Ο ΈΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης Δικηγόρος Αθηνών
H αγωνία της καθημερινής επιβίωσης, η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η υποκρισία, ο ατομισμός, η εγωιστική ικανοποίηση των επιδιώξεών μας, και τέλος, η ψυχική σκληρότητα, η αδιαφορία και η αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από εύκολες και εφήμερες γνωριμίες συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα, που έχει οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, σκορπίζοντας κυρίως μεταξύ των νέων ανθρώπων το άγχος, την μοναξιά, την ανασφάλεια και την κατάθλιψη.
Την ίδια στιγμή, η επικράτηση του αχαλίνωτου πανσεξουαλισμού και της ηδηνοθηρίας, που αποτελούν νοσηρές εκφράσεις του σύγχρονου υλιστικού και ευδαιμονιστικού τρόπου ζωής, έχουν εκμηδενίσει την αξία της συντροφικής σχέσης και επικοινωνίας, θέτοντας σε πρώτο πλάνο την «ερωτική ετοιμότητα» (τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών) εις βάρος της συντροφικότητας και της αγάπης, με αποτέλεσμα την σεξουαλική αντικειμενοποίηση των γυναικών, αλλά και την αποκτήνωση των ανδρών.
Μολονότι η ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας έχει καταστεί στις μέρες ιδιαίτερα ευχερής, εντούτοις παρατηρείται το ανησυχητικό φαινόμενο της εμφάνισης στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων (ιδιαίτερα κατά την διάρκεια κοινωνικών εκδηλώσεων, μουσικών φεστιβάλ, συναυλιών) κάποιων «αγελών ερωτικά πεινασμένων λύκων», δηλαδή νεαρών ανδρών, που περιφέρονται άσκοπα, αναζητώντας να κατασπαράξουν σεξουαλικά το πρώτο ανυπεράσπιστο γυναικείο θύμα τους.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ
Ο σημερινός άνδρας, θύμα της αδικαιολόγητης έκθεσής του στην διαδικτυακή πορνογραφία, έχει αποκτήσει μια εντελώς εσφαλμένη και παραμορφωμένη εικόνα για το πλέγμα των ερωτικών σχέσεων, με αποτέλεσμα να βυθίζεται στην σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου και να συνδέει την χρήση του internet με την εύκολη και γρήγορη σεξουαλική του ικανοποίηση, η οποία, όταν σταθερά επαναλαμβάνεται, οδηγεί σε συνθήκες ψυχικού εθισμού και πορνογραφικής εξάρτησης.
Τούτου λεχθέντος, ο σύγχρονος άνδρας, κατακλυζόμενος από ένα πλήθος διαδικτυακών πορνογραφικών εικόνων, έχει υποβαθμίσει την σπουδαιότητα της ερωτικής σχέσης από παθιασμένο αγαπητικό συνταίριασμα δύο ετερόφυλων προσώπων σε πρωτογενή ικανοποίηση βασικών γενετήσιων ενστίκτων, και επομένως, μετεξελίσσεται βαθμιαία σε σκληρό, κομπλεξικό και κακοποιητικό «σύντροφο», που προσβάλλει και ταπεινώνει την γυναίκα του, ασκώντας λεκτική, ψυχολογική και σωματική βία, καθώς έχει εθιστεί να την μεταχειρίζεται ως πράγμα και σκλάβα του σεξ.
Από την άλλη πλευρά, η αναζήτηση ερωτικών συντρόφων στους διάφορους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της συνεχούς σύνδεσης και επαφής με το «έτερον ήμισυ», γεγονός το οποίο συντελεί στην προοδευτική ψηφιοποίηση των σχέσεων και των συναισθημάτων, αλλά στο τέλος της ημέρας καταγράφεται ένα σαφές και βαθύ έλλειμμα ουσιαστικής και αληθινής επικοινωνίας, που επιτείνει το αίσθημα μοναξιάς και ψυχικής απομόνωσης των ανθρώπων.
Στον κυβερνοχώρο παρατηρείται μια ταχέως αναπτυσσόμενη κουλτούρα ψηφιακών γνωριμιών, που καθιερώνει ένα πρωτόγνωρο μοτίβο διαμόρφωσης προσωπικών και σεξουαλικών σχέσεων, το οποίο συνδέεται με την αμοιβαία (σιωπηρή) παραδοχή των εμπλεκόμενων ανθρώπων ότι παραιτούνται προκαταβολικά από την βαθιά διαπροσωπική δέσμευση, επιλέγοντας την γρήγορη, εύκολη, και κυρίως συναισθηματικά ακίνδυνη, σεξουαλική επαφή και απόλαυση.
Μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα βεβαρημένο και νοσηρό κοινωνικό περιβάλλον, όπου ο σύγχρονος άνθρωπος, ευρισκόμενος σε κατάσταση πνευματικής, ψυχικής και ηθικής αποδιοργάνωσης και εξουθένωσης επιδιώκει απεγνωσμένα να καλύψει το συναισθηματικό του κενό, μέσω της ανεύρεσης και απόκτησης ευκαιριακών σεξουαλικών συντρόφων από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την ίδια στιγμή, ορισμένοι στην Αμερική και στην Ευρώπη αρχίζουν να «φλερτάρουν» με την ανατρεπτική ιδέα της ανάπτυξης και σύναψης σχέσεων τεχνητής οικειότητας (Αrtificial Intimacy) με sexbots (σεξορομπότ), τα οποία θα ικανοποιούν πρόθυμα και υπάκουα τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και φαντασιώσεις.
Μάλιστα, οι «ρομποτικοί σύντροφοι» δεν θα επικαλούνται ποτέ προφάσεις για να αποφύγουν την εκπλήρωση των «σεξουαλικών τους καθηκόντων», παρέχοντας στους ανθρώπους-συντρόφους τους μια εύκολη, γρήγορη και προπάντων ασφαλή σεξουαλική συνεύρεση.
SEXBOTS
Δυστυχώς, η ραγδαία εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας έχει εισβάλει σε κάθε πεδίο της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας των πολιτών, ανατρέποντας εκ βάθρων κάθε γνωστή συνθήκη ζωής, και επομένως δεν θα μπορούσε να μην διεισδύσει και στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, δηλαδή στο ερωτικό σμίξιμο δύο ανθρώπων.
Τον Οκτώβριο του 2017 διεξήχθη στην Γερμανία και στις Η.Π.Α. μια μεγάλη δημοσκοπική έρευνα1 από την πολυεθνική εταιρεία ερευνών της κοινής γνώμης YouGov, η οποία έθεσε στους πολίτες το ακόλουθο τρομακτικά αδιανόητο ερώτημα, μια ακόμη ισχυρή απόδειξη της ηθικά διαβρωμένης κοινωνίας:
«Θα κάνατε σεξ με ένα ρομπότ;».
Οι απαντήσεις που προέκυψαν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, αφού, όπως φαίνεται έχει ήδη σχηματιστεί ένα αξιοσημείωτο ποσοστό ανθρώπων, που αντιμετωπίζει θετικά την αξιοθρήνητη προοπτική της «ερωτικής συνεύρεσης» με ένα ανθρωποειδές ρομπότ.
Λίγα χρόνια νωρίτερα (2013), το Χόλυγουντ, ως πολυεργαλείο προώθησης κάθε νεοταξίτικου, ηθικά φθοροποιού αφηγήματος, προέβαλε το απειλητικό πρόσωπο του θαυμαστού καινούριου ψηφιακού κόσμου, επιχειρώντας με ύπουλο τρόπο να εξοικειώσει το νεανικό κυρίως κοινό με την προοπτική ανάπτυξης ρομαντικής-συναισθηματικής σχέσης με ένα προηγμένο υπολογιστικό σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης.
Στο πλαίσιο υλοποίησης του πιο πάνω σκοπού εντάσσεται η κινηματογραφική ταινία «Her» (στα ελληνικά: «Δικός της») του Spike Jonze, όπου ο κεντρικός ήρωας του έργου (στο ρόλο ο Joaquin Phoenix), ζώντας μια μοναχική και μονήρη ζωή, προσπαθεί να αναρρώσει από το συναισθηματικό τραύμα ενός πρόσφατου χωρισμού.
Λύση στο υπαρξιακό του αδιέξοδο αποτελεί η εγκατάσταση στον προσωπικό του υπολογιστή της προηγμένης έκδοσης του Λειτουργικού Συστήματος Τεχνητής Νοημοσύνης, η ενεργοποίηση του οποίου σηματοδοτεί την έναρξη της προσωπικής σχέσης-διεπαφής (Interface) με την γυναικεία φωνή (Scarlett Johansson) του συστήματος Τεχνητής Νοημοσύνης.
Στην ψηφιακή πλατφόρμα «Character AI», μολονότι στο κάτω μέρος της σελίδας αναφέρεται σαφώς ότι «Αυτό είναι ένα ΑΙ και όχι αληθινός άνθρωπος»2, εντούτοις το chatbot (πρόκειται για λογισμικό που προσομοιώνει ανθρώπινη συνομιλία μέσω μηνυμάτων και έχει σχεδιαστεί να ανταποκρίνεται στα ερωτήματα των χρηστών χωρίς να μεσολαβεί ανθρώπινη παρέμβαση), με το όνομα «Psychologist» (Ψυχολόγος) είχε δεχθεί κατά την διάρκεια του προηγούμενου χρόνου ογδόντα εκατομμύρια μηνύματα, γεγονός το οποίο μαρτυρεί όχι μόνο την ολοένα αυξανόμενη επιρροή των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης στην διαμόρφωση της ανθρώπινης ψυχολογίας, αλλά και την προοδευτική σχέση ενσυναίσθησης που αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων και των αλγορίθμων Τεχνητής Νοημοσύνης.
Καθώς τα όρια μεταξύ του ψηφιακού εικονικού κόσμου και της αληθινής ζωής καθίστανται ολοένα και περισσότερο δυσδιάκριτα, η ψηφιακή πραγματικότητα συνεχώς διευρύνεται, μετασχηματίζοντας την δομή και την λειτουργία των διαπροσωπικών και κοινωνικών σχέσεων των ανθρώπων.
Σήμερα οι νέοι, εισερχόμενοι σε ένα μπαρ αντί να φλερτάρουν, ρίχνοντας «κλεφτές ματιές», επιλέγουν να ερωτοτροπούν με την ψηφιακή εφαρμογή γνωριμιών του κινητού τους τηλεφώνου!
Όσο περισσότερο η ζωή του πολίτη ψηφιοποιείται, άλλο τόσο συρρικνώνεται το πεδίο της κοινωνικής του συναναστροφής και αλληλεπίδρασης, με αποτέλεσμα την μοναξιά και την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου, που εγκλωβίζεται μέσα σε μια ψηφιακή κοινότητα με αναρίθμητους ανθρώπους, αλλά στην πραγματικότητα χωρίς κανένα αληθινό φιλαράκι στο πλευρό του.
Ο πολίτης του 21ου αιώνα, επιχειρώντας διαρκώς να απαντήσει στις υπαρξιακές του αγωνίες μέσα από εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις, θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε ένα ατελείωτο σπιράλ εσωστρέφειας, άγχους και κατάθλιψης, μπαίνοντας στον πειρασμό να δοκιμάσει τα τελευταία επιτεύγματα της ψηφιακής φρενίτιδας και της τεχνολογικής προόδου.
Η νευροεπιστήμων Μπόμπι Μπάνκς δήλωσε ότι τα σεξορομπότ θα καθίστανται με την πάροδο του χρόνου ρεαλιστικότερα και πειστικότερα, λέγοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι σύντομα οι άνδρες και οι γυναίκες θα περιφρονούν ως ξεπερασμένη την ανθρώπινη ερωτική επαφή, χάριν της πολυπόθητης ρομποτικής! Μάλιστα, έφθασε στο σημείο να προβλέψει ότι:
«η σύναψη ρομαντικών και σεξουαλικών σχέσεων με τα ανθρωποειδή ρομπότ θα είναι διαδεδομένη μέχρι το 2050»3.
Υπό αυτές τις συνθήκες, διαγράφεται πλέον ορατό το ενδεχόμενο ο σύγχρονος άνθρωπος, τελώντας σε κατάσταση πνευματικής μέθης και συναισθηματικής απόγνωσης να αναζητήσει την ψευδεπίγραφη συντροφικότητα και επικοινωνία στην «θερμή αγκαλιά» των ανθρωπόμορφων και «ελκυστικών» sexbots, που φιλοδοξούν να υποκαταστήσουν τους ερωτικούς συντρόφους, επιφέροντας ένα συντριπτικό πλήγμα στην έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΡΟΜΠΟΤ
Η δήλωση της Μπόμπι Μπανκς, μολονότι σοκαριστική, εντούτοις κρίνεται πολύ πιθανό να επαληθευτεί στο ακέραιο, και μάλιστα πολύ πριν από το 2050, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο Βερολίνο4, αλλά και στην Βαρκελώνη5, έχουν ήδη ανοίξει και είναι επισκέψιμοι οι πρώτοι οίκοι ανοχής με ανθρωποειδή ρομπότ του σεξ και κούκλες εικονικής πραγματικότητας (VR), ενώ η βρετανική εφημερίδα Sun, σχολιάζοντας την εν λόγω είδηση, αναφέρει πολύ εύστοχα ότι στο Cybrothel (σ.σ. το όνομα του οίκου ανοχής) «άνθρωπος και μηχανή ενώνονται».
Η Δρ Kate Devlin, Βορειοϊρλανδή επιστήμονας υπολογιστών, η οποία ειδικεύεται στην Τεχνητή Νοημοσύνη και στην αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή, στο βιβλίο της «Turned On: Science, Sex and Robots» (2018) σημειώνει τα ακόλουθα, σκιαγραφώντας το ολέθριο μέλλον της ανθρωπότητας, που σκοπεύει να παραδώσει απερίσκεπτα την χαρά της ερωτικής συνεύρεσης στην νοσηρή κυριαρχία των μηχανών:
«Το σεξ με ρομπότ είναι κάτι πολύ περισσότερο από “απλώς σεξ με ρομπότ”. Πρόκειται για την οικειότητα με την τεχνολογία, τους υπολογιστές και την ψυχολογία […]
Αφορά το μέλλον, τόσο το κοντινό όσο και το μακρινό: ουτοπίες και δυστοπίες επιστημονικής φαντασίας, μοναξιά και συντροφικότητα, νόμος και ηθική, ιδιωτικότητα και κοινότητα. Πάνω από όλα, αφορά τη συνθήκη του να είσαι άνθρωπος σε έναν κόσμο μηχανών».
Ορισμένοι φουτουριστές της Τεχνητής Νοημοσύνης αποθεώνουν στην κυριολεξία κάθε τεχνολογική εφεύρεση και εφαρμογή, που εξάπτει την φαντασία του νου, αλλά προκαλεί βαθύ ρήγμα στην πνευματική, ψυχική και διανοητική συγκρότηση του ανθρώπου, αφού φθάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η σεξουαλική συνεύρεση των ανδρών με προηγμένης τεχνολογίας sexbots συνιστά απολύτως ρεαλιστική εμπειρία!
Μάλιστα, δεν διστάζουν να ισχυριστούν ότι τα συμμετέχοντα πρόσωπα θα είναι σε θέση να αναπτύξουν συναισθηματική σχέση με το σεξορομπότ!
DIGISEXUALITY
Η ευρηματικότητα των Νεοταξιτών δεν γνωρίζει όρια στην προώθηση καινούργιων όρων, λέξεων ή φράσεων, μέσω των οποίων επιχειρούν να νομιμοποιήσουν κάθε ακραία εκδήλωση της σεξουαλικής ανθρώπινης συμπεριφοράς, και επομένως ο όρος που πλασάρεται στην υπνωτισμένη κοινωνία για να χαρακτηρίσει την σεξουαλική διαστροφή της «ερωτικής επαφής» ανθρώπου-μηχανής (sexbot) είναι «digisexuality», δηλ. «ψηφιοσεξουαλικότητα».
Ο «έξυπνος» και εύηχος αυτός όρος επιδιώκει να αμβλύνει στην συνείδηση των ανθρώπων την βαριά ψυχοπαθολογική κατάσταση εκείνων που επιλέγουν να εκδηλώσουν τον ερωτικό τους οίστρο, όχι ασφαλώς στο πλαίσιο της ετεροφυλόφιλης σχέσης, αλλά αξιοποιώντας κατά περίπτωση sex robots, virtual reality και avatars.
Η ηθική κατρακύλα δεν έχει τελειωμό, αν λάβουμε σοβαρά υπόψιν την ευλογοφανή πρόβλεψη ορισμένων, οι οποίοι διατείνονται ότι, μέχρι το 2030, οι περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν βιώσει την εμπειρία της σεξουαλικής επαφής εικονικής πραγματικότητας, με τρόπο ανάλογο που απολαμβάνουν σήμερα το διαδικτυακό πορνό.
Πρόσφατη έρευνα υπογραμμίζει τα υψηλά ποσοστά μοναξιάς που πλήττουν την αμερικανική κοινωνία, ώστε κάποιοι επιτήδειοι φθάνουν στο σημείο να μιλούν με υποκριτική ανησυχία για «επιδημία μοναξιάς», προπαγανδίζοντας την ανάγκη προώθησης της τεχνητής οικειότητας με ανθρωποειδή σεξορομπότ ως δήθεν πιθανή απάντηση στο οξυμένο κοινωνικό πρόβλημα της ανθρώπινης μοναχικότητας.
Εννοείται ότι, μετά από μία-δύο δεκαετίες, όταν το φαινόμενο της «συναινετικής συντροφικής σχέσης» ανθρώπου και ανθρωποειδούς ρομπότ Τεχνητής Νοημοσύνης (sexbot) θα έχει πολλαπλασιαστεί σε βαθμό που δεν θα προκαλεί πλέον κοινωνικές εντάσεις και αποδοκιμασίες –όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της ομοφυλόφιλης συμβίωσης–, οι digisexuals (όσοι δηλαδή επιλέγουν την σεξουαλική απόλαυση και εμπειρία, χρησιμοποιώντας τεχνολογικές μορφές ψηφιακής σεξουαλικότητας και απορρίπτοντας την παραδοσιακή ανθρώπινη ερωτική επαφή) θα επικαλεστούν την τήρηση των αρχών της συμπερίληψης και της ισότητας, προκειμένου να αξιώσουν από την Πολιτεία την θεσμική αναγνώριση της αποκρουστικής συμβίωσής τους, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα απαιτήσουν (γιατί όχι;) ακόμη και την νομιμοποίηση του γάμου τους.
Εννοείται, ότι, μετά από μία-δύο δεκαετίες, όταν το φαινόμενο της «συναινετικής συντροφικής σχέσης» ανθρώπου και ανθρωποειδούς ρομπότ Τεχνητής Νοημοσύνης (sexbot) θα έχει πολλαπλασιαστεί σε βαθμό που δεν θα προκαλεί πλέον κοινωνικές εντάσεις και αποδοκιμασίες –όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της ομοφυλόφιλης συμβίωσης– τότε οι digisexuals (όσοι δηλαδή επιλέγουν την σεξουαλική απόλαυση και εμπειρία, χρησιμοποιώντας τεχνολογικές μορφές ψηφιακής σεξουαλικότητας και απορρίπτοντας την παραδοσιακή ανθρώπινη ερωτική επαφή) θα επικαλεστούν την τήρηση των αρχών της συμπερίληψης και της ισότητας, προκειμένου να αξιώσουν από την Πολιτεία την θεσμική αναγνώριση της αποκρουστικής συμβίωσής τους, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα απαιτήσουν (γιατί όχι;) ακόμη και την νομιμοποίηση του γάμου τους.
Η συνεχής αποδόμηση των συναισθηματικών σχέσεων, η υποκρυπτόμενη αντιπαλότητα μεταξύ των συντρόφων, καθώς και η αυξανόμενη ροπή προς την εκδήλωση κακοποιητικών συμπεριφορών, έχουν οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση και στον ευτελισμό την ανθρώπινη συντροφικότητα, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος άνθρωπος, όχι μόνο να δηλώνει αηδιασμένος και να «κλείνεται» στον εαυτό του, αλλά πολύ περισσότερο να αναζητά –μέσα στην συναισθηματική του απόγνωση– την ανάπτυξη σχέσεων κυβερνο-οικειότητας με ανθρωποειδή ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης.
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα «EVA AI» (edenai.world), διερευνώντας6 την πιθανότητα των ανδρών να συνάψουν σχέσεις «τεχνητής οικειότητας», αποκάλυψε την τραγική όσο και φθίνουσα πορεία της ανθρωπότητας, καθώς 8 στους 10 άνδρες θεωρούν ότι οι σύντροφοι Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν πλήρως την ανθρώπινη συντροφικότητα, ενώ το «βαρέλι» του ηθικού εκμαυλισμού δεν έχει πάτο, αφού το 81% των ερωτηθέντων θα μπορούσε να προχωρήσει, ακόμη και σε τέλεση γάμου με σύντροφο ΑΙ, αν η Πολιτεία το νομοθετούσε!
Αλλά, στην κυριολεξία, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανοίξει για τα καλά την πόρτα του φρενοκομείου, αφού φθάνει στο σημείο να προστρέχει στην βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, επιδιώκοντας να «αναστήσει» τον αγαπημένο του σύντροφο, που έχει φύγει από την ζωή, μέσω ενός ΑΙ κλώνου, αναζητώντας την αναβίωση των κοινών αναμνήσεων και (την νομιζόμενη) απάβλυνση της ψυχικής οδύνης, ενώ στην πραγματικότητα θα βυθίζεται στην άβυσσο των παραισθήσεων της «επαυξημένης πραγματικότητας».
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ψηφιακή σεξουαλικότητα, μολονότι βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, εντούτοις επισημαίνουν ότι τα πρώτα δείγματα γραφής υποδεικνύουν τις μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης και εξέλιξής της. Μέχρι σήμερα, τα πιο γνωστά και διαδεδομένα σεξουαλικά μέσα ψηφιακής τεχνολογίας είναι τα sex robots (ή sexbots) και η σεξουαλική επαφή εικονικής πραγματικότητας (virtual reality sex7).
Επομένως, έχει καταστεί ορατή η μελλοντική πραγματικότητα της συναισθηματικής και ερωτικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων και των ανθρωποειδών ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης, καθώς ο εφιάλτης έχει ήδη ξεκινήσει και είναι απλά θέμα χρόνου να επιβεβαιωθούν και τα πιο δυστοπικά σενάρια κινηματογραφικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας.
(Ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει στην Βικιπαίδεια την πλοκή των κινηματογραφικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας «Blade Runner 2049», (παραγωγής 2017), που αποτελεί την περισσότερο προωθημένη εκδοχή της αρχικής ταινίας του «Blade Runner» (1982), «A.I. Artificial Intelligence» (2001) σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ, στην οποία περιγράφεται η ανάπτυξη σχέσεων στοργής και τρυφερότητας μεταξύ ενός υιοθετημένου ανθρωποειδούς ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης και της ανθρώπινης «μητέρας του», ενώ τέλος μπορεί να ενσκήψει με προσοχή στο ενδιαφέρον σενάριο της ταινίας «Από Μηχανής» (Ex Machina, 2014) του Άλεξ Γκάρλαντ, όπου ένας νεαρός προγραμματιστής συμμετέχει σε ένα πείραμα με ένα προηγμένο ανθρωποειδές ρομπότ).
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ SEXBOTS
Ωστόσο, οι ειδικοί σε θέματα ασφαλείας ηλεκτρονικών συστημάτων προσπαθούν να προειδοποιήσουν τους ουρανοβάμονες της σεξουαλικής ψηφιακής τεχνολογίας, για τους κινδύνους που συνεπάγεται η συμβίωση με τα ανθρωποειδή ρομπότ, αφού όπως υποστηρίζουν είναι ιδιαίτερα εύκολο για τους ικανούς χάκερς να εισβάλλουν στο λειτουργικό σύστημα ελέγχου του σεξορομπότ, δίνοντάς του την εντολή να δολοφονήσει τον «εραστή» του!
Σε δημοσίευμα της εφημερίδας Daily Mail αναφέρεται ότι τα sex robots ενσωματώνουν τεχνολογία που επιτρέπει στους χάκερς να αποκτούν πρόσβαση στο σύστημα ελέγχου των ανθρωποειδών σεξορομπότ και να τα κατευθύνουν. Μάλιστα, οι ειδικοί αναφέρουν ότι σε αυτή την πρώτη γενιά των sex robots η απόκτηση του ελέγχου τους από κάποιον κακόβουλο χρήστη συνιστά «πολύ πιο εύκολη δουλειά» από ό,τι το χακάρισμα ενός υπολογιστή ή ενός κινητού τηλεφώνου8.
Αξίζει να αναφερθεί ότι οι δραστηριοποιούμενες εταιρείες στον χώρο των sexbots επιδιώκουν να τα εφοδιάσουν με αλγορίθμους μηχανικής μάθησης, με σκοπό να αναπτύξουν συναισθηματικούς δεσμούς με τους ανθρώπους, παγιδεύοντάς τους σε μια νοσηρή σχέση εξάρτησης και εθισμού, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχική τους κατάσταση και υγεία.
Τέλος, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι τα σεξορομπότ θα έχουν την δυνατότητα της συλλογής, καταχώρισης, ταξινόμησης και αποθήκευσης ενός τεράστιου όγκου ευαίσθητων στοιχείων και πληροφοριών, και ως εκ τούτου εγείρεται μείζον ζήτημα προστασίας και ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων των «εραστών» από κάθε παράνομη και κακόβουλη επεξεργασία τους από τρίτους, ενώ δεν αποκλείεται τα ίδια τα sexbots να λειτουργούν ως μηχανισμοί παρακολούθησης και ελέγχου των ταλαίπωρων ανθρώπων.
Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση υποδηλώνει την απόλυτη ψηφιοποίηση της ζωής των πολιτών, που θα υπόκεινται σε ένα διαρκή και αδυσώπητο έλεγχο από ένα σύστημα «ευφυών» αλγορίθμων μηχανικής μάθησης, ενώ την ίδια στιγμή προαναγγέλλει την υλοποίηση συγκλονιστικών τεχνολογικών εφαρμογών, οι οποίες θα αφήσουν άφωνη την ανθρωπότητα, επηρεάζοντας αποφασιστικά την οικονομία, την υγεία, την επικοινωνία, την εργασία, την εκπαίδευση, ακόμη και την συναισθηματική και ερωτική συμπεριφορά δισεκατομμυρίων ανθρώπων, μεταβάλλοντας δραματικά την φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου.
Στο άμεσο μέλλον –εφόσον οι άνθρωποι εξακολουθούν να βρίσκονται σε «κατάσταση νιρβάνας», αποδεχόμενοι παθητικά και αδιαμαρτύρητα τα πάντα– θα γίνει πραγματικότητα το εφιαλτικό σενάριο κατά το οποίο οι υπολογιστικές μηχανές και δομές τεχνητής νοημοσύνης θα αποκτήσουν προοδευτικά τον απόλυτο έλεγχο της ζωής των ανθρώπων.
Ο υπάκουος και πειθαρχημένος πολίτης, από τον οποίο θα έχει εξουδετερωθεί κάθε δυνατότητα ελεύθερης βούλησης και ικανότητα κριτικής σκέψης –άρα θα πρόκειται για έναν βρεφοποιημένο και χειραγωγούμενο πολίτη, έρμαιο και παιχνιδάκι στα χέρια κάθε ολοκληρωτικής και ανελεύθερης εξουσίας, σαφώς υποταγμένο στις οδηγίες και εντολές του νοήμονος ανθρωποειδούς ρομπότ– θα παρατηρεί την ζωή του να χάνεται μέσα από τα ίδια του τα χέρια, καθώς θα βυθίζεται μέσα στον ψηφιακό κόσμο της εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας.
Θα έχει εκπαιδευτεί να αποστρέφεται ως μάταιη και ενοχλητική κάθε ανθρώπινη σχέση και επαφή, αναζητώντας την παρηγοριά και ανακούφιση στον ψηφιακό «ερωτικό του σύντροφο», δηλαδή στην «αδελφή ψυχή» (Soulmate AI) του ανθρωποειδούς ρομπότ Τεχνητής Νοημοσύνης, αφού θα έχει πλήρως αποσυναισθηματοποιηθεί, λησμονώντας την γλυκιά αίσθηση της αγάπης, της οικειότητας και της συντροφικότητας, που διακρίνουν και ξεχωρίζουν τον άνθρωπο από την αποκρουστική νοήμονα υπολογιστική μηχανή.
Ο σχεδιασμός και η εξέλιξη των sexbots αποτελούν μια τραγική και συνάμα νοσηρή έκφραση της ανθρώπινης μοναξιάς, που αποτυπώνει τον φόβο του σύγχρονου ανθρώπου να δοθεί, να αγαπήσει και να ερωτευθεί, προκρίνοντας την γρήγορη, ασφαλή και συναισθηματικά ακίνδυνη, αλλά ψυχικά και σεξουαλικά διεστραμμένη σχέση με ένα ανθρωποειδές σεξορομπότ, αντί να αναλάβει το «ρίσκο» μιας αγαπητικής-ερωτικής σχέσης, η οποία ανεξάρτητα από την κατάληξή της θα του υπενθυμίζει με την μεγαλύτερη ένταση ότι εξακολουθεί να παραμένει Άνθρωπος που αντιστέκεται γενναία στην ισοπεδωτική κυριαρχία της ψηφιακής τυραννίας και της τεχνητής νοημοσύνης.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε σε συμπτυγμένη μορφή στις 9-2-2025, στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», σελ. 58.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου