ΤΟ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Γράφει ο Τζόσουα Στάλμαν«Η ανθρωπότητα θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τους περιορισμούς της και να φτάσει σε πληρέστερη καρποφορία», δήλωσε ο Julian Huxley το 1957, επινοώντας τον όρο «μετανθρωπισμός». Μέχρι το 2022, ο Yuval Noah Harari θα ανακοίνωνε τη σκοτεινή εκπλήρωσή του: «Οι άνθρωποι είναι πλέον ζώα που μπορούν να χακαριστούν.
Η όλη ιδέα της ελεύθερης βούλησης... Αυτό τελείωσε. Σήμερα έχουμε την τεχνολογία για να χακάρουμε ανθρώπους σε μαζική κλίμακα. Όλα ψηφιοποιούνται, όλα παρακολουθούνται. Σε αυτή την περίοδο κρίσης, πρέπει να ακολουθήσετε την επιστήμη.
Συχνά λέγεται ότι δεν πρέπει ποτέ να αφήσεις μια καλή κρίση να πάει χαμένη, επειδή μια κρίση είναι μια ευκαιρία να κάνεις επίσης «καλές» μεταρρυθμίσεις με τις οποίες σε κανονικούς καιρούς οι άνθρωποι δεν θα συμφωνούσαν ποτέ. Αλλά σε μια κρίση, δεν έχεις καμία πιθανότητα, οπότε καλύτερα να κάνεις αυτό που εμείς - οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν - σας λέμε να κάνετε».
Όπως ο Τρούμαν Μπέρμπανκ στο «The Truman Show», ζούμε σε έναν κόσμο όπου η ίδια η πραγματικότητα κατασκευάζεται όλο και περισσότερο. Και όπως ο Τρούμαν, οι περισσότεροι παραμένουν απληροφόρητοι για την έκταση αυτής της μηχανικής μέχρι να δείξουν τα μοτίβα.
Αλλά σε αντίθεση με τον φυσικό θόλο του Τρούμαν με τις προφανείς κάμερες και τα τεχνητά σύνολα, το κατασκευασμένο περιβάλλον μας λειτουργεί μέσω εξελιγμένων τεχνολογικών συστημάτων και αόρατων ψηφιακών περιορισμών.
Οι μηχανισμοί αυτής της μηχανικής πραγματικότητας - από τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης έως τον κοινωνικό προγραμματισμό - διερευνήθηκαν λεπτομερώς στην προηγούμενη ανάλυσή μας. Τώρα στρεφόμαστε στην κινητήρια δύναμη πίσω από αυτόν τον κατασκευασμένο κόσμο: την τεχνοκρατία, το σύστημα ελέγχου που καθιστά δυνατή μια τέτοια μηχανική πραγματικότητας σε παγκόσμια κλίμακα.
Η τεχνοκρατική αρχιτεκτονική δεν πέρασε απλώς μέσα από θεσμούς - κυλούσε μέσα από γραμμές αίματος. Στην καρδιά αυτού του δυναστικού ιστού βρίσκεται ο Thomas Henry Huxley, γνωστός ως «Μπουλντόγκ του Δαρβίνου», ο οποίος βοήθησε στην καθιέρωση του επιστημονικού υλισμού ως νέας θρησκείας, ενώ υπηρετούσε στην επιρροή Στρογγυλή Τράπεζα της Ρόδου.
Ο γιος του Leonard μετέφερε αυτή τη δάδα προς τα εμπρός, ενώ οι εγγονοί Aldous και Julian έγιναν βασικοί αρχιτέκτονες της σύγχρονης παγκόσμιας τάξης. Αυτές δεν ήταν τυχαίες συνδέσεις, αλλά μάλλον η προσεκτική καλλιέργεια δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας πολλών γενεών.
Οι συνδέσεις βαθαίνουν μέσω του γάμου και της συναναστροφής. Ο Κάρολος Γκάλτον Δαρβίνος, εγγονός του Κάρολου Δαρβίνου, έγραψε το "The Next Million Years" το 1952, περιγράφοντας τον έλεγχο του πληθυσμού με τεχνολογικά μέσα. Ο γιος του αργότερα παντρεύτηκε στη γραμμή Huxley, δημιουργώντας ένα ισχυρό πλέγμα επιρροής που εκτείνεται στην επιστήμη, τον πολιτισμό και τη διακυβέρνηση.
Αυτό το διαγενεακό έργο έχει εξελιχθεί με τεχνολογική ικανότητα. Εκεί που κάποτε ο Ροκφέλερ διακήρυξε ότι «χρειαζόμαστε ένα έθνος εργατών, όχι στοχαστών», ενώ έχτιζε το εργοστάσιο εκπαιδευτικής πληροφορίας του, οι σημερινοί τεχνοκράτες αντιμετωπίζουν μια διαφορετική εξίσωση.
Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη εξαλείφει την ανάγκη για ανθρώπινη εργασία, η εστίαση μετατοπίζεται από τη δημιουργία συμμορφούμενων εργαζομένων στη διαχείριση της μείωσης του πληθυσμού - όχι μέσω εμφανούς βίας, αλλά μέσω εξελιγμένης κοινωνικής μηχανικής.
Ο διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, Larry Fink, έκανε πρόσφατα αυτή τη μετατόπιση σαφή, εξηγώντας πώς η τεχνητή νοημοσύνη και ο αυτοματισμός θα αναδιαμορφώσουν τη δυναμική του πληθυσμού: «Στις ανεπτυγμένες χώρες με συρρικνούμενους πληθυσμούς... οι χώρες αυτές θα αναπτύξουν γρήγορα τη ρομποτική και την τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης...
Τα κοινωνικά προβλήματα που θα έχει κανείς αντικαθιστώντας τις μηχανές με ανθρώπους θα είναι πολύ πιο εύκολα σε εκείνες τις χώρες που έχουν μειούμενους πληθυσμούς.
Η ειλικρινής εκτίμησή του αποκαλύπτει πώς η τεχνολογική ικανότητα οδηγεί τις ατζέντες των ελίτ - καθώς η ανθρώπινη εργασία γίνεται λιγότερο απαραίτητη, η μείωση του πληθυσμού γίνεται πιο επιθυμητή.
Τα μηνύματα για την κλιματική αλλαγή, η μείωση των ποσοστών γεννήσεων και η ομαλοποίηση της ευθανασίας δεν είναι τυχαίες εξελίξεις, αλλά λογικές προεκτάσεις αυτής της εξελισσόμενης ατζέντας.
Από τον Παγκόσμιο Εγκέφαλο στο Ψηφιακό Μυαλό Κυψέλης
Το 1937, ένας Βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας φαντάστηκε ένα μέλλον όπου όλη η ανθρώπινη γνώση θα ήταν άμεσα προσβάσιμη σε όλους. Σήμερα, το ονομάζουμε Διαδίκτυο. Αλλά ο H.G. Wells είδε κάτι περισσότερο από την τεχνολογία.
«Ο κόσμος έχει έναν Παγκόσμιο Εγκέφαλο στον οποίο, τελικά, όλη η γνώση πρέπει να απευθυνθεί», έγραψε, «και έχει ένα νευρικό σύστημα οδικής, σιδηροδρομικής και αεροπορικής επικοινωνίας που έχει ήδη αρχίσει να δεσμεύει την ανθρωπότητα σε ένα σύνολο». Το όραμά του ξεπερνούσε την απλή ανταλλαγή πληροφοριών.
Μέσω της «Ανοιχτής Συνωμοσίας», κάλεσε για «ένα κίνημα όλων όσων είναι ευφυή στον κόσμο», υποστηρίζοντας ρητά την τεχνοκρατική διακυβέρνηση από μια επιστημονική ελίτ που σταδιακά θα αναλάβει τον έλεγχο της κοινωνίας.
Η Ανοιχτή Συνωμοσία πρέπει να είναι, από την ίδρυσή της, ένα παγκόσμιο κίνημα, και όχι απλώς ένα αγγλικό κίνημα ή ένα δυτικό κίνημα. Πρέπει να είναι ένα κίνημα όλων όσων είναι ευφυή στον κόσμο». Ο Wells εδώ παρουσίασε το σχέδιό του για μια τάξη μορφωμένων, ορθολογικών ατόμων που θα ηγούνταν αυτού του παγκόσμιου μετασχηματισμού.
Ακόμη και το φανταστικό έργο του "Shape of Things to Come" διαβάζεται σαν ένα σχέδιο, ιδιαίτερα στην περιγραφή του τρόπου με τον οποίο μια πανδημία θα μπορούσε να διευκολύνει την παγκόσμια διακυβέρνηση.
Το σχέδιο αυτό βρήκε τη θεσμική του έκφραση μέσω του Julian Huxley στην UNESCO. «Η γενική φιλοσοφία της UNESCO θα πρέπει να είναι ένας επιστημονικός παγκόσμιος ανθρωπισμός, παγκόσμιος σε έκταση και εξελικτικός σε υπόβαθρο», δήλωσε ως πρώτος γενικός διευθυντής της.
Μέσα από έργα όπως το «Θρησκεία χωρίς αποκάλυψη» (1927), ο Χάξλεϋ δεν πρότεινε απλώς την αντικατάσταση της παραδοσιακής πίστης - περιέγραψε μια νέα θρησκευτική ορθοδοξία με την επιστήμη ως θεότητά της και τους ειδικούς ως ιερατείο της.
Αυτή η οιονεί θρησκευτική αφοσίωση στην επιστημονική αυθεντία θα γίνει το πλαίσιο για τη σημερινή αδιαμφισβήτητη αποδοχή των διακηρύξεων των εμπειρογνωμόνων για τα πάντα, από τις εντολές εμβολίων έως τις πολιτικές για το κλίμα.
Οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν τις εξειδικευμένες γνώσεις για να αξιολογήσουν αυτά τα πολύπλοκα τεχνικά ζητήματα, αλλά αναμένεται να τα αγκαλιάσουν με θρησκευτικό ζήλο - το «εμπιστευτείτε την επιστήμη» γίνεται το σύγχρονο ισοδύναμο της «εμπιστοσύνης στην πίστη».
Αυτός ο τυφλός σεβασμός στην επιστημονική αυθεντία, ακριβώς όπως οραματίστηκε ο Χάξλεϋ, έχει μετατρέψει την επιστήμη από μέθοδο έρευνας σε σύστημα πεποιθήσεων.
Η οικογένεια Huxley παρείχε την πνευματική αρχιτεκτονική για αυτή τη μεταμόρφωση. Ο «επιστημονικός παγκόσμιος ανθρωπισμός» του Julian Huxley στην UNESCO καθιέρωσε το θεσμικό πλαίσιο, ενώ ο
αδελφός του Aldous αποκάλυψε την ψυχολογική μεθοδολογία. Στη συνέντευξή του το 1958 με τον Mike Wallace, ο Aldous Huxley εξήγησε πώς η ταχεία τεχνολογική αλλαγή θα μπορούσε να κατακλύσει τους πληθυσμούς, κάνοντάς τους να «χάσουν την ικανότητά τους για κριτική ανάλυση».
Η περιγραφή του για τον «έλεγχο μέσω συντριβής» περιγράφει τέλεια την τρέχουσα κατάσταση συνεχούς τεχνολογικής αναστάτωσης, όπου οι άνθρωποι είναι πολύ αποπροσανατολισμένοι από την ταχεία αλλαγή για να αντισταθούν αποτελεσματικά στα νέα συστήματα ελέγχου.
Το πιο σημαντικό, ο Huxley τόνισε τη σημασία της «σταδιακής» εφαρμογής - υποδηλώνοντας ότι με προσεκτικό ρυθμό τεχνολογικών και κοινωνικών αλλαγών, η αντίσταση θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και τα νέα συστήματα ελέγχου να εξομαλυνθούν με την πάροδο του χρόνου.
Αυτή η στρατηγική της βαθμιαίας εξέλιξης, που αντικατοπτρίζει την προσέγγιση της Fabian Society, μπορεί να φανεί σε όλα, από την αργή διάβρωση των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ζωής έως την σταδιακή εφαρμογή ψηφιακών συστημάτων επιτήρησης.
Η προειδοποίησή του σχετικά με την ψυχολογική προετοιμασία μέσω των μέσων ενημέρωσης προανήγγειλε τους σημερινούς αλγόριθμους κοινωνικών μέσων και την τροποποίηση της ψηφιακής συμπεριφοράς.
Το "Between Two Ages" του Zbigniew Brzezinski επέκτεινε αυτό το πλαίσιο, περιγράφοντας μια επερχόμενη "technetronic εποχή" που χαρακτηρίζεται από την επιτήρηση των πολιτών, τον έλεγχο μέσω της τεχνολογίας, τη χειραγώγηση της συμπεριφοράς και τα παγκόσμια δίκτυα πληροφοριών.
Ήταν εξαιρετικά σαφής σχετικά με αυτό το σχέδιο: «Η τεχνολογία περιλαμβάνει τη σταδιακή εμφάνιση μιας πιο ελεγχόμενης κοινωνίας.
Μια τέτοια κοινωνία θα κυριαρχείται από μια ελίτ, απεριόριστη από τις παραδοσιακές αξίες. Σύντομα θα είναι δυνατή η σχεδόν συνεχής παρακολούθηση κάθε πολίτη και η διατήρηση ενημερωμένων πλήρων αρχείων που περιέχουν ακόμη και τις πιο προσωπικές πληροφορίες για τον πολίτη.
Αυτά τα αρχεία θα υπόκεινται σε άμεση ανάκτηση από τις αρχές». Σήμερα, πολλοί μπορεί να αναγνωρίσουν την κόρη του Mika Brzezinski ως συμπαρουσιάστρια του Morning Joe του MSNBC - ενώ ο πατέρας της διαμόρφωσε τη γεωπολιτική θεωρία, θα συνέχιζε να επηρεάζει την κοινή γνώμη μέσω των μέσων ενημέρωσης, αποδεικνύοντας πώς η επιρροή του κατεστημένου προσαρμόζεται από γενιά σε γενιά
Το πλαίσιο του Wells για έναν «Παγκόσμιο Εγκέφαλο» - ένα διασυνδεδεμένο παγκόσμιο δίκτυο πληροφοριών - έχει γίνει πραγματικότητα μέσω της ανόδου της τεχνητής νοημοσύνης και του Διαδικτύου.
Αυτή η συγκέντρωση γνώσης και δεδομένων αντικατοπτρίζει την τεχνοκρατική φιλοδοξία για μια παγκόσμια κοινωνία που βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη, όπως αποδεικνύεται από πρωτοβουλίες όπως η AI World Society (AIWS).
Οι προβλέψεις του Τζορτζ Όργουελ έχουν γίνει η καθημερινή μας πραγματικότητα: οι τηλεοθόνες που παρακολουθούν τις κινήσεις μας έχουν γίνει έξυπνες συσκευές με πάντα ενεργοποιημένες κάμερες και μικρόφωνα.
Η νέα γλώσσα που περιορίζει τον αποδεκτό λόγο προέκυψε ως μετριοπάθεια περιεχομένου και πολιτική ορθότητα. Η τρύπα μνήμης που σβήνει άβολα γεγονότα λειτουργεί μέσω ψηφιακής λογοκρισίας και «ελέγχου γεγονότων».
Το έγκλημα σκέψης που τιμωρεί λανθασμένες απόψεις εμφανίζεται ως συστήματα κοινωνικής πίστωσης και βαθμολογία ψηφιακής φήμης. Ο διαρκής πόλεμος που διατηρεί τον έλεγχο συνεχίζεται μέσα από ατελείωτες συγκρούσεις και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Σκεφτείτε πώς οι μεγάλες εκδόσεις προβλέπουν συστηματικά τους επερχόμενους τεχνολογικούς μετασχηματισμούς: η προώθηση της νοοτροπίας «ποτέ εκτός σύνδεσης» από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης προηγήθηκε της ευρείας υιοθέτησης φορητών συσκευών παρακολούθησης που τώρα συγκλίνουν την ανθρώπινη βιολογία και την ψηφιακή τεχνολογία - αυτό που τώρα ονομάζεται «Διαδίκτυο των Σωμάτων».
Αυτές δεν είναι τυχαίες προβλέψεις - αντιπροσωπεύουν συντονισμένες προσπάθειες να εγκλιματιστεί το κοινό σε όλο και πιο επεμβατικές τεχνολογίες που θολώνουν τα όρια μεταξύ του φυσικού και του ψηφιακού κόσμου.
Αυτό το μοτίβο προεπισκόπησης των συστημάτων ελέγχου μέσω των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης εξυπηρετεί έναν διπλό σκοπό: ομαλοποιεί την επιτήρηση ενώ τοποθετεί την αντίσταση ως μάταιη ή οπισθοδρομική. Μέχρι τη στιγμή που αυτά τα συστήματα εφαρμόζονται πλήρως, το κοινό έχει ήδη προετοιμαστεί να τα αποδεχθεί ως αναπόφευκτη πρόοδο.
Αν ο Όργουελ μας έδειξε το μαστίγιο, ο Χάξλεϋ αποκάλυψε το καρότο. Ενώ ο Όργουελ προειδοποιούσε για τον έλεγχο μέσω του πόνου, ο Χάξλεϋ προέβλεψε τον έλεγχο μέσω της ευχαρίστησης. Η δυστοπία του με τις γενετικές κάστες, τα ευρέως διαδεδομένα φάρμακα που αλλάζουν τη διάθεση και την ατελείωτη ψυχαγωγία παραλληλίζεται με τον κόσμο της τεχνολογίας CRISPR, της ψυχιατρικής φαρμακευτικής αγωγής και του ψηφιακού εθισμού.
Ενώ τα θεωρητικά θεμέλια δημιουργήθηκαν μέσω οραματιστών όπως ο Wells και ο Huxley, η εφαρμογή των ιδεών τους απαιτούσε θεσμικά πλαίσια. Ο μετασχηματισμός από αφηρημένες έννοιες σε παγκόσμια συστήματα ελέγχου θα προέκυπτε μέσα από προσεκτικά κατασκευασμένα δίκτυα επιρροής.
Από τις Στρογγυλές Τράπεζες στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση
Όταν ο Cecil Rhodes πέθανε το 1902, άφησε κάτι περισσότερο από μια περιουσία διαμαντιών. Η διαθήκη του περιέγραφε έναν οδικό χάρτη για ένα νέο είδος αυτοκρατορίας - που χτίστηκε όχι μέσω στρατιωτικής κατάκτησης, αλλά μέσω της προσεκτικής καλλιέργειας μελλοντικών ηγετών που θα σκέφτονταν και θα ενεργούσαν ως ένα.
Ο Carroll Quigley, στο σημαντικό έργο του «Τραγωδία και Ελπίδα», παρείχε εκ των έσω πληροφορίες σχετικά με τις δομές εξουσίας που παρατήρησε, σημειώνοντας πώς «οι δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού είχαν έναν άλλο εκτεταμένο στόχο, τίποτα λιγότερο από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια ικανού να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου στο σύνολό του.
Αυτό το σύστημα έπρεπε να ελέγχεται με φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου ενεργώντας συντονισμένα, με μυστικές συμφωνίες που επιτυγχάνονταν σε συχνές ιδιωτικές συναντήσεις και διασκέψεις.
Αυτό θα εκδηλωνόταν μέσω ενός δικτύου βασισμένου στην ανθρώπινη σύνδεση και τη θεσμική επιρροή. Ο Ρόουντς οραματίστηκε τη δημιουργία ενός δικτύου ελίτ που θα επέκτεινε τη βρετανική επιρροή παγκοσμίως, προωθώντας παράλληλα την αγγλοαμερικανική συνεργασία. Το δόγμα του δεν αφορούσε μόνο την πολιτική εξουσία - αφορούσε τη διαμόρφωση των ίδιων των μηχανισμών μέσω των οποίων οι μελλοντικοί ηγέτες θα σκέφτονταν και θα λειτουργούσαν.
Ο μηχανισμός του παγκόσμιου ελέγχου έχει υποστεί μια βαθιά μεταμόρφωση από την εποχή της Ρόδου. Το μοντέλο 1.0 της παγκοσμιοποίησης λειτούργησε μέσω των εθνών-κρατών, της αποικιοκρατίας και των ρητών δομών της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Η σημερινή Παγκοσμιοποίηση 2.0 λειτουργεί μέσω εταιρικών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, κατευθύνοντας την εξουσία προς την κεντρική παγκόσμια διακυβέρνηση χωρίς την ανάγκη επίσημης αυτοκρατορίας.
Οργανισμοί όπως η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η Τριμερής Επιτροπή και το Ινστιτούτο Tavistock έχουν περάσει 50 έως 100 χρόνια καθοδηγώντας παγκόσμια προγράμματα και πολιτικές, συγκεντρώνοντας σταδιακά την εξουσία, την επιρροή και τους πόρους μεταξύ μιας όλο και πιο συγκεντρωμένης ελίτ.
Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ειδικότερα, έχει διευκολύνει τις ιδιωτικές συζητήσεις μεταξύ σημαντικών πολιτικών και επιχειρηματικών ηγετών, διαμορφώνοντας τη λήψη αποφάσεων υψηλού επιπέδου πίσω από κλειστές πόρτες.
Οι υποτροφίες της Ρόδου χρησίμευσαν ως κάτι περισσότερο από ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα - δημιούργησαν έναν αγωγό για τον εντοπισμό και την καλλιέργεια μελλοντικών ηγετών που θα προωθούσαν αυτήν την τεχνοκρατική ατζέντα.
Το Κίνημα Στρογγυλής Τραπέζης που προέκυψε από το σχέδιο της Ρόδου θα δημιουργούσε ομάδες επιρροής σε βασικές χώρες, δημιουργώντας άτυπα δίκτυα που θα διαμόρφωναν την παγκόσμια πολιτική για γενιές.
Από αυτές τις Στρογγυλές Τράπεζες προέκυψαν βασικοί θεσμοί της παγκόσμιας διακυβέρνησης: το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (Chatham House) στο Λονδίνο και το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτές οι οργανώσεις δεν θα συζητούσαν απλώς την πολιτική - θα δημιουργούσαν το πνευματικό πλαίσιο μέσω του οποίου θα μπορούσε να φανταστεί κανείς την πολιτική. Τα μέλη τους θα συνέχιζαν να ιδρύουν την Κοινωνία των Εθνών, τα Ηνωμένα Έθνη και το σύστημα του Bretton Woods.
Το όραμα της Alice Bailey, που διατυπώθηκε μέσω του Lucis Trust (ιδρύθηκε το 1922 ως Lucifer Publishing Company πριν μετονομαστεί το 1925), προανήγγειλε και βοήθησε στη διαμόρφωση πτυχών των σημερινών παγκόσμιων θεσμών.
Αν και δεν ιδρύει άμεσα τον ΟΗΕ, η επιρροή του Lucis Trust μπορεί να φανεί στα πνευματικά και φιλοσοφικά θεμέλια του οργανισμού, συμπεριλαμβανομένης της Αίθουσας Διαλογισμού στην έδρα του ΟΗΕ.
Στην «Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας», που γράφτηκε για αρκετές δεκαετίες και δημοσιεύθηκε το 1957, ο Μπέιλι περιέγραψε ένα όραμα για παγκόσμιο μετασχηματισμό που παραλληλίζεται με πολλές τρέχουσες πρωτοβουλίες του ΟΗΕ.
Τα γραπτά της περιγράφουν αλλαγές που βλέπουμε τώρα να εκδηλώνονται: μεταρρυθμισμένα εκπαιδευτικά συστήματα που προωθούν την παγκόσμια ιθαγένεια, περιβαλλοντικά προγράμματα που αναδιαρθρώνουν την κοινωνία, πνευματικοί θεσμοί που συγχωνεύονται σε καθολικές πεποιθήσεις και οικονομικά συστήματα που ενσωματώνονται όλο και περισσότερο.
Πιο συγκεκριμένα, προσδιόρισε το 2025 ως ημερομηνία-στόχο για αυτή την «εξωτερίκευση της ιεραρχίας» - ένα χρονοδιάγραμμα που ευθυγραμμίζεται με πολλές τρέχουσες παγκόσμιες πρωτοβουλίες, συμπεριλαμβανομένης της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.
Σήμερα, αυτό το σχέδιο παιχνιδιού εκδηλώνεται μέσω του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, όπου ο Klaus Schwab, με μέντορα τον Henry Kissinger, εφαρμόζει αυτούς τους ιστορικούς τεχνοκρατικούς οδηγούς. Όπως δήλωσε ο Κίσινγκερ το 1992, «Μια Νέα Παγκόσμια Τάξη θα αναδυθεί.
Το μόνο ερώτημα είναι αν θα προκύψει από διανοητική και ηθική ενόραση και από σχεδιασμό ή αν θα επιβληθεί στην ανθρωπότητα από μια σειρά καταστροφών. Το WEF του Klaus Schwab διαμορφώνει ενεργά αυτή την τάξη, «διεισδύοντας στα γραφεία» μέσω του προγράμματος Young Global Leaders. Όπως καυχήθηκε ο ίδιος ο Schwab,
«Αυτό για το οποίο είμαστε πολύ περήφανοι είναι ότι διεισδύουμε στα παγκόσμια υπουργικά συμβούλια των χωρών» - ένας ισχυρισμός που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πολλά μέλη του υπουργικού συμβουλίου σε χώρες όπως ο Καναδάς, η Γαλλία, η Γερμανία, η Νέα Ζηλανδία, καθώς και πολιτικοί των ΗΠΑ όπως ο Gavin Newsom, ο Pete Buttigieg και η Huma Abedin είχαν περάσει από τις πρωτοβουλίες ηγεσίας του WEF.
Προγραμματισμός του μέλλοντος: Πουλώντας το κλουβί
Ο Edward Bernays, ανιψιός του Σίγκμουντ Φρόιντ, ανέπτυξε το ψυχολογικό πλαίσιο που θα γινόταν το σύγχρονο μάρκετινγκ και η χειραγώγηση των κοινωνικών μέσων.
Αυτή η οικογενειακή σύνδεση δεν ήταν τυχαία - οι ψυχολογικές ιδέες του Φρόιντ για την ανθρώπινη φύση θα χρησιμοποιούνταν ως όπλο από τον ανιψιό του σε εργαλεία μαζικής χειραγώγησης.
Αυτό το μοτίβο οικογενειακής επιρροής συνεχίζεται και σήμερα - ο συνιδρυτής του Netflix, Μαρκ Μπερνέις Ράντολφ, είναι ανιψιός του Έντουαρντ Μπερνέις, δείχνοντας πώς αυτές οι γραμμές αίματος συνεχίζουν να διαμορφώνουν την πολιτιστική μας κατανάλωση.
Οι τεχνικές της «μηχανικής συναίνεσης» και της διαχείρισης της κοινής γνώμης που πρωτοστάτησε ο Edward Bernays λειτουργούν πλέον μέσω ψηφιακών πλατφορμών σε πρωτοφανή κλίμακα, θέτοντας τις βάσεις για το φαινόμενο του προγνωστικού προγραμματισμού.
Ο προγνωστικός προγραμματισμός λειτουργεί παρουσιάζοντας τα μελλοντικά συστήματα ελέγχου ως ψυχαγωγία, ομαλοποιώντας τα πριν από την εφαρμογή. Όταν η πραγματικότητα αντικατοπτρίζει τη μυθοπλασία, το κοινό έχει προετοιμαστεί να την αποδεχτεί. Αυτό δεν είναι απλή σύμπτωση - αυτές οι αφηγήσεις προετοιμάζουν συστηματικά τους πληθυσμούς για προγραμματισμένους μετασχηματισμούς.
Όπως εξηγεί ο θεωρητικός Alan Watt, «ο προγνωστικός προγραμματισμός λειτουργεί για να δημιουργήσει μια ψυχολογική προετοιμασία στο μυαλό μας μέσω μιας παβλοφικής διαδικασίας. Εκθέτοντας επανειλημμένα τους ανθρώπους σε μελλοντικά γεγονότα ή συστήματα ελέγχου μέσω των μέσων ψυχαγωγίας, οι απαντήσεις γίνονται οικείες και αυτά τα γεγονότα γίνονται αποδεκτά ως φυσικά φαινόμενα όταν εκδηλώνονται στην πραγματικότητα.
Το Χόλιγουντ χρησιμεύει ως το κύριο όχημα για την κανονικοποίηση των τεχνοκρατικών ιδεών. Οι ταινίες και οι τηλεοπτικές εκπομπές παρουσιάζουν με συνέπεια μελλοντικά σενάρια που αργότερα γίνονται πραγματικότητα:
Minority Report" (2002) προέβλεψε εξατομικευμένες διαφημίσεις και διεπαφές ελεγχόμενες με χειρονομίες → Τώρα έχουμε στοχευμένες διαφημίσεις και ανέπαφα στοιχεία ελέγχου
Iron Man" (2008) κανονικοποιημένες διεπαφές εγκεφάλου-υπολογιστή για καθημερινή χρήση → Τώρα βλέπουμε τη Neuralink και άλλες πρωτοβουλίες νευρικών εμφυτευμάτων να κερδίζουν δημόσια αποδοχή
Black Mirror" (2011-) επεισόδια σχετικά με τα αποτελέσματα κοινωνικής πιστοληπτικής ικανότητας → η Κίνα εφάρμοσε παρόμοια συστήματα
Contagion" (2011) προέβλεψε τρομακτικά τις αντιδράσεις στην πανδημία → Πολλές από τις σκηνές του διαδραματίστηκαν στην πραγματική ζωή
The Social Network" (2010) απεικόνισε την τεχνολογική αναστάτωση ως αναπόφευκτη και τους ηγέτες ως λαμπρούς ξένους → Οδηγώντας σε ευρεία τεχνοκρατική λατρεία
Person of Interest" (2011) απεικόνισε τη μαζική παρακολούθηση μέσω AI → Τώρα έχουμε ευρεία αναγνώριση προσώπου και προληπτική αστυνόμευση
Το "Her" (2013) απεικόνισε μια στενή σχέση μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός βοηθού τεχνητής νοημοσύνης, προμηνύοντας τη διάβρωση των παραδοσιακών ανθρώπινων δεσμών
Το "Elysium" (2013) απεικόνισε την τεχνολογική ταξική διαίρεση → Τώρα βλέπουμε αυξανόμενη συζήτηση για την διανθρώπινη ενίσχυση που περιορίζεται στις ελίτ
Το "Transcendence" (2014) διερεύνησε τη συγχώνευση της ανθρώπινης συνείδησης με την τεχνητή νοημοσύνη → Τώρα βλέπουμε τη Neuralink και άλλες πρωτοβουλίες διεπαφής εγκεφάλου-υπολογιστή να προχωρούν γρήγορα
Το "Ready Player One" (2018) κανονικοποίησε την πλήρη ψηφιακή εμβάπτιση και την εικονική οικονομία → Τώρα βλέπουμε πρωτοβουλίες metaverse και αγορές ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων
Ακόμη και η ψυχαγωγία των παιδιών παίζει ρόλο. Ταινίες όπως το WALL-E προβλέπουν περιβαλλοντική κατάρρευση, ενώ παιδικές ταινίες όπως το Big Hero 6 της Disney / Pixar δείχνουν ότι η τεχνολογία «σώζει» την ανθρωπότητα.
Το μήνυμα παραμένει συνεπές: η τεχνολογία θα λύσει τα προβλήματά μας, αλλά εις βάρος των παραδοσιακών ανθρώπινων σχέσεων και ελευθεριών. Αυτή η συστηματική εξάρτηση μέσω των μέσων ενημέρωσης θα απαιτούσε ένα εξίσου συστηματικό θεσμικό πλαίσιο για να εφαρμοστεί σε κλίμακα.
Ενώ ο Bernays και οι διάδοχοί του ανέπτυξαν το ψυχολογικό πλαίσιο για μαζική επιρροή, η εφαρμογή αυτών των ιδεών σε κλίμακα απαιτούσε μια ισχυρή θεσμική αρχιτεκτονική.
Η μετάφραση αυτών των τεχνικών χειραγώγησης από τη θεωρία στην πράξη θα προέκυπτε μέσα από προσεκτικά κατασκευασμένα δίκτυα επιρροής, καθένα από τα οποία θα βασιζόταν στο έργο του άλλου.
Αυτά τα δίκτυα δεν θα μοιράζονταν απλώς ιδέες - θα διαμόρφωναν ενεργά τους μηχανισμούς μέσω των οποίων οι μελλοντικές γενιές θα κατανοούσαν και θα αλληλεπιδρούσαν με τον κόσμο.
Το θεσμικό δίκτυο
Ο τεχνοκρατικός χάρτης απαιτούσε συγκεκριμένους θεσμούς για την εφαρμογή του.
Η Φαβιανή Εταιρεία, της οποίας το οικόσημο απεικόνιζε έναν λύκο με ρούχα προβάτου και ένα λογότυπο χελώνας που αντιπροσώπευε το σύνθημά τους «όταν χτυπάω, χτυπάω σκληρά» και «αργή και σταθερή αλλαγή», καθιέρωσε μηχανισμούς για σταδιακό κοινωνικό μετασχηματισμό.
Αυτή η σταδιακή προσέγγιση θα αποτελέσει πρότυπο για το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί η θεσμική αλλαγή χωρίς να προκαλέσει αντίσταση.
Η μετάφραση της τεχνοκρατικής θεωρίας σε παγκόσμια πολιτική απαιτούσε θεσμική ισχύ. Οργανισμοί όπως τα Ιδρύματα Rockefeller και Ford δεν υποστήριξαν απλώς αυτές τις πρωτοβουλίες - αναδιάρθρωσαν συστηματικά την κοινωνία μέσω στρατηγικής χρηματοδότησης και εφαρμογής πολιτικής.
Η επιρροή του Ιδρύματος Ροκφέλερ στην ιατρική αντικατοπτρίζει την αναμόρφωση της εκπαίδευσης από τον Φορντ, δημιουργώντας διασυνδεδεμένους μηχανισμούς ελέγχου της υγείας και της γνώσης.
Αυτά τα ιδρύματα λειτούργησαν ως κάτι περισσότερο από φιλανθρωπικές οργανώσεις - χρησίμευσαν ως φυτώρια τεχνοκρατικής διακυβέρνησης, καλλιεργώντας προσεκτικά δίκτυα επιρροής μέσω επιχορηγήσεων, υποτροφιών και θεσμικής υποστήριξης.
Το έργο τους έδειξε πώς η προφανής φιλανθρωπία θα μπορούσε να καλύψει τη βαθιά κοινωνική μηχανική, ένα μοτίβο που συνεχίζεται με τους σημερινούς φιλάνθρωπους τεχνολογίας.
Ο Bill Gates αποτελεί παράδειγμα αυτής της εξέλιξης - το ίδρυμά του ασκεί πρωτοφανή επιρροή στην παγκόσμια πολιτική υγείας, ενώ ταυτόχρονα επενδύει σε συστήματα ψηφιακής ταυτότητας, συνθετικά τρόφιμα και τεχνολογίες επιτήρησης.
Η απόκτηση τεράστιων γεωργικών εκμεταλλεύσεων, που έγινε ο μεγαλύτερος ιδιωτικός ιδιοκτήτης γεωργικής γης της Αμερικής, παραλληλίζεται με τον έλεγχό του στα παγκόσμια συστήματα διατήρησης και διανομής σπόρων.
Όπως και ο Ροκφέλερ πριν από αυτόν, ο Γκέιτς χρησιμοποιεί τη φιλανθρωπική προσφορά για να διαμορφώσει πολλαπλούς τομείς - από τη δημόσια υγεία και την εκπαίδευση έως τη γεωργία και την ψηφιακή ταυτότητα.
Το μετανθρωπιστικό όραμά του επεκτείνεται στην κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας διεπαφών ανθρώπου-υπολογιστή, τοποθετώντας τον εαυτό του να επηρεάσει όχι μόνο τα συστήματα τροφίμων και υγείας μας, αλλά ενδεχομένως την ίδια την ανθρώπινη βιολογία μέσω της τεχνολογικής ολοκλήρωσης.
Μέσω στρατηγικών επενδύσεων στα μέσα ενημέρωσης και προσεκτικά διαχειριζόμενων δημοσίων σχέσεων, αυτές οι δραστηριότητες συνήθως απεικονίζονται ως φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες και όχι ως ασκήσεις ελέγχου.
Το έργο του δείχνει πώς οι σύγχρονοι φιλάνθρωποι έχουν τελειοποιήσει τις μεθόδους των προκατόχων τους για τη χρήση φιλανθρωπικών δωρεών για να σχεδιάσουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Ο μετασχηματισμός της ιατρικής προσφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς εξελίχθηκαν τα συστήματα ελέγχου. Ο Jonas Salk, διάσημος ως ανθρωπιστής για το έργο του για τα εμβόλια, αποκάλυψε πιο σκοτεινά κίνητρα σε βιβλία όπως το "The Survival of the Wisest" και το "World Population and Human Values: A New Reality", τα οποία υποστήριζαν ρητά την ευγονική και τις ατζέντες μείωσης του πληθυσμού.
Αυτό το μοτίβο της φαινομενικής φιλανθρωπίας που καλύπτει τον έλεγχο του πληθυσμού επαναλαμβάνεται καθ 'όλη τη διάρκεια του αιώνα, αναγκάζοντάς μας να επανεξετάσουμε πολλούς από τους υποτιθέμενους ήρωες της προόδου.
Η οπλοποίηση της κοινωνικής διαίρεσης προέκυψε μέσα από προσεκτική ακαδημαϊκή μελέτη. Το έργο της Margaret Mead και του Gregory Bateson στην Παπούα Νέα Γουινέα, ιδιαίτερα η αντίληψή τους για τη σχισματογένεση (τη δημιουργία κοινωνικών ρήξεων), παρείχε το θεωρητικό πλαίσιο για τη σύγχρονη κοινωνική μηχανική.
Ενώ παρουσιάζονται ως ουδέτερη ανθρωπολογική έρευνα, οι μελέτες τους δημιούργησαν αποτελεσματικά ένα εγχειρίδιο για την κοινωνική χειραγώγηση μέσω της εκμετάλλευσης των εσωτερικών συγκρούσεων. Το "Steps to an Ecology of Mind" του Bateson αποκάλυψε πώς τα πρότυπα επικοινωνίας και οι βρόχοι ανατροφοδότησης θα μπορούσαν να διαμορφώσουν τόσο την ατομική όσο και τη συλλογική συμπεριφορά.
Η έννοια της σχισματογένεσης περιγράφει πώς οι αρχικοί διαχωρισμοί θα μπορούσαν να ενισχυθούν σε αυτοτροφοδοτούμενους κύκλους αντίθεσης - μια διαδικασία που βλέπουμε τώρα να αναπτύσσεται σκόπιμα μέσω αλγορίθμων κοινωνικών μέσων και mainstream ειδησεογραφικών προγραμμάτων.
Το "Hate Inc. του Matt Taibbi." παρέχει μια ισχυρή σύγχρονη ανάλυση του τρόπου λειτουργίας αυτών των αρχών στην ψηφιακή εποχή μας.
Αυτό που παρατήρησε ο Bateson στις φυλετικές κουλτούρες, ο Taibbi τεκμηριώνει στο σημερινό οικοσύστημα των μέσων ενημέρωσης - τη συστηματική εκμετάλλευση της διαίρεσης μέσω αλγοριθμικής παράδοσης περιεχομένου και μετρήσεων δέσμευσης, δημιουργώντας μια βιομηχανοποιημένη μορφή σχισματογένεσης που οδηγεί τον κοινωνικό έλεγχο μέσω κατασκευασμένων συγκρούσεων, ακόμη και όταν το κατεστημένο «μονοκόμματο» συγκλίνει σε βασικά ζητήματα όπως η εξωτερική πολιτική.
Το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων και το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων διαμόρφωσαν τα πλαίσια διεθνούς πολιτικής, ενώ το Ινστιτούτο Tavistock ανέπτυξε και βελτίωσε τεχνικές ψυχολογικών επιχειρήσεων.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης αναδιαμόρφωσε την πολιτιστική κριτική και η Τριμερής Επιτροπή καθοδήγησε την οικονομική ολοκλήρωση.
Κάθε ένας από αυτούς τους οργανισμούς εξυπηρετεί πολλαπλούς ρόλους: επώαση τεχνοκρατικών ιδεών, εκπαίδευση μελλοντικών ηγετών, δικτύωση βασικών επιρροών, ανάπτυξη πλαισίων πολιτικής και μηχανική κοινωνικής αλλαγής.
Το βιβλίο του Bertrand Russell «Ο αντίκτυπος της επιστήμης στην κοινωνία» παρείχε το σχέδιο για τον σύγχρονο εκπαιδευτικό έλεγχο. Το θέμα που θα έχει τη μεγαλύτερη σημασία πολιτικά είναι η Μαζική Ψυχολογία», έγραψε.
Η σημασία της έχει αυξηθεί πάρα πολύ από την ανάπτυξη των σύγχρονων μεθόδων προπαγάνδας. Από αυτές, η πιο σημαντική είναι αυτό που ονομάζεται «εκπαίδευση».
Οι ειλικρινείς εξερευνήσεις του για τον έλεγχο του πληθυσμού και την επιστημονική διακυβέρνηση βρίσκουν έκφραση στις σύγχρονες συζητήσεις σχετικά με την κυριαρχία των ειδικών και την «παρακολούθηση της επιστήμης».
Αυτές οι ιδέες εκδηλώνονται τώρα σε τυποποιημένα ψηφιακά εκπαιδευτικά συστήματα και πλατφόρμες μάθησης που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη.
Τα «Όρια στην Ανάπτυξη» της Λέσχης της Ρώμης αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής για τη δημιουργία του πνευματικού πλαισίου πίσω από τις τρέχουσες πρωτοβουλίες περιβαλλοντικού και ελέγχου του πληθυσμού. Η σκληρή δήλωσή τους ότι «ο κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο άνθρωπος» αποκάλυψε την πραγματική τους ατζέντα.
Όπως δήλωσαν ρητά στην «Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση» (1991): «Αναζητώντας έναν νέο εχθρό για να μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και τα παρόμοια θα ταίριαζαν στο λογαριασμό...
Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση και μόνο μέσω της αλλαγής στάσης και συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός, λοιπόν, είναι η ίδια η ανθρωπότητα».
Οι προβλέψεις τους για την έλλειψη πόρων δεν αφορούσαν μόνο τις περιβαλλοντικές ανησυχίες - παρείχαν τη βάση για τα σημερινά μηνύματα για την κλιματική αλλαγή και τις πρωτοβουλίες ελέγχου του πληθυσμού, επιτρέποντας τον έλεγχο τόσο μέσω της κατανομής πόρων όσο και μέσω δημογραφικής μηχανικής.
Αυτές οι θεσμικές δομές δεν παρέμειναν στατικές - εξελίχθηκαν με τεχνολογικές δυνατότητες. Αυτό που ξεκίνησε ως φυσικά συστήματα ελέγχου θα έβρισκε την απόλυτη έκφρασή του στην ψηφιακή υποδομή, επιτυγχάνοντας ένα επίπεδο επιτήρησης και τροποποίησης συμπεριφοράς που οι παλαιότεροι τεχνοκράτες μπορούσαν μόνο να φανταστούν.
Σύγχρονη εφαρμογή: Η σύγκλιση των συστημάτων ελέγχου
Η σύγχρονη αρχιτεκτονική επιτήρησης διαπερνά κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Οι έξυπνες συσκευές παρακολουθούν τις συνήθειες ύπνου και τα ζωτικά σημεία εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ οι βοηθοί τεχνητής νοημοσύνης καθοδηγούν τις καθημερινές μας ρουτίνες με το πρόσχημα της ευκολίας.
Ακριβώς όπως ο κόσμος του Τρούμαν ελεγχόταν μέσω κρυφών καμερών και σκηνοθετημένων αλληλεπιδράσεων, το ψηφιακό μας περιβάλλον παρακολουθεί και διαμορφώνει τη συμπεριφορά μας μέσω συσκευών που αγκαλιάζουμε πρόθυμα.
Οι ειδήσεις και οι πληροφορίες ρέουν μέσω προσεκτικά επιμελημένων αλγοριθμικών φίλτρων που διαμορφώνουν την κοσμοθεωρία μας, ενώ η επιτήρηση και η αυτοματοποίηση του χώρου εργασίας καθορίζουν όλο και περισσότερο το επαγγελματικό μας περιβάλλον.
Η ψυχαγωγία μας φτάνει μέσω συστημάτων συστάσεων, οι κοινωνικές μας αλληλεπιδράσεις διαμεσολαβούνται μέσω ψηφιακών πλατφορμών και οι αγορές μας παρακολουθούνται και επηρεάζονται μέσω στοχευμένης διαφήμισης.
Εκεί όπου ο κόσμος του Τρούμαν ελεγχόταν από έναν μόνο παραγωγό και μια ομάδα παραγωγής, η μηχανική μας πραγματικότητα λειτουργεί μέσω ολοκληρωμένων πλαισίων τεχνολογικού ελέγχου.
Η υποδομή της τεχνοκρατίας - από την ψηφιακή επιτήρηση έως τους αλγόριθμους τροποποίησης συμπεριφοράς - παρέχει τα πρακτικά μέσα για την εφαρμογή αυτού του ελέγχου σε κλίμακα, πολύ πέρα από οτιδήποτε απεικονίζεται στον τεχνητό κόσμο του Τρούμαν.
Όπως και το προσεκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον του Τρούμαν, ο ψηφιακός μας κόσμος δημιουργεί μια ψευδαίσθηση επιλογής, ενώ κάθε αλληλεπίδραση παρακολουθείται και διαμορφώνεται. Αλλά σε αντίθεση με τις φυσικές κάμερες του Τρούμαν, το σύστημα παρακολούθησης μας είναι αόρατο - ενσωματωμένο στις συσκευές και τις πλατφόρμες που αγκαλιάζουμε εθελοντικά.
Ακόμη και οι αποφάσεις μας για την υγεία καθοδηγούνται όλο και περισσότερο από αλγόριθμους «ειδικών», η εκπαίδευση των παιδιών μας τυποποιείται μέσω ψηφιακών πλατφορμών και τα ταξίδια μας παρακολουθούνται συνεχώς μέσω ψηφιακών εισιτηρίων και GPS. Πιο ύπουλα, τα ίδια τα χρήματά μας μετατρέπονται σε ανιχνεύσιμο ψηφιακό νόμισμα, ολοκληρώνοντας το κύκλωμα παρακολούθησης.
Ακριβώς όπως κάθε αγορά και κίνηση του Τρούμαν παρακολουθήθηκε προσεκτικά μέσα στον τεχνητό κόσμο του, οι οικονομικές μας συναλλαγές και οι φυσικές κινήσεις παρακολουθούνται και ελέγχονται όλο και περισσότερο μέσω ψηφιακών συστημάτων - αλλά με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια και εύρος από οτιδήποτε είναι δυνατό στην κατασκευασμένη πραγματικότητα του Τρούμαν.
Οι ιστορικές ατζέντες έχουν εκδηλωθεί με αξιοσημείωτη ακρίβεια στα σημερινά μας συστήματα. Ο Παγκόσμιος Εγκέφαλος του Γουέλς έχει γίνει το Διαδίκτυο μας, ενώ το σόμα του Χάξλεϋ παίρνει τη μορφή ευρέως διαδεδομένων SSRIs.
Τα όνειρα του Μπέιλι για παγκόσμια διακυβέρνηση αναδύονται μέσω του ΟΗΕ και του WEF, καθώς η τεχνική εποχή του Μπρεζίνσκι φτάνει ως καπιταλισμός επιτήρησης.
Το εκπαιδευτικό περίγραμμα του Russell εκδηλώνεται στις ψηφιακές πλατφόρμες μάθησης, οι τεχνικές χειραγώγησης του Bernays τροφοδοτούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι περιβαλλοντικές ανησυχίες της Λέσχης της Ρώμης καθοδηγούν την πολιτική για την κλιματική αλλαγή. Κάθε ιστορικό σχέδιο βρίσκει τη σύγχρονη εφαρμογή του, δημιουργώντας συγκλίνοντα δίκτυα ελέγχου.
Η επόμενη φάση των συστημάτων ελέγχου έχει ήδη αναδυθεί. Τα ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC) δημιουργούν αυτό που ισοδυναμεί με ένα ψηφιακό γκουλάγκ, όπου κάθε συναλλαγή απαιτεί έγκριση και μπορεί να παρακολουθείται ή να αποτρέπεται.
Οι βαθμολογίες Περιβάλλοντος, Κοινωνίας και Διακυβέρνησης (ESG) επεκτείνουν αυτόν τον έλεγχο στην εταιρική συμπεριφορά, ενώ η διακυβέρνηση AI αυτοματοποιεί όλο και περισσότερο τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Αυτό το νέο παράδειγμα κωδικοποιεί αποτελεσματικά την «κουλτούρα ακύρωσης», την ποικιλομορφία, την ισότητα και τις πρωτοβουλίες ένταξης στο νομισματικό σύστημα, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο σύστημα οικονομικού ελέγχου
Πρωτοβουλίες όπως το Internet of Bodies και η ανάπτυξη έξυπνων πόλεων που εποπτεύονται από κυβερνητικούς φορείς όπως το δίκτυο C40 καταδεικνύουν περαιτέρω πώς υλοποιείται το τεχνοκρατικό όραμα σήμερα.
Αυτές οι προσπάθειες συγχώνευσης της ανθρώπινης βιολογίας με την ψηφιακή τεχνολογία και συγκέντρωσης των αστικών υποδομών υπό τεχνοκρατικό έλεγχο, αντιπροσωπεύουν τη λογική επέκταση του ιστορικού σχεδίου που περιγράφεται σε αυτό το δοκίμιο.
Κατανόηση της αντίστασης
Το τεχνοκρατικό μέλλον δεν έρχεται - είναι εδώ. Κάθε μέρα, ζούμε τις προβλέψεις που έκαναν αυτοί οι στοχαστές πριν από δεκαετίες. Αλλά η κατανόηση του οράματός τους μας δίνει δύναμη.
Ακριβώς όπως ο Τρούμαν Μπέρμπανκ έπλευσε τελικά προς τα όρια του τεχνητού κόσμου του, αναγνωρίζοντας την ψευδαίσθηση που τον είχε περιορίσει, πρέπει και εμείς να συγκεντρώσουμε το θάρρος να σπρώξουμε τις άκρες της δικής μας ψηφιακά επιβεβλημένης πραγματικότητας.
Αλλά σε αντίθεση με τον φυσικό θόλο του Τρούμαν, οι περιορισμοί μας είναι όλο και περισσότερο βιολογικοί και ψυχολογικοί, συνυφασμένοι με τον ίδιο τον ιστό της σύγχρονης ζωής μέσω τεχνοκρατικών συστημάτων ελέγχου.
Το ερώτημα δεν είναι αν ζούμε σε ένα σύστημα τύπου Τρούμαν - αποδεδειγμένα είμαστε. Το ερώτημα είναι αν θα αναγνωρίσουμε τον ψηφιακό μας θόλο πριν γίνει βιολογικός και αν θα έχουμε το θάρρος να πλεύσουμε προς τα όριά του όπως έκανε ο Τρούμαν.
Μεμονωμένες δράσεις:
Εφαρμογή ισχυρών πρακτικών απορρήτου: κρυπτογράφηση, ελαχιστοποίηση δεδομένων, ασφαλείς επικοινωνίες
Ανάπτυξη κρίσιμων δεξιοτήτων γραμματισμού στα μέσα επικοινωνίας
Διατήρηση αναλογικών εναλλακτικών λύσεων στα ψηφιακά συστήματα
Πρακτική τεχνολογική άδεια
Οικογένεια &; Οικοδόμηση Κοινότητας:
Δημιουργία τοπικών δικτύων υποστήριξης ανεξάρτητων από ψηφιακές πλατφόρμες
Διδάξτε στα παιδιά κριτική σκέψη και αναγνώριση προτύπων
Καθιέρωση οικονομικών εναλλακτικών λύσεων που βασίζονται στην κοινότητα
Δημιουργήστε σχέσεις πρόσωπο με πρόσωπο και τακτικές συγκεντρώσεις
Συστημικές προσεγγίσεις:
Υποστήριξη και ανάπτυξη αποκεντρωμένων τεχνολογιών
Δημιουργία παράλληλων συστημάτων για την εκπαίδευση και την ανταλλαγή πληροφοριών
Δημιουργία εναλλακτικών οικονομικών δομών
Ανάπτυξη τοπικής επισιτιστικής και ενεργειακής ανεξαρτησίας
Η καθημερινή μας αντίσταση πρέπει να συμβαίνει μέσω της συνειδητής δέσμευσης: χρησιμοποιώντας την τεχνολογία χωρίς να χρησιμοποιείται από αυτήν, καταναλώνοντας ψυχαγωγία κατανοώντας τον προγραμματισμό της και συμμετέχοντας σε ψηφιακές πλατφόρμες διατηρώντας παράλληλα την ιδιωτικότητα.
Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε την ευκολία χωρίς να παραδίδουμε την αυτονομία, να ακολουθούμε τους ειδικούς διατηρώντας παράλληλα την κριτική σκέψη και να αγκαλιάζουμε την πρόοδο διατηρώντας παράλληλα τις ανθρώπινες αξίες. Κάθε επιλογή γίνεται μια πράξη συνειδητής αντίστασης.
Ακόμη και αυτή η ανάλυση ακολουθεί το σχέδιο που περιγράφει. Κάθε σύστημα ελέγχου προέκυψε μέσα από ένα συνεπές μοτίβο: πρώτα ένας οδικός χάρτης που αρθρώθηκε από βασικούς στοχαστές, στη συνέχεια ένα πλαίσιο που αναπτύχθηκε μέσω θεσμών, τελικά μια εφαρμογή που φαίνεται αναπόφευκτη μόλις ολοκληρωθεί.
Ακριβώς όπως ο Wells οραματίστηκε τον Παγκόσμιο Εγκέφαλο πριν από το Διαδίκτυο και ο Rhodes σχεδίασε τα συστήματα υποτροφιών πριν από την παγκόσμια διακυβέρνηση, το σχέδιο γίνεται ορατό μόνο μετά την κατανόηση των συστατικών του.
Η επιλογή μπροστά
Όπως η σταδιακή αφύπνιση του Τρούμαν στην τεχνητότητα του κόσμου του, η αναγνώρισή μας αυτών των συστημάτων ελέγχου αναπτύσσεται μέσω της αναγνώρισης προτύπων.
Και ακριβώς όπως ο Τρούμαν έπρεπε να ξεπεράσει τους προγραμματισμένους φόβους του για να πλεύσει προς τα όρια του γνωστού κόσμου του, έτσι και εμείς πρέπει να πιέσουμε ενάντια στους άνετους τεχνολογικούς περιορισμούς μας για να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας.
Η σύγκλιση αυτών των συστημάτων ελέγχου - από το φυσικό στο ψυχολογικό, από το τοπικό στο παγκόσμιο, από το μηχανικό στο ψηφιακό - αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα ενός έργου κοινωνικής μηχανικής που διαρκεί έναν αιώνα.
Αυτό που ξεκίνησε με τα μονοπώλια υλικού του Edison και το World Brain του Wells εξελίχθηκε σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα τεχνολογικού ελέγχου, δημιουργώντας ένα ψηφιακό Truman Show σε παγκόσμια κλίμακα.
Ωστόσο, η γνώση αυτών των συστημάτων παρέχει το πρώτο βήμα προς την αντίσταση. Κατανοώντας την ανάπτυξή τους και αναγνωρίζοντας την εφαρμογή τους, μπορούμε να κάνουμε συνειδητές επιλογές σχετικά με τη δέσμευσή μας μαζί τους. Ενώ δεν μπορούμε να ξεφύγουμε εντελώς από το τεχνοκρατικό δίκτυο, μπορούμε να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας μέσα σε αυτό μέσω συνειδητής δράσης και τοπικής σύνδεσης.
Το μέλλον παραμένει άγραφο. Μέσω της κατανόησης και της σκόπιμης δράσης, μπορούμε να βοηθήσουμε στη διαμόρφωση ενός κόσμου που διατηρεί την ανθρώπινη δράση μέσα στον τεχνολογικό ιστό που καθορίζει όλο και περισσότερο την πραγματικότητά μας.
Αυτή η μεταφορική σκάλα, που φτάνει όλο και ψηλότερα προς μια φαινομενικά θεϊκή ανάβαση, αντανακλά το τεχνοκρατικό όραμα της υπέρβασης της ανθρωπότητας μέσω τεχνολογικών μέσων.
Ωστόσο, η αληθινή απελευθέρωση δεν έγκειται στην αναρρίχηση αυτής της κατασκευασμένης ιεραρχίας, αλλά στην ανακάλυψη της ελευθερίας που υπάρχει πέρα από τα σύνορά της - της ελευθερίας να διαμορφώσουμε το πεπρωμένο μας, αντί να το υπαγορεύσουμε από ένα αόρατο χέρι.
Η επιλογή που έχουμε μπροστά μας είναι σαφής: θα παραμείνουμε Τρούμαν, αποδεχόμενοι τα όρια του κατασκευασμένου κόσμου μας; Ή θα κάνουμε αυτό το τελικό βήμα, πλέοντας προς ένα αβέβαιο αλλά τελικά αυτοπροσδιοριζόμενο μέλλον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου