ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ 2019
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Η σημερινή γενιά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, έζησε και ζει εις βάρος των επομένων που θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα το λογαριασμό – εκτός εάν δείξει την απαιτούμενη ωριμότητα και αναλάβει τις ευθύνες της.
Εύχομαι Καλή Χρονιά σε όλους τους Έλληνες, με Υγεία και Ευτυχία – πιστεύοντας πως το νέο έτος, παρά τις αντιξοότητες, θα πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, αποδεικνύοντας επιτέλους τι είμαστε ικανοί να πετύχουμε.
Το 2018 ήταν ένα δύσκολο, αλλά βιώσιμο έτος, τόσο για την Ελλάδα, όσο για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο πλανήτη.
Δρομολογήθηκαν βέβαια οι πρώτες μεγάλες αλλαγές, όπως το τέλος των δανειακών συμβάσεων στην Ελλάδα με την παραμονή της όμως στα μνημόνια, το σταμάτημα του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ και οι διαδοχικές αυξήσεις των επιτοκίων από τη Fed, αλλά η χώρα μας δεν χρειάστηκε ακόμη νέα δανεικά, η Ευρώπη δεν βυθίστηκε σε μία κρίση υπερχρέωσης των κρατών ή/και των τραπεζών της, υπήρξε αμοιβαίος συμβιβασμός της Ιταλίας με την Κομισιόν, τα κίτρινα γιλέκα απλά έκαναν αισθητή την παρουσία τους, το BREXIT ευρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, ενώ οι φούσκες στα πάγια περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ακίνητα) έχασαν μεν αέρα, αλλά δεν έσπασαν.
Από την άλλη πλευρά ο εμπορικός πόλεμος των Η.Π.Α. με την Κίνα που συνεχίζει να υποφέρει από την τρομακτική υπερχρέωση των επιχειρήσεων της οριοθετήθηκε μεν, αλλά δεν «ωρίμασε» ακόμη – ενώ ξέσπασαν νομισματικές κρίσεις σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Τουρκία, η Ν. Αφρική και η Ινδία, αλλά οι συνέπειες τους θα φανούν στο μέλλον.
Όσον αφορά τη συμφωνία για το μεταναστευτικό «εμπνεύσεως Soros» ψηφίσθηκε τελικά στο Μαρόκο, αλλά τα αποτελέσματα της θα καθυστερήσουν – όταν οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο έχουν μεν ξεκινήσει, αλλά κάνουν μόλις τα πρώτα τους βήματα.
Κάτι ανάλογο συνέβη με το Σκοπιανό, με την αποτρόπαιη αυτή συμφωνία, αλλά δεν ψηφίσθηκε ακόμη – ενώ υπήρξαν μεν επί πλέον προκλήσεις, τόσο από την Αλβανία στη Β. Ήπειρο, όσο και από την Τουρκία σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, αλλά η κατάσταση δεν έχει ξεφύγει από τον έλεγχο.
Λογικά λοιπόν το 2019 προβλέπεται ως ένα έτος της «ωρίμανσης» των αλλαγών που έλαβαν χώρα στο παρελθόν, οπότε δεν θα είναι καθόλου εύκολο.
Όσον αφορά την Ελλάδα, τα προβλήματα του τραπεζικού της τομέα, οι πολλαπλές εκλογές με την πολιτική αστάθεια που προκαλούν, η ενδεχόμενη ψήφιση της συμφωνίας της Πρέσπας ενάντια στη βούληση της πλειοψηφίας των Πολιτών, η υποχρεωτική της έξοδος στις αγορές παρά το ότι είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, τα κόκκινα δάνεια με τους 30.000 πλειστηριασμούς που έχουν ανακοινωθεί, η κλιμάκωση της εγκληματικότητας και το μεταναστευτικό χάος που επικρατεί σε πολλές περιοχές της, δεν επιτρέπουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας.
Σε σχέση με την Ευρωζώνη, θα υπάρξει μεν κάποια ησυχία έως τις Ευρωεκλογές, αφού η Γερμανία γνωρίζει πότε πρέπει να περιμένει, αλλά στη συνέχεια τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα – ενώ εάν η Μ. Βρετανία υποχρεωθεί σε ένα «σκληρό» BREXIT, οι Πολίτες της θα υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό.
Σε αντίθεση με το 1940, όπου η Γερμανία κατέλαβε το Βέλγιο για να εισβάλλει στη Γαλλία υπολογίζοντας στην ουδετερότητα της Μ. Βρετανίας, έχοντας ουσιαστικά έναν και μοναδικό σύμμαχο, την Ιταλία, σήμερα η Μ. Βρετανία είναι αυτή που δεν έχει δυστυχώς κανέναν σύμμαχο – ενώ η Γερμανία στηρίζεται σχεδόν από όλα τα άλλα κράτη, είτε επειδή τα έχει ήδη κατακτήσει όπως την Ελλάδα ή την Πορτογαλία, είτε επειδή εξαρτώνται απόλυτα από την οικονομία της.
Παγκοσμίως φαίνεται καθαρά πως, αν μη τι άλλο, θα σπάσουν οι φούσκες που έχουν δημιουργηθεί, οπότε ο κίνδυνος να βυθιστούν σε ύφεση πολλές χώρες είναι μεγάλος – κάτι που αυτή τη φορά, με υπερχρεωμένα αρκετά κράτη, τράπεζες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, καθώς επίσης με τις κεντρικές τράπεζες να έχουν καταναλώσει όλα τους τα όπλα για να αντιμετωπίσουν την κρίση του 2008, δεν θα είναι εύκολο να αντιμετωπισθεί.
Εύχομαι και ελπίζω πάντως να έχει λάβει υπ’ όψιν της η ελληνική κυβέρνηση τους διεθνείς κινδύνους – σημειώνοντας πως ο τουρισμός και οι εξαγωγές αποτελούν τα μεγάλα θύματα των υφέσεων, ενώ η οικονομία μας στηρίζεται δυστυχώς μόνο στους δύο συγκεκριμένους τομείς.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια πως πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι για το μέλλον, αλλά ορθολογικά προετοιμασμένοι για όσα μπορούν να συμβούν – πιστεύοντας πως το να εθελοτυφλεί κανείς δεν είναι η σωστή αντιμετώπιση της ζωής.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν λύσεις, αρκεί να καταπολεμηθεί το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος που εγκαταστάθηκε τη δεκαετία του 1980 – προκαλώντας στη χώρα μας ανείπωτες καταστροφές, με αποκορύφωμα το βρώμικο 2012 που χάθηκε η εθνική μας κυριαρχία και υποθηκεύτηκαν τα πάντα.
Η σημερινή πάντως γενιά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, έζησε και ζει εις βάρος των επομένων που θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα το λογαριασμό – εκτός εάν δείξει την απαιτούμενη ωριμότητα και αναλάβει τις ευθύνες της. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, ενώ οι υπεκφυγές δεν βοηθούν καθόλου – αφού έτσι δεν διορθώνεται τίποτα.
Επίλογος
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους συντελεστές και ιδίως τους αναγνώστες που μας αμείβουν με την κριτική και με τα σχόλια τους – τεκμηριώνοντας πως το επίπεδο των Ελλήνων είναι κατά πολύ υψηλότερο από αυτό των πολιτικών τους που δυστυχώς τους έχουν οδηγήσει άδικα, από ιδιοτέλεια ή/και ενδοτικότητα σε μεγάλες περιπέτειες.
Αυτό και μόνο μας δίνει μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον – επί πλέον το ότι η Ελλάδα είναι μία πολύ πλούσια χώρα, με ένα εξαιρετικά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, αφού καμία άλλη δεν διαθέτει 2.000.000 πτυχιούχους Πανεπιστημίων σε πληθυσμό μόλις 10,75 εκ., ούτε φυσικά τη μοναδική στον πλανήτη πολιτιστική της κληρονομιά.
Εύχομαι Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία και ευτυχία – πιστεύοντας πως το 2019 θα είναι ένα έτος που, παρά τις αντιξοότητες, θα πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, αποδεικνύοντας επιτέλους τι είμαστε ικανοί να πετύχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου