ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ!

 ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙΩΣΗΣ: Η ΒΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Στο τελευταίο μέρος του αναδρομικού δοκιμίου του για τα δέκα χρόνια The Acorn, συντάκτης Paul Cudenec κοιτάζει πίσω στο περιεχόμενό του το 2019. Μπορείτε να βρείτε το ηλεκτρονικό έγγραφο που καλύπτει ολόκληρη τη δεκαετία εδώ.

Μια μαζική λαϊκή εξέγερση στη Γαλλία έγινε πρωτοσέλιδο στο The Acorn καθ 'όλη τη διάρκεια του 2019.

Εξηγήσαμε: «Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία είναι το πιο σημαντικό πολιτικό φαινόμενο που εμφανίστηκε στη Δυτική Ευρώπη μέχρι στιγμής αυτόν τον αιώνα.

«Έχει σπάσει τα εμπόδια της πολιτικής στασιμότητας και στειρότητας που τόσο συχνά αποδυναμώνουν και καταπνίγουν τις αυθόρμητες εκφράσεις λαϊκής δυσαρέσκειας».

Είχα ήδη καλύψει την εξέγερση στον ιστότοπο Winter Oak και αλλού (όπως το Morning Star, παραδόξως!) στα τέλη του 2018 - μπορείτε να βρείτε μια συλλογή από διάφορα άρθρα και μεταφράσεις εδώ, αν σας ενδιαφέρει.

Ένα άρθρο του Acorn στις 20 Ιανουαρίου ανέφερε: «Για δέκατο συνεχόμενο Σαββατοκύριακο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε όλη τη Γαλλία στην εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων ενάντια στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό – και αυτό ενόψει της άνευ προηγουμένου κρατικής βίας και καταπίεσης.

«Η αξιολύπητη προσπάθεια του προέδρου Μακρόν να πάρει πίσω την πρωτοβουλία με τον «Μεγάλο Εθνικό Διάλογο» του έχει αποκαλυφθεί ως απάτη, με τα περιφερειακά roadshows του να προστατεύονται από στρατιές των ΜΑΤ – που έχουν αναπτυχθεί για να κρατήσουν μακριά τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι ακούει!»

Σχολιάσαμε ότι ήταν ενδιαφέρον να δούμε το σύστημα σε κατάσταση πανικού στη Γαλλία, να αναγκάζεται να εργαστεί σε κάθε βήμα των διαδικασιών παραπληροφόρησης έκτακτης ανάγκης, καθώς η εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων συγκέντρωνε όλο και περισσότερη δυναμική.

«Αρχικά, τα Κίτρινα Γιλέκα ήταν απλώς μια περαστική ενόχληση. Τότε ήταν δεξιοί εξτρεμιστές, ή αριστεροί εξτρεμιστές αν το μήνυμα απευθυνόταν σε ένα δεξιό ακροατήριο. Μετά από αυτό, ήταν βίαιοι κακοποιοί και ηλίθιοι του χωριού. Τότε ήταν όλα μια αποτυχία και πέθαιναν. Τότε ξαφνικά απειλούσαν με ένοπλη επανάσταση. Στη συνέχεια ξαναέγιναν φασίστες...»

Εν ολίγοις, το μήνυμα προς τους απλούς Γάλλους από την «περιποιημένη και αλαζονική» παριζιάνικη άρχουσα τάξη ήταν «ότι δεν ήταν παρά αμόρφωτοι riff-raff που άξιζαν να πυροβοληθούν».

Και υπήρχε μια πολύ πραγματική φυσική πλευρά σε αυτή την περιφρόνηση. Αποκαλύψαμε: «Μόνο τους πρώτους έξι μήνες της εξέγερσης των Κίτρινων Γιλέκων τραυματίστηκαν 2.448 διαδηλωτές. Από αυτούς, 24 έχασαν ένα μάτι και πέντε είχαν ένα χέρι που εκτινάχθηκε από χειροβομβίδες της αστυνομίας».

Αρχίσαμε να βλέπουμε πιο καθαρά τη δυσάρεστη οντότητα πίσω από τα ψέματα και τη βία στη Γαλλία και αλλού.

«Ας είμαστε ξεκάθαροι σχετικά με αυτό: το σύστημα υπάρχει. Μπορείτε να το ονομάσετε όπως θέλετε – Το Κατεστημένο, το Πράγμα, το Matrix ή το Βιομηχανικό-Στρατιωτικό-Φυλακικό-Προπαγανδιστικό Σύμπλεγμα – αλλά υπάρχει.

«Είναι το σύστημα που αναζητά πάντα νέους τρόπους για να μας παρακολουθεί, να μας ελέγχει, να διεισδύει στις ζωές μας, να κατευθύνει τις σκέψεις μας, να συντρίβει τις μικρότερες δυνατότητες της ελευθερίας και της αντίστασής μας.

Είναι επίσης το σύστημα, φυσικά, που επιμένει ότι το σύστημα δεν υπάρχει, ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τα πολλά δέντρα της καταπίεσης και του ελέγχου του με ένα συνολικό δάσος που θα μπορούσε να ονομαστεί οντότητα.

«Λέει ότι όποιος μιλάει για το σύστημα είναι ένας συνωμοσιολόγος που μπορεί να αρχίσει να εκτοξεύει κάθε είδους διαταραγμένες, ίσως αντισημιτικές, ανοησίες.

«Το σύστημα το λέει αυτό επειδή γνωρίζει πολύ καλά ότι εμείς οι υπόλοιποι – οι ανίσχυροι που δεν περιφρονεί τόσο πολύ – δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αμφισβητήσουμε αποτελεσματικά το σύστημα αν δεν γνωρίζουμε καν ότι υπάρχει».

Σε ένα άλλο άρθρο, είπαμε ότι το σενάριο που φοβάται περισσότερο το σύστημα είναι ότι οι άνθρωποι σταματούν να πιστεύουν τον μύθο ότι ζούμε σε δημοκρατίες.

«Αντ 'αυτού, βλέπουν την πραγματικότητα ως αυτό, όπως ήταν εδώ και πολύ καιρό: μια εγκληματική συμμορία επαγγελματιών ψευτών, χειραγωγών και κλεφτών που κρατούν με επιτυχία εκατομμύρια ανθρώπους σε κατάσταση εξαθλίωσης και είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν απεριόριστη βία για να κρατήσουν την εξουσία τους».

Κάτω από τον τίτλο «Όλοι περίμεναν τη Νεοφιλελεύθερη Ιερά Εξέταση» εξετάσαμε ορισμένες συκοφαντίες που χρησιμοποιούνταν όλο και περισσότερο εναντίον των αντιφρονούντων.

Παρατηρήσαμε: «Μόλις κατηγορηθεί για "αντισημιτισμό", το θύμα βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα δίλημμα παρόμοιο με αυτό του διάσημου σκαμνιού πάπιας - αν πνιγείς δεν είσαι μάγισσα και αν δεν το κάνεις τότε είσαι μάγισσα και πρέπει να καείς ζωντανός.

«Εάν το άτομο που κατηγορείται για αντισημιτισμό παραδεχτεί την ενοχή του και ζητήσει συγγνώμη, όχι μόνο δεν θα μείνει μόνο του, αλλά θα έχει επίσης παραδώσει σημαντικό πολιτικό έδαφος και θα έχει δημιουργήσει προηγούμενο για την επόμενη παράλογη καταγγελία.

«Αν αρνηθούν ότι είπαν κάτι λάθος, αυτή η άρνηση θα θεωρηθεί ως ένα ακόμη αδίκημα ίσως ακόμη μεγαλύτερης σοβαρότητας».

Απαντώντας σε μια κάπως γελοία γαλλική επίθεση κατά της αντιβιομηχανικής σκέψης, σχολιάσαμε: «Υποτίθεται ότι πιστεύουμε ότι είναι η βιομηχανική κοινωνία που αντιπροσωπεύει τη ζωή και την υγεία, χάρη στα θαύματα της φαρμακευτικής βιομηχανίας της, και ότι είναι οι άκαρδοι αντίπαλοί της που απειλούν να φέρουν θάνατο και δυστυχία σε εκατομμύρια».

Εντοπίσαμε αρκετούς ψευδο-αριστερούς φύλακες του συστήματος που «προσπαθούν να καθορίσουν τα όρια της αντίστασής μας, να μας πουν πότε πάμε πολύ μακριά, να μας επαναφέρουν στη γραμμή όταν αρχίσουμε να αμφισβητούμε την επίσημη αφήγηση της απεριόριστης βιομηχανικής ανάπτυξης, του ανθρωπιστικού πολέμου και της χειραφετητικής τεχνολογίας».

Όχι μόνο κάναμε ρεπορτάζ για τις διαμαρτυρίες κατά του WEF το 2019 στο Νταβός, όπου οι διαδηλωτές είχαν δηλώσει ότι «η άπειρη απληστία για κέρδος και εξουσία που φαίνεται στο Φόρουμ στο Νταβός δεν έχει όρια», αλλά επίσης αργότερα μεταφέραμε το κάλεσμα για την κινητοποίηση του Ιανουαρίου 2020.

Το Acorn ενημέρωσε τους αναγνώστες μας για τις διαμαρτυρίες κατά της G7 στη βασκική πόλη Biarritz, στις οποίες συμμετείχαν τα Κίτρινα Γιλέκα, για τις διαμαρτυρίες στο Βερολίνο κατά του Ευρωπαϊκού Αστυνομικού Κογκρέσου και για μια εθνική ημέρα δράσης του Ηνωμένου Βασιλείου κατά της ισραηλινής ιδιοκτησίας εταιρείας κατασκευής όπλων Elbit Systems.

Καλύψαμε την αντίθεση στην εξορυκτική βιομηχανία στη Βραζιλία και την απειλή ότι «οι καταγάλανες θάλασσες της δυτικής Ελλάδας θα μετατραπούν σε πετρελαιοπηγές» χάρη στην πώληση τεράστιων εκτάσεων θάλασσας και γης για γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου από εταιρείες όπως η Energean, «με στενούς δεσμούς με την ισραηλινή κυβέρνηση και τις ισραηλινές εταιρείες».

Το δελτίο μας επέστησε επίσης την προσοχή σε έναν αποκαλυπτικό απολογισμό της ζωής των εργατών στην Κίνα: «Ξεριζωμένοι από τη γη, οι αγρότες-εργάτες πρέπει να πάρουν θέσεις εργασίας στις βιομηχανίες ηλεκτρονικών, ενδυμάτων, κατασκευών ή υπηρεσιών, των οποίων οι χαμηλοί μισθοί τους αναγκάζουν να εργάζονται τιμωρητικές ώρες υπερωριών.

 Ζουν σε συνωστισμένους κοιτώνες, υπό παρακολούθηση από κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης και υπό τη συνεχή απειλή έξωσης εάν διαμαρτυρηθούν».

Περιγράψαμε την απειλή μιας νέας βιομηχανικής καταστροφής στο Μεξικό, με σχέδια όπως το τρένο των Μάγια, την «ανάπτυξη» του ισθμού Tehuantepec και τεράστιες εμπορικές φάρμες δέντρων.

Η αντίσταση ήταν αναμενόμενη. Σε μια επιστολή προς τις αδελφές τους σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες ζαπατίστας δήλωσαν: «Θα αγωνιστούμε με όλη μας τη δύναμη και ό, τι έχουμε ενάντια σε αυτά τα μεγάλα έργα. Αν αυτά τα εδάφη κατακτηθούν, θα είναι πάνω στο αίμα των γυναικών ζαπατίστας».

Αναφέραμε περαιτέρω την αντίσταση της βάσης στην εκτεταμένη καταστροφή δέντρων στις ινδικές μεγαλουπόλεις Βομβάη, Μπανγκαλόρ και Δελχί και την πώληση δασών για κέρδος στη Γουατεμάλα, χρησιμοποιώντας τον ψεύτικο-πράσινο Δούρειο Ίππο των λεγόμενων «Προστατευόμενων Περιοχών».

Τα δέντρα απειλήθηκαν επίσης από ένα προτεινόμενο φράγμα στη Νότια Ουαλία. Οι ακτιβιστές είπαν: «Θα καταστρέψει τα όμορφα δάση μας και θα καταστρέψει τα αρχαία δάση».

Και το ίδιο ίσχυε και για ένα σχέδιο κατασκευής ενός θεματικού πάρκου στις όχθες bonnie bonnie του Loch Lomond στη Σκωτία. Αυτό θα είχε χτιστεί σε δημόσια γη που πωλήθηκε στον κύριο του έργου.

Σχολίασε η εκστρατεία Save Loch Lomond: «Πρόκειται για την προστασία του παγκοσμίου φήμης περιβάλλοντός μας, αλλά αφορά επίσης το θεμελιώδες ερώτημα σε ποιον ανήκει η Σκωτία και σε ποιον ανήκει η όμορφη χώρα μας».

Τον Σεπτέμβριο του 2024, παρεμπιπτόντως, η εκστρατεία είδε τελικά τις τρομερές προτάσεις. Ζήτω!

Διερευνήσαμε επίσης γιατί περισσότερα από 110.000 δέντρα είχαν κοπεί σε τρία χρόνια από συμβούλια σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.

Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν τυχαίο ότι πόλεις όπως το Newcastle, το Εδιμβούργο και το Sheffield, όπου χιλιάδες υγιή δέντρα είχαν σφαγιαστεί, ήταν όλες περιοχές δοκιμής 5G.

Οι ακτιβιστές προειδοποιούσαν ότι φαινόταν σαν «εκατομμύρια δέντρα» να αντιμετωπίζουν την κοπή μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εξασφαλιστεί η συνεχής σηματοδότηση για αυτο-οδηγούμενα λεωφορεία, αυτοκίνητα και τρένα και όλο τον υπόλοιπο έξυπνο εφιάλτη.

Το Acorn κάλυψε την αντίσταση στην ανάπτυξη του 5G στην Αυστραλία, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο - καθώς και κυρίως στη Γαλλία, όπου ο «ανταρτοπόλεμος» είχε ξεκινήσει ενάντια στον «έξυπνο» φασισμό του συστήματος.

Και ζητήσαμε μια «τελική ώθηση ενάντια στο fracking του Ηνωμένου Βασιλείου» μετά από μια νομική νίκη που οδήγησε τον ακτιβιστή Joe Corre να πει στα μέσα ενημέρωσης: «Είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο και δεν πρόκειται να έχουμε fracking σε αυτή τη χώρα».

Το δελτίο μας τον Απρίλιο είδε την πρώτη εμφάνιση του τρέχοντος masthead μας, δηλώνοντας ότι το Acorn είναι ένα οργανικό ριζοσπαστικό δελτίο, μετά την έναρξη της αδελφής ιστοσελίδας οργανικών ριζών.

Παρουσιάσαμε επίσης το πρώτο από τη σειρά οργανικών ριζοσπαστικών προφίλ που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρουσιάζοντας την Judi Bari.

Αυτός ο μήνας είδε επίσης μια κρίσιμη στιγμή για εμάς όσον αφορά τη σχέση μας με το κίνημα του «κλίματος» που συγκέντρωνε μεγάλη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης.

Τον Ιανουάριο είχαμε ήδη αναρωτηθεί γιατί η «κλιματική αλλαγή» καταλάμβανε τόσο μεγάλο μέρος της προσοχής του «περιβαλλοντικού» κινήματος, όταν υπήρχαν τόσες πολλές πραγματικές και προφανείς απειλές για τη φύση που έπρεπε να αντιμετωπιστούν.

Σκεφτήκαμε: «Σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι επειδή το κίνημα της κλιματικής αλλαγής χειραγωγείται ύπουλα από στοιχεία του ίδιου του βιομηχανικού καπιταλισμού;

«Θα μπορούσε πραγματικά να ισχύει ότι πραγματικοί περιβαλλοντικοί ακτιβιστές, που συλλαμβάνονται και φυλακίζονται για τις θαρραλέες ενέργειές τους, χρησιμοποιούνται ως τροφή για τα ανθρώπινα κανόνια για μια παγκόσμια εκστρατεία μάρκετινγκ;»

Τον Μάρτιο ήμασταν στον ίδιο δρόμο και σημειώσαμε: «Ανησυχητικά στοιχεία συνεχίζουν να αναδύονται σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το περιβαλλοντικό κίνημα, ιδιαίτερα το στοιχείο της κλιματικής δικαιοσύνης, σφετερίζεται και χειραγωγείται από τις μεγάλες επιχειρήσεις».

Μέχρι τις 11 Απριλίου είχαμε κατά κάποιο τρόπο υποτροπιάσει στην αφέλεια και δίναμε γενναιόδωρα στο κίνημα «κλίματος» Extinction Rebellion το πλεονέκτημα της αμφιβολίας και δημοσιοποιούσαμε τις διαμαρτυρίες του!

Αλλά 12 ημέρες αργότερα δημοσιεύσαμε μια ειδική έκθεση Acorn σχετικά με αυτό που τώρα ονομάζαμε "Rebellion Extinction".

Αυτό ανέφερε: «Η ακεραιότητα του XR ως οργανισμού υπέστη ένα θανατηφόρο πλήγμα τη Δευτέρα του Πάσχα, όταν ο λογαριασμός του στο Twitter άρχισε να συνδέει συνδέσμους σε έναν νέο ιστότοπο που ονομάζεται XR Business, ο οποίος είχε ανακοινωθεί σε επιστολή προς τους The Times».

Ρίξαμε μια ματιά σε διάφορα αδέξια άτομα που είχαν υπογράψει την επιστολή υποστήριξης του XR, συμπεριλαμβανομένου του Paul Polman, του πρώην επικεφαλής της Unilever που μόλις είχε, όπως γνωρίζω τώρα, ενταχθεί στο διοικητικό συμβούλιο του Ιδρύματος Rockefeller, μέρος της αυτοκρατορίας Rothschild.

Μέχρι το τέλος της χρονιάς γράφαμε για την «Γκρέτα Τούνμπεργκ: η αγαπημένη των δισεκατομμυριούχων».

Η παγκόσμια φιγούρα του κινήματος για το κλίμα είχε πιστωθεί από το περιοδικό Time με τη δημιουργία «ενός παγκόσμιου κινήματος που καλεί για επείγουσα αλλαγή».

Αλλά το είδος της αλλαγής που συνεπάγεται, σημειώσαμε, είχε υποδειχθεί νωρίτερα εκείνο το έτος, όταν η Τούνμπεργκ φωτογραφήθηκε, μαζί με την Τζέιν Γκούντολ, μπροστά από μια πινακίδα που προωθούσε την «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση» που τόσο ευνοήθηκε από τη συμμορία του Νταβός.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ