Ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

ΕΜΟΙ ΓΑΡ ΤΟ ΖΗΝ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΤΟ ΔΕ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΚΕΡΔΟΣ

«Απόστολος Παύλος»

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++ 

 Λόγια ιερά, εκ Πνεύματος Αγίου 

ειπώθηκαν αυτά από το στόμα

 του Αποστόλου Παύλου 

τον τότε καιρό.

 ΕΓΩ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ 

ομιλούσα από αυτόν.

Η ζωή του όλη ήμουν, εν τη ψυχή του, 

η χάρις μου εγίνη ο μοχλός 

διά την μεταστροφή του όταν, 

πηγαίνοντας προς τη Δαμασκό, 

του εμφανίστηκα εμπρός. 

 Άκουσε τη Θεία τότε φωνή μου, 

φως εκτυφλωτικό τον ετύφλωσε αυτόν.

 «Σαούλ, Σαούλ», του είπον, «τί με διώκεις;» 

 «Ποιος είσαι Κύριε;», με ρωτά. 

 «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΥΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ», 

η φωνή μου η Θεϊκή του απαντά.

 Και ο Παύλος ευθύς παρεδόθη στη φωνή μου, 

δεν εγίνη απειθής στην προτροπή τη δική μου,

 εβαπτίσθη από έναν μαθητή μου. 

 Άνοιξαν ευθύς οι οφθαλμοί του 

και από διώκτης των Χριστιανών 

εγίνη διά Εμέ ΣΚΕΥΟΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΕΚΛΟΓΗΣ. 

 Έδωσε και το αίμα του 

για Εμένα τον ΧΡΙΣΤΟ. 

 ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ η επιστροφή 

του αγαπητού μου μαθητή, 

με κήρυξε στα πέρατα της γης.

 ΝΑΙ, αν δεν ήταν ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, 

θα ήτο Παυλισμός. 

 Σε μεγάλο ύψος, ιερό ανέβηκε αυτός. 

 Ήρθε και στην Αθήνα, 

στην Κόρινθο, στη Θεσσαλονίκη, 

κήρυξε με πάθος στους Φιλίππους 

και επίστεψε πρώτη μια γυνή, 

η ονομαζόμενη ΛΥΔΙΑ, εν τη τότε εποχή. 

 Εβαπτίσθη και εγίνη πιστή Χριστιανή.

 Θαύματα θαυμάτων Ο ΠΑΥΛΟΣ ενεργούσε, 

με τη χάρη της πίστεως προς Εμέ οδοιπορούσε.

 Έφτασε στο ύψιστο σημείο να πει το 

– «ΕΠΙΘΥΜΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ ΖΩΗ». 

 Δηλαδή, θεωρούσε κέρδος να πεθάνει εδώ 

για να ‘ναι αιωνίως μαζί μου εν τω ουρανώ.

 Είπε και το ρητό 

– «ΔΕΝ ΖΩ ΕΓΩ, ΖΗ ΕΝ ΕΜΟΙ ΧΡΙΣΤΟΣ. 

 ΧΑΙΡΩ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΘΗΜΑΣΙ ΜΟΥ»,

 πρόσθεσε ευθύς. 

 Δεν γόγγυσε, δεν βαρυγκόμησε ποτέ.

 ΤΕΛΕΙΟΣ, ΝΑΙ στα πάντα εδώ 

διά να σας πει και το

 

– «ΟΥΚ ΑΞΙΑ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΥ, 

ΑΝ ΣΥΓΚΡΙΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ».

 Αρπάχτηκε τρις εν τω ουρανώ, 

είδε την άρρητη δόξα αυτού. 

 Ήτο τόσο απείρως, ασυγκρίτως θαυμαστή,

 που δεν γινόταν να την μεταφέρει 

με λόγια ανθρώπινης λογικής, 

ήτο ακατάληπτη αυτή. 

 Γι’ αυτό είπε μετά – 

«Μιμηταί μου γίνεσθε, 

καθώς καγώ ΧΡΙΣΤΟΥ.

 Θεωρώ τα πάντα τώρα τα της γης,

ΣΚΥΒΑΛΑ εμπρός στου παραδείσου 

το κάλλος το υπερθαυμαστό».

Το μάθημα ετούτο τεκνία μου, 

το μείζον θαυμαστό,

 σας το ‘δωσα με λόγο απλό Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΣ, 

διά να τονώσω το ψυχικό σας.

ΑΜΗΝ, ΑΠΟΣΤΟΛΕ ΠΑΥΛΕ 

ΜΕΣΙΤΕΥΣΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ

 +++