Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ…
Η σύγκρουση Ανατολής - Δύσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μεγάλο θέατρο, μια φάρσα που παίζεται για να αποσπάσει την προσοχή των μαζών, ενώ η παγκοσμιοποιημένη ελίτ συνεχίζει την ανεξέλεγκτη εδραίωση της εξουσίας της
Σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη ψευδαίσθηση, ο κόσμος στον οποίο ζούμε σπάνια είναι όπως φαίνεται. Αυτό που μεταμφιέζεται ως ενάρετο είναι συχνά βουτηγμένο στην κακουργία.
Αυτό που παρουσιάζεται ως καλοπροαίρετο είναι συχνά διανθισμένο με κακοβουλία. Αυτό που παρουσιάζεται ως απλό είναι συνήθως μπλεγμένο σε έναν ιστό πολυπλοκότητας.
Και αυτό που παρουσιάζεται ως πολύπλοκο συχνά αποκαλύπτεται ότι είναι ανησυχητικά απλοϊκό. Ωστόσο, εκείνοι που επιλέγουν να εξετάζουν μόνο το επιφανειακό στρώμα οποιουδήποτε θέματος θα παραμείνουν για πάντα σε άγνοια της πραγματικής του ουσίας.
Αυτή η αλήθεια αναδεικνύεται με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο στην κλιμακούμενη “διχόνοια” μεταξύ των δυτικών και ανατολικών ελίτ για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αποτελεί πηγή συνεχούς απορίας για μένα το πώς πολλά κατά τα άλλα ευφυή άτομα αρνούνται να δεχτούν τα στοιχεία, ή ακόμη και την ιδέα, ότι δεν υπάρχει πραγματική πολιτική ή ιδεολογική διαφωνία μεταξύ των ισχυρών της Ανατολής και της Δύσης.
Όπως εξήγησα σχολαστικά στο προηγούμενο έργο μου, “Ο κίνδυνος της συνδιαλλαγής και των ψευδοπροφητών”, η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο επιδιώκουν τον ίδιο στόχο και ότι και οι δύο τελικά κερδίζουν από μια σχολαστικά ενορχηστρωμένη και δραματική παράσταση διεθνούς αντιπαράθεσης.
Η Ρωσία, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι δέσμια των παγκοσμιοποιημένων τραπεζιτών μέσω θεσμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.
Έχει αναπτύξει το δικό της CBDC και είναι συνδεδεμένη με τη Sberbank που παρεμβαίνει όλο και περισσότερο στην ιδιωτική ζωή των Ρώσων πολιτών.
Επιπλέον, ο παγκόσμιος οικονομικός σύμβουλος της Ρωσίας, που επιβλέπει θέματα από την εικόνα των επενδύσεων μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι εδώ και πολλά χρόνια η Goldman Sachs.
Δεν είναι ειρωνικό το γεγονός ότι αυτοί οι υποτιθέμενοι αντίπαλοι είναι και οι δύο χρεωμένοι στους ίδιους οικονομικούς μαριονετίστες; Η σύγκρουση Ανατολής-Δύσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μεγάλο θέατρο, μια φάρσα που παίζεται για να αποσπάσει την προσοχή των μαζών, ενώ η παγκοσμιοποιημένη ελίτ συνεχίζει την ανεξέλεγκτη εδραίωση της εξουσίας της.
Ο ουκρανικός πόλεμος δεν είναι μια μάχη ιδεολογιών, αλλά μια υπολογισμένη κίνηση σε μια παγκόσμια παρτίδα σκακιού, όπου τα πιόνια είναι οι άνθρωποι και το διακύβευμα είναι η παγκόσμια κυριαρχία.
Η άνετη σχέση της Goldman Sachs με την ουκρανική κυβέρνηση είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό σημάδι της διπλής δράσης της τραπεζικής ελίτ. Από το 2011, η Goldman Sachs συμβουλεύει την Ουκρανία, και είναι αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ξεκίνησε το συμβουλευτικό της έργο αφιλοκερδώς – γεγονός που θα έπρεπε να εγείρει περισσότερα από μερικά φρύδια.
Οι τραπεζικές ελίτ παίζουν και με τις δύο πλευρές της πανωλεθρίας Ρωσίας-Ουκρανίας, τοποθετώντας πονηρά τους εαυτούς τους για να επωφεληθούν από τη σύγκρουση στην οποία συνέβαλαν να δημιουργηθεί.
Παρά το υποτιθέμενο ιδεολογικό χάσμα μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, η Ρωσία συνέχισε να δανείζεται δισεκατομμύρια δολάρια από δυτικές τράπεζες τα τελευταία 10 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων χρηματοπιστωτικών κολοσσών όπως η Deutsche Bank και η Credit Suisse. Αυτό αποκαλύπτει μια κραυγαλέα αλήθεια: Η Ρωσία δεν είναι αντίθετη στη συνεργασία με τους “κακούς δυτικούς ληστές βαρόνους” που καταγγέλλει δημοσίως.
Η σχέση μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Χένρι Κίσινγκερ, της ενσάρκωσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων, είναι ένα άλλο κραυγαλέο παράδειγμα της ψευδούς διχοτόμησης Ανατολής/Δύσης. Μέχρι τον θάνατο του Κίσινγκερ, οι δύο τους συναντιόντουσαν τακτικά και, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του Πούτιν, είναι “παλιοί φίλοι”.
Οι συναντήσεις αυτές άρχισαν σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Πούτιν το 2000, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αντιδυτική ρητορική του Πούτιν δεν είναι παρά ένα προπέτασμα καπνού.
Ο δεσμός του Πούτιν με τον Κίσινγκερ ήταν τόσο ισχυρός που το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών απένειμε στον Κίσινγκερ τιμητικό διδακτορικό τίτλο διπλωματίας. Ο Πούτιν τοποθέτησε μάλιστα τον Κίσινγκερ στο τιμόνι μιας διμερούς “ομάδας εργασίας”, μαζί με τον πρώην επικεφαλής της KGB και πολυμερή (παγκοσμιοποιητή) στρατηγό Yevgeny Primakov, για την αντιμετώπιση θεμάτων εξωτερικής πολιτικής.
Για όσους εξακολουθούν να προσκολλώνται στην ψευδαίσθηση ότι ο Πούτιν είναι πρωταθλητής κατά της παγκοσμιοποίησης, σκεφτείτε το εξής: Ο Πούτιν και το Κρεμλίνο πίεσαν αρχικά να αναλάβει το ΔΝΤ τον έλεγχο της ουκρανικής οικονομίας. Στη συνέχεια, το ΔΝΤ απαιτούσε από την Ουκρανία να έρθει αντιμέτωπη με τη Ρωσία σε αντάλλαγμα για οικονομική βοήθεια.
Για τον αφελή παρατηρητή, αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια σκληρή τροπή της μοίρας, αλλά για όσους βλέπουν μέσα από το ψευδές μοντέλο Ανατολής/Δύσης, όλα αυτά είναι μέρος ενός μεγάλου σχεδίου για την εδραίωση της εξουσίας.
Πράγματι, ο Πούτιν και η Ρωσία δεν είναι τίποτα περισσότερο από πιόνια στη μεγάλη σκακιστική παρτίδα των παγκοσμιοποιητών, τα οποία τίθενται εναντίον των δυτικών ομολόγων τους σε μια θεατρική επίδειξη χάους με σκοπό να εκτρέψουν και να κατακερματίσουν τις μάζες. Όπως το έθεσε τόσο εύστοχα ο Κίσινγκερ, “η κρίση αποτελεί ευκαιρία”.
Αλλά ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Έχουν ήδη αποκαλύψει τις προθέσεις τους, ξανά και ξανά.
Οι πρώτοι σημαντικοί στόχοι της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι ένα παγκόσμιο νόμισμα και ο συγκεντρωτικός οικονομικός έλεγχος. Η ελίτ δεν αρκείται στον απλό παρασκηνιακό έλεγχο των επιμέρους οικονομιών.
Επιδιώκουν την πλήρη πολιτική εναρμόνιση και την εξάλειψη κάθε κυριαρχίας, τελεία και παύλα. Με ένα παγκόσμιο νόμισμα στη θέση του, τα βήματα προς την παγκόσμια διακυβέρνηση γίνονται γρήγορα και μικρά.
Οι παγκόσμιοι ηγέτες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Πούτιν, οι διεθνείς τραπεζίτες και οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, έχουν όλοι υποστηρίξει δημοσίως ότι το ΔΝΤ πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος μέσω του προγράμματος του νομίσματος Special Drawing Rights (SDR)***.
***Σημ.: Τα Special Drawing Rights (SDR) είναι συμπληρωματικά συναλλαγματικά διαθέσιμα που ορίζονται και διατηρούνται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Αντιπροσωπεύουν μια απαίτηση επί του νομίσματος που κατέχουν οι χώρες μέλη του ΔΝΤ και με το οποίο μπορούν να ανταλλαγούν.
Τα SDR είναι λογιστικές μονάδες για το ΔΝΤ και όχι ένα νόμισμα καθεαυτό. Δημιουργήθηκαν το 1969 για να συμπληρώσουν τα υπάρχοντα χρηματικά αποθέματα των χωρών μελών και να αυξήσουν τη διεθνή ρευστότητα.
Ωστόσο, για να αναδειχθεί το SDR σε κυρίαρχο νόμισμα, πρέπει να ξεπεραστούν ορισμένα εμπόδια. Ακολουθεί ένας σύντομος κατάλογος:
Η Πτώση του Δολαρίου (ΗΠΑ)
Το δολάριο πρέπει να εκθρονιστεί ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και η σχετική του αξία πιθανότατα θα πέσει κατακόρυφα, πριν το SDR μπορέσει να αναδειχθεί. Σε αυτό το σημείο οι mainstream αναλυτές χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας. Γι’ αυτούς, το δολάριο είναι μια άφθαρτη νομισματική δύναμη, ένα νόμισμα αιώνιο όπως ο ίδιος ο χρόνος.
Η προκατάληψη της κανονικότητας τους τυφλώνει στα πολυάριθμα τρωτά σημεία του ομοσπονδιακού αποθεματικού χαρτονομίσματος, συμπεριλαμβανομένης της ανικανότητας του έθνους μας να αντιμετωπίσει ποτέ το συγκλονιστικό εθνικό χρέος του.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι το δολάριο είναι το νόμισμα της ΝΤΠ (Νέας Τάξης Πραγμάτων) και ότι οι παγκοσμιοποιητές είναι ανεξήγητα αμερικανοκεντρικοί. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται παραπάνω, ωστόσο, δείχνουν το αντίθετο.
Οι παγκοσμιοποιητές δεν έχουν καμία αφοσίωση σε κανένα συγκεκριμένο έθνος ή πολιτισμό. Η μόνη τους υποταγή είναι η προώθηση της δικής τους εξουσίας.
Αν η θυσία του δολαρίου ή των Ηνωμένων Πολιτειών στο σύνολό τους προωθεί αυτή την εξουσία, δεν θα διστάσουν να κόψουν τους δεσμούς μαζί μας σαν ένα σάπιο εξάρτημα. Ένας “πολυπολικός” κόσμος θα είναι εξίσου ολοκληρωτικός και παγκοσμιοποιημένος με ό,τι έχουμε τώρα…
Πρέπει να Εισαχθεί μια Αντικατάσταση της Ρευστότητας
Οι πιστοί αναγνώστες μου γνωρίζουν καλά ότι παρακολουθώ στενά την πρόοδο της Κίνας προς την αποσύνδεση από την αμερικανική οικονομία εδώ και αρκετά χρόνια. Η Κίνα, κατά τη γνώμη μου, ήταν πάντα ο άξονας της ελιτίστικης μετάβασης σε έναν πραγματικά παγκόσμιο νομισματικό μηχανισμό.
Το κύριο επιχείρημα των συστημικών κύκλων ενάντια στην ιδέα της κατάρρευσης του δολαρίου είναι η απουσία ενός άλλου νομίσματος με επαρκή ρευστότητα για να αναλάβει το ρόλο του δολαρίου. Ωστόσο, αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια.
Η Κίνα και οι τράπεζες υπό τον έλεγχό της έχουν εκδώσει περίπου 25 τρισεκατομμύρια δολάρια σε χρεόγραφα και νομισματοποίηση. Αυτό συχνά χαρακτηρίζεται ως “φούσκα χρέους” που προκύπτει από τον πανικό και την αδυναμία της κινεζικής οικονομίας, καθώς και ως απάντηση στην επιβραδυνόμενη ποσοτική χαλάρωση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εγώ, ωστόσο, προσφέρω μια ελαφρώς διαφορετική προοπτική.
Η Κίνα άρχισε να εκδίδει χρεόγραφα σε γουάν το 2005, χρόνια πριν η επικρατούσα τάση αντιληφθεί την επικείμενη κατάρρευση των παραγώγων. Έκτοτε, δεν υπήρχε κανένας πρακτικός λόγος για την Κίνα να παράγει αυτές τις μετοχές και τους τίτλους σε γιουάν, εκτός αν η πρόθεσή της ήταν πάντα να επεκτείνει κρυφά την αγορά γιουάν.
Υποστηρίζω ότι η νομισματοποίηση της Κίνας έχει σχεδιαστεί σχολαστικά και σκόπιμα για να δημιουργήσει τα θεμέλια για μια μαζική αύξηση της ρευστότητας στο γουάν. Το επιχείρημα ότι η συγκλονιστική δημιουργία χρέους της Κίνας σηματοδοτεί μια επικείμενη κατάρρευση μπορεί να είναι λανθασμένο.
Το χρέος των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων, επισκιάζει σημαντικά τα 25 τρισεκατομμύρια δολάρια της Κίνας. Το χρέος της Κίνας σε γουάν δεν είχε σχεδόν καθόλου χρόνο να συγκεντρώσει σημαντικούς τόκους. Αντίθετα, οι ΗΠΑ είναι παγιδευμένες σε έναν ατελείωτο κύκλο πληρωμών τόκων που διαβρώνουν σταδιακά τα θεμέλια της δημοσιονομικής μας δομής. Αν κάποια οικονομία βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης, αυτή είναι των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι της Κίνας.
Το SDR δεν θα εκδοθεί αμέσως ως κοινά διαπραγματεύσιμο νόμισμα. Αντ’ αυτού, το ΔΝΤ θα αναλάβει τη διαχείριση των νομισμάτων που περιλαμβάνονται σε αυτό και θα εκφραστεί σε αυτά τα νομίσματα χρησιμοποιώντας τις αποτιμήσεις των SDR. Για παράδειγμα, 1 δολάριο ΗΠΑ αξίζει σήμερα μόνο 0,53 SDR. Στο εγγύς μέλλον, προβλέπω ότι το δολάριο θα βυθιστεί σε σχέση με την αξία του SDR.
Θα εξακολουθήσουμε να έχουμε τα δολάρια μας όταν το ΔΝΤ αρχίσει να διαχειρίζεται το νομισματικό μας σύστημα, αλλά η διεθνής και εγχώρια αξία αυτών των δολαρίων θα πέσει σε πεντάρες. Με τη σειρά τους, άλλα νομίσματα με ισχυρότερη οικονομική θέση θα αυξήσουν την αξία τους σε σχέση με το SDR.
Πιστεύω ότι ένας από τους πρωταρχικούς παράγοντες που θα καθορίσουν την αξία ενός νομίσματος σε σχέση με το SDR θα είναι τα αποθέματα χρυσού μιας χώρας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία και η Κίνα, ειδικότερα, αποκτούν πολύτιμα μέταλλα με πρωτοφανή ρυθμό (και για τον οποίο τα αποθέματα χρυσού των ΗΠΑ δεν έχουν ποτέ ελεγχθεί).
Το ίδιο το ΔΝΤ είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους φυσικού χρυσού στον κόσμο, με σχεδόν 3.000 μετρικούς τόνους (επίσημα). Με την κατάρρευση του συστήματος του δολαρίου και τους επενδυτές να αναζητούν ένα αξιόπιστο αντιστάθμισμα για να προστατεύσουν τις εναπομείνασες αποταμιεύσεις τους, ο χρυσός θα μπορούσε ενδεχομένως να εκτοξευθεί στην περιοχή των 5.000 έως 10.000 δολαρίων ανά ουγγιά. Οι κυβερνήσεις που κατέχουν το μέταλλο θα βρίσκονται σε ευνοϊκή θέση κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του SDR ως νέου αποθεματικού προτύπου.
Πρέπει να κατασκευασθεί ένα γεγονός προκάλυψης
Η εδραίωση της εξουσίας επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματικά σε περιόδους σύγχυσης και χάους. Η κατασκευή κρίσεων είναι μια πανάρχαια τακτική που χρησιμοποιεί η ελίτ για να επιβάλει την κυριαρχία της. Όχι μόνο μπορούν να αποπροσανατολίσουν και να εκφοβίσουν τις μάζες ώστε να υποταχθούν, αλλά μπορούν επίσης να αναδειχθούν ως ήρωες και σωτήρες στη συνέχεια. Η Χεγκελιανή διαλεκτική είναι το πιο έμπιστο εργαλείο ενός τυράννου.
Η διάλυση του δολαρίου και η εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομικής γραφειοκρατίας δεν είναι ενέργειες που μπορούν να πραγματοποιηθούν απροκάλυπτα από τους διεθνείς χρηματοδότες. Τα γεγονότα αυτά θα συμπέσουν με σοβαρή καταστροφή, που πιθανότατα θα ξεπεράσει την καταστροφή της εποχής της Μεγάλης Ύφεσης, με αμέτρητους ανθρώπους να χάνουν την ικανότητά τους να εξασφαλίσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Το έγκλημα, ο θάνατος και η δημόσια αναταραχή θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα. Οι άνθρωποι θα αναζητήσουν κάποιον που θα τον καταστήσουν υπεύθυνο. Εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι το ψευδές παράδειγμα Ανατολής/Δύσης.
Είναι ευρέως αναμενόμενο ότι καθώς οι κυρώσεις κλιμακώνονται μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ, το δολάριο θα μπει τελικά στο στόχαστρο. Η Κίνα έχει δηλώσει την υποστήριξή της προς τη Ρωσία σε αντίθεση με την επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Το σκηνικό έχει στηθεί.
Προειδοποιώ εδώ και αρκετό καιρό ότι η κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα αξιοποιηθεί ως κάλυψη για την κατάρρευση του συστήματος του δολαρίου. Έχω προειδοποιήσει ότι τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης θα κατηγορούσαν για την κατάρρευση αυτή μια ανατολική απόρριψη συναλλαγματικών αποθεμάτων και κρατικών ομολόγων, πυροδοτώντας ένα παγκόσμιο ντόμινο που θα έφερνε το τέλος της παγκόσμιας αποθεματικής θέσης των ΗΠΑ.
Με τη σειρά της, η διεθνής κοινότητα θα ήταν προετοιμασμένη να το δει αυτό ως το αποτέλεσμα μιας πεινασμένης για εξουσία Αμερικής σε κατάσταση αμόκ και όχι ως το αποτέλεσμα ενός μυστικού προγράμματος οικονομικής αποσταθεροποίησης. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολοκληρωτικό πόλεμο ή σε μια δημοσιονομική κόλαση που θα άφηνε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου αποδυναμωμένο και απελπισμένο για βοήθεια.
Σε κάθε σενάριο, το ελιτίστικο σχέδιο είναι να χρησιμοποιηθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι και ψεύτικοι αντίπαλοι για να αποσπάσουν την προσοχή μας από τους πραγματικούς ενόχους: τις ίδιες τις διεθνείς τράπεζες. Μην κάνετε λάθος: Αυτός ο αγώνας δεν αφορά τον πρόεδρο Biden, τον Donald Trump ή τον Πούτιν, ούτε καν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Αυτοί οι άνδρες είναι απλά πιόνια, παιδιά για θελήματα, δημόσιες φιγούρες.
Μην ξεγελιέστε από την παγκόσμια παρωδία που ενορχηστρώνεται. Ό,τι κι αν συμβεί στην Ουκρανία και ό,τι κι αν εξελιχθεί μεταξύ της Ρωσίας, της Κίνας και της Δύσης, υπάρχουν μόνο δύο γνήσιες πλευρές σε αυτή τη σύγκρουση: το ελιτίστικο κατεστημένο και όσοι είναι αρκετά οξυδερκείς για να αναγνωρίσουν την τοξική τους ατζέντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου