Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
Γράφει ο C. J. HopkinsΛοιπόν, εδώ είναι μια «θεωρία συνωμοσίας» για εσάς. Αυτό αφορά την παγκόσμια-καπιταλιστική πολιτική σκέψης και τις συνεχιζόμενες προσπάθειές τους να καθαρίσουν την κοινωνία από την «αναισθησία». Ναι, σωστά, αναισθησία. Αν υπάρχει κάτι που δεν αντέχει η παγκόσμια-καπιταλιστική σκέψη, αυτό είναι η αναισθησία.
Ξέρετε, όπως το να κοροϊδεύεις τις εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, και τα άτομα με σωματικές ή γνωστικές δυσκολίες, και εναλλακτικά τα έμφυλα άτομα, και τα φρικτά άσχημα άτομα, και τα τερατώδη χοντρά άτομα, και τα μεσόγεια, και ούτω καθεξής.
Η παγκόσμια-καπιταλιστική πολιτική σκέψης ανησυχεί τρομερά για τα συναισθήματα αυτών των ανθρώπων. Και τα συναισθήματα άλλων ευαίσθητων ατόμων που ανησυχούν επίσης για τα συναισθήματα τέτοιων ατόμων.
Και τα συναισθήματα όλων, γενικά. Έτσι, εκκαθαρίζουν την κοινωνία από κάθε μορφή λογοτεχνικού περιεχομένου και κάθε άλλης μορφής περιεχομένου, που θα μπορούσε ενδεχομένως να προσβάλει ανεπανόρθωτα τέτοια πρόσωπα και άτομα που ανησυχούν για τα συναισθήματα αυτών των προσώπων και οποιονδήποτε μπορεί να αισθάνεται προσβεβλημένος από οτιδήποτε.
Μέχρι τώρα, υποθέτω ότι έχετε δει τα νέα για την «επεξεργασία ευαισθησίας» του Ρόαλντ Νταλ, του συγγραφέα βιβλίων όπως ο Τζέιμς και το γιγαντιαίο ροδάκινο, Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας, Οι μάγισσες, Τα Twits και πολλά άλλα.
Αυτό που συνέβη ήταν ότι ο εκδότης του Νταλ, Puffin Books, προσέλαβε λίγους «συντάκτες ευαισθησίας» για να ξαναγράψουν ουσιαστικά τα βιβλία του, καθαρίζοντας λέξεις όπως «χοντρός» και «άσχημος» και τις περιγραφές του Νταλ για τους χαρακτήρες ως «φαλακρούς» και «θηλυκούς» και εισάγοντας τη δική τους, «ευαισθητοποιημένη» γλώσσα.
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι η Puffin Books είναι ένα παιδικό αποτύπωμα του Penguin Random House, ενός πολυεθνικού ομίλου ετερογενών δραστηριοτήτων και θυγατρικής της Bertelsmann, ενός ονομαστικά γερμανικού αλλά στην πραγματικότητα παγκόσμιου ομίλου μέσων ενημέρωσης.
Το Penguin Random House είναι ένας από τους λεγόμενους «μεγάλους πέντε εκδότες» που ελέγχουν περίπου το 80% της λιανικής αγοράς βιβλίων. Οι άλλοι τέσσερις είναι οι Σάιμον & Σούστερ, Μακμίλαν, Χάτσετ και ΧάρπερΚόλινς.
Μαζί, αυτά τα πέντε εταιρικά μεγαθήρια, με τα εκατοντάδες τμήματα, τους εκδοτικούς ομίλους και τα αποτυπώματά τους (π.χ. Puffin Books), ελέγχουν την πλειοψηφία όσων διαβάζει ο καθένας.
Τραβήξτε μερικά βιβλία από τα ράφια σας τυχαία και αναζητήστε τα αποτυπώματα για να δείτε πόσα ανήκουν σε έναν από τους "μεγάλους πέντε" εκδότες ή σε ένα από τα τμήματα ή τους εκδοτικούς ομίλους τους.
Ένα άλλο πράγμα που ίσως δεν γνωρίζετε είναι η αυξανόμενη απασχόληση «αναγνωστών ευαισθησίας» από αυτούς τους εκδοτικούς ομίλους και τις λεγεώνες των αποτυπωμάτων τους και από συγγραφείς που φιλοδοξούν να εκδοθούν από αυτά τα αποτυπώματα. Το Writer's Digest περιγράφει τη λειτουργία τους ως εξής:
«Οι εκδότες και οι συγγραφείς τους προσλαμβάνουν για να ακυρώσουν ουσιαστικά τα βιβλία τους πριν βγουν στο δρόμο, ελπίζοντας να αποτρέψουν τυχόν λανθασμένα μηνύματα... ελπίζοντας να απεικονίσει τους λαούς με ακρίβεια όταν πρόκειται για το είδος, τη φυλή, την εθνικότητα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και πολλά άλλα.
Οι επεξεργασίες ευαισθησίας είναι η ασφάλιση ενός εκδότη ή συντάκτη για την προστασία της φήμης και την αποφυγή απώλειας κέρδους, για κάθε περίπτωση, και την προσπάθεια ενός συγγραφέα να απεικονίσει τους χαρακτήρες με ακρίβεια.
Οι οντότητες αγοράζουν μια ανάγνωση ευαισθησίας όταν η γραφή είναι εκτός της τεχνογνωσίας ή της εμπειρίας τους ή είναι αβέβαιες ότι απεικόνισαν σωστά τις λεπτομέρειες».
Το Penguin Random House συνιστά «αναγνώστες αυθεντικότητας» σε οποιονδήποτε από τους συγγραφείς του που «γράφουν έξω από την προσωπική τους εμπειρία» (δηλαδή, χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους), για να τους αποτρέψουν από το να «διαιωνίζουν στερεότυπα» ή να επιδεικνύουν την «ασυνείδητη ή εσωτερικευμένη προκατάληψη» τους και να δημιουργούν «πρότυπα επιβλαβούς αναπαράστασης» και ούτω καθεξής.
Αν αυτό σας ακούγεται σαν ένα είδος ανατριχιαστικού, οργουελικού τύπου mindfuckery τύπου Υπουργείου Της Αλήθειας, αυτό συμβαίνει επειδή αυτό ακριβώς είναι.
Δεν επηρεάζει πραγματικά τις παλιές φάρσες όπως εγώ - δεν θα άφηνα κανέναν από τους μεγάλους εταιρικούς εκδότες ή τους «αναγνώστες ευαισθησίας» τους κοντά στο γράψιμό μου, το οποίο δεν θα δημοσίευαν ποτέ σε καμία περίπτωση και το οποίο πιθανότατα θα τους έκανε να βιώσουν επιληπτικές κρίσεις και στη συνέχεια να περιπλανηθούν στο γραφείο αναζητώντας συναδέλφους με διαφορετικές ικανότητες-μαύρους-τρανσέξουαλ για να γονατίσουν μπροστά και να ζητήσουν συγγνώμη - αλλά υπάρχει μια ολόκληρη γενιά επίδοξων συγγραφέων που προετοιμάζονται για να το δεχτούν αυτό ως «φυσιολογικό».
Η ιστορία του Roald-Dahl πλαισιώνεται ως μια ιστορία πολιτισμικού πολέμου "woke / anti-woke". Δεν είναι. Και δεν είναι εκτροπή. Είναι αναπόσπαστο μέρος του νέου παγκόσμιου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού για τον οποίο συνεχίζω. Όλο το φαινόμενο «Ξύπνημα» είναι.
Οι παγκόσμιοι καπιταλιστές πολιτιστικοί επαναστάτες κυνηγούν παντού την «αναισθησία». Στις τέχνες, τα σχολεία, τις τηλεοπτικές εκπομπές, τις ταινίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. Η «αναισθησία» είναι κάθε μορφή απόκλισης από την παγκόσμια-καπιταλιστική ιδεολογία, ανεξάρτητα από το πού εμπίπτουν στο φάσμα αριστεράς/δεξιάς.
Περιέγραψα τη διαδικασία ως μια νέα μορφή Gleichschaltung, τον συστηματικό συντονισμό κάθε στοιχείου της κοινωνίας — ή κάθε στοιχείου που έχει σημασία — σύμφωνα με την παγκόσμια καπιταλιστική ιδεολογία.
Τι είναι λοιπόν η παγκόσμια-καπιταλιστική ιδεολογία;
Λοιπόν, σας είπα ότι είχα μια «θεωρία συνωμοσίας» για εσάς. Δεν είναι μια πολύ σέξι «θεωρία συνωμοσίας», αλλά θα πρέπει να κάνει, γιατί είναι το μόνο που έχω.
Και, συγχωρέστε με, αλλά μόλις ξεκινάω το δεύτερο «αναίσθητο» δυστοπικό μυθιστόρημά μου, οπότε θα εξηγήσω αυτή τη «θεωρία συνωμοσίας» με ένα μακροσκελές απόσπασμα από την εισαγωγή στο Ο πόλεμος κατά του λαϊκισμού: Consent Factory Essays, Vol. II (2018-2019), μια από τις συλλογές δοκιμίων μου, αντί να αφιερώσω χρόνο για να το αναδιατυπώσω άσχημα.
Είναι πραγματικά ένα αρκετά μακρύ απόσπασμα, οπότε, αν τυχαίνει να διαβάζετε αυτό στη δουλειά (δηλαδή, όταν υποτίθεται ότι εργάζεστε) ή αν πρέπει να επιστρέψετε σε ένα Twitter-fracas, ή αν έχετε το εύρος προσοχής μιας σκνίπας, ίσως θελήσετε να το αποθηκεύσετε και να προσπαθήσετε να το διαβάσετε αργότερα.
Έτοιμος; Εντάξει, εδώ πάμε.
Αυτή η σύγκρουση (δηλαδή, ο παγκόσμιος καπιταλισμός εναντίον μιας παγκόσμιας «λαϊκιστικής» εξέγερσης) βρίσκεται στη ρίζα όλης της τρέλας των τελευταίων τεσσάρων ετών. Για να το καταλάβει κανείς, πρέπει να καταλάβει ότι είναι πρωτίστως μια ιδεολογική σύγκρουση, ένας παγκόσμιος πόλεμος για τις καρδιές και τα μυαλά.
Ο Τραμπ, ο Τζόνσον, ο Κόρμπιν, ο Σάντερς και άλλες λεγόμενες «λαϊκιστικές» προσωπικότητες, δεν αποτέλεσαν ποτέ πραγματική απειλή για το GloboCap, ούτε με καμία υλική έννοια. Είναι σύμβολα, φιγούρες, αναπαραστάσεις αντίστασης στην παγκόσμια καπιταλιστική ιδεολογία.
Είναι αυτή η αντίσταση στην ιδεολογία της (τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά...δεν έχει καμία διαφορά), περισσότερο από οποιονδήποτε συγκεκριμένο πολιτικό ηγέτη ή κίνημα, που το GloboCap προσπαθεί να συντρίψει.
Πρέπει να καταστείλει αυτήν τη «λαϊκιστική» εξέγερση, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει την επιχείρηση μετατροπής ολόκληρου του κόσμου σε μια μεγάλη αγορά χωρίς αξία ... που είναι αυτό που κάνει τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Αυτό είναι που χτίστηκε ο καπιταλισμός. αξίες που καθιερώθηκαν από βασιλιάδες, ιερείς, αριστοκρατίες, καλλιτέχνες, κοινότητες, πολιτικά κόμματα, οικογένειες κ.λπ.) και τις αντικαθιστά όλες με μια ενιαία αξία (δηλαδή, ανταλλακτική αξία), καθιστώντας τα πάντα εμπόρευμα.
Στην ουσία, πρόκειται για μια ιδεολογική μηχανή, μια μηχανή αποκωδικοποίησης/επανακωδικοποίησης αξιών, η οποία μετατρέπει τις κοινωνίες σε αγορές.
(Έχω κόψει λίγο εδώ, για να το κάνω κάπως λιγότερο μακροσκελές και να φτάσω στο κομμάτι της παγκόσμιας-καπιταλιστικής-ιδεολογίας.)
Η ιδεολογία του παγκόσμιου καπιταλισμού (δηλαδή, το έδαφος που αποτελεί την «πραγματικότητά» μας) δεν μοιάζει με καμία άλλη ιδεολογία στην 5.000χρονη ιστορία της ιδεολογίας. Είναι ένα ιδεολογικό έδαφος χωρίς όρια, ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά σύνορα.
Είναι μια περιοχή χωρίς χαρακτηριστικά, στην οποία όλα είναι δυνατά, επειδή τίποτα μέσα σε αυτήν δεν έχει αξία ή νόημα από μόνο του.
Είναι κυριολεκτικά μια «έρημος του πραγματικού», μια απέραντη, απρόσκοπτη έρημος αξιών, πέρα από την άψυχη επιφάνεια της οποίας τα φαντάσματα των αξιών περιπλανιούνται αιώνια, σε κύκλους, άσκοπα, που δεν σημαίνουν τίποτα, δεν πηγαίνουν πουθενά, γιατί είναι ήδη εκεί, στο μόνο μέρος που υπάρχει, γιατί η έρημος είναι παντού και τα πάντα.
Δεν υπάρχει πουθενά και τίποτα έξω από αυτό το έδαφος. Δεν υπάρχει «έξω» όπου θα μπορούσε να υπάρξει οτιδήποτε. Είναι ένας μεγάλος παγκόσμιος καπιταλιστικός κόσμος, μια ενιαία, πανταχού παρούσα, καπιταλιστική «πραγματικότητα»... μια μεγάλη παγκόσμια αγορά, ή θα είναι, μόλις η GloboCap ολοκληρώσει την αποσταθεροποίηση και την αναδιάρθρωση ό,τι έχει απομείνει από τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο.
Αυτή είναι η ιστορία των τελευταίων τριάντα ετών. Κάτω από τους περισπασμούς της ημέρας, την κατασκευασμένη μαζική υστερία, την προπαγάνδα, την κατασκευασμένη οργή, τα σκάνδαλα, τους πολέμους, τις φήμες για πολέμους, τον εκκωφαντικό βρυχηθμό εκατομμυρίων φωνών που φωνάζουν ασυναρτησίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θεωρίες συνωμοσίας, πραγματικές και φανταστικές, τη φτηνή παρωδία της εκλογικής πολιτικής κ.ο.κ., εκεί έξω, γιατί κανείς δεν έδινε μεγάλη σημασία,
Η GloboCap έχει σφουγγαρίσει, καθαρίσει τις κοινωνίες από τις ξεπερασμένες αξίες τους, απορροφώντας τις στην παγκόσμια αγορά ... εφαρμογή ιδεολογικής συμμόρφωσης.
Είστε εξοικειωμένοι με αυτή την ιδεολογική συμμόρφωση. Όλοι είμαστε. Πιθανότατα είστε υπέρ πολλών από τις «αξίες» που ισχυρίζεται ότι θέλει να προωθήσει, τον αντιρατσισμό, τα ίσα δικαιώματα, τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους κ.λπ., την παραδοσιακή φιλελεύθερη ατζέντα.
Θυμηθείτε, η καπιταλιστική ιδεολογία είναι αυτή που τελικά μας απελευθέρωσε από την κυριαρχία των δεσποτών, των βασιλιάδων, των αριστοκρατιών, των ιερέων. (Προσωπικά, είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για αυτό.)
Όπως εξήγησα παραπάνω, ο καπιταλισμός το έκανε αυτό εξαλείφοντας τις «δεσποτικές» αξίες και αντικαθιστώντας τις όλες με μια ενιαία αξία, την ανταλλακτική αξία, καθιστώντας τα πάντα εμπόρευμα.
Ωστόσο, αυτό δεν ακούγεται πολύ ελκυστικό. Κανείς δεν θέλει να βλέπει τον εαυτό του ως απλό εμπόρευμα ή να ζει σε έναν κόσμο χωρίς πραγματικές αξίες. Έτσι, ο καπιταλισμός διαφημίστηκε ως «δημοκρατία» και αυτό πήγε πολύ καλύτερα με τις μάζες.
Εδώ είμαστε, μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, και η «δημοκρατία» (δηλαδή ο καπιταλισμός) εξαντλείται από «δεσποτικές» αξίες για να μας εξαλείψει και να μας «απελευθερώσει».
Σίγουρα, έχει ακόμα κάποια δουλειά για να κάνει εκκοσμίκευση της Μέσης Ανατολής, και υπάρχουν ακόμα μερικές χώρες που δεν παίζουν μπάλα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη έχει πάρει με το πρόγραμμα. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου εξάλειψης των αξιών που απομένει να γίνει είναι ακριβώς εδώ στο σπίτι.
Υπάρχουν ακόμα πολλοί δυτικοί καταναλωτές που δεν έχουν αγκαλιάσει πλήρως τη «δημοκρατία» και που είναι προσκολλημένοι σε παλιές «δεσποτικές» αξίες ... ρατσιστικές αξίες, θρησκευτικές αξίες, νατιβιστικές αξίες, ξενοφοβικές αξίες, ομοφοβικές αξίες, τρανσφοβικές αξίες, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές αξίες, αρτιμελείς αξίες, αλλοϊστικές αξίες, σκιαλισμός, lookism, εθνοκεντρισμός, cisgenderism, αντισημιτισμός, jingoism, σεξισμός, μεγεθισμός, λογικός ... ο κατάλογος συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Η δημοκρατία (δηλαδή ο παγκόσμιος καπιταλισμός) δεν θα ησυχάσει μέχρι να καθαρίσει την κοινωνία (δηλαδή την παγκόσμια αγορά) από αυτές τις άσχημες, καταστροφικές, δεσποτικές αξίες και να εφαρμόσει έναν παγκόσμιο «κώδικα συμπεριφοράς» (όπως αυτοί που έχουν οι περισσότερες παγκόσμιες εταιρείες) με καθολικούς «κανόνες κατά της ρητορικής μίσους» και λίστες «κατάλληλου λεξιλογίου» και έχει διαγράψει κάθε ορατό σύμβολο τέτοιων δεσποτικών αξιών από τη δημόσια θέα, και οποιεσδήποτε αναφορές σε αυτά από τα σχολικά προγράμματα σπουδών, και κατά τα άλλα έχει μετατρέψει την ανθρωπότητα σε μια μάζα υπερκομφορμιστών καταναλωτών που όλοι μοιάζουν με μοντέλα σε μια διαφήμιση της Benetton και μιλούν σαν εκπρόσωποι εξυπηρέτησης πελατών.
Μην με παρεξηγείτε, είμαι υπέρ της δημοκρατίας και δεν είμαι οπαδός του ρατσισμού ή οποιουδήποτε άλλου είδους διακρίσεων ή μισαλλοδοξίας. Απλώς προσπαθώ να ρίξω λίγο φως στις δυνάμεις πίσω από τον ζήλο της πολιτικής ταυτότητας που μαίνεται πρόσφατα και την «λαϊκιστική» αντίδραση ενάντια σε αυτόν τον ζήλο.
Αυτός ο ζήλος, αυτή η σταυροφορία για ιδεολογική συμμόρφωση, περιγράφεται από πολλούς αριστερούς ως κίνημα για την καθιέρωση «κοινωνικής δικαιοσύνης» και από πολλούς δεξιούς τύπους ως «πολιτιστικός μαρξισμός». Δεν είναι τίποτα από τα δύο.
Ή... Εντάξει, περιέχει στοιχεία και των δύο, αλλά βασικά είναι ο παγκόσμιος καπιταλισμός που καθαρίζει την κοινωνία από τις δεσποτικές αξίες, καθιερώνοντας αυτή την άπειρη, χωρίς αξία, χωρίς νόημα «έρημο του πραγματικού» που περιέγραψα παραπάνω.
Αυτό ήταν. Σας προειδοποίησα ότι ήταν μάλλον μακροσκελής. Γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 2020, οπότε περίπου έξι μήνες μετά την κυκλοφορία της Νέας Κανονικότητας.
Όσο για το ξεσκόνισμα Roald-Dahl, αυτό που θα συμβεί τώρα (και αυτό που συμβαίνει σήμερα) είναι ότι οι συγγραφείς της λίστας Α, οι δημοσιογράφοι και άλλα επίσημα φερέφωνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής Προσομοίωσης του Πολιτισμού θα κάνουν μια μεγάλη για μερικές ημέρες, και στη συνέχεια το Penguin Random House και οι άλλοι «μεγάλοι πέντε» εκδότες θα συνεχίσουν την «ευαισθησία-επεξεργασία» και την «αυθεντικότητα-επεξεργασία» και κατά τα άλλα επιθετικά ομογενοποιώντας την mainstream λογοτεχνία μέχρι να μην έχει σημασία ποια βιβλία θα διαβάσετε επειδή θα όλα είναι μικρές παραλλαγές μεταξύ τους που δεν θα μοιάζουν τόσο πολύ με την εντελώς νεκρή ψυχή τους, την εναλλάξιμη μειλιχιότητα όσο τα λόμπι των εταιρικών γραφείων.
Φυσικά, αν σας αρέσει η λογοτεχνία, μπορείτε πάντα να αναζητήσετε και να διαβάσετε άλλα βιβλία από ανυπόληπτους και «αναίσθητους» συγγραφείς όπως εγώ που δεν συνδέονται με κανένα παγκόσμιο εκδοτικό μεγαθήριο, δηλαδή, υποθέτοντας ότι δεν έχουν κρυφτεί από εσάς πίσω από αυτές τις ψεύτικες προειδοποιήσεις «ευαίσθητου περιεχομένου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου