Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ

Είναι Χρέος όλων μας να μην αφήσουμε τον Φόβο να νικήσει!

Και για να γίνει αυτό απαιτείται Γνώση Εαυτού κι ένας αέναος αγώνας εσωτερικής αυθυπέρβασης απ’ όλους όσους φέρουν μέσα τους Αίμα Ελληνικό και επιθυμούν την αλλαγή. Απ’ όλους όσους δεν οδηγούνται από τον Φόβο, αλλά από Αξίες και Ιδανικά. 

Απ’ όλους όσους είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για το ανώτερο όλων των ιδανικών: τη Φυλή και την Πατρίδα – Το Αίμα και τη Γη μας!

Σε μια χώρα, όμως, που τελεί υπό κατάληψη για πάνω από δυό χιλιάδες χρόνια είναι αναμενόμενο εκείνοι που μιλούν για Ελευθερία και Ανεξαρτητοποίηση, εκείνοι που θέλουν να στηριχθούμε και πάλι στα πόδια μας -παλεύοντας με τις δικές μας δυνάμεις και μόνο ενάντια στο παγκόσμιο καπιταλιστικό τέρας- να είναι λίγοι, πολύ λίγοι. […]

Όμως το άγρυπνο μάτι του εχθρού είναι πάντα εκεί, σαν απο μηχανής θεός για τη Δημοκρατία. Κρατάει τα μπόσικα του Φόβου. Παραφυλάει στην πύλη μπας και ξεφύγει κάνα πρόβατο απ’ το μαντρί και απαιτήσει Κράτος Αυτόνομο και Εθνικό! […]

Το σύστημα κρατάει σφιχτά τα χαλινάρια του φόβου προκειμένου η μοίρα του κοπαδιού να μένει αμετάβλητη. Για να οδηγούνται όλοι ανεξαιρέτως στο καπιταλιστικό σφαγείο του Ενός που θα απομείνει ως η Απόλυτη Αρχή όταν η στάχτη θα έχει πια καθίσει.

Ο εχθρός μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα, στην πραγματικότητα, όμως, (όλα του) δεν είναι παρά σκιές στον Λαβύρινθο της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο πραγματικός εχθρός είναι το ίδιο το Κράτος και οι Υποτακτικοί του! […]

Πολλοί νομίζουν πως το τελικό στάδιο του Καπιταλισμού θα είναι τα «τσιπάκια». Στην πραγματικότητα το τελικό στάδιο θα είναι το μονοπώλιο του Ενός και η ένωση αυτού με το Κράτος (εξαγορασμός, συνεκμετάλλευση, συνδιοίκηση), μέχρι την ολοκληρωτική απορρόφηση. 

Είτε φανερά, ως Κομμουνισμός, είτε εν κρυπτώ ως Φιλελεύθερη Δημοκρατία. Όταν όλα ανήκουν σε Έναν δεν θα έχει πια καμία αξία ποιον δρόμο θα τραβήξουμε. Όλοι θα καταλήγουν στο ίδιο αφεντικό. Κάθε πόρτα διαφυγής θα έχει κλείσει και τότε ο «Λαβύρινθος» θα γίνει ο τάφος μας!

Για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε, όσο ακόμα η πόρτα μένει ανοιχτή, πρέπει να βρούμε τον «Μινώταυρο» και να του πάρουμε το κεφάλι. Και ο «Μινώταυρος» δεν είναι εκεί έξω, ούτε κάπου ψηλά, αλλά μέσα μας κρυμμένος καλά!

«Κάθε νίκη πάνω στον εαυτό μας είναι κι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο. Και ο μεγάλος θάνατος του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας!»

Ο «Μινώταυρος» είναι ο Φόβος. Ο Φόβος που γεννά την ανοχή, τον συμβιβασμό και την υποταγή. Ο Φόβος που πολιτικά και θρησκευτικά μεταφράζεται στον Αντιρατσισμό που διέπει το κάθε τι.

Η πρώτη νίκη επί του Φόβου είναι η αναγνώριση της ύπαρξης του. Η δεύτερη, η συνειδητοποίηση της ικανότητας να ζήσουμε χωρίς αυτόν. Και η τρίτη, η Τόλμη για το πρώτο αυτόνομο βήμα. Η εύρεση του Θάρρους για την είσοδο στο ακηδεμόνευτο «σκοτεινό» βασίλειο της πίστεως στο Εγώ. Της πίστεως στον εαυτό μας ως Πολεμιστή-Δημιουργό!

Μόλις πάρουμε τις πρώτες νίκες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και μόνο, θα φτάσουμε σε ένα νέο πεδίο. Στο πεδίο των γενναίων μαχητών του Αίματος, των αθάνατων αγωνιστών της Φυλής. Και τότε, διαμέσου της Συνεργασίας, θα δουλέψουμε για την οικοδόμηση ενός νέου, πραγματικά ελληνικού και αιώνιου, Έθνους Κράτους με μόνο Θεό την πίστη στο Εμείς! Τη δύναμη διαμέσου της ένωσης των εκλεκτών του Αίματος.

Στον καιρό των πασιφιστών δεν έχουμε παρά να αδράξουμε τον δρόμο της Δράσης. Στις φωνές των ταξικών δεν έχουμε παρά να προτάξουμε την Κοινή μας Καταγωγή. Και στους νόμους και στη βία του Κράτους δεν έχουμε παρά να αντισταθούμε ενωμένοι, όπως ποτέ άλλοτε, μπρος την αρχέγονη πολεμική μας ιαχή:

Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι!

Αλέξανδρος Τζούλιος