ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ;
Γράφει ο Kit KnightlyΣτις 29 Νοεμβρίου, η διακομματική Επιτροπή Περιβαλλοντικού Ελέγχου του Βρετανικού Κοινοβουλίου δημοσίευσε μια νέα έκθεση με θέμα «Περιβαλλοντική αλλαγή και επισιτιστική ασφάλεια».
Η χρονική στιγμή της έκθεσης είναι κάτι περισσότερο από ενδιαφέρουσα, δεδομένου ότι η σύνοδος κορυφής COP28 του ΟΗΕ δημοσίευσε τη δική της «Διακήρυξη για τη βιώσιμη γεωργία, τα ανθεκτικά συστήματα τροφίμων και τη δράση για το κλίμα» (την οποία υπέγραψε το Ηνωμένο Βασίλειο) μόλις δύο ημέρες αργότερα.
Αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι απλώς μια σύμπτωση.
ανάγκη προσαρμογής του συστήματος τροφίμων και γεωργίας μας ώστε να καταστεί πιο ανθεκτικό στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της απώλειας βιοποικιλότητας.
Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια αντιστροφή του συνηθισμένου επιχειρήματος. " συνήθης γραμμή είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε τις διατροφικές μας συνήθειες για να αποτρέψουμε την αλλαγή του κλίματος (η έκθεση εξακολουθεί να το ισχυρίζεται και αυτό), αλλά τώρα μας λένε ότι πρέπει να αλλάξουμε τις διατροφικές μας συνήθειες, διαφορετικά η κλιματική αλλαγή θα μας κάνει να πεθάνουμε από την πείνα.
Ακριβώς όπως η ώθηση για αλλαγή του κλίματος σε κρίση δημόσιας υγείας, η αντιστροφή αυτού του επιχειρήματος αφορά τη δημιουργία μιας αίσθησης απειλής, για τον εκφοβισμό των ανθρώπων. Είναι πάντα για να τρομάξει τους ανθρώπους.
Αλλά, θα χαρείτε να μάθετε, ενώ ο λόγος που πρέπει να αλλάξουμε μπορεί να έχει αλλάξει, αυτό που πραγματικά πρέπει να κάνουμε παραμένει το ίδιο: Τρώτε λιγότερο κρέας. Πολύ λιγότερο κρέας.
Η έκθεση επαναλαμβάνει, αμέτρητες φορές, τη σύσταση της Επιτροπής Κλιματικής Αλλαγής ότι το Ηνωμένο Βασίλειο «μειώνει την κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων κατά 20% έως το 2030 και κατά 35% έως το 2050»
Σε ένα κραυγαλέο ρητορικό τέχνασμα, προσπαθεί να μετατρέψει αυτόν τον αριθμό σε κάποιο είδος συμβιβασμού επισημαίνοντας ότι ορισμένοι από τους μάρτυρές τους (π.χ. ο γνωστός τρελός George Monbiot) υποστήριξαν την κατανάλωση μηδενικού κρέατος ή ζωικών προϊόντων οποιουδήποτε είδους.
Η έκθεση βρίθει αυτού του είδους της γλώσσας χειραγώγησης.
Για παράδειγμα, στη σελίδα 48, οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι «η κυβέρνηση δεν πιστεύει ότι έχει ρόλο να πει στους ανθρώπους τι να φάνε», αλλά στη συνέχεια προχωρούν στην παράθεση μαρτυριών από «ειδικούς» που τους λένε ότι έχουν την ευθύνη να πουν στους ανθρώπους τι να φάνε (παρόλο που πραγματικά δεν θέλουν).
Η Sue Pritchard υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι δεν είναι αρκετά ενημερωμένοι ή λογικοί για να λάβουν αυτές τις αποφάσεις, ενώ ο καθηγητής Tim Lang ουσιαστικά υποστηρίζει ότι αυτό που τρώμε επιλέγεται για εμάς ούτως ή άλλως:
Όλοι νομίζουν ότι επιλέγουν τη διατροφή τους. Στην πραγματικότητα, δεν το κάνουμε. Το επιλέγουμε με βάση τη φυλή, την τάξη, την οικογένεια, το φύλο, τον πολιτισμό, το πότε μεγαλώσαμε, τη δύναμη των διαφημιστών και τις δαπάνες τους.
Σχεδόν 1 δισεκατομμύριο λίρες δαπανώνται για τη διαφήμιση τροφίμων στη Βρετανία και είναι συντριπτικά τα υπερεπεξεργασμένα τρόφιμα που λαμβάνουν αυτή τη διαφήμιση. Υπάρχει πολύ λίγη διαφήμιση, πόσο μάλλον εθνική καθοδήγηση, για την πιο κατάλληλη διατροφή.
«Είναι εντάξει να λέμε στους ανθρώπους τι να κάνουν, επειδή η επιλογή είναι μια ψευδαίσθηση». Όμορφο.
Ολόκληρη η έκθεση αποτελείται βασικά από 90 σελίδες αυτού του είδους των σοφιστικών ανοησιών. Εάν έχετε γερό στομάχι και πολύ ελεύθερο χρόνο, μπορείτε να τα διαβάσετε όλα εδώ.
Απλώς θα επικεντρωθούμε στις "συστάσεις" στο τέλος.
Υπάρχει αυτό...
Η κυβέρνηση πρέπει να δείξει τον ηγετικό της ρόλο τηρώντας τα πρότυπα για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παραγωγής τροφίμων στις εμπορικές της σχέσεις με άλλες χώρες.
... Το οποίο, σε χαλαρή μετάφραση, σημαίνει τη χρέωση περισσότερων φόρων εισαγωγής σε τρόφιμα που δεν είναι «περιβαλλοντικά υπεύθυνα» (ή κάποια άλλη φράση). Αυτό θα αντικατοπτρίζει τη νομοθεσία στην ΕΕ, όπου ο «μηχανισμός συνοριακής προσαρμογής άνθρακα» έχει τεθεί σε εφαρμογή από τις αρχές του έτους.
Φυσικά, η άγραφη συνέπεια αυτού θα ήταν υψηλότερες τιμές για τους απλούς καταναλωτές. Ουπς.
Στη συνέχεια, υπάρχει αυτό...
Τα σχέδια της κυβέρνησης για ένα ισχυρό πρόγραμμα σπουδών τροφίμων στα σχολεία θα πρέπει να περιλαμβάνουν επιστημονική εκπαίδευση σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παραγωγής τροφίμων, συμπεριλαμβανομένης της σπατάλης τροφίμων.
Το οποίο δεν χρειάζεται να μεταφραστεί. Πρόκειται για την κατήχηση – συγγνώμη, την εκπαίδευση – των παιδιών.
Ή αυτό, προωθώντας την προπαγάνδα που σχετίζεται με τη διατροφή:
Συνιστούμε... ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να δημοσιεύσει εθνικές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη βιώσιμη διατροφή
Και υπάρχει αυτό, το οποίο είναι το αγαπημένο μου [η έμφαση προστέθηκε πολύ]:
Η κυβέρνηση δεν θέλει να πει στους ανθρώπους τι να φάνε, αλλά από τα σχέδιά της να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να τρώνε πιο υγιεινά, κατανοεί σαφώς το ρόλο της στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να κάνουν καλύτερες επιλογές.
Άλλες συστάσεις ζητούν περισσότερες «θαλάσσιες περιοχές υψηλής προστασίας (HPMA)» για τον περιορισμό της αλιείας σε ορισμένες θαλάσσιες περιοχές, καθώς και τη μείωση των ορίων μέγιστης απόδοσης.
Ακόμη περισσότεροι προτείνουν οι «αξιολογήσεις βιωσιμότητας» να γίνουν υποχρεωτικό μέρος της επισήμανσης των τροφίμων και δεν είναι δύσκολο να δούμε πώς η αξιολόγηση όλων των αγορών τροφίμων σε κλίμακα «βιωσιμότητας» μπορεί να ενσωματωθεί σε συστήματα κοινωνικής πίστωσης ή παρόμοια.
Ένα άλλο περιλαμβάνει ένα αίτημα να «οριστεί η επισιτιστική ασφάλεια ως δημόσιο αγαθό», όπως η εκπαίδευση, οι υποδομές και η εθνική άμυνα (η οποία φαντάζομαι ότι θα έδινε κάποιες περισσότερες εξουσίες βάσει κάποιας πράξης).
Συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Έτσι, για όποιον διατηρεί σκορ στο σπίτι, η έκθεση συνιστά...Χρήση των χρημάτων των φορολογουμένων για τη δημιουργία και τη διανομή προπαγάνδας κατά του κρέατος
Εκπαιδεύοντας τα παιδιά ότι η κατανάλωση κρέατος είναι λάθος
Δημοσίευση "κυβερνητικών συνιστώμενων διατροφών"
Έλεγχος του πού ψαρεύουν οι άνθρωποι και τι επιτρέπεται να αλιεύουν
Χρήση φόρων για την αύξηση των τιμών των τροφίμων που είναι «κακά για το περιβάλλον»
Μην ανησυχείτε όμως, «η κυβέρνηση δεν πιστεύει ότι έχει ρόλο να πει στους ανθρώπους τι να φάνε». Τίμιος.
Η αλήθεια είναι ότι πηγαίνει πολύ πέρα από το να λέει απλώς στους ανθρώπους τι να κάνουν. Ίσως το πιο ανησυχητικό θέμα στην έκθεση είναι τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα «Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Γης», που περιγράφονται ως:
ένας κρίσιμος μοχλός για την παροχή κινήτρων για στροφή προς την επίτευξη επισιτιστικής ασφάλειας στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής αλλαγής
Δείτε πώς λειτουργούν...
Τα προγράμματα περιβαλλοντικής διαχείρισης γης πληρώνουν τους αγρότες για να κάνουν ορισμένα πράγματα με τη γη τους... συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης του περιβάλλοντος»
Θα παρατηρήσετε ότι λέει "συμπεριλαμβανομένων" για τη βελτίωση του περιβάλλοντος, όχι μόνο για τη βελτίωση του περιβάλλοντος. Ποτέ δεν λένε τι άλλο περιλαμβάνεται ή τι μπορεί να βοηθήσει.
Επίσης, "Πληρώνοντας τους αγρότες για να κάνουν ορισμένα πράγματα"; Αυτό είναι πολύ ασαφές, έτσι δεν είναι;
Τι ακριβώς είναι αυτά τα «ορισμένα πράγματα»;
Λοιπόν, υπάρχει μια σύντομη λίστα που περιλαμβάνεται, αλλά δεν γίνεται πολύ λιγότερο ασαφής. Αναφέρει:"ανάληψη ορισμένων ευεργετικών για το περιβάλλον δράσεων"
«δραστηριότητες που υποστηρίζουν την αποκατάσταση της τοπικής φύσης και ανταποκρίνονται στις τοπικές περιβαλλοντικές προτεραιότητες»
και «μακροπρόθεσμα έργα που υποστηρίζουν την αποκατάσταση του τοπίου και του οικοσυστήματος».
Όλα αυτά μπορούν να συνοψιστούν με αρκετή ακρίβεια ως "μη γεωργία".
Ναι, η βρετανική κυβέρνηση πληρώνει ενεργά τους αγρότες για να μην καλλιεργούν και – με πραγματικά οργουελιανό τρόπο – το κάνει στο όνομα της «προώθησης της επισιτιστικής ασφάλειας». (Μπορείτε να διαβάσετε για παρόμοια προγράμματα στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο εδώ.)
Πηγαίνει πέρα από το να «λέμε στους ανθρώπους τι να φάνε», στη σφαίρα του να βεβαιωθούμε ότι δεν τρώνε καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου