Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022

Η ΠΑΡΑΚΟΗ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΖΩΗ



Του Γέροντος Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ 

Ο Θεός εξορίζοντας τον άνθρωπο από τον Παράδεισο, τον τοποθέτησε απέναντί του (Γέν. 3:24), στη γη, προκειμένου να τον βλέπει διαρκώς. Έτσι διατηρώντας τον πόθο και την ελπίδα της επιστροφής στον Παράδεισο, θα πενθούσε αδιάλειπτα με μετάνοια.

Η τοποθέτηση του Αδάμ ακριβώς απέναντι από τον Παράδεισο φανερώνει, ότι του δόθηκε ζωηρή ανάμνηση του τόπου της τρυφής. Του τον υπενθύμιζε άλλωστε η γη με τις ομορφιές της, ομορφιές που διατηρήθηκαν ως ένα βαθμό και μετά την αλλοίωσή της από την κατάρα του Θεού.

Η γη ορίστηκε ως τόπος μετανοίας για τους πρωτόπλαστους και για όλο το ανθρώπινο γένος, που θα προερχόταν απ’ αυτούς. Η επίγεια ζωή κάθε ανθρώπου είναι καιρός που του δόθηκε για μετάνοια. 

Όλη η ανθρωπότητα πάνω στη γη πρέπει να είναι βυθισμένη σε μετάνοια και απαρηγόρητο πένθος. Κανείς μας δεν πρέπει να προσκολλάται καρδιακά τα υλικά πράγματα του πρόσκαιρου τούτου κατοικητηρίου μας. 

Πρέπει να συλλογιζόμαστε διαρκώς την επουράνια πατρίδα μας, επιδιώκοντας με όλες μας τις δυνάμεις την επιστροφή σ’ αυτήν. Ο κόπος και η κακοπάθεια είναι οι απαραίτητοι σύντροφοι της μετάνοιας, αλλά κι οι γονείς της ταπεινοφροσύνης, γι’ αυτό πρέπει να κυριαρχούν στην επίγεια ζωή μας, όπως όρισε ο Θεός.

 Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ τα λόγια του Κυρίου: «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου» (Γέν. 3:19) – όχι μόνο το υλικό, αλλά και το πνευματικό ψωμί. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ξεχνάει ότι είναι πρόσκαιρα εξόριστος, ότι κι αυτός είναι γη, είναι χώμα, και ότι πρέπει να επιστρέψει στη γη, από την οποία προήλθε. 

Του το θυμίζουν άλλωστε όλα όσα βλέπει και βιώνει – οι αλλεπάλληλες και ποικίλες συμφορές, ο πόλεμος με την προσωπική του κακία, ο πόλεμος με την κακία των άλλων ανθρώπων, ο πόλεμος με τα στοιχεία της φύσης, ο πόλεμος με τη γη, που όντας καταραμένη εξ’ αιτίας του, μόνο με αιματηρό μόχθο και ιδρώτα υποτάσσεται σ’ αυτόν. 

Του το θυμίζουν επίσης οι αδελφοί του, που τους άρπαξε ο αδυσώπητος θάνατος, τον ένα πίσω από τον άλλο. Από τη γη του επιτράπηκε να χρησιμοποιεί μόνο τα απαραίτητα για την πρόσκαιρη ζωή του, όχι τα περιττά, που απομακρύνουν τη σκέψη από την αιωνιότητα.

Ο ΚΟΣΜΟΣ


Λίγοι έζησαν στη γη έτσι όπως καθόρισε ο Θεός. Ο άνθρωπος τόσο πολύ αλλοιώθηκε αφότου έπεσε, που, απορρίπτοντας τη ζωή του πένθους πάνω στη γη προτίμησε τη ζωή των απολαύσεων και τη υλικής προόδου, θριαμβολογώντας, θαρρείς, και πανηγυρίζοντας για την ίδια του την πτώση. 

Σ’ αυτή τη σαρκική ζωή, που σκοτώνει την πνευματική, στράφηκαν ήδη μερικά από τα παιδιά του Αδάμ, δίνοντας μικρή σημασία στις διηγήσεις του πατέρα τους για τον Παράδεισο και την εκεί κατάσταση του ανθρώπου. 

Κι αυτό γιατί ση χώρα της εξορίας, τη γη, βρήκαν άφθονη τροφή για να χορταίνουν και να ικανοποιούν τα κτηνώδη πάθη τους. 

Τα εγγόνια του προπάτορά μας, στράφηκαν ακόμα περισσότερο στη σαρκική ζωή, ξεχνώντας την αιώνια. Το ίδιο έκαναν, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, και όλοι οι απόγονοί του, θεωρώντας τη διήγηση για τον Παράδεισο μύθο, επινόηση δεισιδαιμονικής φαντασίας.

Ο θάνατος θέριζε συνεχώς τους ανθρώπους. Αυτοί όμως συνέχιζαν να ζουν και να ενεργούν σα να ήταν αιώνιοι πάνω στη γη.

- Από τη μετρημένη λήψη λιτής τροφής για την ενίσχυση των σωματικών του δυνάμεων, ο άνθρωπος κατάντησε στην πολυφαγία και την καλοφαγία.

- Από την πόση νερού για την ικανοποίηση της δίψας του, κατάντησε στην απόλαυση διαφόρων ποτών και τη μέθη.

- Από την προστατευτική κάλυψη του γυμνού σώματός του με τους δερμάτινους χιτώνες, κατάντησε στο ματαιόδοξο στολισμό του με πολυτελή ενδύματα και περιττά κοσμήματα.

- Από την κατασκευή απλών κατοικιών για την προφύλαξή του από τα στοιχεία της φύσης και τα θηρία κατάντησε στην ανέγερση τεράστιων και μεγαλόπρεπων μεγάρων. Η χλιδή με τις αναρίθμητες απαιτήσεις της έγινε νόμος αδυσώπητος στην κοινωνία των ανθρώπων.

Αλλά και η νόμιμη σύζευξη των δύο φύλων για την αύξηση του ανθρώπινου γένους ξέπεσε σε άκρατη ακολασία. ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ: Ο εμπαθής μεταπτωτικός άνθρωπος. 

Φλογισμένος από την αχαλίνωτη σαρκική επιθυμία, ξέφυγε από το δρόμο της φύσεως κι έφτασε να ικανοποιείται με παρά φύση αμαρτήματα – τόσο πολύ αλλοιώθηκε το επιθυμητικό της ανθρώπινης ψυχής. Αλλά και το θυμικό αχρειώθηκε πλήρως, υπηρετώντας τα θελήματα του αμαρτωλού ανθρώπου

Έτσι δημιουργήθηκαν διαμάχες, αδικίες, ληστείες, αρπαγές, φόνοι, πόλεμοι, κατακτήσεις. Το λογιστικό τέλος της ανθρώπινης ψυχής χρησιμοποιήθηκε εξολοκλήρου για την εξυπηρέτηση επίγειων συμφερόντων και μάταιων σκοπών με μέσα εφάμαρτα – με το ψέμα, την απάτη, την πονηριά και την υποκρισία.

Έτσι αμέσως μετά την προπατορική παράβαση άρχισε να διαμορφώνεται στη γη ένας κόσμος εχθρικός προς το Θεό, κόσμος που με τον καιρό γινόταν όλο και εχθρικότερος.

«Ο κόσμος όλος βρίσκεται κάτω από την εξουσία του πονηρού» (Α’ Ιω 5:19). Κεφαλή και άρχοντας αυτού του κόσμου, του εχθρικού προς το Θεό, είναι ο αποστάτης άγγελος, ο σατανάς. 

Στον παράλογο και θρασύτατο πόλεμο που διεξάγει εναντίον του Κυρίου και των πιστών, τον βοηθούν και τον υπηρετούν οι άγγελοι του τάγματός του, οι δαίμονες και οι απατημένοι απ’ αυτόν άνθρωποι.

Αρχικά ο Θεός όρισε άρχοντα του κόσμου ετούτου και κύριο των ορατών τον άνθρωπο… Όταν όμως αυτός ενέδωσε στην απάτη του διαβόλου, παρέδωσε την εξουσία του σε κείνον που τον έκανε να αποστατήσει (από το Θεό). 

 Γι’ αυτό οι μάγοι και οι γητευτές, με την ενέργεια του εχθρού και την παραχώρηση του Θεού εμφανίζονται ως θαυματοποιοί. – υποτάσσουν δηλητηριώδη θηρία, μπαίνουν στη φωτιά χωρίς να καίγονται και ρίχνονται στα νερά χωρίς να πνίγονται (Οσίου Μακαρίου του Μεγάλου, Περί υπομονής και διακρίσεως λόγος, 3).

Εύλογα, λοιπόν, η Γραφή ονομάζει τον αποστάτη άγγελο «κοσμοκράτορα» (Εφ. 6:12) και «άρχοντα του κόσμου τούτου» (Ιω. 12:31).



(σ.σ.: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ «ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ» ΟΣΟΥΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΕΜΑΣ «ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ»)



ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΗΛΙΑΣ ΣΚΟΥΝΤΡΙΑΝΟΣ


10 σχόλια:

  1. Ωραια ολα αυτα αλλα....
    Το πως ηταν ο παραδεισος για να κλαιει κ να οδυρεται τον ηξερε μονο ο Αδαμ κ η Ευα. Οι απογονοι τους μονο διηγησεις ακουγαν.
    Το ξαναλεω λοιπον κ θα το λεω εσαει μεχρι να μου δωθει καποια απαντηση.
    Πως να μην ορμησει στις γηινες ηδονες ο ανθρωπος αφου μονο αυτες ξερει??!!!
    Τις ηδονες τους παραδεισου ΔΕΝ ΤΙΣ ΞΕΡΕΙ! ειναι λογικο να στρεφεται μονο στα επιγεια.
    Τις ηδονες του παραδεισου μπορει να τις γευθεΙ ο ανθρωπος , εφοσον κανει πνευματικη ζωη, εφοσον απαρνηθει τα εγκοσμια, και μετα απο παρα πολλα χρονια ΙΣΩΣ, αξιωθει να δει το Θεο, οντας γεροντας με ασπρα μαλλια!!
    Οποιος νομιζει οτι με αυτον τον τροπο ο ανθρωπος θα στραφει στα ουρανια, μαλλον κοροιδευει τον εαυτο του, απο της απόψεως οτι οταν καποιος δεν εχει γευθει το μελι δεν προκειται να κοπιασει για να το αποκτησει,ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής στη ΛΓ' (33) υπόθεση (Γ' Τόμος Ευεργετινού, σελίδα 257) μας λέει τα εξής:

      Υπάρχουν τρεις (3) τρόποι θεοσέβειας με τους οποίους μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος (ακόμα κι αν δε γεύτηκε το μέλι του Παραδείσου, αρκεί να είναι βαπτισμένος Χριστιανός Ορθόδοξος):

      Ο 1ος είναι να μην αμαρτάνει

      Ο 2ος είναι, το να υπομένει αυτός που αμάρτησε τα θλιβερά που του έρχονται και

      Ο 3ος είναι, το να πενθεί αυτός που δεν υπομένει για την έλλειψη της υπομονής. Διότι αυτά που δεν θα διορθωθούν εδώ με τους κατάλληλους πειρασμούς, αναγκαστικά θα παραπεμφθούν στη μέλλουσα Κρίση, εκτός εάν μας δει ο Θεός ότι πενθούμε και είμαστε ταπεινωμένοι και όπως γνωρίζει Αυτός, εξαλείψει με την παντοδύναμη Χάρη Του τις αμαρτίες μας.

      Στην τελευταία περίπτωση πάντως, αν δεν υπομείνουμε τις επερχόμενες θλίψεις και μουρμουράμε στο Θεό να μας τις πάρει "χάνουμε τα κτήματα που μας έχει ετοιμάσει στον Παράδεισο ο Χριστός και τα δίνει σε άλλους" όπως μας διαβεβαιώνει ο Άγιος Παΐσιος.

      ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ

      Διαγραφή
    2. Λες ασχετα πραγματα και δεν απαντας στο ερωτημα μου.
      Εχουμε να επιλεξουμε σαν ανθρωπινα οντα μεταξυ δυο δρομων. Ο ενας ειναι οι ηδονες του κοσμου που ο καθενας μπορει αναλογικα να γευθει αναλογα με το εισοδημα του, και να ευφρανθει. Ο αλλος ειναι να ακολουθησει την ¨στενη οδο¨,δλδ Δρομο της υπομονης για την αποκτηση της μελλουσας αιωνιας ζωης, και να περιμενει μετα τον θανατο του να γευθει τις επουρανιες ηδονες.
      Ποιος απο τους δυο δρομους θα υπερτερησει? Ειναι φανερη η απαντηση, και μαλιστα με εκοφαντικα νουμερα, σχεδον ολη η ανθρωποτητα ακολουθει τον πρωτο δρομο. Τον δευτερο δρομο τον ακολουθουν ελαχιστοι που συμαβινει να ειναι και Αγιοι, οπως ο Αγιος Μαρκος που αναφερεις ή ο Οσιος παισιος.
      Ο αγωνας ειναι ανισος ειναι φανερο.
      Μια απαντηση που μπορει να δωσει καποιος ειναι η εξης: Επειδη τα επουρανια ειναι και πολυ ποιο ανωτερα σε ηδονη, απαιτειται πολυ μεγαλυτερη προσπαθεια, γιαυτο κ λιγοι τα καταφερνουν, οπως οι ελαχιστοι Αγιοι.
      Συνεπως και μια μυγα μπορει να καταλαβει οτι ο δρομος της κακιας κ οχι της αρετης, θα κερδιζει παντα, οσες φορες και να καταστραφει ο κοσμος, και να συνεχισει σε νεα πορεια.
      Εκτος και αν θεωρουμε οτι εστω και ενας αγιος να βγαινει στους 100000 ειναι καλα

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ αδελφέ μας, νομίζω ότι δέν θά πρέπει νά καταθέτεις τήν σεβαστή ένστασή σου μέ αυτό τό σκεπτικό. Τό θέμα τής προαιρέσεως καί τής επιλογής καθε ανθρώπου δέν είναι ένα ισοζύγιο μέ έσοδα καί έξοδα καλοπέρασης, ηδονών καί προσωπικής ικανοποίησης, ούτε "μπακαλίστικη" δοσοληψία, ώστε να ακολουθεί αυτόν που του τάζει τά καλύτερα καί ωραιότερα.
      Τό θέμα τής επιλογής μας φρονώ ότι έχει σχέση μέ τό κατά πόσο έχουμε γνωρίσει έν Αγίω Πνεύματι τόν Δημιουργό μας καί Σωτήρα μας, εάν τόν πιστεύουμε, τόν εμπιστευόμαστε καί τόν αγαπάμε κατά δύναμιν, οπότε όλα γίνονται πολύ απλά. Γιατί τότε, θέλουμε να Τόν συναντήσουμε τό συντομώτερο καί νά ζήσουμε μαζί Του στήν αιωνιότητα, αχώριστοι και γιαυτό ούτε επίγειες ηδονές, ούτε τίποτα και κανένας δέν μπορεί να μάς ελκύσει, νά μάς εμποδίσει, ή νά μάς χωρίσει από τόν αγαπώμενο.

      Διαγραφή
    4. Αγαπητη Λευκη σεβαστη οπωσδηποτε η γνωμη σου, και μπορω να κατανοησω απολυτα αυτο που λες. Ομως στο δια ταυτα η συντριπτικη πλειοψηφια της ανθρωποτητας δεν ακολουθει το δρομο που λες. Στην καλυτερη περιπτωση-εκτος των Αγιων-συναντας χλιαρους κ νεροβραστους , ταχα Χριστιανους, που εσωτερικα εχουν απολυτα κοσμικο φρονημα, αλλο τι δειχνουν εξωτερικα ή εαν εκκλησιαζονται.
      Ο Θεος σιγουρα θελει να επιστρεψουμε στον παραδεισο, γιαυτο αλλωστε εστειλε και τον ιδιο του το Υιο για αυτο. Ομως η ανθρωποτητα δυστυχως, αν κ ο Ιδιος ο Θεος πηρε ανθρωπινη μορφη κ κατεβηκε για την σωτηρια μας, οχι μονο δεν πηρε δρομολογιο για τον ουρανο, αλλα απεναντιας χειροτερεψε, και ολοι βλεπουμε οτι οι ανθρωποι ειναι ετοιμοι να δεχθουν τον Αντιχριστο δυστυχως.
      Και εδω ειναι που θετω το ερωτημα. Γιατι ο ανθρωπος δεν ακολουθει την ουρανια οδο που του επαγγελει ο Ιησους? Μηπως δεν τα ειπε καλα ο Ιησους? ΟΧΙ βεβαια , το αντιθετο, τα ειπε απλα και ξεκαθαρα. Αλλα ο κοσμος το χαβα του. Αυτο ακριβως ειναι το ερωτημα μου, Γιατι ο Θεος δεν δινει το μελι του ουρανου στον ανθρωπο ποιο ευκολα, αλλα τον αφηνει να πρεπει να κανει τεραστιες προσπαθειες , πολλες φορες μεχρι τα γεραματα για να παρει πληροφορια και ηδονη ουρανου? Σε αυτο θελω καποιες απαντησεις εαν γνωριζει καποιος.
      Και μην λες οτι δεν ειναι δουνε και λαβειν κ τα επουρανια. Ο απο τους κορυφαιους για εμενα θεολογους ο Αιμιλιανος ο συμωνοπετριτης, λεει πως εαν ο πνευματικος αγωνας δεν ανταμοιβεται με ουρανια χαρα και ηδονη, τοτε ο καθενας μας δεν θα μπορουσε να κανει ουτε βημα στην πνευματικη σκαλα.
      Φταινε ισως οι Ιεραρχες κ πνευματικοι ταγοι? Πολυ πιθανος. Διοτι και ο Ιησους ειχε πει στους αρχιερεις κ φαρισαιους, οτι πονηροι κ υποκριτες δεν ειστε αξιοι γιαμ την βασιλεια των ουρανων, αλλα δεν αφηνεται και τους αλλους να μπουν! Μηπως τελικα εκει πρεπει να αναζητησουμε μια απο τις βασικες αιτιες?

      Διαγραφή
  2. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από όλους και κυρίως από αυτό τον μεγάλο και υπέρφωτο αστέρα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που τον αποκάλεσα απλά Γέροντα και όχι Άγιο.

    Φυσικά και δεν είναι δουλειά μου να μεταλαμπαδεύω τα φώτα των φωστήρων της Ορθοδοξίας, αλλά βλέποντας την πνευματική ξεραΐλα, την αδιαφορία, την έλλειψη πνευματικών οδηγών (αν εξαιρέσουμε τους εκλεκτούς του Θεού που μας στέλνουν τα Θεία Ρήματα) και το ότι από μέρα σε μέρα, από ώρα σ' ώρα ίσως να μη μπορούμε πλέον να τα λέμε διαδικτυακά, παίρνω κι εγώ το θράσος να ενημερώνω τα αδέρφια μου για όσα κι εγώ μαθαίνω, χάριτι και φιλανθρωπία Θεού. Να μεταφέρω τη γύρη από τα ευώδη άνθη της Ορθοδοξίας, όχι ως μέλισσα που μπορεί να παράγει πνευματικό μέλι, αλλά σαν κηφήνας, του οποίου η βουτηγμένη μέσα στα πάθη ζωή δε συμμαρτυρεί με όσα γράφει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν συμπληρωθεί ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός ανθρώπων κατ' εικόνα Θεού και καθ’ ομοίωση που θα κατοικίσουν στον Παράδεισο, τον οποίον αριθμό γνωρίζει μόνον ο Θεός, θα γίνει η συντέλεια του κόσμου τούτου, ο οποίος κόσμος είναι υπηρετικός της Βουλής του Θεού. Θα γίνει η ανάσταση όλων των νεκρών. Κρίση και ανταπόδοση σε καθέναν κατά την πίστη και τα έργα του. Και οι μεν πιστοί και ενάρετοι θα εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού ως επιτυχόντες του προορισμού τους, οι δε «εις κόλασιν αιώνιον» μαζί με τον αποστάτη Διάβολο, του οποίου τις συμβουλές άκουσαν και τα έργα του οποίου εποίησαν επί της γης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Δημήτρη,

    Οι απορίες σου μπορούν να χαρακτηριστούν εύλογες υπό το πρίσμα της λογικής.
    Όμως η λογική σε σχέση με την πίστη, είναι μόνο μερικά "σκαλάκια" για να κατανοήσει ο καθένας κάποια βασικά πράγματα, από εκεί και ύστερα δεν γίνεται τίποτε χωρίς την Θεία Φώτιση συνδυαζόμενη με την καλή προαίρεση του καθενός και την κάποια πνευματική προσπάθεια...

    Από αυτά που γράφεις, κάποιος αδύναμος στην πίστη μπορεί να μπερδευτεί αφού από την μία αναγνωρίζεις ότι ο Θεός θέλει να επιστρέψει ο κάθε άνθρωπος να επιστρέψει στον Παράδεισο, εφόσον έστειλε τον Υιό του γι'αυτό αλλά από την άλλη, έβαλε ανυπέρβλητα εμπόδια, πολύ δύσκολες "εξετάσεις" για τον καθένα, εκτός ολίγων "εκλεκτών" Αγίων που καταφέρνουν και τις περνούν και εξασφαλίζουν τη "θέση" τους στην Ουράνια Βασιλεία...

    Αγαπητέ...ο Θεός μας δεν είναι διχασμένη προσωπικότητα για να φέρεται έτσι...Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν, λειτουργούν όμως και πνευματικοί νόμοι που τηρούνται...

    Εντελώς απλοϊκά θα το θέσω, σκέψου παλαιότερες περιόδους, που οι άνθρωποι "δικαιούνταν"...πόση ευλογία είχαν σε επίπεδο ατομικό, κοινωνικό ακόμα και ως κράτη ολόκληρα, ευημερούσαν πρωτίστως πνευματικά και ως επακόλουθο και υλικά...

    Γιατί αυτοί; Γιατί τότε; Γιατί όχι και οι άλλοι σε άλλες περιόδους;

    Aυτά είναι ωραία θέματα για ψάξιμο και έρευνα, με δεδομένο πάντα ότι ο Θεός δεν μεροληπτεί, δεν του άρεσαν καλύτερα οι μεν από τους δε, για να τους ευλογήσει παραπάνω...

    Όση έρευνα και να κάνουμε θα καταλήξουμε στο ότι "ό,τι είναι δύσκολο έως και αδύνατο για τον άνθρωπο, είναι δυνατόν για τον Θεό"...

    Άρα ο Χριστός είναι που σώζει και όχι η "ατομική υπερπροσπάθεια" του κάθε Αγίου...Δεν είναι γκουρού ο κάθε Άγιος για να φτάσει σε "υψηλά πνευματικά επίπεδα" με την δική του προσπάθεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όμως ο Χριστός θέλει να "τον φωνάξεις"...Να "τον καλέσεις"...

    Οι περιγραφές του Παραδείσου από τους Αγίους, βοηθούν σε αυτό...

    Ο κάθε "ντενεκές" του σήμερα, όπως εγώ, να πάρει μια μικρή γεύση του πώς είναι ο Παράδεισος και τι έχασε και ύστερα να απευθυνθεί στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και να παραδεχθεί την "γύμνια" του και την "ανεπάρκειά" του και ύστερα να ζητήσει...Να του ζητήσει να τον αλλάξει "εκ θεμελίων"...

    Αποδίσει αυτό;

    Aς μας απαντήσει ο ληστής που ζούσε μια ζωή κάνοντας ληστείες (μάλλον και μετά φόνων λένε οι Πατέρες, καθώς οι ληστείες τις τότε εποχής, σπάνια δεν συνοδεύονταν και από δολοφονίες των θυμάτων)...

    Ας μας απαντήσουν οι τελώνες και οι πλούσιοι Άγιοι, που ενώ ζούσαν μέσα στη χλιδή, στα πλούτη και τις ανέσεις, τα απαρνήθηκαν για τις χαρές του Παραδείσου...

    Ας μας απαντήσουν οι πόρνες και εταίρες που ενώ ζούσαν στις ηδονές και την άνεση, τα απαρνήθηκαν για την ελπίδα της μετά θάνατον ανταμοιβής...

    Εννοείται ότι δεν αναφερόμαστε μόνο σε όσους γνώρισαν εν ζωή τον Κύριό μας αλλά και σε όσους από τις ανωτέρω κατηγορίες έζησαν μετέπειτα...Αρχικά και έως ένα σημείο της ζωής τους ως σφοδρά αμαρτωλοί και παράνομο και ύστερα ως μεγάλοι Άγιοι και Αγίες της θριαμβεύουσας Εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού...

    Άρα αγαπητέ...Το πνευματικό "μέλι" που αναφέρεις για τα αγαθά του Παραδείσου...Ο Θεός μας το έχει προσφέρει απλόχερα μέσω των αληθινών βιωμάτων και μαρτυριών των Αγίων μας...
    Από εκεί και πέρα, είναι προσωπική επιλογή του καθενός μας το αν απλώσει το χέρι για να το γευτεί...

    Όχι...Δεν θα στο βάλει ο ίδιος στο δάχτυλο για να το γευτείς...Πρέπει να απλώσεις το χέρι στον Κύριο...Κυρίως και πρωτίστως με τη μετάνοια...

    Ναι, μα και πάλι δεν είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να το κάνουν αυτό;

    Eδώ επίτρεψέ μου να σε παραπέμψω στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, για το πόσο "λίγοι" είναι αυτοί...

    Ο άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης στον πρόλογο του «Συναξαριστή» του σημειώνει:

    «Θέλεις, αγαπητέ, να μάθεις πόσο είναι το πλήθος μόνο των αγίων Μαρτύρων;

    Άκουσε· αναφέρεται στον “κατά των αθέων” δεύτερο τόμο του ιεροκήρυκα Προκοπίου (σελ. 227 και 237) ότι κάποιοι περίεργοι ιστορικοί αφού μελέτησαν όλα τα Μηνολόγια και Συναξάρια της Εκκλησίας που περιέχονται σε διάφορα βιβλία, μέτρησαν τους Μάρτυρες που περιέχονται σ’ αυτά και διαπίστωσαν ότι είναι δέκα εκατομμύρια εννιακόσιες πενήντα χιλιάδες.

    Έτσι, αν αυτοί διανεμηθούν ισόμετρα στις τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες του έτους, αναλογούν να εορτάζονται κάθε ημέρα τριάντα χιλιάδες Μάρτυρες…

    Και αν κάποιος, υποθετικά, ενδιαφερόταν να μετρήσει όλους τους Αποστόλους, τους Προφήτες, τους Ιεράρχες, τους Ιερομάρτυρες, τους Οσίους, τους Οσιομάρτυρες, τους Ομολογητές και απλά όλους τους αγίους άνδρες και γυναίκες μαζί, τόσο εκείνους που περιέχονται σε τούτον το Συναξαρι­στή, όσο και εκείνους που συναντάμε σε άλλα βιβλία της Εκκλησίας· αν, λέγω, ενδιαφερόταν κάποιος να μετρήσει όλους τους ανωτέρω Αγίους και φίλους του Θεού, θα εύρισκε να είναι περισσότεροι από την άμμο της θάλασσας».


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τελικό συμπέρασμα...Γεμίζει ο Θεός σιγά σιγά τον Παράδεισο με "την αμέτρητη άμμο της θάλασσας"...
    Το θέμα είναι να θελήσουμε και οι ίδιοι να γίνουμε ένας κόκκος από αυτήν...
    Αν το θελήσουμε, ο Κύριος θα βοηθήσει..
    Πάντα το έκανε, πάντα το κάνει, πάντα θα το κάνει, έως την ενδόξου Αυτού Δευτέρας Παρουσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή