ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΟΙ ΔΩΣΙΛΩΓΟΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ;

Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ «ΞΕΒΡΑΚΩΣΕ» ΠΛΗΡΩΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ 

 

Η αντίδραση του λαού, καθώς και η ανάγκη για μια πολιτική αλλαγή, αποτελούν τη μοναδική ελπίδα για τη χώρα

Η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην ελληνική κοινωνία, προκαλώντας ένα βαθύ και αθεράπευτο τραύμα. 

Η εθνική αυτή καταστροφή, με τον θάνατο δεκάδων νέων παιδιών, αναδεικνύει με δραματικό τρόπο τις διαχρονικές στρεβλώσεις και τις “χαίνουσες πληγές” του ελληνικού πολιτικο-οικονομικού συστήματος. 

Αυτές οι στρεβλώσεις και οι παθογένειες γιγαντώθηκαν κατά την περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης, του μνημονιακού οδοστρωτήρα και της σημερινής μεταμνημονιακής κηδεμονίας. 

Πίσω από την επιφανειακή ευρωπαϊκή εικόνα, κρύβονται τα σκελετωμένα υπολείμματα ενός παραπαίοντος συστήματος, το οποίο είναι έτοιμο να καταστρέψει την επίπλαστη εικόνα ευημερίας και να μας επαναφέρει στην οδυνηρή πραγματικότητα της παρακμής.

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το βασικό σύνθημα των κυβερνήσεων ήταν η ανασυγκρότηση του κράτους, η δημιουργία ενός “επιτελικού κράτους” και παρόμοιες κενές υποσχέσεις. 

Ωστόσο, αυτά τα συνθήματα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από λόγια χωρίς ουσία. Παράλληλα, οι κυβερνήσεις εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ισχυρών, διαχέοντας τις ευθύνες για κάθε καταστροφή και αποφεύγοντας την ανάληψη πολιτικών ευθυνών. 

Αν κάποια κυβέρνηση είχε τολμήσει να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες της, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια λυτρωτική πράξη για την Ελλάδα, σπάζοντας τον κύκλο ατιμωρησίας και διαφθοράς και οδηγώντας σε μια νέα πολιτική αντίληψη και συνείδηση.

Αυτή η στάση δημιούργησε ένα κύμα οργής, με την κοινωνία να απαιτεί τη τιμωρία όλων των υπευθύνων. Η λίστα των υπευθύνων είναι μεγάλη και φτάνει μέχρι το ίδιο το πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει διαβρωθεί από μια νοσηρή κομματοκρατία που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και συνεχίζει να κυριαρχεί σήμερα. 

Οι διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, πρωτοστατούμενες από τη νέα γενιά, φωνάζουν για πλήρη διαφάνεια και απόδοση δικαιοσύνης, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί να συγκαλύψει όλες τις πτυχές αυτής της τραγωδίας, κάτι που εντείνει την πολιτική κρίση.

Ένα από τα κύρια ερωτήματα που παραμένει αναπάντητο είναι το περιεχόμενο του εμπορευματικού τρένου που προκαλέσε την καταστροφική πυρκαγιά και συνέβαλε στον θάνατο δεκάδων ανθρώπων. 

Η αποκαλυπτική αλήθεια για το ρόλο των πολιτικών εκπροσώπων, της οικονομικής ολιγαρχίας και των διοικήσεων του ΟΣΕ και των συναφών εταιρειών αναδεικνύει την παρακμιακή πορεία της χώρας μας. 

Η ανεξέλεγκτη συγκάλυψη των γεγονότων από την κυβέρνηση της ΝΔ απειλεί να βυθίσει την πολιτική της υπόσταση σε μια άβυσσο.

Ο ελληνικός σιδηρόδρομος, παρά την τεράστια δημόσια δαπάνη που έχει καταβληθεί για την αναβάθμισή του, είναι εγκλωβισμένος στην πελατειακή λογική, στην αναξιοκρατία και σε μια διαπλεκόμενη οικονομική κατάσταση που εμποδίζει τη σωστή λειτουργία του. 

Δυστυχώς, αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά αντανακλά τις παθογένειες ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, το οποίο συνδέεται άμεσα με τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Η Ελλάδα, παρά την οικονομική κρίση του 2010 και τα μνημονιακά μέτρα που ακολούθησαν, δεν φαίνεται να έχει αποδεχτεί την αναγκαιότητα ενός πραγματικού εκσυγχρονισμού. Αντί για σχέδια αλλαγής, το πολιτικό σύστημα ακολουθεί την ίδια κατεύθυνση που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και στην αποτυχία. 

Η κατανομή των πόρων από το ταμείο ανάκαμψης ήταν η τελευταία ευκαιρία για αλλαγές, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε καμία ουσιαστική πρόταση για τη βιώσιμη αναδόμηση της χώρας.

Η ανατροπή της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας απαιτεί μια σοβαρή αναδιάρθρωση, η οποία δεν πρέπει να περιορίζεται στην αύξηση του πλούτου μιας μικρής κάστας συμφερόντων. 

Η υγεία των υποδομών, όπως οι σιδηρόδρομοι, τα πλοία και τα αεροπλάνα, είναι πλέον σε κίνδυνο, με συνέπειες για την ασφάλεια των πολιτών. 

Αυτές οι παραλείψεις αποκαλύπτουν τη δομική κρίση της χώρας, η οποία καλύπτεται από τις επικοινωνιακές επιφανειακές αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων και τον έλεγχο του συστήματος ενημέρωσης.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παρακμιακή πορεία, η οποία έχει τις ρίζες της στην ύστερη Μεταπολίτευση, τη μνημονιακή κηδεμονία και τη σημερινή μεταμνημονιακή κατάσταση. Η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας και να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ουσιαστική αναδιάρθρωση της χώρας. 

Η ανάγκη για ένα δημοκρατικό πατριωτικό πολιτικό κίνημα είναι επιτακτική, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, όπως η οικονομική ανασυγκρότηση, η παιδεία, η εθνική στρατηγική, η προστασία των μεσαίων και χαμηλότερων εισοδημάτων, η αντιμετώπιση της δημογραφικής κατάρρευσης και η ενίσχυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η αντίδραση του λαού, καθώς και η ανάγκη για μια πολιτική αλλαγή, αποτελούν τη μοναδική ελπίδα για τη χώρα. 

Αν δεν ξεπεραστεί η σημερινή κρίση του πολιτικού συστήματος και δεν αναληφθούν γενναίες πρωτοβουλίες, η Ελλάδα κινδυνεύει να βυθιστεί σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες, σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο ασταθής.

ΠΗΓΗ