ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ THOMAS SUAREZ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑ: ΠΩΣ Ο ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΣΦΥΡΗΛΑΤΗΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Πολλά έχουν γραφτεί στον εναλλακτικό τύπο τον τελευταίο χρόνο για την ισραηλινή γενοκτονία των Παλαιστινίων και τα άλλα εγκλήματα πολέμου στο Λίβανο, τη Συρία, το Ιράν κ.λπ.

 Αυτό έχει συχνά εξεταστεί μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της ίδρυσης του αυτοαποκαλούμενου σιωνιστικού ισραηλινού κράτους το 1948 μέχρι σήμερα. 

Αλλά πολύ λιγότερα έχουν ειπωθεί για την ιστορία της τρομοκρατίας του σιωνιστικού φυλετικού-εθνικιστικού-εποικιστικού-αποικιοκρατικού κινήματος για την κατάληψη της Παλαιστίνης και τη δολοφονία και την εξορία των Παλαιστινίων που πηγαίνει πίσω για περισσότερο από έναν αιώνα

Για όσους πιστεύουν ότι η πρόσφατη ανακοίνωση του Donald Trump ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα καταλάβουν τη Γάζα και θα αναγκάσουν τους πολιορκημένους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους είναι συγκλονιστική, η ιστορία που παρουσίασε ο Thomas Suárez θα τους απαλλάξει από αυτή την έννοια. 

Ο σιωνιστής Τραμπ δηλώνει ωμά τον απώτερο στόχο της εθνοκάθαρσης όλων των μη Εβραίων από την Παλαιστίνη, ο οποίος ήταν ο στόχος των σιωνιστών από την αρχή και βρίσκεται πίσω από τον Μπάιντεν, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του σιωνιστή, και την πρόσφατη υποστήριξη του Τραμπ στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.

Όταν ρωτήθηκε γιατί υποστήριξε τις προσπάθειες των σιωνιστών ηγετών να διώξουν τους Παλαιστίνιους από τη γη τους, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, το 1937, απάντησε: «Δεν παραδέχομαι ότι ο σκύλος στη φάτνη έχει το τελευταίο δικαίωμα στη φάτνη, παρόλο που μπορεί να έχει μείνει εκεί για πολύ καιρό».

Όπως γράφει ο Suárez, ιστορικός ερευνητής με έδρα το Λονδίνο, πρώην κάτοικος της Δυτικής Όχθης, βιολιστής και συνθέτης, «αρνήθηκε ότι "ένα μεγάλο λάθος έχει γίνει στους Κόκκινους Ινδιάνους της Αμερικής ή στους Μαύρους της Αυστραλίας" με την αντικατάστασή τους με "μια φυλή υψηλότερου βαθμού"».

 Αυτή η υψηλότερης φυλετικής ρητορικής είναι ρατσισμός, καθαρή και απλή, και έχει εφαρμοστεί στους Παλαιστίνιους από τους Σιωνιστές από την αρχή. Σκύλοι, παράσιτα κ.λπ. Ο Χίτλερ θα ήταν περήφανος.

Δεν είναι κάτι καινούργιο. Η εθνική υπεροχή και ένα καθαρό εβραϊκό κράτος ήταν πάντα ο στόχος, ακόμη και όταν οι σιωνιστές χρησιμοποίησαν ναζιστική ρητορική και τακτικές που υποτίθεται ότι απεχθάνονταν ενώ συνεργάζονταν με τους Ναζί για να φέρουν Γερμανούς Εβραίους στην Παλαιστίνη αλλά πουθενά αλλού. Αυτό που έγινε γνωστό ως The Haavara Transfer Agreement είναι απόδειξη αυτού.

Τον Ιανουάριο του 1933, όταν ο Χίτλερ ήρθε στην εξουσία ως Γερμανός Καγκελάριος, υπήρξαν διεθνείς εκκλήσεις για μποϊκοτάζ των γερμανικών αγαθών και υπηρεσιών, υποστηριζόμενες από εξέχοντες Εβραίους και Χριστιανούς. Το μποϊκοτάζ προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στην οικονομία του Ράιχ. 

Αλλά μια συμφωνία με τον Χίτλερ κανονίστηκε από τους Σιωνιστές για να παρακάμψουν το μποϊκοτάζ και να παράσχουν στη Γερμανία τα απαραίτητα κεφάλαια, με τον Χίτλερ να επιτρέπει στους Γερμανούς Εβραίους με επαρκή πλούτο να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη σε αντάλλαγμα για την αγορά γερμανικών αγαθών και εξοπλισμού, μια συμφωνία quid pro quo που παρείχε στη Γερμανία μια νίκη προπαγάνδας ισχυριζόμενη ότι η συμφωνία για το μποϊκοτάζ έγινε από Εβραίους. 

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Adolph Eichmann, σε ένα ταξίδι στην Παλαιστίνη, συμμετείχε σε μια προσπάθεια παρακολούθησης με τη σιωνιστική τρομοκρατική πολιτοφυλακή, τη Haganah, και τον εκπρόσωπό της Feival Pokes, ώστε οι Ναζί να πιέσουν τις γερμανοεβραϊκές ομάδες να παροτρύνουν τους Εβραίους να πάνε μόνο στην Παλαιστίνη και σε καμία άλλη χώρα.

Η ειρωνεία της ρατσιστικής δήλωσης του Τσώρτσιλ είναι ότι οι Σιωνιστές, παρά τη Διακήρυξη Μπάλφουρ του Ηνωμένου Βασιλείου του 1917 που δήλωνε την υποστήριξή της στην «ίδρυση στην Παλαιστίνη ενός εθνικού σπιτιού για τον εβραϊκό λαό», στράφηκαν εναντίον των Βρετανών συνεργών τους, οι οποίοι βρίσκονταν στην Παλαιστίνη ως «διαχειριστές» υπό εντολή της Κοινωνίας των Εθνών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με μια άγρια τρομοκρατική εκστρατεία για να εκδιώξουν τους Βρετανούς. 

Αυτό έδωσε στους Σιωνιστές έναν αφηγηματικό προπαγανδιστικό μύθο που έχουν εκμεταλλευτεί μέχρι σήμερα ότι ήταν θύματα κατοχής στην ίδια τους τη γη, ενώ ήταν οι Σιωνιστές που, μέσω της τρομοκρατίας, έδιωχναν τους Παλαιστίνιους από τη γη που ήταν δική τους για πολύ καιρό.

Η προδοσία αυτής της φύσης καθορίζει την ιστορία όλων εκείνων που παρατάχθηκαν εναντίον των Παλαιστινίων από την αρχή – όπως και σήμερα, με τον Τραμπ να μην αποτελεί εξαίρεση.

Ο Suárez καθιστά σαφές ότι «οι Παλαιστίνιοι διέπραξαν επίσης τρομοκρατικές επιθέσεις και η εστίαση αυτού του βιβλίου στη σιωνιστική και ισραηλινή τρομοκρατία δεν πρέπει ποτέ να παρερμηνευθεί ως δικαιολογία της παλαιστινιακής βίας εναντίον αθώων», αλλά η «παλαιστινιακή τρομοκρατία συνέβη κυρίως κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στα τέλη της δεκαετίας του 1930 μετά από χρόνια θεσμικών διακρίσεων και δολοφονιών προς όφελος των σιωνιστών. 

Και αφού η μη βίαιη αντίσταση – διπλωματία, παρακλήσεις, απεργίες, μποϊκοτάζ – αποδείχθηκαν μάταιες». Η εστίασή του σε αυτό το βιβλίο, επομένως, είναι να τεκμηριώσει και να προσφέρει μια ολοκληρωμένη και δομική ανάλυση της δεκαετούς τρομοκρατικής εκστρατείας που χρησιμοποίησε το σιωνιστικό φυλετικό-εθνικιστικό κίνημα εποίκων για να εξαλείψει τους «κατώτερους» Άραβες που ήταν «σκυλιά στη φάτνη».

Οι δίδυμες τρομοκρατικές εκστρατείες των σιωνιστών εναντίον των Παλαιστινίων και των Βρετανών ανάγκασαν τους Βρετανούς να αποσυρθούν το 1948. 

Στη συνέχεια έστρεψαν την πλήρη προσοχή τους στην εξόντωση των Παλαιστινίων, η οποία είχε ως αποτέλεσμα αυτό που οι Παλαιστίνιοι αποκαλούν Νάκμπα – την εκκαθάριση σχεδόν ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων από τη γη τους και την καταστροφή περισσότερων από πεντακοσίων χωριών τους – (αυτό που ο σιωνιστής ηγέτης Chaim Weizmann, ο πρώτος πρόεδρος του Ισραήλ, αποκάλεσε «μια θαυματουργή απλοποίηση του έργου μας»). 

Ήταν τότε που ξεκίνησε η πολιορκία της Γάζας, όχι όπως ισχυρίζονται ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου και οι συνεργοί του μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.

Όπως γράφει ο Suárez, «Η πολιορκία της Γάζας ξεκίνησε το 1948, πενήντα οκτώ χρόνια πριν από τις εκλογές του 2006 της Χαμάς, τις οποίες το Ισραήλ χρησιμοποιεί τώρα για να το δικαιολογήσει. Εξυπηρετούσε τότε τον ίδιο σκοπό που εξυπηρετεί σήμερα: να εμποδίσει ανθρώπους λάθος εθνικότητας να επιστρέψουν στην πατρίδα τους».

Από την έναρξή του, το σχέδιο των σιωνιστών εποίκων είχε τις ρίζες του σε έναν φανατικό μεσσιανισμό που πλασάρεται ως ο μύθος αυτών των σύγχρονων Εβραίων εποίκων που απλώς επέστρεψαν στην εβραϊκή γη της Βίβλου μετά από απουσία 2.000 ετών, μια γη που τους ανήκε παρόλο που δεν είχαν ζήσει ποτέ εκεί. 

Απλώς επέστρεφαν στο κυρίαρχο σπίτι τους, που είχε διαταχθεί από τον Θεό, και εκείνοι οι Παλαιστίνιοι που ζούσαν εκεί, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό, ήταν σφετεριστές που έπρεπε να εκδιωχθούν από τα σπίτια τους, να σκοτωθούν ή να εξαναγκαστούν σε εξορία. 

Ο χαρακτηρισμός του εβραϊκού κράτους ως «Ισραήλ», ένα όνομα εδραιωμένο στη μεσσιανική εβραϊκή και χριστιανική κουλτούρα της Δύσης, ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς καλούσε όλη τη νοσταλγία για τους Αγίους Τόπους του παρελθόντος και όλες τις εικόνες της «αληθινής» επιστροφής κάποιου. 

Αυτό ήταν ζωτικής σημασίας για να εξασφαλιστεί η χριστιανική υποστήριξη στη Δύση.

Το Palestine Hijacked (2022) είναι ένα βιβλίο βαθιά τεκμηριωμένης ιστορικής έρευνας (686 λεπτομερείς τελικές σημειώσεις) που σκίζει τη μάσκα από την αφήγηση που ζωγραφίζει τον σιωνισμό ως καλοήθη δύναμη. 

Μέσω επιμελούς αρχειακής έρευνας σε κακώς προσβάσιμα και πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αρχεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, των Βρετανικών Εθνικών Αρχείων, της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, της Σιωνιστικής Οργάνωσης της Αμερικής, του Εβραϊκού Τηλεγραφικού Πρακτορείου κ.λπ., ο Suárez χρησιμοποιεί πρωτότυπα έγγραφα πηγής για να ανυψώσει τους γνωστούς σιωνιστές ηγέτες με τα δικά τους πετρέλαια, συχνά με δικά τους λόγια, λέξεις που ποτέ δεν προορίζονταν να δουν το φως της ημέρας. Chaim Weizmann. 

Οι Theodore Herzl, David Ben-Gurion, Menachem Begin, Yitzhak Shamir, Moshe Sharett εκτίθενται ως ψεύτες και οι τρεις τελευταίοι ως αδίστακτοι τρομοκράτες, με τους τρεις πρώτους να συμφωνούν πλήρως με τις τρομοκρατικές τακτικές τους. 

Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για εκείνους τους δυτικούς ηγέτες που υποστήριξαν την τρομοκρατική κατάληψη της Παλαιστίνης από ένα σιωνιστικό φυλετικό-εθνικιστικό κίνημα εποίκων που είχε μηδενικό νομικό ή ηθικό δικαίωμα στη γη, καθώς εξακολουθούν να μην το κάνουν.

Ο Suárez θέτει το σκηνικό νωρίς στη σελίδα 14:

Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών [από τις πρώτες μέρες του Σιωνισμού], από τους κυρίαρχους ηγέτες όπως ο David Ben-Gurion και ο Chaim Weizmann μέχρι τη φανατική τρομοκρατική συμμορία Lehi, οι ιδεολογικές διακηρύξεις του σχεδίου των εποίκων διατυπώθηκαν στη γλώσσα του μεσσιανισμού. 

Ο Σιωνισμός έχτιζε το τελικό Βασίλειο, τον Βιβλικό Τρίτο Ναό, μια ανάσταση που αναδύθηκε από τις στάχτες του μυθικού Δεύτερου Ναού και του Ναού του Σολομώντα. 

Οι μάχες του σιωνισμού, οι εχθροί του, οι κατακτήσεις του, οι τραγωδίες του, ήταν βιβλικές και η ίδρυση του ισραηλινού κράτους το 1948 πουλήθηκε ως η επανάληψη, η ανασύσταση του βιβλικού βασιλείου. Όπως το έθεσε ο Ben-Gurion, «η Βίβλος είναι η εντολή μας» να πάρουμε την Παλαιστίνη.

Και πάλι, όπως και με τη δήλωση του Τραμπ, το παλιό είναι νέο και το νέο, παλιό. Έτσι, σήμερα έχουμε την παθιασμένη υποστήριξη των Αμερικανών συντηρητικών χριστιανών ευαγγελικών (χριστιανών σιωνιστών) για τα εγκλήματα πολέμου του Νετανιάχου, δικαιολογημένη και ευλογημένη από τη βιβλική καραμέλα που ζει στην προπαγανδιστική αφήγηση που προωθείται από το Ισραήλ και τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης.

Είναι όλα εδώ στο χρονικό του Suárez. Όχι μόνο λεπτομέρειες για τις μάλλον γνωστές σιωνιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως η βομβιστική επίθεση στο ξενοδοχείο King David που θα μπορούσε να μετατραπεί σε σιωνιστική προπαγάνδα, αλλά όλα τα χρόνια των σφαγών Παλαιστινίων, ηλικιωμένων και νέων, ανδρών και γυναικών και παιδιών σε μικρά χωριά και αγορές, σε σπίτια και στους δρόμους και στα χωράφια. γίνεται χωρίς έλεος και πραγματοποιείται με βιβλική χαρά από φανατικούς που κάνουν το «θέλημα του Θεού» τους. Ανατριχιάζει η ψυχή όταν διαβάζει τις λεπτομέρειες της μακράς ιστορίας μιας τέτοιας γενοκτονίας.

Ο Suárez γράφει:

Ο βομβαρδισμός του βασιλιά Δαβίδ διαρκεί ως η εμβληματική τρομοκρατική επίθεση των ετών της Εντολής και τα βιβλία ιστορίας την αναφέρουν ψευδώς ως την πιο θανατηφόρα. 

Ο βομβαρδισμός του Patria [πλοίο μεταναστών] το 1940 ήταν τρεις φορές πιο θανατηφόρος, σκοτώνοντας περίπου 267 άτομα, και οι δύο φρικαλεότητες είναι ταυτόσημες στον ισχυρισμό ότι μόνο οι υποδομές, όχι οι άνθρωποι, ήταν οι στόχοι.

Από τις επιθέσεις στις οποίες η δολοφονία ήταν ο αναγνωρισμένος σκοπός, τουλάχιστον ένας από τους βομβαρδισμούς του Ιργκούν [οι Ιργκούν, οι Λεχί και η Χαγκάνα ήταν οι τρεις κύριες τρομοκρατικές ομάδες των Σιωνιστών] των παλαιστινιακών αγορών σκότωσε περισσότερους (6 Ιουλίου 1980, περίπου 120), και οι σιωνιστικοί στρατοί που ήρθαν σφαγιάζοντας χωριά όπως το Ντέιρ Γιασίν – ακόμα κατά τη διάρκεια της Εντολής – θα σκότωναν επίσης περισσότερους ανθρώπους από την επίθεση του βασιλιά Δαβίδ.

Αν θέλετε να κατανοήσετε την τρομοκρατική φύση της σημερινής ισραηλινής κυβέρνησης, πρέπει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο.

Αν νομίζετε ότι η πρόσφατη ισραηλινή χρήση των εκρηκτικών τηλεειδοποιητών δεν έχει ιστορία, μάθετε για τη σιωνιστική χρήση των εκρηκτικών φυλλαδίων εδώ και πολύ καιρό.

Αν νομίζετε ότι η χρήση του όρου Ναζί από τους επικριτές για να περιγράψει τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων είναι υπερβολική, μάθετε για την ιστορία των σιωνιστικών συνεργασιών με τον Χίτλερ και τον Ιταλό φασίστα Μουσολίνι.

Αν νομίζετε ότι τα σχέδια και οι επιθέσεις του Ισραήλ στο Λίβανο και τη Συρία είναι κάτι νέο, ξανασκεφτείτε το.

Αν σοκαριστείτε από την ερώτηση: Έχει το Ισραήλ δικαίωμα ύπαρξης;, ανακαλύψτε την παράνομη και ανήθικη φύση των αξιώσεών του σε αυτό το δικαίωμα. Στη συνέχεια, ζητήστε από τον εαυτό σας να απαντήσει.

Αν φοβάστε να μάθετε αυτά τα πράγματα από φόβο μήπως σας αποκαλέσουν αντισημίτες, μάθετε πώς οι σιωνιστές ιδρυτές του Ισραήλ χρησιμοποίησαν αυτόν τον όρο ως όπλο εδώ και πολύ καιρό, εναντίον των συμπατριωτών σας Εβραίων και οποιουδήποτε άλλου τόλμησε να αμφισβητήσει τη νομιμότητά τους, και πώς οι πρόγονοί τους και η κυβέρνηση των ΗΠΑ που τους υποστηρίζει τώρα δικαίως καταδικάζονται ως υποστηρικτές της γενοκτονίας.

Αν νομίζετε ότι ο Σιωνισμός και ο Ιουδαϊσμός είναι συνώνυμοι, έχετε καταπιεί ένα πακέτο ψεμάτων τυλιγμένο ως δόλιο δώρο. Γιατί οι Εβραίοι με συνείδηση γνωρίζουν ότι το σιωνιστικό σχέδιο είναι μια τρομερή κηλίδα στο όνομά τους.

Ο Thomas Suárez έχει γράψει ένα γενναίο και σπουδαίο βιβλίο. Θα πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο:

Ο λόγος που το Ισραήλ κρατά εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από διάφορα επίπεδα απαρτχάιντ, ο λόγος που κρατά εκατομμύρια περισσότερους να μαραζώνουν σε στρατόπεδα προσφύγων, δεν είναι ότι είναι Παλαιστίνιοι, ούτε ότι είναι Άραβες.

Είναι μάλλον, αυστηρά, επειδή δεν είναι Εβραίοι. Αν ήταν Εβραίοι, είτε Παλαιστίνιοι είτε Άραβες ή οτιδήποτε άλλο, θα ήταν ευπρόσδεκτοι και θα τους δινόταν μια γενναιόδωρη επιδότηση για να μετακομίσουν από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου ζουν και να καταλάβουν ένα σπίτι του οποίου ο ιδιοκτήτης εκδιώχθηκε επειδή δεν είναι Εβραίος.

Τίποτα στην ιστορία του σιωνισμού, του ισραηλινού κράτους ή της λεγόμενης σύγκρουσης δεν μπορεί να γίνει κατανοητό διαχωρισμένο από αυτό.

Ο Edward Curtin είναι ένας ανεξάρτητος συγγραφέας του οποίου το έργο έχει εμφανιστεί ευρέως εδώ και πολλά χρόνια. Η ιστοσελίδα του είναι edwardcurtin.com και το νέο του βιβλίο είναι Αναζητώντας την αλήθεια σε μια χώρα ψεμάτων.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ