ΣΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ, ΣΑΝ ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΟΠΛΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ...

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ;;;

ΒΙΝΤΕΟ

 

Ζούμε μέσα στην καλοπέραση,

όμως έρχονται δύσκολα χρόνια...

Τα μέτρα της εποχής του κορωναϊού με τις κλειστές εκκλησιές ήταν ένα test-drive μια μικρή «δοκιμή». Μια πρώτη δοκιμασία που επέτρεψε ο Θεός, για να μετρήσει τους λειτουργούς του, να ξέρουμε ποιους μπορούμε να εμπιστευόμαστε και για να μας ετοιμάσει.

Μη αποδεχόμενοι τον «προσωπικό αριθμό - κάρτα του πολίτη», την ταύτιση δηλαδή του ανθρώπινου προσώπου με έναν και μοναδικό (παγκόσμιο;) αριθμό, θα βρεθούμε εκτός συστήματος (εργασίας, μισθοδοσίας, κτηματολογίου-ιδιοκτησίας, εφορίας, τραπεζών, υγειονομικής περίθαλψης κλπ).

Η διέξοδος επιβίωσης μάλλον θα είναι απομακρυσμένα μέρη, βουνά και ανασφάλιστες χειρονακτικές εργασίες (μελίσσια, ελιές, ζωντανά κλπ).

Πως όμως θα μεταλαμβάνουμε εκεί;

Οι ευλαβείς ομολογητές ιερείς θα είναι ελάχιστοι και οι μετακινήσεις μέσα από ηλεκτρονικά διόδια αδύνατες.

Μια απάντηση-λύση μας δίνει ο Άγιο Νεκτάριος:

Ἐπιστολαὶ Ἁγίου Νεκταρίου, ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Ἑορτολόγιον 2025,

Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Ἁγίας Τριάδος - Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης.

Περὶ συνεχοῦς Θείας Μεταλήψεως

Ἐν Ἀθήναις τῇ 15 Δεκεμβρίου 1904

Ὁ τῆς συνεχοῦς Μεταλήψεως πόθος καλὸς καὶ ἅγιος, ἀλλ' ὡς τοιοῦτος δέον νὰ εἶναι πλήρης εἰρήνης καὶ ἀταραξίας καὶ ἀπηλλαγμένος θλίψεως καὶ στενοχωρίας...

Ἡ συνεχὴς Μετάληψις εἶναι ἐπακόλουθον τῶν συνεχῶν Λειτουργιῶν, καὶ οὐχὶ αἱ συνεχεῖς Λειτουργίαι ἐπακόλουθον τοῦ πόθου τῆς συνεχοῦς Μεταλήψεως. 

Διότι αἱ μὲν Λειτουργίαι γίνονται ὑπὲρ τῶν θείων δωρεῶν τῶν θείων χαρίτων, ὑπὲρ σωτηρίας, ὑπὲρ ἐλέους, ὑπὲρ εὐλογίας, ὑπέρ ..., ὑπέρ ..., κ.τ.λ. καὶ ὑπὲρ τῆς Μεταλήψεως τῶν ἑτοίμως ἐχόντων πρὸς κοινωνίαν, ἡ δὲ Μετάληψις ὑπὸ τῶν ἀξίων εἶναι ἐπακόλουθον καὶ ἕν τῶν πολλῶν δωρεῶν τῶν εἰς τὸν ἄνθρωπον παρεχομένων. 

Ὥστε ἡ Λειτουργία οὐχὶ ἁπλῶς ἵνα κοινωνῶμεν, ἀλλ' ἵνα τὸ σύμπαν ἁγιάζηται, καὶ μετέχωμεν καὶ ἡμεῖς ἁγιασμοῦ. Διὰ τοῦτο, ὅταν... γίνωνται Λειτουργίαι καὶ ἑτοίμως ἔχωμεν πρὸς κοινωνίαν, κοινωνοῦμεν· ὅταν δὲ δὲν ἔχωμεν ἑτοίμως, δὲν κοινωνοῦμεν.

Κατὰ ταῦτα, ὁ πόθος τῆς συνεχοῦς Μεταλήψεως εἶναι δίκαιος, τελουμένων τῶν Θείων Λειτουργιῶν· διό καὶ φέρει χαρὰν καὶ εὐφροσύνην. ...

Μάθετε δὲ ὅτι ὁ κοινωνήσας ἐπαξίως, καὶ εἰς τὴν ἔρημον μεταβάς, ἔχει ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ τὸν Χριστὸν ἔνοικον καὶ λαλοῦντα πρὸς αὐτὴν ἐσαεί.

 Οὐδεὶς δὲ χρόνος ἱκανὸς νὰ ἀποξενώση αὐτὴν τοῦ Κυρίου...

Οἱ κοινωνήσαντες ἔχουσι τὸν Χριστὸν ἔνοικον διὰ παντός. Κοινωνοῦντες δὲ συνεχῶς κατὰ τὰς τελουμένας συνεχεῖς Λειτουργίας, οὐχὶ ὡς ἐστερημένοι, ὡς ἀπεξενωμένοι κοινωνοῦσιν, ἀλλ' ὡς ἐντολὴν τηροῦντες, ὡς πόθον ἐκφράζοντες τοῦ εἶναι πάντοτε μετ' Αὐτοῦ...

Ὁ Πενταπόλεως Νεκτάριος

Έχοντας λοιπόν κοινωνήσει για τελευταία φορά,

και ζώντας σε μια πνευματική «έρημο» (έτσι θα είναι η κοινωνία μας), θα έχουμε «δια παντός», «εσαεί», τον Χριστό μέσα μας.

Φυσικά μπορούμε να έχουμε κρατήσει αντίδωρο (το αποξηραίνουμε στο φούρνο και κρατάει για χρόνια, λαμβάνουμε μικροσκοπικό κομμάτι κι αν χρειαστεί τα ψίχουλα τα ξαναζυμώνουμε κάνοντας καινούργιο) και μεγάλο αγιασμό από κάποιον ευλαβή ιερέα τον οποίο πίνουμε μόνο έχοντας νηστέψει την προηγούμενη ημέρα.

Όσο ακραία και αν ακούγονται, ας το έχουμε υπόψη, γιατί δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.

ΥΓ. Πριν δυο χρόνια κοιμήθηκε ένας αγωνιστής ιερέας, ο π. Γεώργιος Αγγελακάκης (το ιστολόγιό του εδώ).

Ένα μήνα πριν την κοίμησή του (15/1/2023), προειδοποιούσε :

«ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΔΕΛΦΟΙ,

Εγώ φεύγω από τον κόσμο αυτό (προέβλεψε την κοίμησή του), και φεύγω γιατί δεν θέλει να διορθωθεί ο κόσμος,...είναι δύσκολοι οι καιροί μας γιατί εγκαταλείψαμε τον Θεό...»

Και στο βίντεο που ακολουθεί μας συμβουλεύει :

Ας ετοιμαστούμε λοιπόν πνευματικά, γιατί μόνον έτσι θα αντέξουμε εμείς και θα στηρίξουμε κ άλλους.

ΠΗΓΗ