Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΠΛΗΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!

 ΚΥΠΡΙΑΚΟ: «ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΞΗΛΩΜΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΛΤΥΛΟ, ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟ»

Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης

Τον Μάρτιο έχει προγραμματισθεί πενταμερή σύσκεψη στη Γενεύη για το Κυπριακό στην οποία συμμετέχουν οι δυο κοινότητες (ελληνοκυπριακή, τουρκοκυπριακή) και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο). 

Είναι σκόπιμη η παραπάνω αναφορά για να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα αποτελεί εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο. 

 Και ενώ δεν υπάρχει ούτε ως σκέψη στις πολιτικές ελίτ ότι στόχος μας πρέπει να είναι το ξήλωμα της τουρκικής σημαίας από τον Πενταδάκτυλο, έχει επικρατήσει το δόγμα : «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται».

Είναι μια θέση που επιτρέπει στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να αποστασιοποιείται από τις εθνικές της υποχρεώσεις και να δικαιολογεί τη κατευναστική πολιτική απέναντι στην Τουρκία στις παράνομες ενέργειες της στην Κύπρο, όπως τον εποικισμό της Αμμοχώστου, έρευνες και γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, κ.λπ.

Ο διαχωρισμός της μητροπολιτικής Ελλάδας με το κομμάτι του κυπριακού ελληνισμού αποτελεί πάγια επιδίωξη της Άγκυρας.

Η απομάκρυνση της Ελλάδας από την Κύπρο ξεκίνησε από τον ενταφιασμό του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου μετά τα Ίμια και την υπογραφή του Ανακοινωθέντος της Μαδρίτης το 1997 από τον Κώστα Σημίτη και τον Σουλειμάν. Ντεμιρέλ. 

 Ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος πέραν από ρητορικές τοποθετήσεις, υπήρξε πρώτιστα μια έκφραση αποφασιστικότητας, ότι η Ελλάδα σε περίπτωση νέας τουρκικής επίθεσης εναντίον της ελεύθερης Κύπρου θα εμπλεκόταν αυτόματα σε πόλεμο με την Τουρκία.

Σε χρονικές περιόδους που επικρατεί η αντίληψη ότι δεν πρέπει να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις με την Τουρκία, «και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο ;», η απομάκρυνση της Ελλάδας από την Κύπρο διευρύνεται.

Στην εξέλιξη και στην επίλυση του Κυπριακού σημαντικό ρόλο επίσης με αρνητικό πρόσημο έχει η «εγγυήτρια» δύναμη Μεγάλη Βρετανία, η οποία επιθυμεί διακαώς την παρούσα περίοδο να πουλήσει τα μαχητικά αεροσκάφη eurofighter στην Τουρκία και να τα εξοπλίσει με πυραύλους Meteor, 

Η Μ. Βρετανία θέτοντας διαχρονικά υπεράνω όλων τα στρατηγικά της συμφέροντα, και εφαρμόζοντας το γνωστό της όπλο «διαίρει και βασίλευε», χρησιμοποίησε τους Τουρκοκύπριους που ήταν το 18% του πληθυσμού για να λύσει το Κυπριακό το 1959 με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και μέσω της λύσης εξασφάλισε στρατιωτικές βάσεις στο νησί. 

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974, η Μ. Βρετανία ως «εγγυήτρια» δύναμη δεν τήρησε απλά στάση Πόντιου Πιλάτου, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις συνέδραμε τα τουρκικά στρατεύματα.

Λίγες μέρες πριν τις συζητήσεις για το Κυπριακό ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ σε συνέντευξη που παραχώρησε δήλωσε : «Στη Γενεύη, η Τουρκία και η τουρκοκυπριακη πλευρά θα αναφέρουν ότι στο μέλλον της Κύπρου θα πρέπει να υπάρχουν «δύο κράτη»…

Οι εγγυήσεις της μητέρας πατρίδας Τουρκίας και η αποτρεπτική δύναμη του τουρκικού στρατού στην Κύπρο αποτελούν τη δομή που μπορεί να προστατεύσει καλύτερα τα δικαιώματα, το δίκαιο και την ασφάλεια του τουρκοκυπριακού λαού».

Από τις παραπάνω δηλώσεις του Ερσίν Ταταρ και όσα έχει αναφέρει στο παρελθόν ο ίδιος ο Ερντογάν, η Τουρκία επιθυμεί μια λύση που να υπάρχει στην Κύπρο ένα κράτος υποχείριο της το οποίο στο πλαίσιο μιας λύσης συνομοσπονδίας θα είναι εντεταγμένο στην Ε.Ε. και η Τουρκία θα εκμεταλλεύεται τα οφέλη από την ένταξη στην Ε.Ε.

Εδώ και πέντε δεκαετίες μετά την εισβολή της Τουρκίας και τη διχοτόμηση της Κύπρου συζητάμε για το κυπριακό το οποίο βρίσκεται σ΄ ένα τέλμα με την ανοχή της διεθνούς ανεκτικότητας και την κατευναστική στρατηγική Ελλάδας και Κύπρου απέναντι στην προκλητικότητα της Άγκυρας, για να μην διαταράξουμε τα «ήρεμα νερά».

Λάμπρος Τζούμης

Αντιστράτηγος ε.α

ΠΗΓΗ