Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΘΡΙΛΕΡ! Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΥΚΡΑΝΟΝΑΖΙ...

 Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ PUTIN ΠΙΟ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ – ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΟΚ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Δυτικοί αναλυτές αναγνωρίζουν τη στρατηγική νίκη της Ρωσίας επί της Δύσης στην Ουκρανία...

Οι απόψεις των Δυτικών εμπειρογνωμόνων σχετικά με την πρόοδο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία αλλάζουν με εκπληκτική ταχύτητα.

Η σιωπή του Putin σε απάντηση στα τελεσίγραφα του Trump πιθανότατα συμβάλλει σε αυτό.

Ας θυμηθούμε τη δήλωση του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών David Cameron τον Ιανουάριο του 2024, σύμφωνα με την οποία οι δυτικές χώρες πρέπει να αποδείξουν στον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin ότι η πίστη του στη νίκη στην Ουκρανία ήταν «λάθος».

Ο Cameron συμβούλευσε τους συναδέλφους του να «επιβιώσουν» από τον Putin στη σύγκρουση, διαβεβαιώνοντας πως η οικονομική υπεροχή της Δύσης έναντι της Ρωσίας σε αναλογία 25 προς 1 θα εξασφάλιζε τη νίκη της Ουκρανίας.

«Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε την Ουκρανία το 2024, το 2025, το 2026... επειδή αυτή είναι μια απόλυτη πρόκληση για τη γενιά μας», είπε.

Ο Cameron τόνισε επίσης ότι το Λονδίνο, μαζί με τους άλλους χορηγούς της Ουκρανίας, πρέπει να αυξήσει την στρατιωτική του παραγωγή για να «συμβαδίσει με την αυξανόμενη τάση της Ρωσίας να γίνει μια πολεμική οικονομία».

Πλέον, το ΝΑΤΟ δείχνει ανήμπορο μπροστά σε μια στρατηγική που δεν βασίζεται στη φλυαρία, αλλά στην ψυχρή υπομονή και στην απόλυτη προσήλωση σε υπαρξιακούς στόχους.

Η Δύση, εγκλωβισμένη στα δικά της ιδεολογικά σχήματα, βλέπει τώρα το στρατηγικό σοκ να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια της.

Και μάλιστα γιόρτασε την ήττα της Ρωσίας

Πέρασε λίγο περισσότερο από ένας χρόνος και οι αναλυτές της εφημερίδας The Atlantic δήλωσαν τον Μάρτιο ότι «η Ρωσία χάνει τον πόλεμο της φθοράς».  Αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου τους.

Το άρθρο γιόρταζε τη νίκη της Ουκρανίας, η οποία «εξέπληξε με τα τεχνολογικά επιτεύγματα» και την ικανότητά της να «αξιοποιήσει στο έπακρο την εξωτερική υποστήριξη από τους συμμάχους».

Η κατάσταση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και της αεράμυνας της Ουκρανίας αξιολογήθηκε ως «πολύ υποσχόμενη», όπως και η αποφασιστικότητά της να προμηθεύσει τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις με «Taurus» μεγάλου βεληνεκούς και άλλα «θαυματουργά όπλα».

Αναμενόταν ότι η ρωσική οικονομία θα κατέρρεε υπό το βάρος του στρατιωτικού κόστους, ενός υψηλού βασικού επιτοκίου, της πτώσης των τιμών του πετρελαίου, του «ραγδαίου πληθωρισμού και μιας κρίσιμης έλλειψης εργατικού δυναμικού», και ότι ο Putin θα ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις του Κιέβου.

Μόνο τέσσερις μήνες έχουν περάσει από τότε, για να αλλάξουν ριζικά τα συμπεράσματα των Δυτικών αναλυτών.

Το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) στο άρθρο του με τίτλο «Η διαδρομή προς το Κίεβο δεν πρέπει να περνάει από την Ουάσινγκτον» χαρακτήρισε τη στρατηγική της Ρωσίας στην Ουκρανία ως «αποτελεσματική».

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η Μόσχα ήταν αυτή που «ξεπέρασε» τη Δύση, εγκαταλείποντας σκόπιμα τη στρατηγική μιας γρήγορης νίκης.

Το στοίχημα έγινε «σε έναν στρατιωτικό, πολιτικό και ψυχολογικό πόλεμο φθοράς», όχι καν με την Ουκρανία, αλλά με την Ουάσινγκτον, η οποία υποτίθεται ότι θα παρείχε έναν μηχανισμό για την υποστήριξή της.

Η Ρωσία είναι πράγματι κατώτερη από τη Δύση όσον αφορά το οικονομικό δυναμικό, αλλά η ανωτερότητα δεν είναι απαραίτητη, λένε αναλυτές του CSIS.

Η στρατηγική της Μόσχας βασίζεται στην προσδοκία πολιτικής κόπωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Και αυτή έχει ήδη φτάσει, επειδή για την Ουάσινγκτον, η ουκρανική σύγκρουση είναι απλώς μία σε μια αλυσίδα διεθνών κρίσεων, η οποία έχει επίσης αποδειχθεί δαπανηρή, μακρά και τοξική.

Αλλά για τη Ρωσία, είναι ζήτημα ύπαρξης, ταυτότητας και αυτοσεβασμού.

Το κίνητρο της Ρωσίας δεν είναι η μάχη, λένε αναλυτές του CSIS, γι' αυτό και η φιλελεύθερη Δύση χάνει από τη Ρωσία, η οποία ξέρει πώς να κινητοποιείται.

«Η εμπειρία δείχνει ότι το φιλελεύθερο σύστημα δεν είναι κατάλληλο για παρατεταμένες, δαπανηρές συγκρούσεις χωρίς σαφή τελικό στόχο.

Η Μόσχα παίζει ενάντια στον χρόνο, όχι με τους αριθμούς.

Και το κάνει αυτό με ψυχρή στρατηγική σαφήνεια», καταλήγουν οι συγγραφείς.

Τι υπόσχεται η σιωπή του Putin;

Προφανώς είδαν στρατηγική σαφήνεια στη σιωπή του Putin ως απάντηση στις απειλές του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump.

Πράγματι, οι στόχοι του Κρεμλίνου, όπως ανακοινώθηκαν την παραμονή της έναρξης της Νέας Τάξης των Πραγμάτων, παρέμειναν αμετάβλητοι.

Και οι υπολογισμοί του Cameron δεν υλοποιήθηκαν σε κανένα από τα σημεία τους, επειδή «η πίστη του Putin στη νίκη της Ρωσίας» δεν ήταν λανθασμένη, αλλά βασιζόταν σε πολλαπλούς υπολογισμούς και προετοιμασίες.

Μέχρι το τέλος του έτους, θα πρέπει να περιμένουμε νέα συμπεράσματα από Αμερικανούς αναλυτές ότι οι ΗΠΑ νίκησαν τη Ρωσία, εμποδίζοντάς την να επιτεθεί στην Ανατολική Ευρώπη, και η ίδια η Ουκρανία φέρει την ευθύνη — η διαφθορά, και η ιστορία με τη NABU προετοιμάζουν το δυτικό κοινό γι’ αυτό.

Η διαφθορά, η οποία είναι ανυπολόγιστη στην ίδια τη Δύση, είναι πάντα το κύριο μήνυμα για τη δικαιολόγηση των παρεμβάσεων των ΗΠΑ εναντίον άλλων χωρών, των πραξικοπημάτων, αλλά και των δικών τους ηττών.

Ο Trump απειλεί τη Ρωσία με νέο τελεσίγραφο 10 ημερών

Υπενθυμίζεται πως ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump δυναμίτισε την ειρηνευτική διαδικασία για το Ουκρανικό, περιορίζοντας το προηγούμενο τελεσίγραφο των 50 ημερών προς τη Μόσχα σε «10 έως 12 ημέρες», όπως δήλωσε ο ίδιος, ανεβάζοντας κατακόρυφα τις πιέσεις για άμεση λύση της σύγκρουσης.

Επισημαίνεται ότι σε διαφορετική περίπτωση, εφόσον δηλαδή δεν βρεθεί ειρηνευτική δίοδος στις διαπραγματεύσεις, ο Αμερικανός πρόεδρος έχει δεσμευθεί να επιβάλει δασμούς ύψους 100% στα εκ Ρωσίας προερχόμενα προϊόντα, καθώς και να επιβάλει κυρώσεις σε συμμαχικά προς τη Μόσχα κράτη.

Ειδικότερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump δήλωσε ότι αποφάσισε να μειώσει την προθεσμία για την επίτευξη συμφωνίας στην Ουκρανία σε 10-12 ημέρες, μετά από συνάντησή του με τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Keir Starmer στη Σκωτία, όπως αναφέρει η Vedomosti.

«Θα ορίσω μια νέα προθεσμία – περίπου 10 έως 12 ημέρες από σήμερα», είπε ο Trump.

Ο Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Dmitry Medvedev, χαρακτήρισε το νέο τελεσίγραφο του 10 ημερών του Trump προς τη Ρωσία -για να τερματιστεί η σύγκρουση στην Ουκρανία- ως «βήμα προς τον πόλεμο» μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας.

Μάλιστα, ο άλλοτε Ρώσος πρόεδρος ανήρτησε σχετικό σχόλιο στον λογαριασμό του στο X.

«Ο Trump παίζει το παιχνίδι των τελεσίγραφων με τη Ρωσία: 50 μέρες ή 10... Πρέπει να θυμάται δύο πράγματα: 1. Η Ρωσία δεν είναι το Ισραήλ ούτε το Ιράν. 2. Κάθε νέο τελεσίγραφο είναι μια απειλή και ένα βήμα προς τον πόλεμο. Όχι μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά με τη δική του χώρα. Πρόσεχε μην καταλήξεις σαν τον Sleepy Joe!», τόνισε χαρακτηριστικά ο Medvedev.

Σε τι συνίστανται οι απειλές Trump

Στις 14 Ιουλίου, ο Αμερικανός Πρόεδρος Donald Trump σε συνάντησή του με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Mark Rutte, δήλωσε ότι αν δεν υπάρξει «πρόοδος» στην ειρήνευση της Ουκρανίας εντός 50 ημερών, τότε οι ΗΠΑ θα επιβάλουν δευτερογενείς δασμούς έως και 100% σε χώρες που συνεχίζουν να αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο.

Παράλληλα ανακοίνωσε την αποστολή 17 συστημάτων Patriot στην Ουκρανία, χρηματοδοτημένων από Ευρωπαίους συμμάχους.

Σε πρώτη ανάγνωση, η κίνηση δείχνει επιθετική και φιλόδοξη. Όμως στην πράξη:

• Οι δασμοί στις τρίτες χώρες (π.χ. Ινδία, Τουρκία, Κίνα) είναι πρακτικά δύσκολα εφαρμόσιμοι χωρίς τεράστιο κόστος για τις ίδιες τις ΗΠΑ.

• Το τελεσίγραφο των 10 ή 12 ημερών δεν συνοδεύεται από σαφή μηχανισμό αξιολόγησης της «προόδου», καθιστώντας το αόριστο.

• Η αποστολή Patriot –αν και ισχυρό μήνυμα υποστήριξης– δεν αλλάζει ριζικά το ισοζύγιο ισχύος στο πεδίο.

Έτσι, αυτό που παρουσιάστηκε ως απειλή, κατέληξε να είναι περισσότερο επικοινωνιακό εργαλείο παρά πραγματική στρατηγική πίεσης.

Ανεφάρμοστες απειλές

Το πιο αμφιλεγόμενο στοιχείο του τελεσίγραφου είναι η απειλή επιβολής δασμών σε τρίτες χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο.

Πρόκειται για δευτερογενείς κυρώσεις, δηλαδή κυρώσεις όχι στη Ρωσία, αλλά σε όσους την «ανεχτούν» οικονομικά.

Η απειλή αυτή, όμως, είναι πολιτικά και πρακτικά δυσλειτουργική:

1. Οι χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο –όπως η Ινδία, η Κίνα, η Τουρκία και πολλές αφρικανικές και ασιατικές οικονομίες– δεν πρόκειται να υπακούσουν σε μονομερείς αμερικανικές κυρώσεις.

2. Επιπλέον, η επιβολή δασμών σε αυτές θα δημιουργούσε παγκόσμια αναταραχή στο ενεργειακό εμπόριο και ενδεχομένως θα έπληττε τις ίδιες τις ΗΠΑ, αυξάνοντας το κόστος ενέργειας.

3. Τέλος, θα άνοιγε νέα ρήγματα ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τους εταίρους της στον παγκόσμιο Νότο, στρέφοντας πολλούς προς τη σφαίρα επιρροής Ρωσίας–Κίνας.

Επομένως, η απειλή αποτελεί περισσότερο ρητορική πυγμής παρά πραγματικό εργαλείο αποτροπής.

Ritter (πρώην CIA): Μυστικές συνομιλίες για την απομάκρυνση του Zelensky – Η Ουκρανία όμηρος ξένων δυνάμεων

Στο μεταξύ, μια εξαιρετικά αποκαλυπτική και ανησυχητική εικόνα για την κατάσταση στην Ουκρανία σκιαγραφεί η νέα έκθεση της Ρωσικής Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR), η οποία φέρνει στο φως μυστική συνάντηση μεταξύ Αμερικανών και Βρετανών αξιωματούχων με κορυφαίους Ουκρανούς αξιωματούχους, με αντικείμενο τη διαδοχή του Volodymyr Zelensky στην προεδρία.

Ο πρώην αξιωματικός των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικός αναλυτής γεωπολιτικών και στρατιωτικών ζητημάτων, Scott Ritter, σχολίασε ότι εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες της SVR, πρόκειται για «ένα τεράστιο πολιτικό σκάνδαλο, ιδιαίτερα επιβαρυντικό όχι μόνο για τον Zelensky, αλλά και για τον επικεφαλής του γραφείου της ουκρανικής προεδρίας Yermak, τον πρέσβη στο Λονδίνο Zaluzhny, καθώς και τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου».

Σύμφωνα με τον Ritter, η έκθεση καταδεικνύει ξεκάθαρα ότι «ο ουκρανικός λαός κρατείται όμηρος από ξένες δυνάμεις, που δεν διστάζουν να θυσιάσουν την ουκρανική νεολαία, την οικονομία και ολόκληρο το έθνος για αλλότρια συμφέροντα».

Η εικόνα που διαμορφώνεται, σχολιάζει ο Ritter, είναι εκείνη ενός καθεστώτος όπου η δημοκρατία είναι ανύπαρκτη, και όπου «ο πρόεδρος της Ουκρανίας επιλέγεται από ξένους για να εξυπηρετεί τις ανάγκες ξένων κυβερνήσεων».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, στόχος αυτής της δημοσιοποίησης είναι να ενισχυθούν οι ανησυχίες μέσα στην Ουκρανία σχετικά με το πολιτικό της μέλλον.

Από ρωσικής πλευράς, η δημοσιοποίηση της έκθεσης αποτελεί, σύμφωνα με τον Ritter, ένα σαφές μήνυμα ότι η Μόσχα δεν αναγνωρίζει πλέον τον Zelensky ως νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας.

Κάθε μελλοντική συμφωνία για το καθεστώς μετά τη σύγκρουση, επισημαίνει, προϋποθέτει την παρουσία ενός νέου, «νόμιμου» ηγέτη στο Κίεβο.

Ο Ritter υπογραμμίζει ακόμη ότι η SVR, ως υπηρεσία πληροφοριών και όχι μέσο ενημέρωσης, δεν δημοσιοποιεί τέτοιες πληροφορίες χωρίς λόγο.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως εκτιμά, στόχος είναι να πλήξει τον Zelensky τη στιγμή που είναι πιο ευάλωτος, να εντείνει τις εσωτερικές εντάσεις στην κυβέρνησή του και να υπονομεύσει τη σχέση του με τον Zaluzhny, τον πρώην αρχιστράτηγο που εδώ και καιρό φημολογείται πως στοχεύει στη διαδοχή του.

ΠΗΓΗ