ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ! ΔΟΞΑΣΑΤΕ; (ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ 2012 ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΗΜΕΡΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ...)

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕΙΖΟΝ ΠΑΣΗΣ "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ"

 

 

 ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

 

 

Μέσα στην δίνη της οικονομικής λεγομένης και τεχνητής κρίσεως, "γιορτάζουμε" κι εφέτος τα Χριστούγεννα που έτσι κι αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια, για την πλειονότητα των Ελλήνων είχαν καταντήσει εμποροπανήγυρις, με γλομπόδεντρα και ξενέρωτα αμερικανοτράγουδα στα εμπορικά κέντρα, όπου όπως και στην Σμύρνη "συνωστίζονταν χιλιάδες άνθρωποι" για να ψωνίσουν τα πολεμοφόδια για τον εορτοπόλεμο των ημερών.

 

Η διαφορά με τις άλλες χρονιές, είναι ότι τώρα η εμποροπανήγυρις έχει μιάν μιζέρια, καθώς δεν υπάρχει η παλαιά χρηματική άνεσις αλλά και η κατάθλιψη, που προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας, χρωματίζει με μελανές αποχρώσεις το λαϊκό ξεφάντωμα.

Υπό αυτές τις συνθήκες υπάρχει μια αμυδρά ελπίς να αντιληφθούν κάποιοι, ότι "Χριστός γεννάται"!

Καθώς υποχωρεί η παντομίμα, και οι μουγκοπαλιάτσοι της Ερμού, τα γλομπόδεντρα χάνουν την λάμψη τους, οι πένητες πληθαίνουν και ζούν δίπλα μας ως συγγενείς και φίλοι, καθώς κι εμάς τους ίδιους μας πλησιάζει η ένδοια και η ανάγκη, έχουμε την ελπίδα να αντιληφθούμε επιτέλους το σωτηριο γεγονός της γέννησης του Χριστού!

 

Γιατί ο Χριστός δεν είναι μια μυθολογική οντότητα, ούτε ένας κατασκευασμένος σούπερ ήρωας, αλλά ιστορικό πρόσωπο που είναι τόσο αληθινό όσο κι η ίδια η αλήθεια!

Και ο καθένας είναι υποχρεωμένος να τοποθετηθεί απέναντι στο ιστορικό αυτό πρόσωπο, με  τρόπο ξεκάθαρο.

Ο Χριστός μίλησε ξεκάθαρα και απλά,  κάλεσε σε επανάσταση την ανθρώπινη υπόσταση, μας είπε ότι αυτός είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή!

Το γεγονός ότι ο Χριστός γεννήθηκε μέσα στο χρόνο, ξεπερνάει κάθε κοσμικό, οικονομικό ή ευρύτερα υλικό μέγεθος, είναι η μεγαλύτερη εξέγερση στην ιστορία του πλανήτη, το πιό χαρμόσυνο άγγιγμα που έφτασε ως την σάρκωση του Θεού μέσα στην πεσμένη ανθρώπινη φύση!

Μέχρι τώρα αυτό το αγνοούσαμε, μέσα στην χαμέρπεια της υλοφροσύνης μας, ρίχναμε μια βιαστική ματιά κι ύστερα γυρνούσαμε στην "γιορτή", χωρίς το γιορτινό Πρόσωπο, γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα χωρίς το Χριστό!

Τώρα που η γιορτή φαλήρισε λόγω στενότητος οικονομικής, ίσως η προσοχή μας πέσει στο γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού για μιά στιγμή παραπάνω, ίσως σταματήσει για λίγο περισσότερο το βλέμμα μας στο σπήλαιο και στην φάτνη όπου γεννήθηκε η σωτηρία του γένους των ανθρώπων!

Κι όσοι δεν δούν αυτή καθαυτή την φάτνη, ίσως θα δούν ένα άστεγο μωρό, που μέσα σε κουρέλια θα κοιμάται στο δρόμο!

Ο πάμπτωχος Χριστός έτσι κι αλλιώς κάθε στιγμή γεννιέται...

Σε μας έγκειται να τον δούμε, να τον κάνουμε δικό μας, να τον αφήσουμε να μπεί στο φρικτό μας σπήλαιο, να ξαναγεννηθεί εντός μας,

 

ΑΜΗΝ!