Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ!

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ,  ΣΤΟ www.hitandrun.gr

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ

Έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι η απλή έξοδος της χώρας μας από την ευρωζώνη δεν αρκεί, γιατί όσο παραμένουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε "δεμένοι" με τις συνθήκες Σέγκεν, Μάαστριχτ, Λισσαβώνας κλπ. Αυτές μας εμποδίζουν να αναπτυχθούμε σαν χώρα, αυτές είναι η φυλακή και φυσικά το "κοινό νόμισμα"είναι οι χειροπέδες...
Όσο λοιπόν οι καλοπροαίρετοι αριστεροί σαν τον Λαπαβίτσα δεν τολμούν να μιλήσουν για έξοδο από την Ε.Ε. και συζητούν μόνο για την έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη, ζητούν απλώς να βγάλουμε τις χειροπέδες αλλά να παραμείνουμε στην φυλακή.
Παρ΄όλα αυτά η συνέντευξη του Κ.Λαπαβίτσα έχει ενδιαφέρον και γι αυτό την αναδημοσιεύουμε

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ερώτηση: Επί χρόνια συγγράφετε βιβλία και αρθρογραφείτε για την αναγκαιότητα διαμόρφωσης μιας οικονομικής πολιτικής αντιθετικής προς την κυρίαρχη, η οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την επανεισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος. Αυτά είναι θέματα «ταμπού» για τη δημόσια «αντιπαράθεση» στην Ελλάδα και, όποτε ανακινούνται στην επικαιρότητα, αυτό γίνεται με όρους συνωμοσιολογίας, τρομολαγνείας, ενίοτε και ποινικοποίησης. Πώς ερμηνεύετε το εν λόγω φαινόμενο;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Είναι όντως απορίας άξιον το φαινόμενο που περιγράψατε, γιατί, δηλαδή, δεν μπορεί να διεξαχθεί στην Ελλάδα μια λογική, δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτό το θέμα. Δείχνει πολλά για την κουλτούρα του δημόσιου διαλόγου. Είναι απίστευτο για μια χώρα που για 5 χρόνια έχει ρημαχτεί.

Κατ’ αρχήν, το πολιτικό σύστημα από άκρου εις άκρον- δεν αναφέρομαι μόνο στη Δεξιά ή το Κέντρο, περιλαμβάνω και την Αριστερά σε αυτό- έχει αποδείξει πως είναι ανίκανο να θέσει ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία με περιεκτικό και σοβαρό τρόπο. Είναι μια ξεκάθαρη αδυναμία. Η πραγματική πολιτική αδυναμία και αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος δε συνίσταται μόνο σε όσα συνήθως του καταλογίζονται, αλλά και στο ότι δεν μπορεί να συζητήσει αυτό το ζήτημα με ψυχραιμία την τελευταία πενταετία. Ο δεύτερος λόγος αφορά στα κυρίαρχα στρώματα της Ελλάδας. Αυτή τη στιγμή, η ελίτ είναι, κατά την άποψή μου, χρεοκοπημένη, δεν έχει όραμα για τη χώρα, δεν έχει άποψη για το πώς αυτή πρέπει να κινηθεί, δεν έχει προτάσεις και ιδέες για το πώς να εντάξει το ελληνικό μόρφωμα στην παγκόσμια οικονομία. Βρίσκεται σε μια θέση αδυναμίας ιστορικά: η ελληνική ελίτ δεν μπορεί να διανοηθεί άλλη πορεία από αυτή της ευρωζώνης και της πλήρους υποταγής σε όσα θέλουν οι Γερμανοί και οι λοιποί κυρίαρχοι. Κι αυτή η αδυναμία διαμορφώνει ένα δημόσιο διάλογο. Αν ετίθετο το ζήτημα με σοβαρότερους όρους από την πλευρά της οικονομικής και κοινωνικής ελίτ, θα μπορούσε κι η κοινωνία να το συζητήσει καλύτερα. Δεν μπορεί, όμως.

Ερώτηση: Εκτιμάτε ότι τόσο η προηγούμενη θεωρητική σας επεξεργασία, όσο και η τωρινή, στα πλαίσια της συμμετοχής σας, μέχρι πρότινος ως βουλευτή στο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα ως υποψήφιο βουλευτή με τη Λαϊκή Ενότητα, συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση, την ανάδειξη όλων αυτών των ζητημάτων υπό ένα άλλο πρίσμα;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Έχω προσπαθήσει από τις αρχές του 2010 να διατυπώσω μια άποψη, με βάση την οποία πρέπει να ακολουθηθεί μια διαφορετική πορεία για τη χώρα. Το έκανα και το κάνω με επιστημονική επάρκεια, δεν βγήκα να γράψω άρθρα στις εφημερίδες, ούτε να δώσω συνεντεύξεις μόνο. Κατέθεσα μελέτες, οι οποίες στη χώρα μας διαβάστηκαν πολύ λιγότερο από το εξωτερικό. Ακόμη μια ένδειξη για την κατάσταση, στην οποία βρίσκονται η δημόσια ζωή κι ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα. Πολλοί νομίζουν ότι άποψή μου είναι αυτό που λένε οι εφημερίδες ή έχω δηλώσει σε μία συνέντευξη. Προσπάθησα, όμως, μαζί με ένα επιτελείο συνεργατών να καταθέσω μια άποψη όσο πιο τεκμηριωμένα γινόταν. Η ΛΑΕ είναι ένα πολιτικό φόρουμ, που θα θέσει αυτά τα ζητήματα ανοιχτά κι έχει σημασία να το κάνει σωστά. Κατά την άποψή μου, πρέπει να καταθέσει ένα πρόγραμμα, που να περιλαμβάνει και την έξοδο από την ευρωζώνη, και να υπερασπιστεί αυτές τις θέσεις με ψυχραιμία, ωριμότητα κι ηρεμία. Ο κόσμος τα αποδέχεται αυτά, όταν του τα δίνεις έτσι. Δεν ξέρω αν θα το κάνει. Ελπίζω να το κάνει.

Ερώτηση: Ποια είναι αυτά τα βήματα, τα οποία, κατά τη γνώμη σας και τις προγραμματικές δηλώσεις της ΛΑΕ, θα ήταν τα κατάλληλα, ώστε να χαραχτεί μια διαφορετική πορεία ως προς τα οικονομικά και κοινωνικο-πολιτικά δεδομένα στη χώρα, πάντοτε στα πλαίσια μιας ασφυκτικής διεθνούς συγκυρίας;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Κατ’ αρχήν, η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, χρειάζεται άλλο πρόγραμμα ανάπτυξης, ένα πρόγραμμα ανάπτυξης μακριά από τα ιδεολογήματα του μνημονίου ή της ανάπτυξης μέσω του περιορισμού του κράτους ή της εύνοιας προς τον ιδιωτικό τομέα. Αυτά είναι και παρωχημένα και τελείως αντι-αναπτυξιακά. Χρειάζεται ένα νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα, μια νέα σχέση δημοσίου-ιδιωτικού, άλλο τραπεζικό σύστημα σε δημόσια βάση. Γίνονται αυτά, τα έχω καταθέσει, στα πλαίσια μιας πολιτικής, η οποία δεν μπορεί να υλοποιηθεί εντός της ΟΝΕ. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Όσες χώρες βρίσκονται μέσα της, είναι υποχρεωμένες να εφαρμόσουν τις πολιτικές που έχουν επιβληθεί. Άρα, η έξοδος από την ευρωζώνη αποτελεί αναγκαίο βήμα για την υλοποίηση της άλλης πολιτικής. Αυτή η έξοδος, καθώς κι η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, είναι εφικτές και υλοποιήσιμες. Απαιτούν προγραμματισμό, σχέδιο και, κυρίως, πολιτική προετοιμασία. Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να αποφασιστεί και από τις πολιτικές δυνάμεις, κι από τον ελληνικό λαό.

Ερώτηση: Δεδομένων, ωστόσο, των ασφυκτικών διεθνών συνθηκών, αλλά και της εν γένει ένταξης της Ελλάδας σε συγκεκριμένους οργανισμούς και συμμαχίες, πόσο εφικτό είναι, τελικά, οσοδήποτε επαρκώς προετοιμασμένο κι αν είναι ένα τέτοιο σχέδιο, να υλοποιηθεί επί της ουσίας, όταν ένα κόμμα, όπως ο τότε ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από άλλες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες και με διαφορετική δυναμική, δεν το κατάφερε- από αδυναμία, άγνοια χειρισμών, ανεπάρκεια ή κι έξωθεν πιέσεις; Τι μπορεί να αλλάξει, ώστε αυτά τα βήματα, υπό δυσμενέστερες πλέον συνθήκες, να αποδώσουν τους επιθυμητούς καρπούς;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ του υπόψη να υλοποιήσει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα σε σύγκρουση με την Ε.Ε. και την ΟΝΕ και φτάνοντας μέχρι την έξοδο από το ευρώ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον, ήταν απολύτως ξεκάθαρη ως προς το ότι δεν πρόκειται να φύγει από το ευρώ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτά που λέγονται πως σκέφτηκαν ένα «Σχέδιο Β» και πώς θα το υλοποιήσουν ή η συνδρομή της Ρωσίας είναι, κατά τη γνώμη μου, τελείως αβάσιμα. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να φύγει από την ΟΝΕ ποτέ.

Ερώτηση: Συνεπώς κινήθηκε ανάλογα.

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Ακριβώς. Για αυτό κι η αναλογία, την οποία εδώ επιχειρείτε, κατά τη γνώμη μου δεν ισχύει, γιατί δεν τίθεται έτσι το θέμα για μας, τη ΛΑΕ. Αν η χώρα μας είναι έτοιμη να προβεί σε αυτό το βήμα, το οποίο είναι καίριο, το σχέδιο είναι εφικτό. Βεβαίως θα έχουμε αντιδράσεις, βεβαίως θα υπάρξουν συγκρούσεις και εγχώρια και διεθνώς- δε θα είναι ένας «περίπατος».

Ερώτηση: Το ζήτημα της επιστροφής σε ένα εθνικό νόμισμα, τη «νέα δραχμή», όπως το αποκαλείτε, είναι, σύμφωνα με την ανάλυσή σας, κεντρικής σημασίας, χωρίς, ωστόσο, αυτό να αποτελεί το «μαγικό ραβδί», δια του οποίου θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Γιατί είναι τόσο σημαντική η επανεισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος για σας;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Το βασικό είναι να απελευθερωθούμε από το «δόκανο» της ευρωζώνης. Η επανεισαγωγή εθνικού νομίσματος σηματοδοτεί αυτομάτως την απελευθέρωση από αυτό το «δόκανο». Κι αυτή σημαίνει πολλά. Σημαίνει, κατ’ αρχήν, ότι μπορούμε να προχωρήσουμε δυναμικά σε μια στάση πληρωμών και απομείωση του χρέους με διαγραφή, κάτι που είναι αδύνατο εντός της ευρωζώνης. Δεύτερον, η Ελλάδα μπορεί να βάλει, δυναμικά, τη δημοσιονομική της πολιτική σε άλλη βάση, γιατί η δημοσιονομική μας πολιτική καθορίζεται από τη συμμετοχή μας στην ευρωζώνη και την εξυπηρέτηση του χρέους. Είμαστε, δηλαδή, δομικά «δεμένοι» στη λιτότητα. Με το που θα εξέλθεις της ευρωζώνης, δίνεις στον εαυτό σου ένα βαθμό ελευθερίας και του επιτρέπεις να διαμορφώσει δημοσιονομική πολιτική, που θα στοχεύει στην ανεργία και την τόνωση της οικονομίας, αντί να στοχεύει στα πλεονάσματα και την εξυπηρέτηση του χρέους. Τρίτον, και καταλυτικό, η αποχώρηση από την ευρωζώνη και η επανεισαγωγή εθνικού νομίσματος επιτρέπει τη δημιουργία αυτόματης ρευστότητας εγχωρίως, δεν υπάρχει, δηλαδή, εξάρτηση από τον κ. Ντράγκι, ο οποίος είχε αυτό το μοχλό εκβιασμού στα χέρια του και τον χρησιμοποίησε κατά κόρον όλο αυτό το διάστημα, για να αναγκάσει το ΣΥΡΙΖΑ να παραδοθεί άνευ όρων. Κατά αυτόν τον τρόπο, έχουμε τη δυνατότητα να παράγουμε ρευστότητα μόνοι μας. Τέταρτον, το εθνικό νόμισμα δημιουργεί μια βάση, επειδή οδηγεί στην ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, για να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα που χρειάζεται η χώρα μας. Θα έχουμε, βέβαια, περιορισμούς στη συναλλαγματική πολιτική. Δε θα έχουμε πλήρη ελευθερία. Αλλά δεν υπάρχει και κάποια χώρα με πλήρη ελευθερία σήμερα, ακόμη κι οι Η.Π.Α. που παράγουν το παγκόσμιο χρήμα δεν έχουν. Θα έχουμε, όμως, περισσότερη ελευθερία από αυτή που έχουμε τώρα.

Ερώτηση: Θεωρείτε ότι υπάρχει ένα αυξημένο, ή αυξανόμενο, κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που θα ήταν διατεθειμένο να δοκιμάσει μια ριζοσπαστικά διαφορετική πολιτική, σε σχέση με την ακολουθούμενη, εφόσον πειστεί ότι αυτή διαθέτει την απαιτούμενη σοβαρότητα και τεκμηρίωση;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Ακόμη κι αυτές οι δημοσκοπήσεις που βγαίνουν κατά κόρον, «με το κιλό», σύμφωνα με τις οποίες οι Έλληνες είναι «ερωτευμένοι» με το ευρώ σε πολύ υψηλά ποσοστά, ακόμη και τότε που ο καταιγισμός παραπληροφόρησης και τρομοκρατίας ήταν απίστευτος, ένα 25% του ελληνικού λαού έλεγε ότι θέλει εθνικό νόμισμα. Το εντυπωσιακό δεν είναι αυτό το υποτιθέμενο 75%, όταν σου λένε πως, αν φύγεις από το ευρώ, θα «πέσει ο ουρανός να σε πλακώσει», αλλά αυτό το 25% που, παρόλα αυτά, έλεγε «όχι». Υπήρχε και υπάρχει ένα ένστικτο στον ελληνικό λαό, απλώς δεν είχε βρεθεί ο φορέας που θα το εκφράσει πολιτικά.

Ερώτηση: Εκτιμάτε, επομένως, ότι θα μπορούσε η ΛΑΕ, στην οποία συμμετέχετε και με την οποία κατεβαίνετε ως υποψήφιος βουλευτής στις επικείμενες εκλογές, να αποτελέσει ένα αξιόπιστο τέτοιο πόλο;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Η αντικειμενική δυνατότητα υπάρχει, πέραν πάσης αμφιβολίας. Το αν θα μπορέσει η ΛΑΕ να την αξιοποιήσει είναι, φυσικά, ένα άλλο θέμα. Αυτό θα εξαρτηθεί από το πώς θα κινηθεί η ίδια η ΛΑΕ, πώς θα λειτουργήσουν οι μηχανισμοί της, ποια θα είναι η πολιτική της ανάλυση, με ποιες πολιτικές προτάσεις θα βγει μπροστά, αν θα κατορθώσει να εμπνεύσει αξιοπιστία- αυτά, ξέρετε, είναι τελείως υποκειμενικά πράγματα.

Ερώτηση: Μετά την και υπερψήφιση του τρίτου, και πιο σκληρού μνημονίου, μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι, πάντως, απογοητευμένο κι εξοργισμένο- είτε ψηφίζει, είτε ψηφίζει συγκυριακά, ή απέχει από την εκλογική διαδικασία.

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Αυτό δε σημαίνει ότι θα ψηφίσει τη ΛΑΕ. Αν η ΛΑΕ δεν κάνει τη δουλειά της όπως πρέπει, δε θα έχει και το αποτέλεσμα που πρέπει. Πιστεύω, όμως, πως θα το καταφέρει και θέλω να τη δω να το καταφέρνει, αλλά μου κάνετε μια ερώτηση και σας απαντώ όσο πιο αντικειμενικά γίνεται.

Ερώτηση: Όσον αφορά το ίδιο το εναλλακτικό σχέδιο, σε ποιο βαθμό αναδείχτηκε και προωθήθηκε τόσο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και, το πιο σημαντικό, εντός της κοινωνίας από όσους συμμετείχατε ή συμμετείχαν στην «Αριστερή Πλατφόρμα», είτε ήταν φίλα προσκείμενοι ή ανένταχτοι; Κατά πόσο αισθάνεστε, κι εσείς προσωπικά, ότι φέρετε κάποια ευθύνη για το γεγονός πως δεν αποτράπηκε η επαχθής αυτή εξέλιξη, η υπερψήφιση, δηλαδή, του τρίτου, και πιο σκληρού, μνημονίου- ή δεν την αποτρέψατε;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Δεν υπήρξε καμία δημόσια συζήτηση στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία, βέβαια, δε συμμετείχα, γιατί δεν ήμουν μέλος. Αλλά και στην Κ.Ο., όπου εκ των πραγμάτων μετείχα, δεν υπήρξε ποτέ μια σοβαρή δημόσια ή και «κλειστή» συζήτηση για τα θέματα αυτά. Σταδιακά, βέβαια, σε ένα μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων που εκλέχτηκαν, ή συντάχτηκαν, με το ΣΥΡΙΖΑ έγινε ξεκάθαρο ότι «αυτός είναι ο δρόμος, ο άλλος οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο». Επομένως, αυτές οι απόψεις έχουν αρχίσει να έχουν απήχηση- κι όχι μόνο εντός της Αριστεράς. Ο λαϊκός κόσμος καταλαβαίνει πως, χωρίς εθνικό νόμισμα, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πορεία ανάπτυξης.

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος, προσωπικά δε δέχομαι ότι έχω κάποια ευθύνη. Την άποψή μου την κατέθεσα δημόσια κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση, με ό,τι κόστος κι αν είχε αυτό. Ακόμη κι όταν ψήφισα τον Προκόπη Παυλόπουλο, το μόνο πράγμα για το οποίο μετανιώνω, κατέθεσα τις ενστάσεις μου δημόσια λέγοντας πως «δε θέλω, αλλά θα τον ψηφίσω». Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, κατά τις οποίες υπήρχε δημόσιο βήμα, κοινοβουλευτικό ή άλλο όργανο, όπου τέθηκε ζήτημα έγκρισης των δράσεων της ηγεσίας, εγώ διατύπωνα την κριτική μου άποψη και ψήφιζα «κατά». Ακόμη και για τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, όταν τέθηκε προς ψήφιση στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισα «όχι». Δεν μπορώ, λοιπόν, να δεχτώ πως είχα ευθύνη. Τι να κάνω; Δεν υπήρχε κάποιος μαγικός τρόπος να το σταματήσω.

Ερώτηση: Επειδή πολύς λόγος είχε γίνει το προηγούμενο διάστημα για το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, θεωρείτε ότι, μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις, έχει, σε μεγάλο βαθμό, απωλεσθεί πλέον;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Αυτό που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προηγούμενο στις δέλτους της ιστορίας της Αριστεράς παγκοσμίως. Δεν είναι μόνο ότι δεν εφαρμόσαμε, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ενιαίος, το πρόγραμμά μας, δεν είναι πως δεν έκανε ορισμένα πράγματα, ενώ τα είχε υποσχεθεί. Εδώ έχουμε μια κυβέρνηση που δεν έκανε τίποτε από αυτά που υποσχέθηκε. Τίποτε! Και μετά υιοθέτησε εξολοκλήρου το πρόγραμμα του μνημονίου κι είπε ότι αυτό είναι το πρόγραμμα που θα υλοποιήσω. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει, δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση της Αριστεράς, που να έχει κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό καταρρακώνει και την αξιοπιστία της Αριστεράς, εμφανίζοντάς την ως μια αναξιόπιστη πολιτική παράταξη, όπως όλες οι άλλες. Και, φυσικά, αφαιρεί οποιαδήποτε βάση, ώστε να λέει ο οπαδός ή ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ πως έχει κάποια ηθική ανωτερότητα. Ποια ηθική ανωτερότητα; Απέναντι σε ποιον; Για ποιο λόγο, εφόσον η κυβέρνηση έδρασε έτσι; Σταδιακά θα φανεί πόσο κακό ήταν αυτό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη τα αποτελέσματα.

Ερώτηση: Επομένως, με βάση κι αυτή τη θεώρηση, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για τη ΛΑΕ, στην οποία συμμετέχετε, να συνεργαστεί μετεκλογικά με ένα ΣΥΡΙΖΑ είτε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση, σε κάποιο επίπεδο, εφόσον εξακολουθεί να διατηρεί το ίδιο μνημονιακό σκεπτικό.

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Προσωπικά, θα είμαι κάθετα αντίθετος σε οποιαδήποτε συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτό θα αναιρούσε την ύπαρξή μας ως ΛΑΕ. Και, δεύτερον, εφόσον η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια, είμαι απολύτως δύσπιστος. Θεωρώ ότι είναι άνθρωποι, με τους οποίους δεν υπάρχει βάση συνεργασίας με γνώμονα τα εργατικά και τα λαϊκά συμφέροντα.

Ερώτηση: Ένα τελευταίο ερώτημα. Έχετε μετανιώσει που αποφασίσατε να εμπλακείτε στην κοινοβουλευτική πολιτική, αφήνοντας λίγο στην άκρη την προηγούμενη ακαδημαϊκή σας δραστηριότητα;

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Η κίνηση που έκανα είχε πολύ μεγάλο κόστος- επαγγελματικό, οικονομικό, οικογενειακό, προσωπικό. Θεώρησα, όμως, ότι είχα κοινωνική κι εθνική υποχρέωση, ένα χρέος προς τον τόπο μου. Δε μετανιώνω, φυσικά, για την απόφαση που έλαβα. Να σας πω, όμως, πως ο κοινοβουλευτισμός είναι άκρως απογοητευτικός. Πρέπει κάποιος να δει την κενότητα της κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης, για να διαπιστώσει πόσο μεγάλη είναι. Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα έχει ένα σωρό προβλήματα και το χειρότερο είναι ότι εγώ έκανα την επιλογή που έκανα θεωρώντας πως θα πάει τα πράγματα προς θετική κατεύθυνση κι υποστήκαμε μια ήττα άνευ όρων και μια κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερής πρότασης, γεγονός απογοητευτικό και για μένα, και για όσους μοιράστηκαν αυτή την ελπίδα.

ΠΗΓΗ