ΟΣΟΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΑΞΙΕΣ… ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ Η ΔΥΣΗ – ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Όπως επισημαίνει ο Ρώσος φιλόσοφος, «θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην ιδεολογική πτυχή, η οποία μπορεί να γίνει θεμελιώδης φορέας για την περαιτέρω ανάπτυξη της Ρωσίας στο διεθνές πλαίσιο»
O πόλεμος Ουκρανίας - Ρωσίας δεν είναι απλώς σύγκρουση συμφερόντων, αλλά ένα πεδίο διαμάχης δύο διαφορετικών πολιτισμών: από τη μία είναι η υγιής σκέψη και οι ηθικές αξίες και από την άλλη η εκφυλισμένη η Δύση των ΛΟΑΤΚΙ και της διαστροφής.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Ρώσο φιλόσοφο Dugin, η ορκωμοσία του Προέδρου Vladimir Putin σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο στη ρωσική Ιστορία.
Κάποια πράγματα θα φτάσουν σε ένα κρίσιμο όριο, κάτι θα εκτυλιχτεί, σε κάθε περίπτωση όμως κάτι νέο θα έρθει.
Όπως επισημαίνει ο Ρώσος φιλόσοφος, «θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην ιδεολογική πτυχή, η οποία μπορεί να γίνει θεμελιώδης φορέας για την περαιτέρω ανάπτυξη της Ρωσίας στο διεθνές πλαίσιο.
Στη σκληρή μας αντιπαράθεση με τη Δύση, που έχει ως αποτέλεσμα να βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας πυρηνικής σύγκρουσης και ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, το πρόβλημα των αξιών γίνεται όλο και πιο ορατό.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν πρόκειται απλώς για μια σύγκρουση μεταξύ κρατών που έχουν απολύτως ορθολογικά εθνικά συμφέροντα, αλλά μια σύγκρουση πολιτισμών, που υπερασπίζονται σθεναρά τα συστήματα αξιών τους.
Σήμερα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Ρωσία ποντάρει στις παραδοσιακές αξίες, που ενισχύουν τη δική της πολιτισμική ταυτότητα και τη γεωπολιτική της κυριαρχία».
Σε σχέση λοιπόν με τη Δύση, λέει ο Dugin, δεν μιλάμε μόνο για διαφορετικά συμφέροντα, αλλά για μια σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της συλλογικής Δύσης.
Είναι πλέον προφανές ότι δύο συστήματα αξιών έχουν συγκρουστεί μεταξύ τους.
Τι υποστηρίζουν Δύση και Ρωσία
Η σύγχρονη συλλογική Δύση υποστηρίζει σθεναρά: τον απόλυτος ατομικισμός, την LGBT κοινότητα, τον κοσμοπολιτισμό, την ακύρωση των παραδοσιακών αξιών, τον μετα-ανθρωπισμός, την απεριόριστη μετανάστευση, τον μη προσδιορισμό φύλου, την κριτική φυλετική θεωρία, τη σχετικιστική και μηδενιστική φιλοσοφία του μεταμοντερνισμού.
Η Δύση απαγορεύει βιβλία και έργα τέχνης και το Κογκρέσο των ΗΠΑ ετοιμάζεται να αφαιρέσει ολόκληρα μπλοκ από τις Αγίες Γραφές που φέρεται να προσβάλλουν ορισμένες ομάδες ανθρώπων για εθνοτικούς και θρησκευτικούς λόγους.
Επιπλέον, η ανάπτυξη ψηφιακών τεχνολογιών και νευρωνικών δικτύων έχει θέσει στην ημερήσια διάταξη τη μεταφορά της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης σε παγκόσμια κλίμακα από την ανθρωπότητα στην τεχνητή νοημοσύνη .
Σε αντίθεση με όλα αυτά, η Ρωσία του Putin προτάσσει ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο αξιών, πολλές από τις οποίες νομοθετούνται στο Διάταγμα Νο. 809 της 9ης Νοεμβρίου 2022.
Ειδικότερα, η Ρωσία υπερασπίζεται σθεναρά: τη συλλογική ταυτότητα έναντι ατομικισμού, τον πατριωτισμό εναντίον κοσμοπολιτισμού, την υγιή οικογένεια έναντι της διαστροφής, τη θρησκεία ενάντια στον μηδενισμό, τον υλισμό και τον σχετικισμό, την ιστορική αλήθεια έναντι ακύρωσης πολιτισμού.
Συνεπώς, λέει ο φιλόσοφος, υπάρχουν δύο αντίθετοι προσανατολισμοί, δύο ανταγωνιστικές ιδεολογίες και συστήματα κοσμοθεωρίας.
Η Ρωσία επιλέγει την παράδοση, αντίθετα, επιλέγει οτιδήποτε μη παραδοσιακό, ακόμη και αντιπαραδοσιακό.
Αυτό καθιστά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, όπου αυτοί οι δύο πολιτισμοί αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλον, κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή σύγκρουση συμφερόντων.
Το κυριότερο είναι ότι δύο μοντέλα για την ανάπτυξη της ανθρωπότητας έχουν έρθει σε σύγκρουση: Το φιλελεύθερο, παγκοσμιοποιητικό, αντιπαραδοσιακό μονοπάτι της σύγχρονης Δύσης ανταγωνίζεται την παραδοσιακή πολυπολική Ρωσία.
Και είναι καιρός να σημειώσουμε ότι ο πολυπολικός κόσμος, στον οποίο η Ρωσία δήλωσε πίστη στο προηγούμενο στάδιο της διακυβέρνησης του Putin, έχει νόημα μόνο εάν αναγνωρίσουμε σε κάθε πόλο, σε κάθε πολιτισμό (σήμερα εκπροσωπείται ξεκάθαρα στα BRICS) το δικαίωμα στη δική του ταυτότητα, στην παράδοσή της, στο αξιακό της σύστημα.
Η πολυπολικότητα αποκτά νόημα εάν αναγνωρίσουμε το δικαίωμά στους λαούς να διατηρούν την ταυτότητά τους και να αναπτύσσονται βάσει εσωτερικών αρχών.
Αυτό σημαίνει ότι οι πόλοι ενός πολυπολικού κόσμου, σε αντίθεση με το παγκοσμιοποιητικό μονοπολικό μοντέλο, όπου εξ ορισμού οι δυτικές αξίες κυριαρχούν ως οικουμενικές, στον ένα ή τον άλλο βαθμό ακολουθούν το μονοπάτι της Ρωσίας - αλλά μόνο αναλαμβάνοντας το δικό τους - κάθε φορά διαφορετικές - παραδοσιακές αξίες.
Πολυπολικός κόσμος
Σύμφωνα με τον Dugin, τα παραπάνω τα βλέπουμε στη σύγχρονη Κίνα, που όχι μόνο απορρίπτει την παγκοσμιοποίηση, τον φιλελευθερισμό και τον παγκόσμιο καπιταλισμό ως δόγμα, διατηρώντας πολλά χαρακτηριστικά της σοσιαλιστικής δομής, αλλά στρέφεται όλο και περισσότερο στις αιώνιες αξίες της κινεζικής κουλτούρας, αναβιώνοντας σε νέο επίπεδο την πολιτική και κοινωνική ηθική του Κομφούκιου, που ενέπνευσε και ρύθμιζε την κοινωνία για αρκετές χιλιετίες.
Δεν είναι τυχαίο ότι μια από τις κορυφαίες θεωρίες διεθνών σχέσεων στη σύγχρονη Κίνα έχει γίνει η αρχαία ιδέα της Τιανξίας, βάσει της οποίας η Κίνα νοείται στο κέντρο του παγκόσμιου συστήματος και όλα τα άλλα έθνη περιβάλλουν την Ουράνια Αυτοκρατορία στο περιφέρεια.
Η Κίνα είναι το δικό της απόλυτο κέντρο, ανοιχτό στον κόσμο, αλλά διαφυλάσσει αυστηρά την κυριαρχία, τη μοναδικότητα και την πρωτοτυπία της.
Η σύγχρονη Ινδία (Μπχαράτ) κινείται προς την ίδια κατεύθυνση - ειδικά υπό την κυριαρχία του Mondi.
Και πάλι, η βαθιά ταυτότητα, η Hindutva, κυριαρχεί εδώ, αναβιώνοντας τα θεμέλια του αρχαίου βεδικού πολιτισμού, της θρησκείας, της φιλοσοφίας και της κοινωνικής δομής.
Ο ισλαμικός κόσμος απορρίπτει ακόμη πιο κατηγορηματικά το σύστημα αξιών της συλλογικής Δύσης, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι συμβατό με τους ισλαμικούς νόμους, κανόνες και κατευθυντήριες γραμμές.
Και σε αυτή την περίπτωση, η έμφαση δίνεται στην παράδοση.
Οι λαοί της Αφρικής κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση: εισέρχονται σε έναν νέο γύρο αποαποικιοποίησης - αυτή τη φορά συνείδησης, πολιτισμού, τρόπου σκέψης.
Όλο και περισσότεροι Αφρικανοί στοχαστές, πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα στρέφονται προς την προέλευση των αυτόχθονων πολιτισμών τους.
Η Λατινική Αμερική, επίσης, ανακαλύπτει σταδιακά αυτούς τους νέους ορίζοντες της παράδοσης, της θρησκείας και των πολιτισμικών ριζών, που έρχονται σε ολοένα και πιο άμεση σύγκρουση με τις πολιτικές των Ηνωμένων Πολιτειών και της συλλογικής Δύσης.
Επιπλέον, η ιδιαιτερότητα της Λατινικής Αμερικής είναι ότι ο αντιαποικιακός αγώνας για μεγάλο χρονικό διάστημα πραγματοποιούνταν κυρίως κάτω από αριστερά συνθήματα.
Τώρα η κατάσταση αλλάζει: η Αριστερά ανακαλύπτει τις παραδοσιακές και συντηρητικές απαρχές του αγώνα της (για παράδειγμα, στη «θεολογία της απελευθέρωσης», όπου κυριαρχεί ο καθολικός παράγοντας) και το συντηρητικό αντιαποικιακό μέτωπο αυξάνεται ολοένα και περισσότερο (για παράδειγμα, «θεολογία των λαών»).
Αλλά μέχρι στιγμής κανένας από τους πολιτισμούς που εστιάζουν στην πολυπολικότητα και προτιμούν την παράδοση δεν έχει εμπλακεί σε άμεση ένοπλη σύγκρουση με τη Δύση - εκτός από τη Ρωσία.
Πολλοί διστάζουν, περιμένοντας το τέλος αυτής της δραματικής αναμέτρησης.
Και παρόλο που η πλειοψηφία της ανθρωπότητας απορρίπτει την ηγεμονία της Δύσης και τα συστήματα αξιών της, κανείς άλλος εκτός από εμάς δεν είναι έτοιμος να έλθει σε άμεση σύγκρουση μαζί της.
Αυτό δίνει στη Ρωσία μια μοναδική ευκαιρία: να πρωτοστατήσει στην παγκόσμια συντηρητική στροφή.
Ήρθε η στιγμή να δηλώσουμε ευθέως ότι η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τη διεκδίκηση του δυτικού πολιτισμού για την οικουμενικότητα των αξιών του και υπερασπίζεται πλήρως την παράδοση, τόσο για τη δική της (ρωσική λαϊκή, ορθόδοξη πολιτεία) όσο και για όλες τις άλλες.
Άλλωστε και αυτοί, στην περίπτωση του θριάμβου της παγκοσμιοποίησης και της διατήρησης της δυτικής ηγεμονίας, απειλούνται με αναπόφευκτη καταστροφή.
Όλοι οι πολιτισμοί του κόσμου είναι συντηρητικοί, αυτή είναι η ταυτότητά τους - και το συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο.
Μόνο η μεταμοντέρνα Δύση αποφάσισε να συγκρουστεί ριζικά με τις κλασικές χριστιανικές της ρίζες και άρχισε να οικοδομεί μια κουλτούρα εκφυλισμού, διαστροφής, παθολογίας και τεχνικής αντικατάστασης των ανθρώπων με μετα-ανθρώπινους οργανισμούς (από AI έως cyborgs, χίμαιρες και προϊόντα γενετικής μηχανικής).
Και στην ίδια τη Δύση, σημαντικό μέρος της κοινωνίας απορρίπτει αυτό το μονοπάτι και αντιτίθεται όλο και πιο έντονα στην πορεία των κυβερνώντων μεταμοντερνιστικών φιλελεύθερων ελίτ προς την οριστική κατάργηση της πολιτιστικής και ιστορικής ταυτότητας των ίδιων των δυτικών κοινωνιών.
Στη νέα του προεδρική θητεία, θα ήταν πολύ λογικό για τον Putin να διακηρύξει την υπεράσπιση της παράδοσης -στη Ρωσία και σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Δύσης- ως κύρια ιδεολογική αποστολή του.
Ο Vladimir Putin είναι ήδη, στα μάτια όλης της ανθρωπότητας, ο μεγαλύτερος ηγέτης που αντιστέκεται ηρωικά στη δυτική ηγεμονία.
Τώρα είναι η ώρα να ανακοινωθεί η παγκόσμια αποστολή της Ρωσίας, η οποία είναι η προστασία των πολιτισμών και των παραδοσιακών τους αξιών.
Σταματήστε να παίζετε μαζί με τη Δύση και να χρησιμοποιείτε τις στρατηγικές, τους όρους, τα πρωτόκολλα και τα κριτήριά της.
Η πολιτισμική κυριαρχία έγκειται στο γεγονός ότι κάθε λαός έχει το δικαίωμα να αποδέχεται και να απορρίπτει τυχόν εξωτερικές οδηγίες, να αναπτύσσεται με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κάποιος από το εξωτερικό μπορεί να είναι δυσαρεστημένος με αυτό.
«Τρομερή απειλή»
Έτσι, πρόσφατα, στις 7 Μαΐου, η βρετανική εφημερίδα «Mirror» δήλωσε ότι εννέα λέξεις από την εναρκτήρια ομιλία του Προέδρου Putin αποτελούν «τρομερή απειλή για τη Δύση» («Η ίδια η Ρωσία και μόνο η ίδια θα καθορίσει το πεπρωμένο της!»)…
Με άλλα λόγια, η Δύση αντιλαμβάνεται κάθε υπαινιγμό κυριαρχίας ως κήρυξη πολέμου εναντίον της.
Η Ρωσία συμφώνησε σε αυτό και είναι έτοιμη να υποστηρίξει όλους όσοι υπερασπίζονται την κυριαρχία τους τόσο αποφασιστικά όσο εκείνη.
Φυσικά, κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του παραδοσιακές αξίες.
Αλλά σήμερα όλοι δέχονται επίθεση από έναν μισαλλόδοξο, δόλιο και διεστραμμένο πολιτισμό, ο οποίος διεξάγει ανελέητο πόλεμο σε οποιαδήποτε παράδοση.
Σε μια τέτοια κατάσταση, η Ρωσία του Putin μπορεί ανοιχτά να δηλώσει ότι είναι φορέας της αντίθετης αποστολής: να γίνει ο υπερασπιστής της παράδοσης και των κανόνων, της συνέχειας και της ταυτότητας.
Προηγουμένως, στον 20ό αιώνα, η επιρροή της Ρωσίας στον κόσμο βασιζόταν κυρίως στο αριστερό κίνημα.
Σήμερα όμως σταδιακά έχει ξεθωριάσει - είτε απορροφήθηκε από τον φιλελευθερισμό, είτε εξαντλήθηκε από μόνο του.
«Τώρα αξίζει να στοιχηματίσετε σε συντηρητικούς, υποστηρικτές της πολιτισμικής ταυτότητας. Και έτσι γεννιέται ένα νέο σύνθημα: Παραδοσιακοί όλων των χωρών, ενωθείτε!
Και δεν πρέπει να ντρεπόμαστε, να ντρεπόμαστε ή να το κρύβουμε.
Όσο πιο σίγουροι ακολουθούμε αυτό το μονοπάτι, τόσο πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ασφάλεια θα αυξάνεται η επιρροή μας στον κόσμο.
Εφόσον επιλέξαμε να επικεντρωθούμε στην πολυπολικότητα, πρέπει να είμαστε συνεπείς σε αυτό.
Πολλοί θεωρούν τον Putin βασικό πρόσωπο της συντηρητικής αναβίωσης. Ήρθε η ώρα να το διακηρύξουμε ανοιχτά.
Και οι σύμμαχοί μας - σημερινοί και δυνητικοί - θα υποστηρίξουν τη Ρωσία με ανανεωμένο σθένος.
Άλλωστε, τώρα θα τους είναι ξεκάθαροι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι και οι στόχοι μας.
Θα μας πιστέψουν και θα αρχίσουν, χωρίς καμία δυσπιστία ή δισταγμό, να χτίζουν μαζί μας έναν δίκαιο και ισορροπημένο κόσμο προς το συμφέρον της ευρύτερης ανθρωπότητας» κατέληξε ο Dugin.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου