ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΙΚΗ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΕΧΘΡΟ!

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

α. ΕΛΕΓΧΟΣ, ΦΥΛΑΞΗ, ΑΜΥΝΑ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ 
β. ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ. ΚΑΤΑΛΗΨΗ, ΑΠΩΛΕΙΑ.
γ. ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΜΑΧΗ, ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

 Μόνο με γνώση  και  ελπίδα ξεπερνιέται ο φόβος και φτιάχνεται η πίστη που οδηγεί στην νίκη. Καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία  από ένα  Μοναστήρι  πριν από 25 χρόνια.

Η φύση της εργασίας μου απαιτούσε να επισκεφθώ όλους τους χώρους της μονής για αυτοψία πριν την μελέτη. Με την ευλογία   του γέροντα Ηγουμένου  εγώ ο ανάξιος εισήλθα παντού.

Πρέπει να ήμουν μεταξύ των ελαχίστων ή ο μόνος λαϊκός  που είχα αυτή την δυνατότητα. Οδηγό μου είχα ένα καλογεράκι πρώην επιστήμονα που  εγκατέλειψε την καριέρα και τα εγκόσμια.

Όταν εισήλθαμε στο ιερό του Καθολικού της Μονής, τότε  αισθάνθηκα  ότι εκινούμην πολύ  δύσκολα, όπως όταν διέρχεσαι ανάμεσα από συγκεντρωμένο ακίνητο πλήθος και ωθείς κάποιους για να ανοίξεις δρόμο για να περάσεις .

Η ατμόσφαιρα  επίσης εκεί ήταν  πιο πυκνή  στην αναπνοή μου.

Ρώτησα τον συνοδό μου γιατί και μου λέει, διάκοψε την δουλειά σου, πάμε έξω και θα σου εξηγήσω.

Καθίσαμε στο πλακόστρωτο και μου λέει ότι όντως περνούσες ανάμεσα από πλήθος αοράτων σωμάτων. Αμέσως εγώ ο άσχετος ρώτησα, τι σωμάτων αστρικών; Τότε με ρωτάει το καλογεράκι, διάβασες τα τάδε βιβλία, ναι του απαντώ.

Εγώ μου λέει πριν έρθω εδώ, πήγα μέχρι το Θιβέτ ψάχνοντας και συμπλήρωσε αυστηρά, όχι ξανά τέτοια λόγια εδώ που βρίσκεσαι.

Άσε τα αυτά, άκου και μάθε, ότι εσύ είσαι ξένος εδώ, λαϊκός και μάλιστα μπήκες στο Ιερό του Καθολικού, στο σημείο που 

ίσως επί χίλια χρόνια, καίει η ακοίμητος κανδήλα, τελείται η Θεία Ευχαριστία, διαβάζεται ο Λόγος του Θεού και ψάλλονται προσευχές και ύμνοι.

Όπου Αγία Τράπεζα  και κανδήλα αναμμένη εκεί και φύλακες άγγελοι. Φαντάζεσαι τι πλήθος υπάρχει εδώ μετά τόσα χρόνια αδιάκοπων προσευχών από τους πιστούς που λειτουργούνται και  επικαλούνται  την Θεία Χάριν και την προστασία της Θεοτόκου και των αγγέλων, 

Είσαι τυχερός που είχες την ευλογία  και την άδεια εισόδου, όμως είσαι ξένος, με ξένα ρούχα παράξενος. Εδώ που μπήκες και πέρασες, κινήθηκες διαφορετικά από όλους, προκάλεσες αναστάτωση και κινητοποίηση μέχρι να ελεγχθείς.

Την άλλη  μέρα ήμουν πιο άνετα, δεν ήμουν ξένος, ήμουν φιλοξενούμενος, τις επόμενες, οικείος, εξοικειωμένος.

Μια από τις επόμενες μέρες, είχε αρχίσει να σουρουπώνει και εγώ  συνέχιζα την εργασία μου σε κάθε χώρο μαζί με τον μοναχό

οδηγό μου και βρισκόμασταν στο ταβάνι κάτω από μια στέγη πλακόστρωτη, όπου ανάμεσα στα δοκάρια υπήρχε ένα μικρό παρεκκλήσι.

Ο μοναχός  άνοιξε και προσκύνησε τις εικόνες, τον ακολούθησα και ενώ ασπάσθηκα μια εικόνα του ξύλινου σκαλιστού τέμπλου, αισθάνθηκα στα χείλη μου την αίσθηση του καμένου και φουσκωμένου χρώματος και λόγω του ημίφωτος το επιβεβαίωσα με την αφή μου.

Γιατί  ρώτησα αυτόματα, η απάντηση του ήταν -θα σού  πω αύριο με το φως. Όταν επέμενα μου είπε -αν σου πω τώρα δεν θα κοιμηθείς ήσυχα το βράδυ.

Την επόμενη το πρωί μου έδειξε την εικόνα, την μοναδική καμένη του τέμπλου, ήταν η εικόνα του αγίου που ήταν αφιερωμένο το εκκλησάκι. Η βάση της  κάτω στο τέμπλο ήταν καλυμμένη με ένα λευκό κεντημένο ύφασμα.

΄
Όταν το ανασήκωσε, φάνηκε μια μαύρη τρύπα καμένη στο κέντρο του ξύλου απ όπου ξεκίνησε η φωτιά και τα ίχνη της συνεχίζοντας   προς τα επάνω έκαψαν όλο το χρώμα γύρω από το σώμα του αγίου χωρίς να το αγγίξουν και περιμετρικά συνεχίζονταν μέχρι επάνω από το κεφάλι, όπου συγκλίνοντας μετά δέκα-δεκαπέντε εκατοστά σταματούσαν σε ένα σημείο με τρύπα όμοιο με εκείνο στην αρχή της φωτιάς.

Τι είχε συμβεί;

Είχαν ξεχάσει και δεν λειτουργούσαν το εκκλησάκι για καιρό.

΄Ενας μοναχός ο πιο διαφορετικός και  <φευγάτος>που περνούσε από εκεί άκουσε κραυγές ζώων από μέσα και το ανέφερε στον ηγούμενο, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι το είχαν ξεχάσει αλειτούργητο.

Πήγαν εκεί  και άρχισαν την λειτουργία κατά την διάρκεια της οποίας άρχισαν να ακούγονται κραυγές ζώων εκκωφαντικές. 

Κατόπιν μία απαίσια  δυσωδία γέμισε τον χώρο και ακολούθησαν   απειλές και βρισιές. Οι μοναχοί  συνέχισαν απτόητοι με προτροπή του γέροντά τους.

Σε κάποια στιγμή πετάχτηκε η φωτιά που περιέγραψα, ο γέροντας τότε τους είπε να μη φοβηθούν και να συνεχίσουν την μάχη τους.

Ακολούθησε μια τρομερή κραυγή και η φωτιά έσβησε, κατόπιν με πλήρη ηρεμία τελείωσαν την λειτουργία τους νικητές.

Μετά το πάθημα αυτό δεν ξαναξέχασαν το εκκλησάκι και μάλιστα, έφτιαξαν κατάλογο για να μην τους ξεφεύγει τίποτε, για να λειτουργούνται όλα και όλοι.

Λύθηκε έτσι η απορία μου γιατί φίλησα το καμένο χρώμα και γιατί δεν θα κοιμόμουν ήσυχα το βράδυ αν το γνώριζα από το απόγευμα.

Από  τότε  κάτι άρχισα να αντιλαμβάνομαι και αφού τελείωσα τις εργασίες μου, μόνο μια φορά επισκέφθηκα την μονή μετά από  καιρό, όταν τελείωσε το έργο, ύστερα από πρόσκληση του γέροντα, που ζει και αγιάζει συνεχώς μαχόμενος, όπως τον είδα πρόσφατα σε φωτογραφία.

Ανέφερα αυτές τις δυο εμπειρίες μου τώρα, γιατί πιστεύω ότι ταιριάζουν στην πράξη με τα σημερινά επιβεβλημένα μέτρα διακοπής της συμμετοχής των πιστών στις λειτουργίες των ναών και την απαγόρευση της μετάληψης.

Θέλω να πιστεύω ότι δέχθηκαν τις λειτουργίες σε κενούς ναούς για να μη γίνει κατάληψη όμοια με αυτή που είχε γίνει τότε στο εκκλησάκι της μονής που ανέφερα .

Γνωρίζουν ίσως και οι μεν και οι δε και τώρα γνωρίζουμε και εμείς τα ενδεχόμενα. Ίσως  λίγοι ίσως πολλοί τα δεχθούν ή θα τα απορρίψουν, όπως και με τα μέτρα.

Ελεύθερη κατά την κρίση του, η επιλογή της στάσης του καθενός λαϊκού, μοναχού ή ιερωμένου αναλόγως των ιδεών και της εμπιστοσύνης του ως προϋπόθεση της πίστης του και της υπακοής σε κάθε τι που του λένε ή εφαρμόζεται.

Σκοπεύω σύντομα, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, να πάω στο μοναστήρι  μετά  25 χρόνια, με τους δύο  γιους και τον εγγονό μου.

Θέλω να ξαναβρώ τον φίλο μου μοναχό και ελπίζω να μας δεχθεί ο γέροντας, ότι θα με θυμάται είναι σίγουρο, με είχε  βάλει στην προσευχή του από τότε.

Πρέπει να καταθέσω την αναφορά των πεπραγμένων μου, να παρουσιάσω τα όπλα μου για επιθεώρηση και να ζητήσω να μου

παραδοθούν νέα για εξοπλισμό και οδηγίες για μελλοντική χρήση και εφαρμογή, από τα παιδιά και τον εγγονό μου.

Δεν θα μπορεί κανείς  να μας αφοπλίσει  μετά, ήδη οι πιτσιρικάδες μου έχουν πάρει την βασική  εκπαίδευση και έτσι θα καταστούν μάχιμοι. Σίγουρα θα τα χρειασθούμε, έχουμε μόνον ανάπαυλα πριν από τις μάχες που ακολουθούν .

Πιστεύω  ότι ο πόλεμος ξεκίνησε και πολλοί ηγέτες και αξιωματικοί λούφαξαν και δύσκολα θα αποκαταστήσουν το κύρος τους όταν επανέλθουν .

Ας ακολουθήσω όποιον θεωρώ ικανό, άφοβο μαχητή και άξιο.

Ίσως αμαρτάνω κρίνοντας. Ο καθένας μας κατά την κρίση του υπακούει και διαλέγει τα όπλα του ή το αμπρί για να κρυφτεί.

Δεν μου αρκούν οι προσωπίδες, ούτε καν η πιο τέλεια μάσκα  ΑΡΒΧΠ.

Είναι εξοπλισμός αμύνης .

Όμως όλοι  παραδέχονται ότι η πιο καλή  άμυνα είναι ο εξοπλισμός και η επίθεση. Αυτό κατάλαβα τότε που είδα τα απομεινάρια της μάχης που δόθηκε στο εκκλησάκι του μοναστηριού.