Ο ΟΠΕΚΕΠΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Ο Κώστας Τσιάρας δεν είναι απλώς ένας υπουργός που «τυχαίνει» να εποπτεύει τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά ο πολιτικός εγκέφαλος πίσω από τη διατήρηση ενός δικτύου διαφθοράς, συγκάλυψης και θεσμικής εκτροπής που λειτουργεί απρόσκοπτα εδώ και μήνες, αν όχι χρόνια, στον πυρήνα του κρατικού μηχανισμού.
Κι ενώ η χώρα πληρώνει από ευρωπαϊκά κονδύλια την αγροτική παραγωγή με υποτιθέμενους στόχους τη διαφάνεια, την ανάπτυξη και τη δίκαιη κατανομή πόρων, ο ΟΠΕΚΕΠΕ έχει μετατραπεί σε πλυντήριο, σε μηχανισμό ελέγχου μαρτύρων, εξαφάνισης φακέλων, διορισμών κατά παραγγελία και επιχειρήσεων κατασκευής ενοχών – όλα με πολιτική κάλυψη.
Είναι προφανές, πια, ότι η ανοχή του Τσιάρα δεν είναι απλή πολιτική αμέλεια, αλλά ενεργός σχεδιασμός. Από τον Μπαμπασίδη μέχρι τον Σαλάτα, από τις παρασκηνιακές τοποθετήσεις μέχρι τις θεατρικές απομακρύνσεις, το μόνο σταθερό στοιχείο είναι η επιβίωση του ίδιου παραθεσμικού μηχανισμού εντός του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ο Σαλάτας δεν προέκυψε από κάποιο ατύχημα – ήταν εργαλείο που τοποθετήθηκε από τον Τσιάρα μετά από σκανδαλώδη ακύρωση της διαδικασίας ΑΣΕΠ, μια πράξη θεσμικού τραμπουκισμού που θάφτηκε για χάρη της «συνέχειας του κράτους».
Ο ρόλος του δεν ήταν να καθαρίσει το τοπίο αλλά να καλύψει τα ίχνη, να ενοχοποιήσει επιλεκτικά την περίοδο 2022-2023, να θωρακίσει τα εγκλήματα της περιόδου Βορίδη (2019-2021) και να διασφαλίσει τη μεταφορά του βάρους στους λάθος ανθρώπους.
Τον ενδιέφερε όχι η κάθαρση, αλλά η εκκαθάριση όσων στέκονταν εμπόδιο: είτε ήταν υπάλληλοι του ΟΠΕΚΕΠΕ που αντιστέκονταν, είτε συνεργάτες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, είτε πρόσωπα-κλειδιά όπως η Τυχεροπούλου.
Η περίπτωση της Τυχεροπούλου αποτελεί τον καθρέφτη του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα Τσιάρα, γιατί η υπάλληλος αυτή, αντί να προστατευθεί θεσμικά, βρέθηκε στο στόχαστρο – όχι απλώς διοικητικά, αλλά υπαρξιακά.
Δεν της υπογράφηκε η απόσπαση προς την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, όπως προβλεπόταν, αντίθετα, τέθηκε στο κέντρο ενός συντονισμένου μηχανισμού απαξίωσης, στοχοποίησης και διαρροών, της το ζήτησαν φίλοι και συνεργάτες του Μάκη Βορίδη, το επιθυμούσε ένθερμα και γνωστός δικηγόρος, κολλητός του πρώην υπουργού, που εκπροσωπεί το μεγαλύτερο μέρος των κατηγορουμένων για τις απάτες στο εθνικό απόθεμα.
Έπρεπε να «φαγωθεί» η αξιοπιστία της – και αυτό έγινε μεθοδικά. Μέχρι και συζητήσεις περί φυσικής εξόντωσής της αποτυπώνονται σε διαλόγους της δικογραφίας.
Η μετατροπή του ΟΠΕΚΕΠΕ σε εργαλείο εκβιασμών
Η επίσημη δικογραφία είναι αποκαλυπτική καθώς δείχνει ότι εντός του ΟΠΕΚΕΠΕ λειτουργούσε οργανωμένο κύκλωμα, το οποίο υπαγόρευε πολιτικές αποφάσεις, απειλούσε μάρτυρες, υποδείκνυε τιμολόγια μίζας και μοίραζε ευρωπαϊκά κονδύλια κατά το δοκούν.
Οι «Φραπέδες» και οι «Γρύλοι» δεν είναι απλές γραφικές φιγούρες της επαρχίας. είναι οι υπάλληλοι-φαντάσματα και οι εξωτερικοί «συντονιστές» του οργανισμού, έδιναν εντολές, καθοδηγούσαν ποιος θα ελεγχθεί και ποιος θα «προστατευτεί», έστηναν ιστορίες εξαφάνισης ενοχλητικών υπαλλήλων, επηρέαζαν διοικήσεις.
Είναι εκείνοι που οι σημερινοί υπάλληλοι φοβούνται ακόμα και να κατονομάσουν. Κι όμως, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τους έχει απομακρύνει, αλλά τους διατηρεί ακόμα στη θέση τους.
Ο Σαλάτας, όταν κατάλαβε ότι η δουλειά της συγκάλυψης δεν ολοκληρώθηκε και το πολιτικό του κεφάλαιο εξαντλήθηκε, αποχώρησε με πίκρα, το σύστημα που στήριξε, όμως, δεν διαλύθηκε, αναζήτησε νέα πρόσωπα.
Ένα από αυτά, η Δήμητρα Χαλικιά, εμφανίστηκε ως «δημόσιος κατήγορος», αλλά επιλεκτικός: δεν είδε Μελά, Αλεξόπουλο, Πολιτοπούλου, Τσικνάκη, Κουρμέτζα. Δεν ασχολήθηκε με τον τιμοκατάλογο της μίζας ή με τις αθρόες διαγραφές ποινών για τα «σωστά» ΑΦΜ.
Επέλεξε να επιτεθεί ξανά σε όσους είχαν ενοχλήσει το κύκλωμα — με αιχμή το 2022–2023 και ενασχόληση με… excel. Όπως και ο Τεχνικός Σύμβουλος του ΟΠΕΚΕΠΕ, που έχει αναδειχθεί σε σκιώδη πρόεδρο του οργανισμού, με εξουσία πάνω σε συστήματα, πληρωμές και επιλογές προσωπικού.
Όλα αυτά έγιναν με την ανοχή του Κώστα Τσιάρα ο οποίος, αντί να αλλάξει τη διοίκηση, αντί να απομακρύνει διευθυντές που κατονομάζονται στις επισυνδέσεις, αντί να λογοδοτήσει για τον χαμό εκατομμυρίων από ευρωπαϊκούς πόρους, κρατά την ίδια ομάδα σε θέση-κλειδί.
Η τεχνική υπεροπλία του Τεχνικού Συμβούλου είναι τέτοια που καθυστερεί πληρωμές, παγώνει το ΟΣΔΕ 2025 και δημιουργεί τεχνητά κενά για να αλλοιωθεί το υλικό των προηγούμενων ετών. Η χώρα καταρρέει αγροτικά, αλλά το υπουργείο ενδιαφέρεται για τη διαγραφή αμαρτιών και τη δημιουργία θεσμικού άλλοθι μέσω της… εισαγγελίας Οικονομικού Εγκλήματος.
Αυτή η παρέμβαση, που οργανώθηκε άρον άρον για να μετατοπίσει την πίεση, δεν είχε τίποτα κοινό με τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας τον Μάιο.
Ήταν προετοιμασμένη, σκηνοθετημένη, με τον οργανισμό «γυαλισμένο» και τους φακέλους τακτοποιημένους. Ακόμη και η είσοδος έγινε με τρόπο που θυμίζει ελεγχόμενη επίσκεψη, όχι αιφνιδιασμό.
Ο τεχνικός σύμβουλος, που άλλοτε απειλούσε θεσμούς, βγήκε την ίδια μέρα και μίλησε για τα «έτοιμα συστήματα». Η φούσκα της δήθεν συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία είχε φουσκώσει αρκετά.
Κι αν κάποιος ελέγξει πόσα αχρεώστητα επέστρεψε ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ίσως καταλάβει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Η ουσία είναι μία: ο Κώστας Τσιάρας καλύπτει, δεν εποπτεύει και φυσικά δεν αποκαθιστά τη δικαιοσύνη, απλά κάνει πολιτικό κουμάντο σε έναν θεσμικά διαλυμένο οργανισμό. Αν είχε την ελάχιστη πολιτική εντιμότητα, θα είχε ήδη παραιτηθεί.
Αν είχε τη στοιχειώδη θεσμική συνείδηση, θα είχε ήδη διαλύσει τη συμμορία και θα είχε στείλει τους φακέλους στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Αν είχε αντιληφθεί το μέγεθος του διασυρμού για τη χώρα, θα είχε ήδη μιλήσει δημοσίως.
Αντ’ αυτού, εξακολουθεί να κυβερνά έναν Οργανισμό Πληρωμών που δεν πληρώνει, έναν μηχανισμό διαχείρισης ευρωπαϊκών κονδυλίων που μετατρέπεται σε εργαλείο πολιτικού εκβιασμού και ιδιωτικού πλουτισμού. Κι όλα αυτά με τη σιωπηρή συνενοχή της κυβέρνησης, που συνεχίζει να παριστάνει πως δεν γνωρίζει.
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Και γύρω του, το βασίλειο μυρίζει αποσύνθεση.
Η Εξεταστική ως οδός διαφυγής
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πλέον πολιτικά αιχμάλωτος του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ — ενός μηχανισμού διαφθοράς που στήθηκε και άνθησε μέσα στην καρδιά του κρατικού μηχανισμού με πλήρη πολιτική κάλυψη και διαχρονική ασυλία.
Αντί να σταθεί με καθαρό πολιτικό λόγο απέναντι στην κοινή γνώμη και να αναλάβει ευθύνη, επιλέγει να υποδύεται τον ανυποψίαστο πρωθυπουργό, τον θεσμικό «πυροσβέστη» που υπόσχεται κάθαρση χωρίς να ακουμπήσει κανέναν πραγματικό υπεύθυνο.
Τον ενδιαφέρει να αποδώσει την ευθύνη στους «κλέφτες» αορίστως, χωρίς όμως να τους κατονομάσει. Γιατί τους γνωρίζει. Και ένας εξ αυτών —ίσως ο σημαντικότερος— είναι ο Μάκης Βορίδης.
Η αποκάλυψη για το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ έχει ήδη ταράξει τα θεμέλια της πολιτικής ηγεσίας, με τον Μητσοτάκη να δείχνει παντελώς ανίκανος ή απρόθυμος να αποδομήσει το παρακράτος που στήθηκε επί υπουργίας Βορίδη στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Η επιλογή της κυβέρνησης να κινηθεί μέσω Εξεταστικής Επιτροπής —κι όχι με Προανακριτική, όπως επιβάλλει το μέγεθος και η ποιότητα των αποκαλύψεων— συνιστά όχι απλώς θεσμική υποχώρηση, αλλά πολιτική συγκάλυψη μεθοδευμένη μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας.
Η Εξεταστική Επιτροπή, όπως σχεδιάστηκε, καλύπτει περίοδο από το 1998 έως σήμερα. Με αυτή τη χρονική διεύρυνση, επιχειρείται ένα θολό χρονικό «σάρωμα» που περιλαμβάνει κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα —όλους πλην… Μητσοτάκη.
Όλους πλην αυτών που κυβέρνησαν από το 2019 και μετά, δηλαδή στην πραγματικότητα αυτών που αποδεδειγμένα διαχειρίστηκαν τις περιόδους των πιο μαζικών, πιο οργανωμένων και πιο πολιτικά καλυμμένων απάτων μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Με το εύρος της Εξεταστικής, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να βάλει στο κάδρο τους πρώην: τον Δρυ, τον Τζουμάκα, τον Τσιτουρίδη, τον Μπασιάκο, ακόμα και τον Σκανδαλίδη — ανθρώπους που δεν έχουν σήμερα καμία θεσμική ισχύ, κανένα πολιτικό ρίσκο για τη Νέα Δημοκρατία και κανένα λόγο να τους «προστατεύσει» κανείς.
Αντιθέτως, ο Μάκης Βορίδης παραμένει κεντρικό στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, βουλευτής, παρών στα πολιτικά παρασκήνια, και, όπως δείχνουν οι πληροφορίες, διαθέτει προσβάσεις και γνώση τέτοια, που καθιστούν την πολιτική του προστασία απαραίτητη για το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Ο Μητσοτάκης, εν ολίγοις, δεν μπορεί να αγγίξει τον Βορίδη, γιατί ο Βορίδης «ξέρει». Ξέρει πράγματα και πρόσωπα, συνομιλίες και ρόλους, δίκτυα και διορισμούς, γνώση που αποκτήθηκε όχι απ’ έξω αλλά εκ των έσω.
Γι’ αυτό και το Μαξίμου κάνει τα πάντα για να θάψει την ευθύνη του με πολιτικά αποστειρωμένες πρωτοβουλίες, τύπου «διακομματικής εξεταστικής για τις παθογένειες των αγροτικών επιδοτήσεων».
Όμως οι πολίτες γνωρίζουν πλέον. Γνωρίζουν πως πίσω από τα γενικόλογα περί «επιστροφής των χρημάτων» και «διαφάνειας» κρύβεται ένας μηχανισμός κομματικής και πολιτικής επιβίωσης. Η Εξεταστική Επιτροπή δεν οδηγεί πουθενά. Δεν έχει ποινικές συνέπειες. Δεν έχει πραγματική διερευνητική ισχύ.
Δεν υποχρεώνει κανέναν πολιτικό να απολογηθεί. Είναι ένα όχημα που φτιάχτηκε για να απορροφήσει την κοινωνική πίεση, να αναπαράγει το αφήγημα της «θεσμικής αντιμετώπισης», να κερδίσει χρόνο — κι ενδεχομένως να θυσιάσει δευτερεύοντα πρόσωπα που δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν.
Το χειρότερο όλων είναι ότι η πραγματική έρευνα βρίσκεται ήδη στα χέρια της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, η οποία με νέα δικογραφία ετοιμάζεται να ανοίξει ακόμη πιο επικίνδυνες πολιτικές διαδρομές.
Οι πληροφορίες λένε ότι στη δεύτερη φάση των ερευνών, εμπλέκονται νυν βουλευτές της ΝΔ και πρόσωπα του σκληρού μηχανισμού εξουσίας, πράγμα που καθιστά την επιλογή της Εξεταστικής όχι απλώς ανεπαρκή, αλλά επικίνδυνα ύποπτη. Είναι σαν να ερευνάς την πυρκαγιά στο σαλόνι, ξεκινώντας από τα αρχεία του καυστήρα στο υπόγειο.
Αν ο Μητσοτάκης ήθελε πραγματικά να καθαρίσει την κόπρο του ΟΠΕΚΕΠΕ, θα είχε προτείνει άμεσα Προανακριτική για όσα διαδραματίστηκαν από το 2019 και μετά. Θα είχε αποπέμψει όλους τους εμπλεκόμενους από τη διοίκηση του Οργανισμού.
Θα είχε διακόψει κάθε σχέση με τους πολιτικούς προστάτες τους. Θα είχε στείλει επισήμως όλους τους φακέλους στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Και δεν θα γίνει, γιατί το «σύστημα» είναι ακόμα ζωντανό —και εκβιάζει πολιτικά την ίδια την ηγεσία της κυβέρνησης.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι το μεγαλύτερο πολιτικό βαρίδι για τον Μητσοτάκη από το 2023 και μετά. Όχι μόνο για το ύψος της απάτης, αλλά για το βάθος της συνενοχής.
Και όσο συνεχίζει να κάνει ότι δεν βλέπει, όσο επιτρέπει στους σκελετούς να καθορίζουν την ατζέντα του, τόσο περισσότερο μετατρέπεται από πρωθυπουργό σε όμηρο του ίδιου του κόμματός του.
Οι πολίτες δεν ξεχνούν. Ούτε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Το μόνο που μένει να δούμε, είναι μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει ο Μητσοτάκης για να κρατήσει τον Βορίδη στο απυρόβλητο. Και πόσους ακόμα θα κάψει για να τον προστατεύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου