Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΥΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΥΤΕ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς
Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει καταδικάσει σε θάνατο και τον Θεό και την ανθρώπινη ψυχή. Δεν καταδίκασε όμως έτσι και τον εαυτό του σε θάνατο, από τον οποίο θάνατο δεν υπάρχει Ανάσταση ;
Αν κάνουμε ένα ειλικρινή και αμερόληπτο απολογισμό της Ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, της επιστήμης, της πολιτικής, της κουλτούρας, και του πολιτισμού, θα διαπιστώσουμε ότι σε όλους αυτούς του κοινωνικούς τομείς οι Ευρωπαίοι έχουν φονεύσει τον Ευρωπαίο άνθρωπο, τον Θεό και την αθανασία της ψυχής του ανθρώπου.
Η ανθρώπινη ιστορία όμως μας διδάσκει, κατά τραγικό τρόπο, ότι η Θεοκτονία πάντοτε καταλήγει στην Αυτοκτονία. Αυτό μας διδάσκει η περίπτωση του Ιούδα.
Πρώτα πρόδωσε με υποκριτικό φίλημα τον Διδάσκαλο και Θεό του, δηλαδή σκότωσε ουσιαστικά με την προδοσία του αυτή τον ίδιο τον Θεό και μετά αυτοκτόνησε, εξόντωσε τον εαυτό του.
Αυτός είναι ο αδυσώπητος νόμος της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης, ο οποίος είναι αναπόδραστος όπως μας διδάσκει η ιστορία, με πολλά παραδείγματα αυτού του πλανήτη.
Το ολόκληρο το οικοδόμημα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, είναι οικοδομημένο χωρίς τον Χριστό, οπότε είναι αναπόφευκτο να καταρρεύσει και μάλιστα πολύ σύντομα, όπως προφήτευσε ο οραματιστής και φιλόσοφος Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (1821–1881) και ο θλιμένος συγγραφέας Νικολάι Γκόγκολ (1809 –1852)
Και μπροστά στα μάτια μας πραγματοποιούνται στις ημέρες μας αυτές διορατικές προφητείες αυτών των κορυφαίων Ορθοδόξων συγγραφέων που συνέλαβαν διορατικά την τελική κατάληξη της άθεης Ευρώπης.
Δέκα ολόκληρους αιώνες οικοδομούν οι λατινόφρονες, με την αποστασία τους, τον Ευρωπαϊκό Πύργος της Βαβέλ, και ημείς αξιωθήκαμε του τραγικού οράματος: Ιδού, ανεγέρθηκε ένα πελώριο μηδέν! Επήλθε γενική σύγχυση και ασυνενοησία.
Ο ένας άνθρωπος δεν κατανοεί τον άλλο άνθρωπο, η μια ψυχή δεν μπορεί να συνεννοηθεί με την άλλη ψυχή, το ένα έθνος δεν μπορεί να αντιληφθεί τις ανησυχίες του άλλου έθνους.
Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έφθασε στον μοιραίο ίλιγγο, οδήγησε τον Υπεράνθρωπο στην κορυφή του Πύργου της Βαβέλ που ο ίδιος έκτισε, θέλοντας να δει και να θαυμάσει αποπερατωμένο το οικοδόμημά του, αλλά εκεί ο Ευρωπαίος Υπεράνθρωπος τρελλάθηκε, ακριβώς επάνω στην κορυφή του Πύργου που έκτισε.
Καταλήφθηκε από ίλλιγγο από δυσθεώρητο ύψος που αναρριχήθηκε, ζαλίστηκε και έπεσε και γκρεμίστηκε από τον Πύργο.
Και πίσω του και ο ίδιος ο Πύργος του, δηλαδή άθεος «επιστημονικός» πολιτισμός του γκρεμίζεται και θρυμματίζεται με τους πολέμους τις αιματοχυσίες και τις επαναστάσεις.
Ο Homo Europaeicus ήταν αναπόφευκτο να τρελλαθεί, σαν κάποιον ψυχοπαθή που αντικρίζει το τερατούργημα που τόσα χρόνια οικοδομούσε. Αφού πρώτα ο Ευρωπαίος έγινε Θεοκτόνος ήταν επόμενο να να μη γίνει και αυτοκτόνος.
Η Wille zur Macht (Θέληση για δύναμη) του Ευρωπαίου «επιστημονικού» ανθρώπου μετατράπηκε σε Wille zur Nacht (Θέληση για νύχτα).
Αυτός δεν ήταν που έλεγε ότι γνώση (επιστήμη) είναι δύναμη μου, περιφρονώντας την πίστη. Τώρα αντικρίζει το σκότος, το έργο των χειρών του.
Νύχτα, βαριά και σκοτεινή νύχτα έχει καλύψει την Ευρώπη.
Γκρεμίζονται τα είδωλα της Ευρώπης και δεν είναι πολύ μακριά η ημέρα, κατά την οποία δεν θα μείνει ούτε πέτρα επάνω στην πέτρα από την κουλτούρα και τον πολιτισμό της Ευρώπης, με το επίμονο θεομαχικό πνεύμα με το οποίο σχεδίασε και οικοδόμησε τους μεταμοντέρνους ουρανοξύστες των πόλεων της, θέλοντας να ταπεινώσει τον ίδιο τον Δημιουργό Του, να τον κατεβάσει στην γη και στον θρόνο Του, στην θέση του να στρογγυλοκαθίσει ο ίδιος, με την δύναμη της «επιστήμης».
Την ίδια στιγμή που έκτιζε όλες αυτές τις αλαζονικές πόλεις του κατέστρεφε αθάνατες ψυχές ανθρώπων. Θεοποιούσε τα οικοδομήματα του και απέρριπτε τον ίδιο τον Δημιουργό του Σύμπαντος.
Άδειασε ο ουρανός, διότι ο Θεός δεν είναι πια μέσα του. Άδειασε η γη, διότι δεν έχει επάνω της αθάνατη ψυχή. Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός μετατράπηκε σε ένα απέραντο νεκροταφείο χωρίς ελπίδα ανάστασης. «Θέλω να πάω στην Ευρώπη», δηλώνει ο βαθυστόχαστος Ντοστογιέφσκι, «και διστάζω γιατί … γνωρίζω ότι πηγαίνω σε νεκροταφείο…»
Αναμφίβολα το πνεύμα, οι αρχές και οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής κουλτούρας και του πολιτισμού είναι Χριστομάχες και Θεομαχικές, αντιστρατεύονται τον ίδιο τον Παντοκράτορα, τον Δημιουργό του Σύμπαντος.
Για αιώνες, εδώ και πολύν καιρό, διαμορφωνόταν ο τύπος του Ευρωπαίου ανθρώπου εωσότου αυτός ο ίδιος αντικατέστησε τον Θεάνθρωπο Χριστό με τον Ανθρωπισμό του, με την άθεη φιλοσοφία του και τα επιτεύγματα της επιστήμη του, με την πολιτική και την τεχνολογία του, με την θρησκεία και την ηθική του που ο ίδιος διαμόρφωσε στα μέτρα του.
Με τα σύγχρονα τεχνικά μέσα, με τις επιτεύξεις της τεχνολογίας του. Με τις πολιτικο-κοινωνικές επαναστάσεις, οι οποίες είναι και αυτές γέννημα και θρέμμα της αλαζονικής ανταρσίας, της επανάστασης της Ευρώπης εναντίον του Θεού.
Έτσι, αυτός ο τύπος του Ευρωπαίου ανθρώπου καθιερώθηκε σαν το πρότυπο του «τέλειου ανθρώπου» σ’ όλη την οικουμένη!
Στη Δύση ούτε γνωρίζουν την Εκκλησία, ούτε γνωρίζουν την οδό, ούτε γνωρίζουν την έξοδο από τα αδιέξοδα τους. Εκεί όλα έχουν βυθιστεί στην ψυχοφθόρα ειδωλολατρία, φιλαυτία, φιληδονία, εγωισμός, αυτοθαυμασμός του εαυτού τους και σαρκολατρία. Γι’ αυτό, Ευρώπη σημαίνει αναγέννηση της ειδωλολατρίας.
Οι ψευδόχριστοι και οι ψευδοθεοί έχουν πλημμυρίσει την Ευρώπη και από εκεί εξάγονται σε όλες τις αγορές της Οικουμένης, έχοντας ως κύριο έργο τους να φονεύσουν τον Θεό και την ψυχή των ανθρώπων και έτσι να στερήσουν από τον κόσμο τη μοναδική ελπίδα και αυτή την ίδια τη δυνατότητα της αληθινής επικοινωνίας με τον Θεό.
Γράφοντας όλα αυτά, προσπαθούμε να εισδύσουμε στον πυρήνα της ευρωπαϊκής υψηλοφροσύνης, στα δαιμονικά υπόγειά της, απ’ όπου πηγάζουν οι ακάθαρτες πηγές της, τα νερά των οποίων δηλητηριάζουν όλη την οικουμένη.
Αυτές οι αληθινές διαπιστώσεις δεν αποσκοπούν να καταδικάσουν ή να κατηγορήσουν την Ευρώπη, και τον Πύργο της Βαβέλ που κτίζει·
Είναι μόνο μία εκ βαθέων κραυγή αγωνίας και εν προσευχή πρόσκληση στη μοναδική οδό της σωτηρίας που είναι Κύριος και Σωτήρας μας, ο Ιησούς Χριστός, μέσω της μετάνοιας.
[Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτη Ιουστίνου Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 161, 164, 184 (αποσπάσματα, με γλωσσική απλοποίηση)]
[Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο Σέρβος (Јустин Поповић, 1894 –1979) ήταν Σέρβος Ορθόδοξος Χριστιανός θεολόγος, Αρχιμανδρίτης στη Μονή του Τσέλιε, Ορθόδοξος φιλόσοφος, μελετητής του Ντοστογιέφσκι, συγγραφέας και επικριτής της πραγματιστικής εκκλησιαστικής ζωής.
Στις 29 Απριλίου 2010, ο πατήρ Ιουστίνος Αγιοκατατάχθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.]
Σύμφωνα με την Θεόπνευστη Αποκάλυψη του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννη, η σύγχρονη Πόρνη Βαβυλώνα, θα εισπράξει ό,τι της ΑΞΙΖΕΙ σύμφωνα με την Δικαιοσύνη του αληθινού και ζώντος Θεού.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Το ενθουσιώδες κίνητρο της επιστημονικής “προόδου” είναι ένα—ο υποβιβασμός του Ουρανού σύμφωνα με τη θέλημα του ανθρώπου και ταυτόχρονα η ανύψωση του ανθρώπου και η εγκατάσταση του στον Ουρανό.» —Evgeny Andreevich Avdeenko (1952 – 2014)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κάιν: ο πρώτος φονιάς επί της γης
.
Στην πραγματικότητα, ο “Νέος Παγκόσμιος Πολιτισμός” που οικοδομείται στις μέρες μας είναι μόνο το τελικό στάδιο, μιας μακράς διαδικασίας σκληρών προσπαθειών πολλών αιώνων του ανθρώπου, που σκοπό είχε και έχει να εγκαθιδρυθεί επί της γης, μια νέα τάξη πραγμάτων φτιαγμένη από τον ίδιο τον άνθρωπο, από την ίδια την ανθρωπότητα, η οποία έχει αποστατήσει από τον ίδιο τον Δημιουργό της. Ο σκοπός της είναι να κατεβάσει η ανθρωπότητα τον Θεό στην γη και στον θρόνο του Θεού να αναρριχηθεί και να στρογγυλοκαθίσει η ίδια η ανθρωπότητα. Τα ίδια τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα των ανθρώπων είναι εκείνα που έχουν φουσκώσει τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό τους. Ξέχασαν τον Θεό και θέλουν πλέον οι άνθρωποι σαν σύνολο, να ζήσουν επιτέλους, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τους νόμους που οι ίδιοι κατασκεύασαν, ακολουθώντας το μονοπάτι της “εξέλιξης και της προόδου” και της όλο και πιο εξελιγμένης επιστήμης που οι ίδιοι κατέκτησαν. Επομένως, ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός μας προέρχεται από την γενιά του Κάιν, ο οποίος είναι και ο πρώτος φονιάς επί της γης, αφού σκότωσε τον αδελφό του Άβελ και είναι ο πρώτος από τους “γιους του διαβόλου”, όπως έγραψε ο σύγχρονος Ρώσος Ορθόδοξος θεολόγος Ευγένιος Α. Αβντεένκο (Евге́ний Α. Андре́евич). Ο οργίλος, μοχθηρός και αδελφοκτόνος Κάιν, που ουδέποτε μετανόησε ειλικρινά, “δεν λατρεύει τον Θεό”, “δεν σέβεται τον πατέρα του” “δεν σέβεται την ζωή του αδελφού του Άβελ” και σαν καταδιωκόμενος ζούσε μια νομαδική περιπλανώμενη ζωή, «αποκομμένος από τις οργανικές αρχές της ζωής — τη γη και το έδαφος. Δηλαδή ο Κάιν ζει, χωρίς Θεό, χωρίς πατέρα και χωρίς πατρίδα.» Το στυγερό έγκλημα του Κάιν, της αδελφοκτόνου αιματοχυσίας, στιγμάτισε και όλους τους απογόνους του και βύθισε την ανθρωπότητα στον βούρκο της αμαρτίας, η οποία εξαλείφθηκε στις ημέρες του Κατακλυσμού του Νώε.
.
«Ο πολιτισμός αναπτύχθηκε, περνώντας από διάφορα ιστορικά στάδια, αλλά η ανθρωπότητα από την αρχή των προσπαθειών της, είχε ένα και μοναδικό σκοπό: Να δημιουργήσει έναν ολοκληρωτικά ανθρωποκεντρικό κόσμο, ένα πολιτισμό που θα στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις και μόνο. Η βάση αυτού του πολιτισμού ήταν και είναι πάντα “η πόλη”, όπως το μαρτυρεί και η ετυμολογία της λέξης. Η πρώτη μορφή πολιτισμού, είναι η πόλη του Κάιν. Η τελευταία μορφή πολιτισμού στην ανθρώπινη ιστορία θα είναι πάλι μια παγκόσμια πόλη, (ένα “Παγκόσμιο Χωριό” το λέμε σήμερα), μια πολύχρωμη, πολυπολιτισμική “Βαβυλώνα”, ένας σύγχρονος ψηφιακός Πύργος της Βαβέλ της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Ένας τεχνολογικός πολιτισμός, ο οποίος έχει εξαπλωθεί σαν ένας καρκινικός όγκος πάνω στο σώμα του πλανήτη γη, αποψιλώνοντας και καταληστεύοντας και τους τελευταίους παρθένους θύλακες της φύσης. Από την εποχή του Κάιν, η ανθρώπινη κοινωνία χωρίζεται σε δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις, σε δύο τμήματα: την Εκκλησία, την κοινωνία αυτών που είναι πιστοί στον Δημιουργό, όπως ο ο αδικοσκοτωμένος Άβελ — και την Αντι-Εκκλησία, την κοινωνία του πολιτισμού και της επιστήμης, που οικοδόμησαν οι απόγονοι του Κάιν.»
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο πολιτισμός» —όπως τόνισε ο βαθυστόχαστος Ρώσος θεολόγος Βλαντίμιρ Λόσκι (1903 – 1958) — «είναι μια τεράστια πανανθρώπινη προσπάθεια να αντισταθμίσει την απουσία του Θεού. Στον πολιτισμό, οι άνθρωποι προσπαθούν να διασκεδάσουν τον ψυχικό πόνο τους, το άλγος που νιώθουν ενδόμυχα, ώστε να ξεχάσουν τον Θεό ή να Τον αντικαταστήσουν. Προσπαθούν να Τον ξεχάσουν, στη επίπονη σφυρηλάτηση των μετάλλων, παραδίδοντας τον εαυτό τους αιχμάλωτο στη γήινη βαρύτητα και την ακατανίκητη έλξη που μεταδίδεται από αυτήν … ή να Τον αντικαταστήσουν με την ψευδή χαρά μιας γιορτής της τέχνης, τη νωχελική παρηγοριά της μουσικής ...»
Αυτό το επίμονο πνεύμα του ανθρώπου που εναντιώνεται στο Θεό, οικοδόμησε έναν αλαζονικό πολιτισμό σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που νομοθέτησε ο ίδιος ο άνθρωπος, που ενσαρκώνεται σήμερα στη μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική, η οποία αναπαράγει τον περίφημο «Πύργο της Βαβέλ, προς τον ουρανό και από τον ουρανό», για τον οποίο ο Ορθόδοξος φιλόσοφος Βλαντίμιρ Λόσκι έγραψε:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο Πύργος της Βαβέλ είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός σφετεριστικού, ληστρικού πνεύματος ενός άθεου πολιτισμού, μιας τεράστιας πανανθρώπινης προσπάθειας που έχει την ενδόμυχη λαχτάρα να κατακτήσει τον ουρανό, να φτάσει και ξεπεράσει ο ίδιος ο άνθρωπος τον Δημιουργό του. Με αυτό το πνεύμα και με την λαχτάρα, όλοι οι ανατολικοί ιεροί πολιτισμοί έχτισαν τα ζιγκουράτ τους, τις φαραωνικές πυραμίδες τους, αυτούς τους γιγαντιαίους ναούς, των οποίων τα δάπεδα και οι τεράστιες σκάλες συμβόλιζαν προφανώς, τα εσωτερικά σκαλοπάτια από τα οποία πρέπει να περάσει ο μυημένος, ώστε να ανέλθει σταδιακά και μεθοδικά προς τον ουρανό. Ο Πύργος της Βαβέλ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που αντιπροσωπεύει όλους αυτούς τους αρχαίους πολιτισμούς. Αλλά σήμερα, στην σύγχρονη εποχή, τον έχουμε φτάσει και τον έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ. Είναι επίκαιρος αυτός ο Πύργος μέχρι σήμερα — γιατί ο παγκόσμιος πολιτισμός που τώρα κτίζουμε, είναι ο ίδιος ο Πύργος Βαβέλ— ο τελευταίος.»