Ο Διωγμός των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή και το αιματηρό ντόμινο στην περιοχή
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Η πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα, με ορόσημο το φθινόπωρο του 2001, σφραγίστηκε από την πανηγυρική «επιστροφή του Θεού» στην ιστορία όσο ποτέ άλλοτε τα νεώτερα χρόνια. Χαρακτηριστικά επεισόδια αυτής της πρώτης φάσης της «σύγκρουσης των πολιτισμών» που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια ήταν ο πλανητάρχης Μπους και οι χριστιανοσιωνιστές «γκουρού» του, ο «ιερός πόλεμος» των Ταλιμπάν που σόκαραν την ανθρωπότητα, μήνες νωρίτερα από τους Δίδυμους Πύργους, με την ανατίναξη των αγαλμάτων του Βούδα και, τέλος, οι εισβολές των δυτικών νέο-σταυροφόρων στον μουσουλμανικό κόσμο με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Η βασική στρατηγική των νεοταξικών ελίτ ήταν στην πραγματικότητα διαρκής πόλεμος για διαρκές εμπόριο: πρώτα καταστρέψτε τους, μετά κατακτήστε τους, τέλος ανοικοδομήστε τους!
Αλεξάνδρεια 2011, το τίμημα της αλαζονείας
Στην πόλη της Κλεοπάτρας, έναν τόπο ανέκαθεν πολιτισμένο, τα μεγάλα θρησκευτικά ρεύματα συναντιόντουσαν για αιώνες. Το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου, όπως κάθε χρόνο, οι κοπτικές εκκλησίες ήταν γεμάτες από πιστούς που παρακολουθούσαν την καθιερωμένη μεσονύκτια λειτουργία για τον ερχομό του νέου έτους. Χίλιοι πεντακόσιοι περίπου πιστοί είχαν συγκεντρωθεί στην ορθόδοξη εκκλησία των Δύο Αγίων (Al-Qiddissin).
Στα μέρη αυτά γεννήθηκε ο αιγυπτιακός χριστιανισμός, από τον πρώτο μ.Χ. αιώνα κιόλας, και τα σχεδόν 1.500 χρόνια μουσουλμανικής επικράτησης δεν μπόρεσαν ποτέ να τον ξεριζώσουν. Σήμερα, όμως, δύο αιώνες μετά την γέννηση του σύγχρονου αιγυπτιακού κράτους, αυτό που ήταν αδιανόητο μέχρι την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, δεν είναι πια, έγραψε ο Αιγύπτιος δημοσιογράφος Hani Shu Krallah στην Al-Ahram. Δηλαδή: «μια Αίγυπτος χωρίς χριστιανούς, όπου ο σταυρός θα εξαφανιστεί από την σημαία που συμβολίζει την σύγχρονη αιγυπτιακή εθνική ταυτότητα. Ελπίζω ότι δεν θα δω ποτέ αυτή την ημέρα. Τότε θα πρόκειται για μια Αίγυπτο που δεν θα αναγνωρίζω και στην οποία θα αρνηθώ να συμμετάσχω».
Όσα εξελίχθηκαν το βράδυ εκείνο στοιχειώνουν τις σκέψεις του. Είχε περάσει το πρώτο μισάωρο του 2011 και ένα μέρος των πιστών είχε αρχίσει να βγαίνει όταν ακούστηκε η εφιαλτική έκρηξη. Το κτύπημα ήταν ολοκληρωτικό και θύμιζε βομβιστικές επιχειρήσεις αυτοκτονίας στα τζαμιά του Ιράκ. Τα θύματα, δεκάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κείτονταν στο έδαφος, νεκροί, ακρωτηριασμένοι, τσακισμένοι μέσα σε ένα λουτρό αίματος. Ουρλιαχτά, σειρήνες και ανθρώπινα σπλάχνα από την έκρηξη δημιουργούν ένα σκηνικό Αποκάλυψης. Η πλειοψηφία των θυμάτων προωθείται προς το νοσοκομείο Άγιος Μάρκος που είναι κοντά όπου, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις, πολλές νοσοκόμες λιποθυμούν στην θέα ορισμένων τραυμάτων. Μια γυναίκα χάνει όλο το αίμα της μπροστά στα μάτια του γυιου της, ένα τραυματισμένο κοριτσάκι ρωτά τον παππού του, «τι τους κάναμε για να θέλουν να μας κάνουν τόσο κακό;», περιγράφει η δημοσιογράφος Karen Isere του Paris Match.
Τον Ιανουάριο του 2010 πυροδοτήθηκε η θρησκευτική ένταση στην Αίγυπτο όταν πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν έξι Κόπτες Χριστιανοί στο Naga Hammadi. Ακολούθησαν αντι-χριστιανικές διαδηλώσεις, που διογκώθηκαν λόγω της μουσουλμανικής προπαγάνδας. Στις 24 Νοεμβρίου, οι αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας αντιμετώπισαν με πραγματικά πυρά Χριστιανούς διαδηλωτές στην Γκίζα, σκοτώνοντας δύο άτομα.
Τα σπασμένα ψηφία του 2011, που κρέμονται πάνω από την είσοδο του ναού των Δύο Αγίων, δείχνουν ότι κάτι έχει ραγίσει σοβαρά στην κοινωνία της Αιγύπτου, αν όχι σε όλη την Μέση Ανατολή. Η Αίγυπτος θρηνεί ολόκληρη μαζί με την ορθόδοξη κοπτική κοινότητα που παίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτικής και πολιτισμικής ταυτότητας της σύγχρονης Αιγύπτου. Πολλοί μετριοπαθείς Μουσουλμάνοι μέσα από το διαδίκτυο δηλώνουν ότι συμπάσχουν με τους Χριστιανούς συμπατριώτες τους. Ο χριστιανικός κόσμος πληροφορείται σε λίγα λεπτά συγκλονισμένος την τραγωδία μέσα από τα έκτακτα δελτία. Τα νέα έρχονται σε μια περίοδο όπου έχει ανάψει η συζήτηση τόσο για τις σχέσεις με το Ισλάμ όσο και για την θέση των Μουσουλμάνων μέσα στις δυτικές κοινωνίες. Ένα μεγάλο ποσοστό των Ευρωπαίων με δυσπιστία και ενίοτε έντονη ανησυχία βλέπει το Ισλάμ ως απειλή. Μια απειλή πολύ πιο πραγματική πλέον από τα «τρομοκρατικά» σκηνικά της προηγούμενης δεκαετίας, καλλιεργημένη σε μεγάλο βαθμό από την αλαζονεία της Δύσης και την δράση των μυστικών υπηρεσιών.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον συμβολισμό στην επιλογή της Αλεξάνδρειας ως τόπου της επίθεσης. Η μοναδική αυτή πόλη, εκτός από πατριαρχική έδρα της Ορθόδοξης Κοπτικής Εκκλησίας και του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου της Αφρικής, έχει και μια μακρά ιστορία συνύπαρξης πολιτισμών, ελληνικής παιδείας και μάθησης από την αρχαιότητα.
Η στρατηγική αυτή επίθεση δεν είναι ένα μόνο πλήγμα στον κοπτικό πληθυσμό αλλά ένα συμβολικό κτύπημα στην μακρά παράδοση της Μεσογείου. Στην Αλεξάνδρεια συνέκλιναν πολλοί διαφορετικοί πολιτισμοί, τρόποι ζωής και γλώσσες από τότε που την ίδρυσε ο Αλέξανδρος μέχρι σήμερα. Ίσως φαίνεται υπερβολικό ακόμα, αλλά μπορεί να είμαστε στην αρχή ενός νέου Zero Ground της Μέσης Ανατολής.
Ο νέος γύρος του «πολέμου των πολιτισμών»
Στα χωριά και τα μοναστήρια του βόρειου Ιράκ και τις εκκλησίες της Βαγδάτης, της Μοσούλης και του Αρμπίλ ακούς ακόμα σήμερα την γλώσσα του Χριστού, τα αρχαία αραμαϊκά. Οι λίγοι εναπομείναντες Ασσύριοι Χριστιανοί είναι οι απ’ ευθείας απόγονοι των γηγενών κατοίκων της Μεσοποταμίας.
Πριν την εισβολή των Αμερικανών στην Βαγδάτη, ο ιρακινός χριστιανικός πληθυσμός αριθμούσε ενάμιση εκατομμύριο, ζούσε ειρηνικά και πολλά μέλη του ανήκαν στην άρχουσα τάξη. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ιράκ, ο βετεράνος πολιτικός και φιλέλληνας Ταρίκ Ασίζ, ήταν ο πιο γνωστός Χριστιανός του Ιράκ. Σήμερα, παραμένουν γύρω στις 800.000 ενώ οι θρησκευτικοί ηγέτες τους τονίζουν ότι γίνεται μια οργανωμένη εθνοκάθαρση και προτρέπουν το υπόλοιπο ποίμνιο να εγκαταλείψει το Ιράκ πριν είναι πολύ αργά και κινδυνεύσουν να σφαγιασθούν.
Τον περασμένο Οκτώβριο, βομβιστές αυτοκτονίας επιτέθηκαν στην εκκλησία του Σωτήρα στην Βαγδάτη, σκοτώνοντας 58 άτομα πριν ανατιναχθούν θεαματικά και οι ίδιοι στην Αγία Τράπεζα, μαζί με ένα παιδί που κρατούσαν όμηρο. Τον Δεκέμβριο, από επιθέσεις με χειροβομβίδα και βόμβες σκοτώθηκαν άλλοι δύο Χριστιανοί και τραυματίσθηκαν 18 στην Βαγδάτη. Μοτοσυκλετιστές ισλαμιστές διέτρεχαν πάνω-κάτω τους δρόμους πυροβολώντας τα χριστιανικά σπίτια.
Το συνεχιζόμενο κύμα βίας και ο αυξανόμενος φόβος ανάμεσα στους Χριστιανούς του Ιράκ, πως οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας τους είναι ανίκανες ή, το πιο ανησυχητικό, απρόθυμες να τους προστατεύσουν, έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο κύμα φυγής προς τις κουρδικές αυτόνομες περιοχές στο βόρειο τμήμα της χώρας. Η αυτόνομη κουρδική κυβέρνηση στο βόρειο Ιράκ προσφέρθηκε να φιλοξενήσει τους Χριστιανούς πρόσφυγες, δίνοντάς τους σπίτια και δουλειά.
Τώρα, οι Χριστιανοί που παραμένουν στο Ιράκ θέλουν μια αυτόνομη χριστιανική επαρχία στην αρχαία πατρίδα τους στις πεδιάδες της Νινευί στο βόρειο Ιράκ. Η τρομερή ειρωνεία για την μοίρα της αρχαίας χριστιανικής κοινότητας του Ιράκ είναι ότι άρχισε να εκδιώκεται από τον τόπο της όταν οι …φονταμενταλιστές «Χριστιανοί» των ΗΠΑ και της Βρετανίας ήρθαν για να τους «σώσουν». Από τότε, κοντά στους μισούς Χριστιανούς του Ιράκ εκτιμάται ότι έχουν ήδη εγκαταλείψει την χώρα.
Οι Χριστιανοί, βέβαια, δεν είναι τα μόνα θύματα της αιματοχυσίας που εξουθενώνει το Ιράκ για πάνω από επτάμισι χρόνια. Χιλιάδες σουννίτες και σιΐτες Ιρακινοί έχουν εξοντωθεί σε όλη αυτή την περίοδο.
Το πρόσφατο κύμα των βίαιων επιθέσεων κατά πιστών Χριστιανών και εκκλησιών σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο είναι το αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης στρατιωτικής σύγκρουσης, των πολιτιστικών τριβών και της οικονομικής ανισορροπίας που ταλανίζουν τις σχέσεις του Ισλάμ με την Δύση.
Επιθέσεις στις χριστιανικές μειονότητες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων έγιναν επίσης στην Αλγερία, σε μια προτεσταντική εκκλησία όταν κάηκαν βίβλοι και υμνολόγια, στην Νιγηρία (86 νεκροί), στην Ινδονησία (η μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα του κόσμου) και στο Πακιστάν. Σε μια περίπτωση το 2010, στην Gorja του Πακιστάν, πολλοί Χριστιανοί κάηκαν ζωντανοί, σπίτια και εκκλησίες καταστράφηκαν από τον όχλο μόλις κυκλοφόρησαν φήμες ότι είχε βεβηλωθεί ένα Κοράνι. (σας θυμίζει κάτι αυτό;)
Σύμφωνα με την λίστα που έδωσε στις αρχές του έτους η διεθνής Χριστιανική Οργάνωση International Christian Concern (ICC), εκτός από το Ιράκ και την Αίγυπτο, στους χειρότερους διώκτες των Χριστιανών περιλαμβάνονται για το 2010 το Πακιστάν, η Σομαλία, η Ερυθραία, η Νιγηρία, το Ιράν, η Ινδία, το Βιετνάμ, η Βόρειος Κορέα και η Κίνα. (Έκθεση της ICC, Ιανουάριος 2011,http://www.persecution.org/)
Με την επιδημία των διωγμών και της μετανάστευσης, οι χριστιανικές κοινότητες έχουν συρρικνωθεί σε πολλά μέρη της περιοχής όπου γεννήθηκε η πίστη τους. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του πρακτορείου Reuters και του διαδικτύου, όσοι παραμένουν ακόμη στις χώρες της Μέσης Ανατολής κατανέμονται ως εξής:
Τουρκία – 85.000 Χριστιανοί (το 0,2% περίπου του πληθυσμού), εκ των οποίων 45.000 Αρμένιοι Ορθόδοξοι, 17.000 Συρορθόδοξοι, 8.000 Συροχαλδαίοι Καθολικοί, 3.400 Ελληνορθόδοξοι.
Λίβανος – 1,5 εκατομ. Χριστιανοί (το 35% περίπου του πληθυσμού), Καθολικοί Μαρωνίτες 700.000, Ελληνορθόδοξοι 200.000, Μελχίτες 150.000, Ουνίτες και πιστοί της συριακής και της αρμενικής εκκλησίας.
Ισραήλ – 150.000 Χριστιανοί (το 2% περίπου του πληθυσμού), Ελληνορθόδοξοι 115.000, Ρωμαιοκαθολικοί 20.000, Αρμένιοι Ορθόδοξοι 4.000, Αγγλικανοί 3.000, Σύριοι Ορθόδοξοι και Μελχίτες.
Παλαιστινιακές περιοχές – 80.000 Χριστιανοί (το 0,8% περίπου του πληθυσμού), εκ των οποίων Ελληνορθόδοξοι 35.000, Μελχίτες 30.000, Καθολικοί 25.000 και ελάχιστοι Προτεστάντες.
Αίγυπτος – 8 εκατομ. Χριστιανοί (το 10% περίπου του πληθυσμού), οι περισσότεροι εκ των οποίων Κόπτες Ορθόδοξοι και Ελληνορθόδοξοι 350.000.
Ιορδανία – 150.000 Χριστιανοί (το 2,4% περίπου του πληθυσμού), με πλειοψηφία Ελληνορθόδοξους, αλλά και ορισμένους Ουνίτες και Ρωμαιοκαθολικούς, Ορθόδοξους της Συριακής Εκκλησίας, Ορθόδοξους Κόπτες, Ορθόδοξους της Αρμενικής Εκκλησίας και Προτεστάντες.
Συρία – 850.000 Χριστιανοί (το 5% περίπου του πληθυσμού), εκ των οποίων Ελληνορθόδοξοι 400.000, Μελχίτες 120.000, Αρμένιοι Ορθόδοξοι, Μαρωνίτες και πιστοί της χαλδαϊκής εκκλησίας.
Ιράκ – 850.000 Χριστιανοί (το 3% περίπου του πληθυσμού), εκ των οποίων 400.000 Καθολικοί, κυρίως της χαλδαϊκής και της συριακής εκκλησίας. Πολλοί Χριστιανοί έχουν φύγει από την χώρα ή έχουν μετακινηθεί στο εσωτερικό της από τότε που έγινε η αμερικανοκίνητη εισβολή στο Ιράκ το 2003.
Ιράν – 135.000 Χριστιανοί (το 0,3% του πληθυσμού) όλων των δογμάτων, εκ των οποίων 20.000 Καθολικοί, κυρίως Χαλδαίοι.
Το «κατηγορώ» των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή
Το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου, η Μαριάμ «Μαριούμα» Φέκρυ, μια νεαρή κόπτισσα Αιγυπτία της Αλεξάνδρειας, έγραφε στο Facebook για τις ελπίδες της με τον ερχομό του νέου χρόνου και παρακαλούσε τον Θεό να την προστατεύσει. Έγραφε:
«Το 2010 τελειώνει… από τον χρόνο αυτόν έχω τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου… ήταν ένας πολύ ευχάριστος χρόνος… ελπίζω το 2011 να είναι πολύ καλύτερο… έχω τόσες πολλές ευχές για το 2011… ελπίζω να πραγματοποιηθούν… σε παρακαλώ, Θεέ μου, στάσου δίπλα μου και βοήθησέ με να βγουν όλες αληθινές».
Λίγες ώρες αφ’ ότου έγραψε το μήνυμα αυτό, η Μαριάμ σκοτώθηκε, μαζί με την μητέρα της, την θεία της και την μικρότερη αδελφή της, την Μαρτίνα, στην Αλεξάνδρεια όταν η βόμβα εξερράγη έξω από την πόρτα της εκκλησίας.
Την τραγωδία της έκανε γνωστή η αιγυπτιακής καταγωγής δημοσιογράφος της Guardian Amira Nowaira, η οποία μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή μουσουλμανική οικογένεια του Καΐρου, την δεκαετία του ’60.
«Θυμάμαι πολύ καθαρά», αφηγείται η ίδια, ότι «όταν αρρώστησα από μια ασθένεια που η κοινή ιατρική δεν μπορούσε να θεραπεύσει, η μητέρα μου με πήγε σε μια Ορθόδοξη εκκλησία στην γνωστή περιοχή Moharrem Bek για να ανάψω ένα κερί στην Παναγία. Όπως καθόμαστε μαζί στην ωραία διακοσμημένη και μισοφωτισμένη εκκλησία, η μητέρα μου, μια συνηθισμένη γυναίκα της μεσαίας τάξης, ψιθύριζε κάποια προσευχή με συγκίνηση. Δεν αισθανόταν ότι βρισκόταν σε ξένο περιβάλλον, ούτε ότι πρόδιδε κατά κάποιον τρόπο την πίστη της ζητώντας από τον χριστιανικό Θεό να θεραπεύσει την κόρη της. Αυτή η απλή και αυθόρμητη πράξη ευλάβειας φαίνεται δυστυχώς αδιανόητη στην σημερινή Αίγυπτο». (www.guardian.co.uk/, 05/01/2011)
Το θρησκευτικό σχίσμα έχει σαφώς βαθύνει έκτοτε και η έκρηξη αυτή συντάραξε τα θεμέλια της αιγυπτιακής κοινωνίας. Λίγες ώρες μετά την έκρηξη, ο πρόεδρος Μουμπάρακ εμφανίστηκε στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο –κάτι που κάνει πολύ σπάνια- για να ζητήσει «από όλα τα παιδιά της Αιγύπτου να συσπειρωθούν κατά των δυνάμεων της τρομοκρατίας». Και για να διαβεβαιώσει ότι αυτό αφορά όλους και όχι ειδικά τους Κόπτες. Οι χριστιανοί είναι εξαγριωμένοι και δεν αποδέχονται πλέον την ξύλινη γλώσσα. Το απόγευμα της 1ης Ιανουαρίου, περίπου 5.000 άτομα παρέστησαν στις κηδείες των θυμάτων, στο μοναστήρι Marminade King Mariout, σε ένα προάστιο της Αλεξάνδρειας. Ο επίσκοπος Youanes προσπαθεί να μεταφέρει τα συλλυπητήρια του αρχηγού του αιγυπτιακού κράτους, αλλά αμέσως ξεσηκώνεται μια βοή από το πλήθος. «Λα, λα, λα» («Όχι, όχι, όχι») αντιδρούν οι πιστοί όλοι μαζί και δεν τον αφήνουν να μιλήσει. Μια πρωτοφανής προσβολή σε μια χώρα όπου συνήθως δεν τολμούν να επιρρίψουν ευθύνες στον πρόεδρο. Ήταν η αρχή των όσων ακολούθησαν.
Οι δυτικοί ηγέτες, που αντέδρασαν «έντονα» στα τελευταία αιματοκυλίσματα των χριστιανών στις μουσουλμανικές χώρες, πίστευαν ότι τα πογκρόμ των δυτικών υπηρεσιών εναντίον των Αράβων, η στοχοποίηση των μουσουλμανικών χωρών, οι απαγωγές, οι εξευτελισμοί, τα βασανιστήρια δεν θα προκαλούσαν αντίποινα από τα φιλοδυτικά και φιλοαμερικανικά αραβικά καθεστώτα. Τα «παράνομα ισλαμικά δίκτυα», όμως, δεν έχουν τέτοιους ενδοιασμούς και, από τον Οκτώβριο, η Αλ-Κάϊντα είχε πει:«Οι χριστιανοί είναι νόμιμοι στόχοι». Είναι δυνατόν τα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, να αποφασίζουν με τέτοια προχειρότητα, ή κάτι άλλο παίζεται;
Τα ισλαμικά δίκτυα και οι αδελφότητες παγκοσμίως είναι η αόρατη «χειρ» που κρύβεται πίσω από τις περισσότερες θρησκευτικοπολιτικές εξελίξεις και την τρομοκρατία στην Δύση και τον μουσουλμανικό κόσμο.
Αυτά διαχειρίζονται, πολύ πριν την Ιρανική επανάσταση, εντυπωσιακά κονδύλια που υπολογίζονται σε δεκάδες εκατομμυρίων δολλαρίων. Χρηματοδοτούν μ’ αυτά όλα τα κοινωφελή έργα που κάνουν τα ισλαμικά κοινωνικά δίκτυα, τα ινστιτούτα προπαγάνδας και τα κέντρα θρησκευτικών σπουδών που συμβάλλουν αποφασιστικά στην ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση.
Τα τζαμιά είναι οι φυσικές εστίες των λαϊκών κινητοποιήσεων, της συγκέντρωσης των εισφορών και της επίβλεψης των πιστών αποστολή που διεκπεραιώνεται από ένα δίκτυο διαφόρων ιδρυμάτων, αυστηρά θρησκευτικών, που στελεχώνονται από στρατευμένους ισλαμιστές και λαϊκούς.
Γενικά, όλες αυτές οι θρησκευτικοπολιτικές δραστηριότητες μπορούν να γίνονται χάρη στα πολλαπλά δίκτυα: ιδρύματα, παράλληλοι οργανισμοί, «επιτροπές», διάφορες οργανώσεις, ισλαμικά συμβούλια στα εργοστάσια, τα γραφεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, τις πόλεις και τις επαρχίες, στις ομάδες και όπου αλλού μπορεί να φαντασθεί κανείς…
Αυτός ο θαυμαστός ιστός της αράχνης έχει συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στον θρίαμβο της ιρανικής ισλαμικής επανάστασης και στην μακροζωΐα του καθεστώτος!
Παράλληλα με τα ιρανικά κέντρα του ισλαμικού «τζιχάντ», η εξάπλωση του αραβικού μοντέλου, δημιούργησε ένα άλλο δίκτυο διακίνησης ισλαμικού χρήματος για να τροφοδοτηθούν και να στηριχθούν οι «στρατιώτες του Θεού».
Ο σκοτεινός ρόλος των ισλαμικών δικτύων
Το καθεστώς του Ριάντ είναι ο φύλακας των ιερών τόπων του Ισλάμ: της Μέκκας και της Μεδίνας. Με την δύναμη των πετροδολλαρίων που διαθέτουν έστησαν ένα τεράστιο διεθνές ισλαμικό δίκτυο που περιλαμβάνει τα περισσότερα ισλαμικά κόμματα του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου και τις ισλαμικές ενώσεις στην Ευρώπη.
Η μεγαλύτερη οργάνωση ανάμεσά τους είναι η παγκόσμια Ισλαμική Λίγκα (Ένωση), η Rabita(από το αραβικό: Rabitaal-Alamal-Islami). Αυτή η μη-κυβερνητική οργάνωση δημιουργήθηκε στην Μέκκα το 1962 με την προτροπή του Πρίγκηπα διαδόχου της εποχής, του Φεϋζάλ Ιμπν Αμπντ αλ-Αζίζ.
Προορισμός της Rabita είναι η υπεράσπιση των ισλαμικών μειονοτήτων στις μη-μουσουλμανικές χώρες. Πρόκειται για μια πραγματική πολεμική μηχανή με εξαιρετική οργάνωση: ένας γενικός γραμματέας στην Μέκκα –πάντοτε Σαουδάραβας- κατευθύνει και συντονίζει όλες τις δραστηριότητες, πλαισιωμένος από ένα εκτελεστικό συμβούλιο πενήντα τριών μελών που εκπροσωπούν όλες τις μουσουλμανικές χώρες. Οι ισλαμικές περιοχές της Ευρώπης έχουν την έδρα τους στο Λονδίνο και από εκεί συντονίζονται από την Λίγκα οι δραστηριότητες των «επικουρικών» οργανώσεων.
Ο Οργανισμός της Ισλαμικής Συνδιάσκεψης (OCI) αποτελεί τον δεύτερο φορέα ισλαμικής διείσδυσης σαουδαραβικής εμπνεύσεως. Η διεθνής αυτή οργάνωση, ένα είδος Ηνωμένων Εθνών για τον μουσουλμανικό κόσμο, ιδρύθηκε μερικά χρόνια αργότερα με πρωτοβουλία του Ριάντ. Εκπροσωπεί τα μουσουλμανικά κράτη.
Υπάρχει επίσης και η Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης (BID), που δημιουργήθηκε το 1973 από τον OCI και εξασφαλίζει την δυνατότητα της πραγματοποίησης των απαιτήσεων των άλλων οργανισμών. Η BID είναι εξουσιοδοτημένη κυρίως να χρηματοδοτεί τα προγράμματα της Λίγκας. Ο αφγανικός πόλεμος, και μετά αυτός της Βοσνίας, έδωσε την ευκαιρία στα σαουδαραβικά ισλαμικά δίκτυα να επεκτείνουν το πεδίο δράσης τους και στην σαουδαραβική διπλωματία που έγινε τελικά η αιχμή του δόρατος της ισλαμικής αντίστασης.
Ο εμπνευστής αυτής της στρατηγικής ήταν ο αρχηγός της σαουδαραβικής αντικατασκοπείας, ο πρίγκηπας Τουρκί Ιμπν Φεϋζάλ, γυιός του ιδρυτή της Λίγκας. Με την μεγαλύτερη μυστικότητα κινητοποίησε την Ισλαμική Λεγεώνα των μαχητών του Αλλάχ από το Νιου Τζέρσεϋ μέχρι τις Φιλιππίνες, στρατολογώντας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Συρίας, της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, της Παλαιστίνης αλλά και Πακιστανούς, Τούρκους και Κούρδους, χωρίς να ξεχάσει τους Άγγλους και τους Γάλλους και άλλους Ευρωπαίους ισλαμιστές.
Το 1981, επενδυτές μουσουλμάνοι, ενωμένοι υπό τον Μουχάμετ Ιμπν Φεϋζάλ, τον αδελφό του Τουρκί, ίδρυσαν την ιδιωτική ισλαμική τράπεζα Dar al-Mal al-Islami (Ο Οίκος του Ισλαμικού Χρήματος), της οποίας έδρα είναι η Γενεύη. Ο Μουχάμετ θα συνεργασθεί με τον αδελφό του για την χρηματοδότηση των αφγανικών δικτύων και των παραρτημάτων τους στη Δύση.
Ο τρίτος άξονας της σαουδαραβικής χρηματοδότησης προς τον Ισλαμισμό είναι τα πρωτεύοντα δίκτυα. Χάρη στα ιδρύματα αυτά, ο Τουρκί μπόρεσε, μαζί με την Λίγκα και τον OCI, να θέσει σε λειτουργία καμμιά εικοσαριά μη-κυβερνητικές οργανώσεις (NGO), με βάση το Πακιστάν και με γραφεία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα από δωρεές πλουσίων μουσουλμάνων επιχειρηματιών εγκατεστημένων στην Γηραιά Ήπειρο ή στον Νέο Κόσμο ή και σε άλλες χώρες. Τα δύο πιο σημαντικά δίκτυα είναι η Ισλαμική Οργάνωση Αρωγής (Islamic Relief Organization – IRO) και η Ισλαμική Υπηρεσία Αρωγής (Islamic Relief Agency – ISRA). Το προσωπικό, με τέλεια αγγλικά, προέρχεται ουσιαστικά από την Μέση Ανατολή.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι πανίσχυρο κέντρο διακίνησης ισλαμικού χρήματος. Η Ισλαμική Αποστολή του Ηνωμένου Βασιλείου χρηματοδοτείται από τους Σαουδάραβες και διευθύνεται από δύο ανώτερα στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών του πρίγκηπα Τουρκί Ιμπν Φεϋζάλ.
Τα μορφωτικά ινστιτούτα είναι επίσης ένας άλλος τρόπος χρηματοδότησης και διαχείρισης των ισλαμικών κεφαλαίων. Με τεχνάσματα του OCI ιδρύθηκε το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο στο Ισλαμαμπάντ, ένα ίδρυμα που εκπαίδευσε γενιές ισλαμιστών που συμμετείχαν σε όλες τις αποστολές του ιερού πολέμου σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι Σαουδάραβες βρίσκονται επίσης πίσω από το Μορφωτικό Ινστιτούτο (διαπαιδαγώγησης) των ιμάμηδων στην Ευρώπη, που είναι εγκατεστημένο στην Γαλλία στο Saint-Etienne-de Fougeret (στην Niérre) και είναι πιστοί στους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Ένωσης των ισλαμικών οργανώσεων στην Γαλλία (UOIF). Ανάμεσά τους οι ισλαμο-εθνικιστές της Παλαιστινιακής Χαμάς, του αλγερινού Ισλαμικού Μετώπου, των Αδελφών Μουσουλμάνων Συρίας και Ιορδανίας και άλλα πολυάριθμα δίκτυα στην Ευρώπη.
Η Αδελφότητα του Φετουλλάχ Γκιουλέν στην Τουρκία και τις ΗΠΑ έχει πολλές εκατοντάδες πλοκάμια (πνευματικά ιδρύματα, επιχειρήσεις κ.ά.) σε όλο τον κόσμο και παρομοιάζεται με το κίνημα του Μουν στην Ασία.
Η εξαγωγή του Ισλάμ στην Ελλάδα είναι μια από τις στρατηγικές της Τουρκίας, που έχουν υπαγορεύσει οι «Φετουλατζήδες» στον Ερντογάν, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες.
Η άνοδος του ισλαμισμού στην Αίγυπτο θα σημάνει ένα ντόμινο δραματικών γεωπολιτικών εξελίξεων στην Μεσόγειο, αν οι τελευταίες επιθέσεις κατά των χριστιανών έγιναν στην βάση συντονισμένου διεθνούς σχεδίου, επισημαίνει ο γνωστός Αμερικανός αναλυτής Τζωρτζ Φρήντμαν στην ιστοσελίδα του Stratfor.
Αναρωτιέται κανείς, όταν συμβαίνουν όλα αυτά στον άμεσο περίγυρό μας, πώς υπάρχουν ακόμα αυτές οι ψευδαισθήσεις στην Ελλάδα περί «πολυπολιτισμικότητας», «ελληνοτουρκικής φιλίας» και «συνδιαχείρισης» της πατρίδας μας με όλα αυτά τα στίφη που βρίσκονται απέναντι και μέσα από τα σύνορά μας.
Σε αναθέρμανση ο ολοκληρωτικός πόλεμος…
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται την φετινή χρονιά από τότε που ξεκίνησε ο σημερινός «τρομοκρατικός εφιάλτης».
Ο Τζαίημς Γούλσεϋ, πρώην αρχηγός της CIA, μιλώντας προς τους φοιτητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στις αρχές Απριλίου του 2003, έδωσε το στίγμα των όσων συμβαίνουν…
«Αυτός είναι ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ένας πόλεμος που θα διαρκέσει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι διήρκεσε για μας ο Πρώτος και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μαζί… Ελπίζω όχι σαράντα χρόνια, όσο διήρκεσε ο Τρίτος, ο Ψυχρός, Πόλεμος. Ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος στρέφεται κατά τριών εχθρών προς το παρόν: των μουλάδων του Ιράν και των φασιστών του Ιράκ και της Συρίας». Και απευθυνόμενος προς τους Αιγύπτιους και τους Σαουδάραβες, τόνισε απειλητικά: «Θέλουμε να νοιώθετε ανήσυχοι και νευρικοί και να διακατέχεστε από μεγάλο φόβο». Και έκλεισε την ομιλία του λέγοντας «Τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες θα κάνουμε πολλούς νευρικούς και ανήσυχους».
Η απάντηση έρχεται από τον Παλαιστίνιο συγγραφέα Σαΐντ Αμπουρί. «Ο Μπους, ο Ράμσφελντ και οι στρατηγοί του Πενταγώνου δεν έχουν καταλάβει τίποτε από τον αραβικό κόσμο…».
Στην πορεία αυτής της ιστορικής διαδικασίας βασικό ρόλο έπαιξε η διαχείριση του φαινομένου της τρομοκρατίας από το κράτος και οι «μαύρες επιχειρήσεις» της παρακρατικής «τρομοκρατίας».
Η αδίστακτη διελκυστίνδα κράτους-παρακράτους-τρομοκρατίας είναι θριαμβευτικά παρούσα μετά την 11η Σεπτέμβρη. Όταν η «Ουάσιγκτων Ποστ» δημοσίευσε τον Νοέμβριο του 2003 έναν κατάλογο συμβούλων του προέδρου Μπους σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, το όνομα του διεθνολόγου Μάϊκλ Λεντήν προκάλεσε ρίγη σε πολλούς.
Ο Λεντήν ήταν γνωστός από την δεκαετία του ’70, όταν υπηρετούσε ως σύμβουλος των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών για θέματα τρομοκρατίας και βρέθηκε ανακατεμένος στο σκάνδαλο της μασονικής στοάς Ρ2 που είχε συγκλονίσει την πολιτική ζωή της Ιταλίας. Στη συνέχεια, ο Λεντήν ξαναεμφανίζεται στην Ουάσιγκτων την περίοδο της διακυβέρνησης Ρήγκαν να δουλεύει για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας.
Τότε πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο Ιράν-Κόντρας μεταφέροντας όπλα στο Ιράν, μια περιπέτεια που περιγράφει στο βιβλίο του «Perilous Statecraft: An Insider’s Account of the Iran-Contra Affair» (Επικίνδυνη Διπλωματία: Η περιγραφή της υπόθεσης Ιράν-Κόντρας από έναν γνώστη).
Οι ιδεολογικές εμμονές του Λεντήν αρχίζουν από την εκμετάλλευση της «τρομοκρατίας» και φτάνουν στον Μακιαβέλλι και τον Πρώσσο στρατηγό Φον Κλαούζεβιτς.
Στην ιστοσελίδα του American Enterprise Institute (του θινκ-τανκ που είχε προβλέψει την ανάγκη ενός νέου «σοκ» τύπου Περλ Χάρμπορ για τις ΗΠΑ), ο Λεντήν γράφει ότι εμπνέεται από τον Μακιαβέλλι:«Έχουμε εξαπολύσει ολοκληρωτικό πόλεμο… Θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε από την δύναμη των υψηλών ηθικών αξιών… αλλά ο φόβος είναι πολύ πιο αξιόπιστος και διαρκεί πολύ περισσότερο».
Η αδίστακτη αυτή λογική κρατάει σήμερα σε ομηρεία ολόκληρο τον πλανήτη…
Σημεία των επερχόμενων γεγονότων
Η αιμάτινη βροχή πάνω στο πρόσωπο του Χριστού που αποτύπωσαν οι φωτογραφίες στην κοπτική εκκλησία της Αλεξάνδρειας έκανε έναν Αιγύπτιο δημοσιογράφο να πει, «Τώρα χάσαμε ένα μέρος της ψυχής μας».
Κάτι ανάλογο είπε κι ένας Ιρακινός μετά την επίθεση στην Βαγδάτη. «Ήρθαν να σκοτώσουν τον λόγο που ζούμε, κάθε όνειρο που θέλεις να βγει αληθινό».
ΞΑπό τον καιρό της Βίβλου, το αίμα παρουσιάζεται ως το σύμβολο της ζωής όταν κυκλοφορεί σε κανονική ροή στον οργανισμό και του θανάτου όταν οι «οδοί» κυκλοφορίας του (αρτηρίες-φλέβες) καταστρέφονται και το αίμα χάνεται. Ο 20ος αιώνας, που μας άφησε χρόνους μέσα στον πάταγο των Δίδυμων Πύργων, χαρακτηρίστηκε από την «κυκλοφορία» του χρήματος και της οικονομικής ευμάρειας που ήταν το «αίμα» του αναπτυγμένου κόσμου και κατ’ επέκτασιν του πλανήτη.
Επομένως, όσο και να θέλουμε υποσυνείδητα να αποφύγουμε να βγάλουμε τα πρέποντα συμπεράσματα γιατί είναι άσχημα, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους: πίσω από τις «τρομοκρατικές» επιθέσεις της τελευταίας δεκαετίας και τα περίεργα «ατυχήματα» φαίνεται ένας πλανηταρχικός εγκέφαλος… ένας ενορχηστρωτής με στρατηγική για το πού πάει το πράγμα… Οι εντολές του: «Χτυπήστε ό,τι κινείται για να αιμορραγήσει και να σταματήσει ο σύγχρονος κόσμος και μέσω του χάους θα φέρουμε τη Νέα Τάξη μέσα από την “σύγκρουση των πολιτισμών” αρχικά με την σύγκρουση μετριοπαθών και φανατικών μουσουλμάνων και στην συνέχεια χριστιανών και μουσουλμάνων».
Επομένως, συμπτώσεις, ατυχήματα, μεμονωμένες τρομοκρατικές ενέργειες, όπως μας θέλουν να πιστεύουμε… ή Οιωνοί;
Σημάδια μιας επερχόμενης κατά μέτωπον αντιπαράθεσης στην καρδιά της όλης δομής του παγκόσμιου πολιτισμού. Μιλάμε ήδη για ειδικούς «ιούς» πληροφορικής που θα πλήξουν τα συστήματα υπολογιστών του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και για «βιολογικά όπλα» που θα αλλάξουν την εικόνα του πλανήτη για δεκαετίες…
«Είμαστε σε πόλεμο. Και η μάχη μας μόλις άρχισε. Η πρώτη μας νίκη θα είναι μια σπιθαμή γης σε κάποιο μέρος του κόσμου, όπου θα κυριαρχεί απόλυτα ο ισλαμικός νόμος… Το Ισλάμ κινείται πάνω στη γη… Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την εξάπλωσή του στην Ευρώπη και την Αμερική», έγραφε ο Αμπντ-αλ-Καντίρ ας-Σουφί αντ-Νταρκαβί, στο βιβλίο Τζιχάντ (Αγγλία 1978).
Υπάρχουν 1,2 δισεκατομμύρια Μουσουλμάνοι σε ολόκληρο τον κόσμο σήμερα. Το Ισλάμ είναι η αναπτυσσόμενη δύναμη που ξεπερνάει τη σημασία των απλών αριθμών. Δεν είναι απλώς μια θρησκεία, αλλά είναι συγχρόνως ένα πολιτικό, οικονομικό και νομικό σύστημα, ένας κώδικας και πρότυπο ζωής.
Η Μεσόγειος, και ειδικά η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, εκεί που συγκλίνουν οι τρεις ήπειροι της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής, θα είναι ένας σημαντικός κόμβος όπου θα δοθεί η μεγάλη μάχη όλων με όλους και εναντίον όλων.
*Από το περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, τ.187, Ιανουάριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου