ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΩ ΕΞΥΒΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ...

ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΣ ΑΛΛΟΚΟΤΩΝ ΑΘΥΡΜΑΤΩΝ ΜΑΤΑΙΩΣΙΣ

Η αχειροποίητος εικόνα της Παναγίας 

στη Ρουμάνικη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου

ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΣ ΑΛΛΟΚΟΤΩΝ ΑΘΥΡΜΑΤΩΝ ΜΑΤΑΙΩΣΙΣ

Τα μάτια μου έσπασαν πάνω σε άμορφα ξόανα

καθώς οι δείκτες έγειραν στο δάπεδο του χρόνου

   προβάλλοντας την ώρα του αρχαίου θανάτου 

που χτυπούσε σε ρυθμό καρδιακού παλμού

τα δεινά της δευτερόλεπτα κραυγάζοντας 

πάνω από τα αποτυπώματα της ύβρεως!

Νύχτα βαθιά του βορβόρου χρωστήρα

που ξεθάβει το πεθαμένο του τάλαντο 

μόνο και μόνο για να το πετάξει σαν πτώμα σε σήψη

κατά πρόσωπο στον δανειοδότη Κύριό του

σαρκάζοντας με όλο το δύσμορφο σκοτάδι 

της σκωληκοειδούς ατεχνίας του

Το κάλος το άρρητο 

και Την ωραιότητα της παρθενίας
με σκαριφήματα σκυμμένα

ανυπόφορα δαιμονιώδη

ο άλογος τεχνολόγος... 

Απ΄ το βάθος του Παραδείσου 

ακούγονται οι αγέρωχες αγγελικές φωνές 

οι ψυχές των δολοφονημένων στην κοιλάδα παιδιών 

να υμνούν την Χώρα του Αχωρήτου

θυμίζοντας μου την αθόρυβη αιωνιότητα 

που μάταια προσπαθούν να χαράξουν  

με τον άναρθρο τους θόρυβο οι κόβαλοι

μάταια πασχίζουν να σκεπάσουν με λήθη τα ίχνη...

    

Τα μάτια μου έσπασαν τα άμορφα ξόανα

τα γυάλινα θρύψαλά τους 

έμειναν πεσμένα στο δάπεδο
κι ο χρόνος γέλαγε με την καρδιά του 

βλέποντας αυτά τα αθύρματα που ήταν ανάξια

ακόμη και για τη σκούπα του 

ακόμη και για το καλάθι των αχρήστων του...  

   

Γ. Ε. Βολουδάκης

16/3/2024

 

Κόβαλος: ο αδιάντροπος, ο απατεώνας, ο πανούργος. 

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία με το όνομα κόβαλοι ήταν γνωστή μία ομάδα από δαίμονες που ανήκαν στην ακολουθία του Διονύσου