ΑΡΘΡΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ... ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΚΦΥΛΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΑΡΑΓΕ Η ΕΤΕΡΟΦΟΒΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΙΑΤΙΑΝΟΦΟΒΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΣΤΗ; (ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΤΑΙ;)

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ» ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΤΙΚΕΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ...! 

Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση

Ο φιλελευθερισμός έχει κάνει πολλά σύγχρονα κράτη πολύ πιο τρομακτικά και διεστραμμένα από ό,τι θα ήταν διαφορετικά...! Δεν είναι τυχαίο ότι η σημαία «υπερηφάνειας» έχει γίνει το πιο διάχυτο και ίσως το πιο ιερό πολιτικό σύμβολο στον δυτικό κόσμο. 

Θα εκτοπίζει όλο και περισσότερο τα εθνικά σύμβολα σε εξέχουσα θέση και ηθική σημασία. Το είδαμε να συμβαίνει πρόσφατα στην Ελλάδα, με την παραποίηση της Ελληνικής σημαίας, χωρίς να επέμβει κανένας εισαγγελέας ή πολιτικός...

Τα δυτικά φιλελεύθερα κράτη στη σύγχρονη εποχή δεν συμπεριφέρονται σαν περιορισμένα συστήματα που αντλούν την κυριαρχία τους από το λαό. 

Κάθε μέρα, μοιάζουν όλο και περισσότερο με τα είδη των ανεξέλεγκτων, ολοκληρωτικών καθεστώτων που θυμόμαστε από τη σοβιετική περίοδο...

Σε όλη την παγκόσμια πολιτική σκηνή, η δυτική φιλελεύθερη παράδοση ξεχωρίζει για τις φιλοδοξίες της να περιορίσει την κρατική εξουσία. 

Ο λαός, σε αυτή την παράδοση, θεωρείται ότι είναι ο τόπος κυριαρχίας και οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις δεσμεύονται από περίτεχνα συντάγματα που σκοπεύουν να περιορίσουν τη δικαιοδοσία τους στους πολίτες και τα οποία πολλοί θεωρούν ότι φέρουν μια σχεδόν θρησκευτική εξουσία.

Στη Γερμανία, μια ολόκληρη κυβερνητική υπηρεσία, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία για την Προστασία του Συντάγματος, έχει ευρείες εξουσίες για να κυνηγήσει πιθανούς συνταγματικούς εχθρούς. Αυτά τα συντάγματα κάνουν πολλά πράγματα. Επεκτείνουν μια μεγάλη ποικιλία δικαιωμάτων όχι μόνο στους πολίτες, αλλά συχνά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. 

Συχνά διαιρούν τις κρατικές εξουσίες τοποθετώντας το δικαστικό, εκτελεστικό και νομοθετικό σκέλος της κυβέρνησης σε σχεδόν ανεξάρτητα σιλό, ελπίζοντας ότι καθένας από αυτούς τους κλάδους θα υπερασπιστεί τα αντίστοιχα προνόμιά του από τις λεηλασίες των άλλων και, στη διαδικασία, θα επιβάλει ελέγχους για συμφέροντα. την εμβέλεια και την αυθαίρετη άσκηση εξουσίας.

Αυτή η προσέγγιση στην πολιτική δεν είναι παλιά. Ο Covid ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα, απλώς και μόνο για την αποκάλυψη του ατσάλινου και στην πραγματικότητα αρκετά αντιφιλελεύθερου αυταρχισμού που καλλιεργούν αυτά τα συστήματα για πολλές δεκαετίες. 

Τα δυτικά φιλελεύθερα κράτη στη σύγχρονη εποχή δεν συμπεριφέρονται σαν περιορισμένα συστήματα που αντλούν την κυριαρχία τους από το λαό. Κάθε μέρα, μοιάζουν όλο και περισσότερο με τα είδη των ανεξέλεγκτων, ολοκληρωτικών καθεστώτων που θυμόμαστε από τη σοβιετική περίοδο. 

Αν μη τι άλλο, φαίνονται έτοιμοι να γίνουν πολύ χειρότεροι, γιατί είναι σε θέση να επιτύχουν σχετικά ευημερούσες οικονομικές συνθήκες και να αξιοποιήσουν τη λαϊκή υποστήριξη πολύ πιο αποτελεσματικά, αποφεύγοντας έτσι τους δυσκολότερους περιορισμούς στις φιλοδοξίες των παλαιών κυβερνήσεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Η κρατική εξουσία θέλει να είναι ελεύθερη, με τον ίδιο τρόπο που το νερό θέλει να ρέει κατηφορικά. Το πρόβλημα με τους φιλελεύθερους ελέγχους στην εξουσία είναι ότι ανάγκασαν το κράτος να αναπτύξει νέες νομικές και πολιτισμικές λύσεις για να τους ξεπεράσει. 

Η κρατική πολιτική στα φιλελεύθερα συστήματα έχει φτάσει έτσι να μοιάζει με ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια στα νοσοκομεία – έχει εξελίξει μια γενική αντίσταση στους συνταγματικούς περιορισμούς, στη διαδικασία να γίνει ένα εντελώς χειρότερο και πιο επικίνδυνο ζώο. 

Οι αμοιβαίοι έλεγχοι και ισορροπίες που επιβάλλονται στο κράτος από τους ανταγωνιστές του κλάδους, για παράδειγμα, έχουν απλώς παρακινήσει το πολιτικό κατεστημένο να αναπτύξει και να επιβάλει μεταξύ των μελών του μια ενιαία οπτική της ελίτ, η οποία ενθαρρύνει τη συνεργασία προς κοινούς στόχους μεταξύ των πρώην αντιπάλων. 

Αυτή η πολιτική λύση έχει αποδειχθεί εξαιρετικά επιτυχημένη, όχι απλώς απαλλάσσοντας το κράτος από πολλά παλιά βάρη, αλλά επεκτείνοντας ακόμη και την εμβέλειά του σε πολλές περισσότερες πτυχές της κοινωνίας, καθώς οι απλοί άνθρωποι υιοθετούν και επιβάλλουν την ιδεολογία κύρους του καθεστώτος.

Τα δικαιώματα και η ατομική κυριαρχία απαιτούσαν μια μάλλον διαφορετική, ίσως ακόμη πιο ύπουλη λύση. Αντί να υπονομεύουν ή να χαρακτηρίζουν αυτά τα προνόμια, οι κρατικοί ιδεολόγοι έχουν κλίνει προς την ανάδειξη αυτών. Τα δικαιώματα στη φιλελεύθερη αντίληψη είναι θεμελιωδώς προπολιτικά. 

Η ιδέα υπόσχεται έτσι πολλές οδούς για την ανατροπή της λαϊκής, δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης, και το κράτος έχει εργαστεί σθεναρά για να επεκτείνει την έννοια των δικαιωμάτων, επενδύοντας όλο και σε περισσότερους «πελάτες» του καθεστώτος με μια τεράστια παλέτα νέων...δικαιωμάτων. 

Αυτό το αυξανόμενο πεδίο αναμφισβήτητων, ιερών δικαιωμάτων περιορίζει τη λαϊκή πολιτική έκφραση και υπονομεύει αυτά τα λιγότερο βολικά δικαιώματα με τα οποία ξεκίνησε ο φιλελευθερισμός. 

Μέσω της αναγνώρισης –έστω και σιωπηρά– ενός δικαιώματος στην υγεία, για παράδειγμα, το κράτος αντικαθιστά τα παλαιότερα, πολύ λιγότερο «βολικά» δικαιώματα στην ελευθερία του συνέρχεσθαι και της έκφρασης.

 Αυτά τα νέα δικαιώματα δεύτερης και τρίτης γενιάς γενικά διευρύνουν τη δύναμη του κράτους με το να έχουν θετικό και όχι αρνητικό χαρακτήρα και συνήθως πλαισιώνονται με τρόπο που να ενθαρρύνουν την παθητικότητα του ατόμου που τα κατέχει. 

Το κρίσιμο είναι το κράτος να αναλάβει όλη την ευθύνη για τον καθορισμό και την πραγματοποίηση αυτών των δικαιωμάτων για λογαριασμό του ατόμου. 

Όλο και περισσότερο, έχει κανείς την εντύπωση ότι τα άτομα δεν έχουν καθόλου δικαιώματα. Αντίθετα, το κράτος έχει υπερασπιστεί το δικαίωμα να ορίζει και να υπερασπίζεται το ειδικό καθεστώς συγκεκριμένων συλλογικών μειονοτήτων.

Πουθενά τα νέα φιλελεύθερα δικαιώματα δεν δίνουν τόσο γοργές μεταστάσεις όσο στον λόγο γύρω από τις σεξουαλικές μειονότητες και τις μειονότητες των φύλων. 

Ο διαρκώς αναπτυσσόμενος συνασπισμός του ουράνιου τόξου, που συμβολίζεται με μια σημαία που κάθε χρόνο αποκτά νέα χρώματα και μια αινιγματική προτεραιοποίηση που αποκτά συνεχώς νέα γράμματα (το LGBTQQIP2SA φαίνεται να είναι η τελευταία έκδοση), είναι μια αιχμή της κρατικής εξουσίας. 

Καθεμία από τις ταυτότητες που εντάσσονται σε αυτό το «σκάφος» αφθονεί με χρησιμότητα για το διοικητικό κράτος και δίνουν την ευχαίρεια στους κυβερνητικούς γραφειοκράτες να ορίσουν και να ρυθμίσουν τις πιο οικείες πτυχές της ανθρώπινης κουλτούρας, συμπεριφοράς και σεξουαλικής έκφρασης.

 Δεν είναι τυχαίο ότι η σημαία υπερηφάνειας έχει γίνει το πιο διάχυτο και ίσως το πιο ιερό πολιτικό σύμβολο στον δυτικό κόσμο. Θα εκτοπίζει όλο και περισσότερο τα εθνικά σύμβολα σε εξέχουσα θέση και ηθική σημασία.

Τα σύγχρονα κράτη είναι ισχυρές οντότητες, τεράστιες μηχανές φτιαγμένες από ανθρώπινα στοιχεία που ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους λογική και προς τους δικούς τους σκοπούς. Η τεχνολογία και η άνοδος της μαζικής κοινωνίας μετά την εκβιομηχάνιση έχουν διευρύνει την εμβέλειά τους όσο ποτέ άλλοτε. 

Δεν χρειάζονται τον φιλελευθερισμό για να είναι τρομακτικός ή διεστραμμένος, αλλά είναι ολοένα και πιο δύσκολο να αποφευχθεί το συμπέρασμα ότι ο φιλελευθερισμός έχει κάνει πολλά σύγχρονα κράτη πολύ πιο τρομακτικά και διεστραμμένα από ό,τι θα ήταν διαφορετικά...

ΠΗΓΗ