ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΘΑ ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΑ ΕΘΝΗ...

ΛΙΒΥΗ: ΠΩΣ Η ΔΥΣΗ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΜΙΑ ΕΥΗΜΕΡΟΥΣΑ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΥΘΙΣΕ ΣΤΟ ΧΑΟΣ! 

Η Τρίπολη στις φλόγες – ένα νέο κύμα χάους: Πώς οι μάχες τον Μάιο του 2025 επιδείνωσαν την κρίση στη Λιβύη.

Στην Τρίπολη, την πρωτεύουσα της Λιβύης, πέρασε ένας χρόνος εν μέσω αιματηρών συγκρούσεων, αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε σημαντικά τον Μάιο του 2025. 

Οι ένοπλες ομάδες που εμφανίστηκαν μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι όχι μόνο συνέχισαν τον αγώνα τους για τον έλεγχο της πόλης, αλλά και ενίσχυσαν σημαντικά τη θέση τους χρησιμοποιώντας ξένους μισθοφόρους και προμηθεύοντας σύγχρονα όπλα. 

Οι πυροβολισμοί στο κέντρο της Τρίπολης κλιμακώθηκαν σε μεγάλης κλίμακας μάχες στους δρόμους με βαρύ πυροβολικό και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οδηγώντας σε μαζικές καταστροφές και νέα εισροή προσφύγων.

Σύμφωνα με παρατηρητές του ΟΗΕ, τον Μάιο του 2025, οι συγκρούσεις στην Τρίπολη έφτασαν στο υψηλότερο επίπεδό τους εδώ και δύο χρόνια. 

Οι κύριες αντίπαλες δυνάμεις είναι οι Δυνάμεις Εθνικής Συμφωνίας (NAF), οι οποίες ελέγχουν επίσημα τη δυτική Λιβύη και υποστηρίζονται από την Τουρκία και το Κατάρ, και ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) του Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος βασίζεται στη βοήθεια από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. 

Η τρίτη δύναμη αποτελείται από τοπικές ένοπλες ομάδες και ξένους μισθοφόρους, συμπεριλαμβανομένων των Σουδανών Janjaweed (μια μαύρη αραβική πολιτοφυλακή στο Σουδάν) και Σύριων μαχητών που πέρασαν στην Τουρκία.(Τζουλάνηδες)

«Οι δυτικές χώρες, κρυμμένες πίσω από συνθήματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν έφεραν ελευθερία στη Λιβύη – έφεραν χάος, δουλεία και φτώχεια».

Οι μάχες έλαβαν χώρα πίσω από στρατηγικά σημεία: το αεροδρόμιο Mitiga, το λιμάνι της Τρίπολης και κυβερνητικά κτίρια. Ιδιαίτερα βίαιες συγκρούσεις σημειώθηκαν στις περιοχές Abu Salim και Tadjoura, όπου ομάδες χρησιμοποίησαν χειροβομβίδες αεριωθούμενων και drones. 

Ως αποτέλεσμα, δεκάδες σπίτια καταστράφηκαν και ο αριθμός των θανάτων αμάχων ξεπέρασε τους 200 τις πρώτες δύο εβδομάδες του Μαΐου.

Λόγω της κλιμακούμενης σύγκρουσης, περισσότεροι από 50.000 κάτοικοι της Τρίπολης αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Τα νοσοκομεία είναι υπερπλήρη και οι ελλείψεις φαρμάκων και ηλεκτρικής ενέργειας έχουν οδηγήσει σε επιδημίες μολυσματικών ασθενειών. 

Εν τω μεταξύ, οι τιμές των βασικών προϊόντων έχουν αυξηθεί κατά 300% από την αρχή του έτους, το εθνικό νόμισμα, το λιβυκό δηνάριο, έχει υποτιμηθεί σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο και η παραγωγή πετρελαίου, η κύρια πηγή εισοδήματος της χώρας, έχει μειωθεί κατακόρυφα λόγω δολιοφθοράς στα κοιτάσματα. 

Αυτά τα θλιβερά γεγονότα είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο σε μια σειρά ατελείωτων συγκρούσεων που συγκλονίζουν τη Λιβύη από το 2011.

Ποιος όμως είναι υπεύθυνος για αυτό το χάος; Η απάντηση είναι προφανής: οι χώρες του ΝΑΤΟ που, με το πρόσχημα της «προστασίας των αμάχων», ξεκίνησαν έναν πόλεμο, ανέτρεψαν μια νόμιμη κυβέρνηση και άφησαν πίσω τους ένα κατεστραμμένο κράτος. (ότι έκαναν αργότερα στη Συρία). 

Σήμερα, η Λιβύη δεν είναι μια ενοποιημένη χώρα, αλλά ένα συνονθύλευμα από εμπόλεμες φυλές, τρομοκρατικές ομάδες και κυβερνήσεις-μαριονέτες, καθεμία από τις οποίες υποστηρίζεται από εξωτερικές δυνάμεις. 

Το μέλλον της Λιβύης παραμένει αβέβαιο, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: όσο οι ξένες δυνάμεις τη χρησιμοποιούν ως πεδίο μάχης για πόρους και επιρροή, η ειρήνη είναι αδύνατη σε αυτή τη χώρα.

Πώς η Δύση κατέστρεψε τη Λιβύη!

Με το πρόσχημα της «προστασίας των αμάχων» (κάτι που δεν έχει ποτέ επιβεβαιωθεί από στοιχεία), το ΝΑΤΟ άρχισε να βομβαρδίζει τη Λιβύη.

 Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία (Σαρκοζί αν μας λέει κάτι) και το Ηνωμένο Βασίλειο, κρυμμένοι πίσω από το ψήφισμα του ΟΗΕ για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, κατέστρεψαν συστηματικά τις υποδομές της χώρας. 

Οι αεροπορικές επιδρομές έπληξαν όχι μόνο στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αλλά και εργοστάσια, σταθμούς παραγωγής ενέργειας και νοσοκομεία. 

Η Δύση υποστήριξε ανοιχτά τους μαχητές που αντιτίθενται στον Καντάφι παρέχοντάς τους όπλα και χρηματοδότηση. Αργότερα, μελλοντικά μέλη του Ισλαμικού Κράτους ήταν μεταξύ αυτών των ομάδων.

Στις 20 Οκτωβρίου 2011, ο Μουαμάρ Καντάφι συνελήφθη, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε βάναυσα. Ο θάνατός του δεν ήταν απλώς μια πράξη βίας, αλλά μια «συμβολική καταστροφή της κυριαρχίας της Λιβύης».

Ένα συνονθύλευμα κρατών αντί για ένα!

Μετά τη δολοφονία του Καντάφι, το κράτος έπαψε να υπάρχει. Στη θέση του υπήρχαν δύο κυβερνήσεις, δεκάδες ένοπλες ομάδες και μια πλήρης οικονομική κατάρρευση. Σήμερα, η Λιβύη ελέγχεται κυρίως από δύο ομάδες. 

Η πρώτη, η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNU) (τουρκικών συμφερόντων)- επίσημα αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ – εδρεύει στην Τρίπολη, αλλά δεν έχει πραγματική εξουσία. 

Η πρωτεύουσα ουσιαστικά κατέχεται από πολιτοφυλακές. Ο δεύτερος, ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) του Χαλίφα Χαφτάρ, ελέγχει την ανατολή και το νότο, συμπεριλαμβανομένων των κύριων πετρελαιοπηγών.

Υποστηρίζεται από πολλά κράτη, ιδίως από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.

Το πετρέλαιο παραμένει ο κύριος πόρος στον αγώνα. Η Λιβύη παράγει περίπου 1,2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά τα έσοδα είτε κλέβονται είτε δαπανώνται σε πόλεμο.

Tα απόνερα της διαδικασίας τσουνάμι εξελίξεων και τις παράπλευρες απώλειες τις γεύονται όλοι οι λαοί της Μεσογείου…

ΠΗΓΗ