ΚΑΙΡΙΟ ΚΑΙ ΕΥΣΤΟΧΟ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ "ΜΕΤΡΑ" ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

«Η ΠΙΣΤΙΣ ΕΞΩ ΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ (ΤΗΣ "ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ")»

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Με την πανδημία του κορωναϊού δημιουργήθηκαν σημαντικά ζητήματα σχετικά με τον τρόπο συμμετοχής των πιστών στη Θεία Λειτουργία και στα μυστήρια της Εκκλησίας μας που έχουν δημιουργήσει σε εμάς τους πιστούς πολλά συνειδησιακά διλήμματα.

Πίστη μας είναι ότι η χάρις του Θεού, που εκχέεται άφθονη στον ναό, αγιάζει και λαμβάνεται κατά το μέτρο της πίστης του καθ΄ ενός μας στον Κύριό μας και της προσπάθειάς μας να ακολουθήσουμε το άγιο θέλημά Του.

Επίσης σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη μας “την ανθρώπινη φύση του Χριστού μας , ενωμένη με την δόξα της Θεότητας, κοινωνούμε κατά την Θεία Μετάληψη, για να κατοικήσει ο Χριστός μέσα μας και εμείς σ΄Εκείνον”. “όταν φυσικά υπάρχουν οι κατάλληλες γι΄αυτό προϋποθέσεις” (Ιωαν. 13,10).

“Η Εκκλησία δεν είναι “σώμα Χριστιανών” μια ένωση ανθρώπων με κοινούς σκοπούς, αλλά “σώμα Χριστού”. “Μέσα στο Άγιο Ποτήριο το “ατομικό σώμα του Χριστού γίνεται ένα με το “κοινωνικό Του σώμα”. 

“Στην Θεια Λειτουργία, συνεπώς, δεν πραγματοποιείται απλώς μια κατακόρυφη κοινωνία κάθε πιστού (ατομικά) με τον Χριστό, αλλά και η οριζόντια ένωση όλων των μελών του σώματος μεταξύ τους.” 

“Η διαμόρφωση της εκκλησιαστικής – ενοριακής ζωής ήδη από την αποστολική εποχή δεν νοείται ποτέ ως κληροκρατία αλλά ως Χριστιανοκρατία”.

“Γι΄αυτό κάθε έννοια “υπερεπισκόπου” (πάπα) ή ακόμα “δεσποτισμού” είναι αδιανόητη στη ζωή της (ορθοδόξου) Εκκλησίας”(βλέπε π. Γ. Μεταλληνού “ΕΝΟΡΙΑ” σελ.15- 21).

Βεβαίως παγιωμένο είναι στην Εκκλησία για την διοίκησή της το σύστημα της Συνοδικότητας των Επισκόπων της. Όμως ο 34ος Αποστολικός Κανόνας ορίζει: 

«Τοὺς ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους εἰδέναι χρή τὸν ἐν αὐτοῖς πρῶτον, καὶ ἠγεῖσθαι αὐτὸν ὡς κεφαλήν, καὶ μηδὲν τι πράττειν ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης· ἐκεῖνα δὲ μόνα πράττειν ἕκαοτον, ὅσα τῇ αὐτοῦ παροικίᾳ ἐπιβάλλει, καὶ ταῖς ὑπ᾿ αὐτὴν χώραις.

 Ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνος ἄνευ τῆς πάντων γνώμης ποιείτω τι. Οὕτω γὰρ ὁμόνοια ἔσται, καὶ δοξασθήσεται ὁ θεός, διὰ Κυρίου, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι· ὁ Πατήρ, καὶ ὁ Υἱός, καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα».

Όμως για τα ζητήματα που δημιουργήθηκαν λόγω της πανδημίας του κορονοϊού που στην αρχή της παρούσης μου αναφέρω, ούτε ζητήθηκε από τους διοικούντες την Εκκλησία, η γνώμη με αξιοκρατικά κριτήρια πιστών επιστημόνων μελών της Εκκλησίας, Ιατρών, θεολόγων, Οικονομολόγων, Ψυχολόγων και άλλων, ως εκπροσώπων του πληρώματος της ούτε συνεκλήθη η Ιεραρχία να λάβει σχετικές αποφάσεις. 

Επομένως εδώ έχουμε ατόπημα ως προς τον τρόπο λήψης απόφασης και ενεργείας από τον Αρχιεπισκόπο και την Ιερά Συνόδο. 

Ας μην ξεχνούν οι Επίσκοποί μας ότι στα Ευαγγέλια (Ματθ. Κεφ. Δ 8-11), (Λουκάς Κεφ. Δ 5-8) & (Μαρκ. Ι 42-45) έχουμε τη διαπίστωση ότι τα Κράτη όπως διαχρονικά δομήθηκαν έχουν, ως αυτοσκοπό και ως θεσμική διάρθρωση και ως νοοτροπία εξουσίας, αντίθετή στόχευση προς την στόχευση της Εκκλησίας.

Ας προσευχηθούμε ο Θεός να τους φωτίσει και να διορθώσουν το άτοπο της σχετικής διαδικασίας για την σωστή λήψη απόφασης.