδί του
ρημάζει την ζωή του
αλλάζει το φαί του
αλλάζει την φυλή του
το αίμα του αλλάζει
και τούτο με τρομάζει
σαν ζώα μας μαντρώνουν
μας δένουν μας φιμώνουν
σαν ζώα φοβισμένα
δειλά υποταγμένα
με νούμερα γραμμένα
μας βγάζουν στην σκηνή
με βούρδουλα μας έχουν
στο τσίρκο φοβισμένους
στα σπίτια μας κλεισμένους
μας θέλουν πεθαμένους
σαν ζώα για σφαγή
τα δάση μας τα καίνε
την θάλασσα βρωμίζουν
τα σπίτια μας το ίδιο
και μείς σαν ζώα ίδιοι
άλογοι και βουβοί
βρε ζώα σηκωθείτε
τα ζώα μιμηθείτε
εμπρός ξεσηκωθείτε
μπροστά στην απειλή
το ζώο σαν θυμώνει
αγριεύει και σκοτώνει
τον θηριοδαμαστή
Iωάννης Πολέμης
(από το βιβλίο: Iωάννης Πολέμης, Πρώτα βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Bιβλίων, 1904)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δε θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα,
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
Aν δεν μιλούν κι εκείνα
κι ο λόγος αν τους λείπει,
μήπως δεν νιώθουν λύπη,
δεν νιώθουν και χαρά;
Μήπως καρδιά δεν έχουν,
στα στήθη τους κρυμμένη,
που τη χαρά προσμένει
κι αγάπη λαχταρά;
Aκόμα κι όταν βλέπω
πως τα παιδεύουν άλλοι,
εγώ θα τρέχω πάλι
με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια
τον πόνο τους να γιάνω,
κι ό,τι μπορώ θα κάνω
να τα παρηγορώ.
Ποτέ δεν θα τα φτιάξω
τα ζώα σαν και μένα
μην τάχα τα καημένα
να ζήσουν δεν μπορούν;
θα τα φροντίζω πάντα
και άλλους δεν θα αφήνω
μόνο για αυτούς να ζούν
καθόλου δε μ αρέσει
να τα χουν κλειδωμένα
δεμένα ,στειρωμένα
σαν άνθρωποι να ζούν
στη φύση αυτά ανήκουν
την φύση έχουν μάνα
μόνο αυτή γνωρίζουν
αυτή ακολουθούν
ο άνθρωπος δεν πρέπει
την φύση να βιάζει
και όπως αυτόν ταιριάζει
τα ζώα για να ζούν
η φύση αυτή γνωρίζει
μονάχη της ρυθμίζει
τα ζώα πόσα θα γινούν
και όσα τα αφορούν