Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Γράφει ο Gregory Wrightstone
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Όταν ο πρόεδρος Biden λέει ότι οι ΗΠΑ θα γίνουν ενεργειακά ανεξάρτητες μέσω προγραμμάτων όπως το Green New Deal, ίσως το πρώτο ερώτημα που πρέπει να θέσουμε είναι: "Έχει νόημα αυτό;". Για κάθε σκεπτόμενο άτομο που γνωρίζει έστω και τα βασικά ενεργειακά δεδομένα, η απάντηση θα πρέπει να επανέλθει: "Όχι".
Ο κύριος όγκος της κατανάλωσης ενέργειας στις ΗΠΑ το 2020, σύμφωνα με την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας (Energy Information Administration - EIA), αναλύεται ως εξής 79 τοις εκατό από πετρέλαιο, φυσικό αέριο και άνθρακα και εννέα τοις εκατό από ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από πυρηνικά.
Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια - οι αγαπημένες των Πράσινων Νέων Διαπραγματευτών - παρείχαν λιγότερο από πέντε τοις εκατό.
Θα αντικαταστήσουν λοιπόν οι λεγόμενες πράσινες πηγές τους υδρογονάνθρακες σύντομα; Η κοινή λογική υποδηλώνει όχι. Αλλά αν αυτό δεν είναι αρκετά καλό, υπάρχουν πολλά δεδομένα που υποστηρίζουν μια αρνητική απάντηση.
Ένας άνθρωπος που είναι βαθύς γνώστης των γεγονότων και των αριθμών είναι ο Mark Mills του Ινστιτούτου Μανχάταν. Το θέτει ως εξής
"Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει και οι επιχειρηματίες δεν έχουν ακόμη εφεύρει κάτι τόσο αξιοσημείωτο όσο οι υδρογονάνθρακες όσον αφορά τον συνδυασμό χαμηλού κόστους, υψηλής ενεργειακής πυκνότητας, σταθερότητας, ασφάλειας και φορητότητας.
Σε πρακτικούς όρους, αυτό σημαίνει ότι η δαπάνη 1 εκατομμυρίου δολαρίων σε ανεμογεννήτριες κοινής ωφέλειας, ή ηλιακούς συλλέκτες θα παράγουν ο καθένας, σε 30 χρόνια λειτουργίας, περίπου 50 εκατομμύρια κιλοβατώρες (kWh) -ενώ το αντίστοιχο 1 εκατομμύριο δολάρια που δαπανάται σε μια εξέδρα σχιστόλιθου παράγει αρκετό φυσικό αέριο σε 30 χρόνια για να παράγει πάνω από 300 εκατομμύρια kWh".
Ο κ. Mills λέει ότι υπάρχει μια θεμελιώδης παρανόηση σχετικά με την τεχνολογική ανάπτυξη που συμβάλλει σε ευφάνταστες αντιλήψεις - όπως αυτή του προέδρου - ότι η ηλιακή ενέργεια, η αιολική ενέργεια και οι μπαταρίες μπορούν να γίνουν κυρίαρχες πηγές με μια απλή δήλωση από τον Λευκό Οίκο ή με πιέσεις στο Κογκρέσο.
"Αυτή η "νέα ενεργειακή οικονομία" στηρίζεται στην πεποίθηση -κεντρικό στοιχείο της Πράσινης Νέας Συμφωνίας και άλλων παρόμοιων προτάσεων τόσο εδώ όσο και στην Ευρώπη- ότι οι τεχνολογίες της αιολικής και ηλιακής ενέργειας και της αποθήκευσης μπαταριών υφίστανται το είδος της αναστάτωσης που παρατηρείται στην πληροφορική και τις επικοινωνίες, μειώνοντας δραματικά το κόστος και αυξάνοντας την αποδοτικότητα", λέει.
"Αλλά αυτή η βασική αναλογία αποσιωπά βαθιές διαφορές, θεμελιωμένες στη φυσική, μεταξύ των συστημάτων που παράγουν ενέργεια και εκείνων που παράγουν πληροφορίες.
Στον κόσμο των ανθρώπων, των αυτοκινήτων, των αεροπλάνων και των εργοστασίων, η αύξηση της κατανάλωσης, της ταχύτητας ή της μεταφορικής ικανότητας προκαλεί επέκταση του υλικού, όχι συρρίκνωση.
Η ενέργεια που απαιτείται για τη μετακίνηση ενός τόνου ανθρώπων, τη θέρμανση ενός τόνου χάλυβα ή πυριτίου ή την καλλιέργεια ενός τόνου τροφίμων καθορίζεται από ιδιότητες της φύσης, τα όρια των οποίων καθορίζονται από τους νόμους της βαρύτητας, της αδράνειας, της τριβής, της μάζας και της θερμοδυναμικής - όχι από έξυπνο λογισμικό".
Με άλλα λόγια, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δυνατοτήτων τεχνολογικής προόδου στα πράγματα που χρησιμοποιούν ενέργεια - έξυπνα τηλέφωνα και υπολογιστές, για παράδειγμα - και στους τρόπους παραγωγής ενέργειας.
"Μερικές φορές, η παλιά ή καθιερωμένη τεχνολογία είναι η βέλτιστη λύση και σχεδόν απρόσβλητη στις διαταραχές", λέει ο κ. Mills. "Χρησιμοποιούμε ακόμη πέτρα, τούβλα και σκυρόδεμα, τα οποία χρονολογούνται από την αρχαιότητα. Το κάνουμε επειδή είναι βέλτιστα, όχι "παλιά".
Το ίδιο ισχύει και για τον τροχό, τους σωλήνες νερού, τα ηλεκτρικά καλώδια ... ο κατάλογος είναι μακρύς. Οι υδρογονάνθρακες είναι, μέχρι στιγμής, οι βέλτιστοι τρόποι για να τροφοδοτήσουμε το μεγαλύτερο μέρος όσων χρειάζεται και θέλει η κοινωνία".
Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο το 70 τοις εκατό των πιθανών ψηφοφόρων των ΗΠΑ δήλωσαν πρόσφατα στη Rasmussen ότι τάσσονται υπέρ της ενθάρρυνσης της κυβέρνησης να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου για να μειώσει την εξάρτηση από ξένες πηγές.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν αξιόπιστη, οικονομικά προσιτή ενέργεια και οι υδρογονάνθρακες τους τη δίνουν.
Εκτός του ότι τα ορυκτά καύσιμα είναι εξαιρετικές πηγές ενέργειας, ορισμένες από τις εναλλακτικές λύσεις αποδεικνύονται περισσότερο δημόσια ενοχλητικές παρά περιβαλλοντικά ωφέλιμες.
"Από τα πολλά ψέματα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ενώ υποστηρίζουν την τεράστια αύξηση της χρήσης της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας, ο πιο παράλογος ισχυρισμός είναι ότι η κατασκευή τεράστιων ποσοτήτων νέας δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν θα απαιτήσει πολύ γη", λέει ο Robert Bryce σε άρθρο του Forbes.
Οι ανησυχίες που περιλαμβάνουν τη χρήση γης, τον θόρυβο και την αισθητική έχουν οδηγήσει σε απόρριψη ή περιορισμό περισσότερων από 300 αιολικών έργων στις ΗΠΑ από το 2015 και σε απόρριψη 13 μεγάλων ηλιακών έργων μόνο το 2021, σύμφωνα με την καταμέτρηση του κ. Bryce.
Η αντίδραση, λέει, "μαίνεται από τις αποβάθρες ψαρέματος στο Μοντόκ και το Ρόουντ Άιλαντ, στο ... Βερμόντ (όπου, παρεμπιπτόντως, δεν μπορείς να χτίσεις ανεμογεννήτριες), δυτικά στην κομητεία Σάστα και το Οάχου, καθώς και στον Καναδά, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστραλία και άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο".
Στη Βρετανία, ένα πολιτικό κίνημα κατά της πολιτικής Net Zero του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον για την "απεξάρτηση" της οικονομίας από τον άνθρακα έως το 2050 έχει ξεκινήσει από τον Nigel Farage, τον πρώην ηγέτη του κόμματος του Brexit.
"Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, το μόνο μηδέν θα είναι το ποσό στους τραπεζικούς λογαριασμούς των ανθρώπων, καθώς θα στέλνουμε τις δουλειές και τα χρήματά μας στο εξωτερικό", λέει ο κ. Farage.
Έτσι, είτε πρόκειται για νόμους της φυσικής είτε για δυνάμεις της οικονομίας και της πολιτικής, υπάρχουν πολλά που κρατούν το όνειρο της πράσινης ενέργειας ακριβώς αυτό - ένα πυρετώδες όραμα μιας λατρείας του κλίματος.
Ο Gregory Wrightstone είναι γεωλόγος, εκτελεστικός διευθυντής του Συνασπισμού για το CO2 στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια και ειδικός κριτής της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (AR6). Είναι ο συγγραφέας του μπεστ σέλερ Inconvenient Facts: The Science that Al Gore doesn't want you to know.
Αυτό το σχόλιο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 14 Μαρτίου 2022 στον ιστότοπο των Washington Times.
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Green delusion no path to energy independence - CO2 Coalition
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου