Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

2 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Γ. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

                  
ΠΟΙΗΣΕΩΣ  ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ 





ΣΧΟΛΙΟΝ ΠΕΡΙ  ΣΚΟΛΙΩΝ  ΣΚΩΛΗΚΩΝ

Όλοι τρέχουν να γιορτάσουν στα κανάλια, 
στις στημένες εκδηλώσεις, 
με τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις...
την Ποίηση...
Ωστόσο εγώ ξυπόλυτους τους βλέπω με τα κυάλια
σαν άθλιους μπατίρηδες σε εκπτώσεις
να ψάχνουνε της μούσας τα σανδάλια...
με Οίηση...

Γ.Ε.Β


ΠΟΙΗΣΕΩΣ  ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ 

Γιορτάζουνε τὴν ποίηση τὰ ἔαρα                                                            

στοῦ σύμπαντος τὰ ἐρεβώδη ἄκρα                                                        

πέφτει δροσιὰ στοῦ ἥλιου τὰ φλογώδη βλέφαρα                             

τὴ σκόνη ἀνάλαφρα φυσοῦν ἀπ’τὸ παλτὸ τους

τ’ἄστρα                                                                                                                                         

Εὐθύνω τεθλασμένα ὄνειρα                                                         

ὁδοιπορῶντας μὲ συνεχόμενα πέλματα                                      

στὴν ἄκρη τοῦ κρημνοῦ                                                                       

πού καταλήγει σὲ ἀνοιχτὰ στόματα σπουργιτιῶν                                   

χαρούμενων ἀπὸ τὴν προσδοκία τῆς τροφῆς τους.                              

Ὕστερα ἔφιππος κερδίζω                                                                      

τὶς βελούδινες ἀκτὲς τῆς σιωπῆς                                                                

ἀφοῦ ἐμπλακῶ μὲ τὶς φθορὲς σὲ κονταρομαχίες                                  

ἐνδεδυμένος τὸ βάρος πανοπλίας χειρογράφου                                  

καὶ στὸ δεξί κρατῶντας τὸ κοντάρι τῆς γραφίδας                              

πού ὅταν ἐκτείνεται μοιάζει καὶ ἐν τέλει γίνεται                                

ἀφθαρσία                                                                                                 

πνίγοντας στὸ μελάνι τὰ σκουλήκια.                                                

Μὲ τὸ ἀριστερὸ μου χέρι μέσα στὰ λουλούδια                             

δρέπω ὁσμὲς                                                                                            

πού ἐκχέει τὸ ἔαρ τὸ  ἀπρόσιτο                                                             

στὰ μάτια καὶ τὴν ὄσφρηση τοῦ μίσους.                                                      

Λύνοντας τὴν κορδέλα τοῦ ἐσώτερου ἐνιαυτοῦ                     

ἔχω τώρα πλέον κι ἐγώ τὴν παγκόσμια ἡμέρα μου                    

ὅπως στὴ γῆ ὁ κάθε ἀνελέητα κυνηγημένος.                                                                                                                                   

Γ. Ε. Βολουδάκης         21/3/2007        
Παγκόσμια Ἡμέρα Ποιήσεως




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου