ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 400 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ 2020 ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ «ΚΛΙΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ»
Γράφει ο Kenneth Richard
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Το 2020, δημοσιεύθηκαν περισσότερες από 400 επιστημονικές εργασίες που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη θέση ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές CO2 λειτουργούν ως το θεμελιώδες κουμπί ελέγχου του κλίματος...
Χρησιμεύουν στην αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας των κλιματικών μοντέλων ή των σχετικών θέσεων "συναίνεσης" που συνήθως υποστηρίζονται από τους φορείς χάραξης πολιτικής και τις πηγές των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.
Πάνω από 400 επιστημονικές εργασίες που δημοσιεύθηκαν το 2020 επιβεβαιώνουν τη θέση ότι υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί και αβεβαιότητες που ενυπάρχουν στην κατανόηση του κλίματος και των κλιματικών αλλαγών, τονίζοντας ότι η κλιματική επιστήμη δεν έχει κατασταλάξει.
Πιο συγκεκριμένα, οι εργασίες σε αυτή τη συλλογή υποστηρίζουν αυτές τις τέσσερις κύριες σκεπτικιστικές θέσεις - που εδώ κατηγοριοποιούνται ως Ν(1) - Ν(4) - οι οποίες αμφισβητούν τον κλιματικό συναγερμό που διαδίδεται στα σημερινά πρωτοσέλιδα.
N(1) Οι φυσικοί μηχανισμοί παίζουν πολύ περισσότερο από αμελητέο ρόλο (όπως ισχυρίζεται η IPCC) στις καθαρές αλλαγές στο κλιματικό σύστημα, οι οποίες περιλαμβάνουν διακυμάνσεις θερμοκρασίας, μοτίβα βροχοπτώσεων, καιρικά φαινόμενα κ.λπ., και την επίδραση των αυξημένων συγκεντρώσεων CO2 σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές είναι λιγότερο έντονες από ό,τι φανταζόμαστε επί του παρόντος.
N(2) Η θέρμανση/τα επίπεδα της θάλασσας/παγετώνας και η υποχώρηση του θαλάσσιου πάγου/ακραίες βροχοπτώσεις… που βιώθηκαν στη σύγχρονη εποχή δεν είναι ούτε πρωτοφανείς ούτε αξιοσημείωτες, ούτε ξεφεύγουν από το εύρος της φυσικής μεταβλητότητας.
N(3) Τα κλιματικά μοντέλα υπολογιστών δεν είναι ούτε αξιόπιστα ούτε σταθερά ακριβή, η αβεβαιότητα και το εύρος σφαλμάτων είναι μη μειώσιμα και οι προβολές των μελλοντικών κλιματικών καταστάσεων (δηλαδή, μια εντατικοποίηση του υδρολογικού κύκλου) δεν υποστηρίζονται από παρατηρήσεις ή/και είναι λίγο περισσότερες παρά εικασίες.
N(4) Οι τρέχουσες πολιτικές μετριασμού των εκπομπών, ειδικά που σχετίζονται με την υπεράσπιση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είναι συχνά αναποτελεσματικές και ακόμη και επιβλαβείς για το περιβάλλον, ενώ το αυξημένο CO2 και το θερμότερο κλίμα παρέχουν αναγγελθέντα οφέλη στη βιόσφαιρα (δηλαδή, έναν πιο πράσινο πλανήτη και βελτιωμένη καλλιέργεια αποδόσεις, χαμηλότερη θνησιμότητα με την θέρμανση).
Σε έντονη αντίθεση με τα παραπάνω, οι αντίστοιχες θέσεις "συναίνεσης" που δεν υποστηρίζουν οι εργασίες αυτές είναι οι εξής
Α(1) Κοντά ή πάνω από το 100% (110%) της αύξησης της θερμοκρασίας από το 1950 έχει προκληθεί από την αύξηση των ανθρωπογενών εκπομπών CO2, αφήνοντας τη φυσική απόδοση σε κάτι κοντά στο 0%.
RealClimate.org: "Η καλύτερη εκτίμηση της αύξησης της θερμοκρασίας που οφείλεται σε ανθρωπογενείς επιδράσεις (ANT) είναι η πορτοκαλί γραμμή (σημειώνοντας τις αβεβαιότητες 1𝛔).
Διαβάζοντας από το γράφημα, είναι 0,7±0,2ºC (5-95%) με την παρατηρούμενη αύξηση της θερμοκρασίας 0,65±0,06 (5-95%).
Η απόδοση προκύπτει τότε ότι έχει μέση τιμή ~110%, με εύρος 5-95% 80-130%. Αυτό δικαιολογεί εύκολα τους ισχυρισμούς της IPCC ότι η μέση τιμή είναι κοντά στο 100% και ότι η πιθανότητα η απόδοση να είναι μικρότερη από 50% (p < 0,0001!) είναι πολύ μικρή".
Α(2) Η σύγχρονη αύξηση της θερμοκρασίας, η υποχώρηση των παγετώνων και των θαλάσσιων πάγων, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η ξηρασία και η ένταση των τυφώνων... συμβαίνουν όλα με πρωτοφανώς υψηλούς και γρήγορους ρυθμούς, και οι επιπτώσεις είναι παγκοσμίως συγχρονισμένες (όχι μόνο περιφερειακά)... και επομένως, στο εγγύς μέλλον διαφαίνονται επικίνδυνες συνέπειες για την παγκόσμια βιόσφαιρα και τους ανθρώπινους πολιτισμούς ως συνέπεια των ανθρωπογενών επιδράσεων.
Α(3) Τα κλιματικά μοντέλα είναι αξιόπιστα και ακριβή και η επιστημονική κατανόηση των επιπτώσεων τόσο των φυσικών παραγόντων ώθησης (ηλιακή δραστηριότητα, σύννεφα, υδρατμοί κ.λπ.) όσο και των μεταβολών της συγκέντρωσης του CO2 στο κλίμα είναι "αρκετά κατασταλαγμένη", πράγμα που σημαίνει ότι "ο χρόνος για συζήτηση έχει λήξει".
Α(4) Οι προτεινόμενες λύσεις για τον μετριασμό των επικίνδυνων συνεπειών που περιγράφονται στο Ν(4) - δηλαδή η αιολική και η ηλιακή επέκταση - είναι ασφαλείς, αποτελεσματικές και φιλικές προς το περιβάλλον.
Για να επαναλάβω, τα 400+ έγγραφα που συγκεντρώθηκαν το 2019 υποστηρίζουν τις θέσεις N(1)-N(4) και υπονομεύουν ή τουλάχιστον δεν υποστηρίζουν τις "συναινετικές" θέσεις A(1)-A(4). Αυτές οι εργασίες δεν κάνουν κάτι περισσότερο από αυτό.
Με άλλα λόγια, είναι υπερβολικά φιλόδοξο να ισχυριστεί κανείς ότι αυτές οι εργασίες αποδεικνύουν ότι οι θέσεις για την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη (AGW) είναι άκυρες ή ότι οι ισχυρισμοί για την AGW έχουν πλέον "καταρριφθεί".
Παρακάτω παρατίθενται οι δύο σύνδεσμοι για τον κατάλογο των επιστημονικών εργασιών για το 2020, καθώς και ένα περίγραμμα της κατηγοριοποίησής τους.
1. Παρατήρηση της κλιματικής αλλαγής, ανακατασκευή
Ένα θερμότερο παρελθόν: Χόκεϊ Στικ: Ανακατασκευές χωρίς Χόκεϊ Στικ
Καθαρή θέρμανση από τα μέσα/τέλη του 20ου αιώνα
Έλλειψη ανθρωπογενούς σήματος / σήματος CO2 στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας
Επίπεδα της θάλασσας πολλαπλάσια μέτρα υψηλότερα όταν CO2 <280 ppm
Παγετώνες, στρώματα πάγου, θαλάσσιος πάγος
Λιώσιμο των παγετώνων σε περιοχές με υψηλή γεωθερμική ροή θερμότητας
Απότομη, βαθμούς ανά δεκαετία φυσική υπερθέρμανση του πλανήτη
2. Φυσικοί μηχανισμοί του καιρού, κλιματική αλλαγή
Ηλιακή επίδραση στο κλίμα
ENSO, NAO, AMO, PDO Επίδραση στο κλίμα
Κλίμα/βροχόπτωση Φυσική μεταβλητότητα
Επιρροή του κλίματος στα σύννεφα
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου CO2 - Οδηγός του κλίματος;
Ασταθής επιστήμη, αποτυχημένη μοντελοποίηση του κλίματος
Υδρολογικές τάσεις που δεν ακολουθούν τις προσδοκίες των μοντέλων
Αποτυχία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, Πολιτικές για το Κλίμα
Η αιολική ενέργεια βλάπτει το περιβάλλον, τη βιόσφαιρα
Τα κοράλλια ευδοκιμούν σε θερμά περιβάλλοντα με υψηλή περιεκτικότητα σε CO2
Το αυξημένο CO2, η ζέστη, δεν βλάπτει τη βιόσφαιρα
Αυξημένο CO2: CO2: Πράσινος πλανήτης, υψηλότερες αποδόσεις καλλιεργειών
Η υπερθέρμανση του πλανήτη μειώνει τη θνησιμότητα. Το κρύο σκοτώνει.
Οι θερμότερες θερμοκρασίες είναι πιο ευνοϊκές για τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν αυξητικές τάσεις στους έντονους τυφώνες
Καμία αυξητική τάση στη συχνότητα και τη σοβαρότητα της ξηρασίας.
Οι φυσικές εκπομπές CO2 αποτελούν καθαρή πηγή, όχι καθαρή καταβόθρα
Η αναδάσωση ψύχει την επιφάνεια κατά πολλούς βαθμούς
Μαζικές εξαφανίσεις λόγω της παγκόσμιας ψύξης
Ο διπλασιασμός της ατμοσφαιρικής πίεσης θερμαίνει τη Γη κατά 7-10 Κ
Διάφορα
Ακολουθούν μερικά δείγματα από τα έγγραφα που περιέχονται στη βάση δεδομένων.
Τα σύννεφα αποτελούν βασικό στοιχείο του γήινου κλιματικού συστήματος. Στην πραγματικότητα, τα σύννεφα μπορεί να είναι η σημαντικότερη παράμετρος που ελέγχει τον προϋπολογισμό της ακτινοβολίας και, ως εκ τούτου, το κλίμα της Γης (Hughes, 1983). Αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι τα σύννεφα έχουν πρωταρχική σημασία στο ισοζύγιο ακτινοβολίας σε παγκόσμια κλίμακα, ιδίως λόγω του albedo τους (Ohring and Clapp, 1980). ...
Οι Chiacchio και Wild (2010) έδειξαν ότι η θετικότερη ΝΑΟ κατά την περίοδο 1985-2000 συνδέεται με την αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας στην Ευρώπη λόγω της μικρότερης ποσότητας νεφοκάλυψης που είναι χαρακτηριστική για το νότιο τμήμα της ηπείρου κατά τη διάρκεια της θετικής ΝΑΟ.
Έδειξαν ότι το ΝΑΟ, το οποίο γενικά αντισυσχετίζεται με τη νεφοκάλυψη σε ηπειρωτική κλίμακα, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες μεταβολής της ηλιακής ακτινοβολίας στην Ευρώπη. Οι Sfîcă et al. (2017) διαπίστωσαν ότι οι υψηλότερες τιμές της διάρκειας ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του χειμώνα στη Ρουμανία συνδέονται με μια έντονη δυτική κυκλοφορία σε ηπειρωτική κλίμακα.
Αυτό υποστηρίζει την ιδέα ότι υπάρχει σημαντική σχέση μεταξύ της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας και της νεφοκάλυψης. Η επίδραση της μείωσης της νεφοκάλυψης στην επιφανειακή ακτινοβολία προστίθεται στην παρατηρούμενη μείωση του οπτικού πάχους των αερολυμάτων που οδηγεί στη λεγόμενη περίοδο φωτεινότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών (Russak, 2009; Pfeifroth et al., 2018a).
Το φαινόμενο ακτινοβολίας των νεφών μικρού μήκους κύματος (SWCRE) διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στο ισοζύγιο ακτινοβολίας της Γης και το μέσο παγκόσμιο μέγεθός του είναι πολύ μεγαλύτερο από το φαινόμενο θέρμανσης που προκαλείται από τα αέρια του θερμοκηπίου. ...
Τα σύννεφα διαμορφώνουν έντονα το ισοζύγιο ακτινοβολίας της γης. Τα σύννεφα παγιδεύουν την εξερχόμενη ακτινοβολία μεγάλων κυμάτων, προκαλώντας ένα φαινόμενο θέρμανσης, και επίσης ανακλούν την εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία πίσω στο διάστημα, οδηγώντας σε ένα φαινόμενο ψύξης (Boucher et al., 2013).
Η συνεισφορά στη συνολική ροή ακτινοβολίας για την πραγματική (τυπική) ατμόσφαιρα οφείλεται κατά 51% σε μόρια νερού, κατά 29% σε μικροσταγονίδια νερού (σύννεφα), κατά 18% σε μόρια CO2 και κατά 2% σε μόρια CH4 και N2O.
Επιπλέον, το 98% της ροής της υπέρυθρης ακτινοβολίας σε μήκη κύματος κάτω από τα 12,5 μm δημιουργείται από μόρια H2O και CO2, ενώ το 85% της ροής ακτινοβολίας σε μήκη κύματος πάνω από τα 12,5 μm οφείλεται στα σύννεφα.
Εάν διπλασιαστεί η συγκέντρωση των ατμοσφαιρικών μορίων CO2 χωρίς αλλαγή των άλλων ατμοσφαιρικών παραμέτρων, η αλλαγή της ροής ακτινοβολίας προς τη Γη λόγω των μορίων CO2 είναι 7,2 W/m2, ενώ η αλλαγή της συνολικής ροής ακτινοβολίας με συνυπολογισμό των ροών διαλογής από άλλα συστατικά είναι 1,3 W/m2 που αντιστοιχεί στην αλλαγή της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 0,6 ± 0,3 K.
Συνήθως τα κλιματολογικά μοντέλα δεν υπολογίζουν την αλληλεπίδραση μεταξύ των συστατικών του θερμοκηπίου που οδηγεί σε εξαπλάσια αλλαγή της θερμοκρασίας.
Μπορεί κανείς να συγκρίνει την τελευταία τιμή με τα αποτελέσματα των προγραμμάτων της NASA για την ανάλυση της εξέλιξης της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα και της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Από αυτό προκύπτει ότι ο διπλασιασμός της συγκέντρωσης των μορίων του ατμοσφαιρικού CO2 συνοδεύεται από τη μεταβολή της παγκόσμιας θερμοκρασίας σύμφωνα με την (14).
Έτσι, στην πραγματική ατμόσφαιρα μόνο το ένα τέταρτο μέρος της μεταβολής της παγκόσμιας θερμοκρασίας που συμβαίνει λόγω της μεταβολής της συγκέντρωσης των μορίων CO2 προκύπτει από το φαινόμενο του θερμοκηπίου που αφορά τα μόρια αυτά.
Εξετάζουμε τη σχέση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και της ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα σε μηνιαίο χρονικό βήμα, που καλύπτει το χρονικό διάστημα 1980-2019, στο οποίο υπάρχουν αξιόπιστες ενόργανες μετρήσεις.
Ενώ υπάρχουν και οι δύο κατευθύνσεις αιτιότητας, τα αποτελέσματα της μελέτης μας υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η κυρίαρχη κατεύθυνση είναι η T → CO2. ... Για τη μηνιαία κλίμακα οι επιτευχθέντες p-values στην κατεύθυνση T → [CO2] είναι πάντα μικρότεροι από την κατεύθυνση [CO2] → T κατά περίπου 4 έως 5 τάξεις μεγέθους, υποστηρίζοντας έτσι σαφώς την T → [CO2] ως κυρίαρχη κατεύθυνση. ...
Τα αποτελέσματα της μελέτης υποστηρίζουν την υπόθεση ότι υπάρχουν και οι δύο κατευθύνσεις αιτιότητας, με κυρίαρχη την T → CO2, παρά το γεγονός ότι η πρώτη CO2 → T επικρατεί στην κοινή, αλλά και στην επιστημονική αντίληψη. Πράγματι, τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι μεταβολές του CO2 ακολουθούν τις μεταβολές του Τ κατά περίπου έξι μήνες σε μηνιαία κλίμακα ή κατά περίπου ένα έτος σε ετήσια κλίμακα. ...
Η μεταβολή των ροών άνθρακα που οφείλεται σε φυσικές διεργασίες είναι πιθανό να υπερβαίνει τη μεταβολή που οφείλεται στις ανθρωπογενείς εκπομπές CO2, παρόλο που οι τελευταίες θεωρούνται γενικά υπεύθυνες για την ανισορροπία του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. ...
Η αντίθετη κατεύθυνση της αιτιότητας ανοίγει ένα ερώτημα ερμηνείας που τρέφει. Προσπαθήσαμε να ερμηνεύσουμε αυτόν τον μηχανισμό σημειώνοντας ότι η αύξηση της εδαφικής αναπνοής, που αντανακλά το γεγονός ότι η ένταση της βιοχημικής διαδικασίας αυξάνεται με τη θερμοκρασία, οδηγεί σε αύξηση των φυσικών εκπομπών CO2.
Χαμηλή ευαισθησία της ηπειρωτικής Ανταρκτικής στο κλίμα λόγω της υψηλής ορογραφίας του στρώματος πάγου ... Η ήπειρος της Ανταρκτικής δεν έχει θερμανθεί τις τελευταίες επτά δεκαετίες, παρά τη μονοτονική αύξηση της ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης των αερίων του θερμοκηπίου. ...
[Α]νάλυση των επιφανειακών πυρήνων ακτινοβολίας δείχνει ότι οι ανωμαλίες στην καθοδική ροή μακρών κυμάτων στην επιφάνεια [επιβολή του φαινομένου του θερμοκηπίου] προκύπτουν κυρίως ως συνέπεια των ανωμαλιών της επιφανειακής θερμοκρασίας και όχι ως αιτία αυτών των ανωμαλιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου