ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΕΣ ΣΤΑ LOCKDOWN
Της Dr. Sherri Tennpeny
Η χρήση της καραντίνας ως εργαλείο πρόληψης ασθενειών ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα σε μια προσπάθεια να προστατευθούν οι παράκτιες πόλεις από επιδημίες πανώλης.
Τα πλοία που έφταναν από μολυσμένα λιμάνια έπρεπε να καθίσουν στην άγκυρα για 40 ημέρες πριν από την έξοδο. Επομένως, η πρακτική της καραντίνας απέκτησε το όνομά της από τις ιταλικές λέξεις quaranta giorni, που κυριολεκτικά σημαίνει “40 ημέρες”.
Το 1944, με την ψήφιση του Νόμου για τις Δημόσιες Υπηρεσίες Υγείας (USPHSA), η εξουσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για καραντίνα καθιερώθηκε ξεκάθαρα για πρώτη φορά.
Το 1953, η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας έγινε μέρος του Υπουργείου Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας (HEW), το οποίο αργότερα μετατράπηκε σε Τμήμα Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS).
Το 1967, ο ρόλος της καραντίνας μεταφέρθηκε αργότερα στα Εθνικά Κέντρα Μεταδοτικών Ασθενειών που είναι τώρα γνωστά ως CDC.
Περίπου την ίδια εποχή με την ίδρυση της USPHSΑ, ένας κατάλογος μεταδοτικών ασθενειών που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με τη χρήση καραντίνας ανακοινώθηκε το 1946 μέσω του Εκτελεστικού Διατάγματος (E.O.) 9708, που εκδόθηκε από τον Πρόεδρο Τρούμαν.
Ενημερωμένες περιοδικά τα τελευταία 50 χρόνια, οι λοιμώξεις που αναφέρονται ρητά από το 1983 είναι η χολέρα, η διφθερίτιδα, η λοιμώδης φυματίωση, η πανώλη (τύφος), η ευλογιά, ο κίτρινος πυρετός και οι ιογενείς αιμορραγικοί πυρετοί (όπως Lassa, Marburg και Έμπολα).
Στις 4 Απριλίου 2003, ο Πρόεδρος Μπους πρόσθεσε το SARS στη λίστα των μεταδοτικών ασθενειών που θα μπορούσαν να τεθούν σε καραντίνα μέσω του Εκτελεστικού Διατάγματος 13295. Το SARS περιγράφεται ως:
“μια ασθένεια που σχετίζεται με πυρετό και σημεία και συμπτώματα πνευμονίας ή άλλης αναπνευστικής νόσου. Μεταδίδεται από άτομο σε άτομο κυρίως μέσω των αερολυμάτων σταγονιδίων και εάν εξαπλωθεί στον πληθυσμό, θα είχε σοβαρές συνέπειες για τη δημόσια υγεία”.
Μετά από παρότρυνση των CDC, αυτή η περιγραφή διατηρήθηκε σκόπιμα ασαφής. Η γλώσσα ανοίγει τη δυνατότητα κράτησης ατόμων με ήπια έως μέτρια πάθηση εντελώς παρά τη θέλησή τους.
Το EO 13285 έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές από τότε που προστέθηκε το SARS. Την 1η Απριλίου 2005, το EO 13375 πρόσθεσε ορισμένους ιούς γρίπης (που μπορεί να προκαλέσουν πανδημία) στη λίστα και στις 17 Σεπτεμβρίου 2021, το Εκτελεστικό Διάταγμα 13674 αναθεωρήθηκε για να προσθέσει την ιλαρά στον κατάλογο των ασθενειών που μπορούν να τεθούν σε καραντίνα.
Ο τίτλος 42 του Νόμου περί Δημόσιας Υπηρεσίας Υγείας έχει πολλά υποτμήματα. Οι κανονισμοί που περιέχονται στο Κεφάλαιο 6Α, Ενότητα G, που ονομάζεται “Καραντίνα και Επιθεώρηση“, δίνουν στη δημόσια υπηρεσία υγείας την πλήρη ευθύνη για την πρόληψη της μετάδοσης μεταδοτικών ασθενειών.
Πριν από το 2002, τα βήματα ήταν σαφώς καθορισμένα: Μετά από σύσταση συναίνεσης της Εθνικής Συμβουλευτικής Επιτροπής Υγείας και σε συμφωνία με τον Γενικό Χειρουργό των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος θα ενημερωνόταν για μια ασθένεια που θεωρείται ότι προκαλεί σημαντικό κίνδυνο για τον γενικό πληθυσμό.
Το όνομα αυτής της ασθένειας θα προστεθεί στον κατάλογο των επικίνδυνων μεταδοτικών ασθενειών με εκτελεστικό διάταγμα. Ωστόσο, αυτή η αλυσίδα διοίκησης άλλαξε με την ψήφιση του νόμου “Public Health Security and Bioterrorism Preparedness and Response Act of 2002”, που αναφέρεται επίσης ως “The Bioterrorism Act”.
Το Τμήμα 142 του νόμου περί βιοτρομοκρατίας ξαναγράφτηκε για να “εξορθολογίσει και να διευκρινίσει” τις προηγούμενες διατάξεις σχετικά με την καραντίνα.
Οι κανόνες μετατράπηκαν από την ανάγκη της συγκατάθεσης μιας Εθνικής Επιτροπής Υγείας για να αποφασίσει εάν μια ασθένεια δικαιολογεί καραντίνα, σε ότι χρειαζόταν μόνο τη γνώμη δύο ατόμων στην κυβέρνηση: του Γραμματέα του HHS και του Γενικού Χειρουργού των ΗΠΑ.
Στις αρχικές διατάξεις, ο Γενικός Χειρουργός λάμβανε τις αποφάσεις σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα του HHS. Με την ψήφιση του Νόμου για τη Βιοτρομοκρατία, οι αποφάσεις μπορούν πλέον να λαμβάνονται από τον Γραμματέα του HHS “σε συνεννόηση με τον Γενικό Χειρουργό”.
Αυτή είναι μια σημαντική διάκριση. Ο Γενικός Χειρουργός είναι γιατρός, ο γραμματέας του HHS είναι πολιτικός. Σημειωτέον και οι δύο αξιωματούχοι είναι διορισμένοι και έχουν απομακρυνθεί εντελώς από τη λογοδοσία στο ευρύ κοινό. Ειλικρινά, έχουν τεράστια δύναμη στους πολίτες αυτής της χώρας.
Προ ασθένειας;
Μία από τις πιο ανησυχητικές αλλαγές στον Νόμο για τη Βιοτρομοκρατία του 2002, είναι ο νέος ορισμός του ποιος μπορεί να κρατηθεί. Προηγουμένως, μόνο όσοι “εύλογα θεωρούνταν ότι έχουν μολυνθεί” μπορούσαν να τεθούν σε καραντίνα. Στον αναθεωρημένο νόμο, το άρθρο 142(β)(2)(Β) άλλαξε.
Τα άτομα που πιστεύεται ότι βρίσκονται σε “προ-μεταδοτική κατάσταση” μπορούν πλέον να περιοριστούν υποχρεωτικά, πράγμα που σημαίνει ότι η ασθένεια “θα ήταν πιθανό να προκαλέσει έκτακτη ανάγκη για τη δημόσια υγεία εάν μεταδοθεί σε άλλα άτομα”.
Η συνδυασμένη επίδραση του Νόμου για τη Βιοτρομοκρατία του 2002 και της Ε.Ο. 13295 είναι ότι ο Γραμματέας του HHS μπορεί να εκδώσει οδηγία για ένα άτομο να μπει σε καραντίνα υπό την “υποψία” έκθεσης ή την “πιθανότητα” να αρρωστήσει.
Ένας βήχας, ένα φτέρνισμα ή ένας πυρετός θα μπορούσαν να θέσουν ένα άτομο σε κίνδυνο να τεθεί σε καραντίνα, χωρίς προσφυγή και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι κυρώσεις για παραβίαση του νόμου της καραντίνας “χωρίς την άδεια του υπεύθυνου υπαλλήλου καραντίνας” μπορεί να είναι πρόστιμο έως 1.000 $ ή φυλάκιση έως και ένα έτος ή και τα δύο.
Όλοι αυτοί οι νόμοι και τα Εκτελεστικά Διατάγματα έχουν αφαιρέσει την εξουσία από εκλεγμένους αξιωματούχους, οι οποίοι είναι υπόλογοι σε Εμάς, τον Λαό και έχουν δώσει τεράστια εξουσία σε μια μη εκλεγμένη, διορισμένη πολιτική προσωπικότητα: τον Γραμματέα του HHS. Έγραψα για αυτό σε μια προηγούμενη ανάρτηση. αλλά χρειάζεται και επανάληψη.
Ο σημερινός επικεφαλής του HHS: Xavier Beccera.
Περνώντας σε μια πανδημία, ο Beccera είχε δεκαετίες ιατρικής εμπειρίας ή ακόμα και δημόσιας υγείας; Καθόλου.
Γεννήθηκε στο Σακραμέντο και μεγάλωσε στην Τιχουάνα του Μεξικού. Με σπουδές στα οικονομικά στο Στάνφορντ, έγινε δικηγόρος και ασχολήθηκε με την πολιτική.
Το 1990, εξελέγη για την πρώτη του θητεία στο Κογκρέσο και σε όλη την 24χρονη καριέρα του στη Βουλή, ο Becerra κέρδισε κάθε κούρσα με συντριπτική πλειοψηφία. Έγινε ένας από τους Δημοκρατικούς με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Βουλή.
Το 2017 παραιτήθηκε από τη Βουλή για να δεχτεί τη θέση του γενικού εισαγγελέα της Καλιφόρνια. Τον Δεκέμβριο του 2020, ο Μπεκέρα αποδέχτηκε τον διορισμό του εκλεγμένου Προέδρου Μπάιντεν για να υπηρετήσει ως Γραμματέας Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (SecHHS). Ο διορισμός του Becerra επιβεβαιώθηκε από την Γερουσία στις 18 Μαρτίου 2021.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ όποιον ορίζεται γραμματέας του HHS στις μελλοντικές διοικήσεις. Αυτό το άτομο θα λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με υποχρεωτικά αντίμετρα και θα έχει σημαντική δύναμη στη ζωή μας.
Τροποποίηση Τμήματος Ε, επανεξέταση
Το Division E είναι το κακόβουλο έγγραφο 42 σελίδων που επισυνάπτεται στο τέλος ενός νομοσχεδίου για τις πιστώσεις άμυνας τον Δεκέμβριο του 2005.
Είναι το θεμέλιο για τον νόμο PREP, τον νόμο για την ετοιμότητα του κοινού. Θαμμένη βαθιά μέσα σε αυτό το έγγραφο είναι μια δυσοίωνη προειδοποίηση προς τους Αμερικανούς, ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός θα μπορούσε πράγματι να διαταχθεί από τον Γραμματέα του HHS και οι αποφάσεις του θα παρακάμπτουν τους νόμους περί εξαίρεσης των πολιτειών.
Το Division-E αναφέρει στην Ενότητα (β)(1):
Εάν ο Γραμματέας αποφασίσει ότι μια “ασθένεια, κατάσταση υγείας ή απειλή” συνιστά κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία, ο Γραμματέας μπορεί να κάνει μια δήλωση και στη συνέχεια να συστήσει “την κατασκευή, τη δοκιμή, την ανάπτυξη, τη χορήγηση ή τη χρήση ενός ή περισσότερων καλυμμένων αντιμέτρων”.
Καλυμμένο αντίμετρο, που ορίζεται στην Ενότητα (ε)(η)(i)(1) ότι ένα αντίμετρο μπορεί να είναι “προϊόν, εμβόλιο ή φάρμακο για την πανδημία”.
Το Τμήμα (β)(7) με τίτλο “Δικαστική αναθεώρηση“, δηλώνει ότι “κανένα ομοσπονδιακό ή πολιτειακό δικαστήριο δεν θα έχει δικαιοδοσία να επανεξετάσει οποιαδήποτε ενέργεια ληφθεί από τον Γραμματέα“. “Η απόφασή του θα προδικάσει όλους τους νόμους του κράτους που διαφέρουν ή έρχονται σε αντίθεση με τη δήλωση”.
Αυτή η σαφής έλλειψη ελέγχων και ισορροπιών αναμφισβήτητα θέτει το κοινό σε κίνδυνο και είναι πράγματι τρομακτικό. Ένας διορισμένος πολιτικός έχει την εξουσία να διατάξει υποχρεωτικό εμβολιασμό για όλους.
Κοντά στο τέλος της τροποποίησης του Τμήματος-Ε, οι συμμετέχοντες έχουν διαβεβαιωθεί ότι το σχέδιο “για τη διαχείριση ή τη χρήση καλυμμένου αντιμέτρου” θα περιλαμβάνει εκπαίδευση σχετικά με τις αντενδείξεις και αναφέρει εν συντομία ότι το πρόγραμμα είναι “εθελοντικό“.
Η ιδέα της “εθελοντικής συμμετοχής” προφανώς έμεινε έξω από την κυκλοφορία του εμβολίου κατά της Covid-19, όταν πολλοί εξαναγκάστηκαν να τους χορηγηθεί με ένεση ένα πειραματικό προϊόν για να διατηρήσουν μια δουλειά ή μια καριέρα μιας ζωής.
Αυτή η ρήση του εκπροσώπου Ron Paul (R-TX), πολύ πίσω, το 2005, τα λέει όλα: “Όταν δίνουμε στην κυβέρνηση την εξουσία να λαμβάνει ιατρικές αποφάσεις για εμάς, στην ουσία αποδεχόμαστε ότι το κράτος κατέχει το σώμα μας”.
Εντολή σε υψηλό επίπεδο
Το πρώτο πραγματικό δοκιμαστικό μπαλόνι από τον ΠΟΥ ήταν η πανδημία της γρίπης των πτηνών το 2005. Γι’ αυτό γράφω για ένα γεγονός που συνέβη πριν από 18 χρόνια. Το ιστορικό πλαίσιο είναι σημαντικό – και ρίχνει φως στο πού βρισκόμαστε σήμερα, ιδιαίτερα στη Διεθνή Συνθήκη του ΠΟΥ που διαφαίνεται σε όλο τον κόσμο.
Σε μια παγκόσμια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στον ΠΟΥ τον Νοέμβριο του 2005, ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Lee Jong-Wook, φέρεται να είπε:
“Είναι μόνο θέμα χρόνου πριν ένας ιός της γρίπης των πτηνών -πιθανότατα H5N1- αποκτήσει την ικανότητα να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, πυροδοτώντας το ξέσπασμα της ανθρώπινης πανδημικής γρίπης. Δεν ξέρουμε πότε θα γίνει αυτό. Αλλά ξέρουμε ότι θα συμβεί” (Το πρωτότυπο έγγραφο δεν είναι πλέον διαθέσιμο στο διαδίκτυο).
Αυτή είναι μια πραγματικά ισχυρή δήλωση. Χωρίς να ακούγεται υπερβολικά ύποπτο, το να δηλώνω κατηγορηματικά ότι “θα συμβεί” ακούγεται σαν να ήξεραν κάτι που δεν ξέραμε και το αποτέλεσμα ήταν προκαθορισμένο.
Αυτό ακούγεται απίστευτα παρόμοιο με αυτό που είπε ο Φάουτσι τον Ιανουάριο του 2017 ότι δεν υπάρχει “καμία αμφιβολία” ότι ο Ντόναλντ Τζ. Τραμπ θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα αιφνιδιαστικό ξέσπασμα μολυσματικής νόσου κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.
Το έγγραφο του Παγκόσμιου Σχεδιασμού Πανδημίας του ΠΟΥ, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1999, καταδεικνύει ότι οι συναντήσεις ετοιμότητας συνεχίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, πολύ πριν από το ξέσπασμα του SARS (2002), της γρίπης των πτηνών (2005) και τώρα η Covid-19 εμφανιστούν στην παγκόσμια σκηνή.
Φαίνεται ότι το Κογκρέσο και ο Πρόεδρος Μπους μπορεί να μην λειτουργούσαν ανεξάρτητα, με τον επείγοντα χαρακτήρα τους για να προστατεύσουν τη φαρμακευτική βιομηχανία και να ανακατέψουν τεράστια ποσά φορολογικών δολαρίων στα ήδη υπερχειλισμένα οικονομικά ταμεία τους.
Η επόμενη έκδοση του εγγράφου Παγκόσμιου Σχεδιασμού του ΠΟΥ, που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2005, περιείχε οδηγίες βήμα προς βήμα για τον τρόπο χειρισμού των ανθρώπινων λοιμώξεων σε διεθνές επίπεδο, όταν θα έφτανε η πανδημία.
Το σχέδιο παρέχει λεπτομερείς οδηγίες, συμπεριλαμβανομένων στόχων και στοιχείων δράσης, που πρέπει να ακολουθούνται σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο.
Η εξέταση αυτού του σχεδίου των 6 μερών καθιστά σαφές ότι το “πλάνο παιχνιδιού” από τον ΠΟΥ ακολουθούνταν με ακρίβεια από την κυβέρνησή μας και ήταν το πρωτότυπο για την κυκλοφορία του εμβολίου κατά της πανδημίας Covid-19.
Ακολουθεί το περίγραμμα – και μερικά σημαντικά επιμέρους σημεία: (η έμφαση είναι δική μου):Φάση 1: Διαπανδημική περίοδος – παρακολούθηση και αξιολόγηση της κατάστασης. Βεβαιωθείτε ότι υπάρχει εθνική καθοδήγηση με σχέδια έκτακτης ανάγκης για αύξηση της παραγωγικής ικανότητας για όλους τους βασικούς εργαζόμενους.
Φάση 2: Διαπανδημική περίοδος – πρόληψη και περιορισμόςΕπαληθεύστε τη διαθεσιμότητα και τη διανομή ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού, αντιικών και εμβολίων για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.
Αξιολογήστε την ικανότητα του συστήματος υγείας να ανιχνεύει και να περιορίζει τα κρούσματα σε νοσοκομειακά περιβάλλοντα. Κοινοποιήστε πληροφορίες στον ΠΟΥ για γρήγορο συντονισμό της κατάστασης και ενημέρωση μηνυμάτων.
Φάση 3: Αντιμετώπιση πανδημίας – ενεργοποίηση εθνικών σχεδίων έκτακτης ανάγκηςΕνημερώστε όλες τις εθνικές αρχές και τους αρμόδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους σε εθνικό και τοπικό επίπεδο σχετικά με τη χρήση των εξουσιών έκτακτης ανάγκης.
Υποστηρίξτε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, οι ενώσεις και οι εταιρείες μεταφορών αναπτύσσουν και προετοιμάζονται να εφαρμόσουν τυπικά μέτρα για τους ταξιδιώτες στα διεθνή μέσα μεταφοράς [μάσκες, αποστάσεις, εμβόλια].
Αξιολογήστε τη χρήση μεθόδων έκτακτης ανάγκης για την αύξηση της προσφοράς ερευνητικών νέων φαρμάκων (Remdesivir, Paxlovid, δοκιμές PCR, δόσεις βιολογικών όπλων εγκεκριμένες με EUA).
Επίλυση ευθυνών και άλλων νομικών ζητημάτων που σχετίζονται με τη χρήση πανδημικών εμβολίων για μαζικές εκστρατείες εμβολιασμού έκτακτης ανάγκης (αν δεν έχει γίνει ακόμη).Φάση 4:
Εφαρμογή αντιμέτρων ετοιμότητας, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίωνΣυνεργαστείτε με εταίρους [ΜΜΕ] για να διασφαλίσετε ότι τα συνεπή μηνύματα παραδίδονται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Ελέγχετε και ενημερώνετε [συνεχώς] πληροφορίες για τα μέσα ενημέρωσης, το ευρύ κοινό, τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Διατηρήστε τις λίστες επαφών ενημερωμένες.
Ενίσχυση και εντατικοποίηση των βασικών μηνυμάτων για όλες τις πτυχές της επιδημίας και της ανταπόκρισης.
Εξετάστε το ενδεχόμενο να αναπτύξετε πρωτότυπα πανδημικά εμβόλια.
Χρησιμοποιήστε αντιιικά φάρμακα [TAMIFLU] για έγκαιρη θεραπεία περιπτώσεων και εξετάστε το ενδεχόμενο αντιιικής προφύλαξης για στενές επαφές περιστατικών, με βάση την εκτίμηση κινδύνου και τη σοβαρότητα της νόσου στους ανθρώπους.Φάση 5:
Πανδημία σε πλήρη ισχύΠροσαρμόστε τις προβλέψεις για τον πιθανό αντίκτυπο τόσο της εξάπλωσης της μόλυνσης, όσο και των μέτρων ελέγχου.
Εφαρμογή διαδικασιών διαχείρισης πτωμάτων.
Υποστηρίξτε τις προετοιμασίες για την παραγωγή και την αδειοδότηση πανδημικών εμβολίων μεγάλης κλίμακας και προετοιμαστείτε για ανάπτυξη καθώς διατίθενται προμήθειες.
Εάν το πανδημικό εμβόλιο έχει ήδη αναπτυχθεί, ενεργοποιήστε τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης για ταχεία αδειοδότηση [EUA} και χρήση πανδημικών εμβολίων (όλες οι χώρες).
Εάν υπάρχουν συμφωνίες [προστασίας] με τον(τους) κατασκευαστή(ές), εξετάστε το ενδεχόμενο να προτείνετε τη διακοπή της παραγωγής εποχιακών εμβολίων και την έναρξη παραγωγής πανδημικών εμβολίων σε πλήρη κλίμακα.
Φάση 6 –
Συντονισμός αποτελεσμάτων δημόσιου αντικτύπουΑξιολογήστε και δημοσιοποιήστε τον τρέχοντα και σωρευτικό εθνικό αντίκτυπο. Εξετάστε το ενδεχόμενο εφαρμογής εξουσιών έκτακτης ανάγκης. Αντιμετωπίστε τις ψυχολογικές επιπτώσεις.
Αναγνωρίστε [ευχαριστήστε] όλους τους ενδιαφερόμενους για τη συμμετοχή τους.
Προσδιορίστε τα πιο αποτελεσματικά μέτρα επιτήρησης και ελέγχου για τα επόμενα κύματα πανδημίας. Αναφέρετε την τρέχουσα κατάσταση μέσω κατάλληλων διεθνών μηχανισμών. Επανεξέταση διδαγμάτων.
Ίδιο πλάνο, αυστηρότεροι έλεγχοι
Στην αρχή της πανδημίας της Covid, έγραψα ένα άρθρο με τίτλο “Πόσο σύντομα ξεχνάμε: Ίδιο πλάνο, διαφορετικός ιός”.
Κοιτάζοντας πίσω σε ό,τι έχει συμβεί από τις αρχές του 2020, είναι προφανές ότι αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το ίδιο πλάνο, το ίδιο θανατηφόρο σχέδιο. Μπορείτε να δείτε πού θα τους έδινε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη η Διεθνής Συνθήκη; Τι γίνεται με την επιβολή;
Έγραψα αυτό το 2005:
Για παράδειγμα, ένα “δελτίο ταυτότητας εμβολίου” θα μπορούσε να απαιτείται για ταξίδια ή για επαγγελματικούς λόγους και μόνο όσοι διαθέτουν “Κρατικό εξουσιοδοτημένο αναγνωριστικό εμβολίου” θα επιτρέπεται να μετακινούνται στη χώρα ή στον κόσμο.
Τα ανθρώπινα μικροτσίπ βρίσκονται υπό ανάπτυξη εδώ και αρκετό καιρό. Ο FDA ενέκρινε ένα εμφυτεύσιμο μικροτσίπ σε μέγεθος κόκκου ρυζιού για χρήση σε ανθρώπους τον Οκτώβριο του 2004.
Το υποδορίως εγχυόμενο τσιπ RFID, κατασκευασμένο από μια εταιρεία που ονομάζεται VeriChip, έχει αποκτήσει ευρεία χρήση.
Στην πραγματικότητα, το VeriChip αρχικά προοριζόταν να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως ένα βραχιόλι ιατρικών συναγερμών, ειδοποιώντας την οικογένεια και τους επαγγελματίες του ιατρικού τομέα όταν προκύψει επείγουσα ιατρική κατάσταση.
Fast forward στο 2022: Η Verichip και άλλες εταιρείες τσιπ χρησιμοποιούνται για επιτήρηση και αυτοματοποιημένη συλλογή δεδομένων.
Υπάρχουν διάφορες εκδοχές αυτού του αποσπάσματος:
“Εκείνοι που αποτυγχάνουν να μάθουν από την ιστορία, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν”.
Εάν τα έγγραφα που γράφτηκαν πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί σήμερα, πότε θα μάθουμε; Ή θα “πάρουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει”;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου